Let op: overstekende Cassuaris!! Mission Beach, 05-09-2009 (Brenda Veen)

Toen we aan het zoeken waren naar een vakantiebestemming waaraan we dit jaar ons zuurverdiende geld uit konden geven kwam al gauw Australië in beeld. Een land waar we in 2005 al naartoe zouden gaan maar waarvoor destijds Zuid-Afrika in de plaats kwam. Dit jaar bleef het Australië en op 22 augustus vertrokken we naar Brisbane om in 3,5 week naar Cairns te rijden. Daarna zouden we met twee binnenlandse vluchten naar Hobart op Tasmanië vliegen om ook dat, in 12 dagen, voor een groot deel rond te rijden.

Voorpret
Eén van de leuke dingen van het plannen van een reis is de voorpret. Hoewel we ons goed voorbereiden op de soorten die we kunnen zien en waar dat moet gebeuren zijn we geen endemenjagers. Twitchen doen we al genoeg in Nederland, in het buitenland zetten we dat op een wat lager pitje. We proberen zoveel mogelijk een compromis te bereiken tussen het zien en het fotograferen van zoveel mogelijk soorten. Soms bijt dit elkaar maar over het algemeen gaat het prima samen. Bladerend door het vogelboek zie je altijd wel soorten waarvoor je, om wat voor reden dan ook, graag extra moeite wil doen. Voor ons waren dat o.a. Southern Cassowary, Ground Parrot, Beach Stone-Curlew, Noisy Pitta en Albert's Lyrebird. Ook bij de afdeling zoogdieren waren er heel wat wensen. Bultrug, Striped Possum, Short-beaked Echidna, Duck-billed Platypus en Tasmanian Devil stonden hoog op het verlanglijstje. Vooral Tasmanian Devil was een gewilde soort omdat de huidige populatie erg vatbaar is voor een zeer besmettelijke neusziekte die er op sommige plaatsen al voor heeft gezorgd dat 97% van de populatie is uitgeroeid. Het zou dus zomaar kunnen dat deze soort binnen niet al te lange tijd uitsterft, hoewel het erop lijkt dat dat op dit moment gelukkig nog niet staat te gebeuren. Tel daarbij op dat er op internet weinig recente waarnemingen (op openbare plaatsen) te vinden zijn en je begrijpt dat het voor ons een grote uitdaging was om deze soort te vinden.

Australië zelf
Het continent Australië heeft zich zo'n 100 miljoen jaar geleden losgemaakt van het supercontinent Gondwana. Doordat die afsplitsing zo vroeg in de ontwikkeling van het continent is gebeurd, heeft zich een uniek scala aan diersoorten kunnen ontwikkelen. Zo uniek, dat de overgrote meerderheid van de flora en fauna die in Australië voorkomen nergens anders ter wereld voorkomt. Mede door het enorm vijandige klimaat hebben veel zoogdieren zich ontwikkeld tot echte nachtdieren, hoewel sommige ervan ook dagactief zijn, of kunnen zijn. Dit aspect maakt het vinden van zoogdieren lastiger maar ook leuker. Het betekent in ieder geval dat je na zonsondergang, behalve het invullen van de soortenlijst, nog veel te doen hebt.

De tropische regenwouden van het Cape York schiereiland, Mission Beach, 05-09-2009 (Brenda Veen)

Over Australië is al veel geschreven en van iedereen die er geweest is hoor je dat de mensen zo ontzettend relaxed zijn. Veel zinnen beginnen of eindigen met "no worries mate" of een afgeleide daarvan. Ook is vrijwel iedereen zeer nieuwsgierig naar wat je aan het doen bent met zo'n lens op je schouder of om je nek. Loop je daarmee rond dan word je dan ook vaak aangesproken en vaak volgt daaruit een leuk praatje, meestal met vervolg als je zo iemand later nog eens tegen komt. Vergelijk dat eens met Nederland waar je constant achter je rug hoort "Moet je die kijken, wat een lens heeft die uitslover" en dan heb ik het nog niet eens over de flauwe opmerkingen die iedere vogelaar in Nederland wel eens naar zijn hoofd geslingerd krijgt. Dat alles kom je in Australië dus niet tegen. Dat je regelmatig Europeanen tegenkomt die tijdens een vakantie in Australië besloten er maar te gaan wonen wekte bij ons dan ook geen verbazing.

Hoewel ik eerder schreef dat we tijdens de meeste reizen nauwelijks moeite doen voor het zien van alle endemen ontkom je eigenlijk niet aan het zien van endemen omdat c.a. twee derde van de vogelsoorten in Australië sowieso nergens anders voorkomt. Voor soorten die een extreem beperkt verspreidingsgebied hebben, zoals Eungella Honeyeater (die alleen in- en direct om het Eungella NP ten noorden van MacKay voorkomt) hebben we wel meer moeite gedaan. Omdat een complete beschrijving van alle bezochte gebieden nogal een groot verslag op zou leveren beperk ik me tot de gebieden die de meeste indruk op ons gemaakt hebben, dan wel om de vogels dan wel om andere redenen.

Lamington NP
De meest zuidelijke bestemming van onze reis op het vasteland en de eerste bestemming na onze vlucht van Amsterdam naar Brisbane. Dit is één van de top-vogelbestemmingen van Australië en die reputatie maakte het park meer dan waar. Lamington bestaat uit een behoorlijk groot primair regenwoud en dus is de lijst met waargenomen soorten lang. Soorten die je hier redelijkerwijs zou moeten kunnen zien zijn Marbled Frogmouth, Spotted Quail-Thrush, Regent- en Satin Bowerbird, Red-browed Treecreeper, Southern Logrunner en Paradise Riflebird (de enige plek waar we deze soort konden zien omdat Lamington de noordelijke grens van het broedgebied vormt).

Regent Bowerbird Sericulus chrysocephalus - één van de spectacualair soorten van Lamington NP, - 25-08-2009 (Michel Veldt)

Twee andere specialiteiten die in Lamington zijn te vinden zijn Albert's Lyrebird (bekend van de serie "Life of Birds" met David Attenborough) en Rufous Scrubbird. De laatste word regelmatig gezien op ongeveer 18 kilometer lopen van de lodge maar is erg lastig te vinden. Wij hebben het maar niet geprobeerd omdat er zoveel meer leuke dingen te zien waren waar we dan niet aan toe zouden komen. Albert's Lyrebird kan ook erg lastig zijn maar dat was hij bij ons niet. We liepen op de dag van aankomst tegenover de logde een willekeurig wandelpad op en binnen een half uur liep vlak voor ons een mannetje over het pad om in het regenwoud te verdwijnen. Zo zouden al onze ontmoetingen met deze soort verlopen (vier in totaal) maar omdat het regelmatig gebeurt dat je een dag of langer naar deze soort moet zoeken klaagden we helemaal niet!

Voor vogelaars van alle niveaus worden in Lamington excursies georganiseerd. Wij hebben zowel de "Introductory walk" gedaan, die een hoog bejaardengehalte had, zo bleek, maar ook de "Specialised Birdwalk". Deze is bedoeld om de moeilijkere soorten te vinden en wordt begeleid door zeer kundige gidsen. Op die manier kregen we flink wat soorten te zien die we verder niet of nauwelijks meer zagen zoals Spotted Quail-Thrush, Rose Robin en White-throated Honeyeater.

Southern Logrunner Orthonyx temminckii - Lamington NP - 26-08-2009 (Michel Veldt)

Fraser Island
Hoewel Fraser Island niet zozeer een vogelbestemming is, kun je er wel degelijk leuke dingen zien. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld en kent vrijwel geen verharde wegen. Wil je het eiland verkennen dan kun je dit alleen doen per lokaal gehuurde 4WD. Ze vragen daar behoorlijke prijzen voor maar het is wel een erg leuke ervaring. Een groot deel van de oostkant is voorzien van een prachtig uitgestrekt strand dat behoorlijk toeristisch is. Naast dat je met de auto het strand op kunt word het ook gebruikt als landingsbaan voor vliegtuigen!

Fraser Island, 30-08-2009 (Brenda Veen)

De auto uitlaten op het strand, Fraser Island, 30-08-2009 (Brenda Veen)

Landende vliegtuigen zijn niet de enige reden om omhoog te blijven kijken. Brahminy- en Whistling Kites en White-bellied Sea-Eagles vliegen regelmatig boven het strand en ook een groepje Lesser Frigatebirds (de enige die we zagen) werd op die manier opgemerkt. In het midden van het eiland, rond Central Station, is een erg goed stuk regenwoud waar je je tijd uitstekend kunt besteden op één van de vele aangelegde boardwalks. Specialiteiten van het eiland zijn onder andere Noisy Pitta, White-eared Monarch, Glossy Black-Cockatoo (altijd lastig te vinden), Ground Parrot, Tawny Grassbird, Lesser Crested Tern, Lesser Frigatebird, Black-breasted Button-Quail en Mangrove Honeyeater.

Een (inderdaad) Noisy Pitta Pitta versicolor - Fraser island - 30-08-2009 (Michel Veldt)

De binnenmeren waar de Button-Quail zou moeten zitten waren niet bereikbaar vanwege achterstallig onderhoud aan de wegen. "Achterstallig onderhoud" betekent dat het alweer een tijd geleden was dat een bulldozer de vol diepe gaten zittende weg netjes had aangeharkt. Jammer dus voor ons! De enige andere soort die we niet konden vinden was Glossy Black Cockatoo, niet op Fraser Island maar ook niet op andere plaatsen.


Forest Kingfisher Todiramphus macleayii - waar anders dan in een bos!, Eungella NP 02-09-2009 (Brenda Veen)

Eungella NP
Wil je alle Australische endemen afstrepen dan moet je in Eungella NP zijn geweest aangezien Eungella Honeyeater alleen hier voorkomt. In het vroege voorjaar is deze soort erg lastig en dat hebben we gemerkt. Het kostte ons twee dagen vogelen (maar niet specifiek ernaar zoeken) voordat we hem hadden maar in de tussentijd zagen we genoeg ander leuks. Cotton Pygmy Goose en White-throated Gerygone zagen we bijvoorbeeld alleen hier. Het park heeft verschillende biotopen, van dicht regenwoud (Australian Brush-Turkey, Eastern Yellow Robin, Brown Cuckoo-Dove, Eungella Honeyeater, Scarlet Honeyeater), naar droog open bos (Forest Kingfisher, Squatter Pigeon, Blue-faced Honeyeater) en zelfs een behoorlijk groot meer afgesloten door een dam.


Squatter Pigeon Geophaps scripta - een vogel van drogere gebieden, Eungella NP 02-09-2009 (Brenda Veen)

Hier zagen we niet alleen de eerder genoemde Cotton Pygmy Goose maar ook andere watervogels zoals Pacific Black Duck, Black Swan (ja ja, echte wilde Zwarte Zwanen!), Grey Teal, Royal Spoonbill, White-faced Heron, Australian Pelican, Pied-, Little Pied- en Little Black Cormorants. Dit maakt dat je in Eungella een groot aantal verschillende soorten kunt zien. Eungella is niet alleen bekend vanwege de honeyeater maar ook vanwege de algemeen voorkomende Platypus (of Duck-billed Platypus). In de naast de lodge gelegen rivier zitten er flink wat en een ontmoeting met deze soort is in Eungella dan ook min of meer gegarandeerd. Er is zelfs een kijkplatform voor gemaakt en daar word door toeristen druk gebruik van gemaakt. Dit is in zoverre een voordeel dat de beestjes veel meer gewend zijn aan mensen en zich nauwelijks wat aantrekken van de bezoekers.

Duck-billed Platypus Ornithorhynchus anatinus - Eungella NP - 03-09-2009 (Michel Veldt)

Paluma
Paluma is nauwelijks meer dan een gehucht, ca 75 kilometer ten noordwesten van Townsville. De omgeving staat bekend om zijn vele goede regenwoudsoorten waarvan de Southern Cassowary de bekendste is. Voor de beste kans op deze soort is het aan te raden naar Mission Beach te rijden ca. 120 kilometer naar het noorden. Cassowaries zijn niet de enige soort die je rond Paluma kunt zien. Grey-headed Robin, Chowchilla, Pale-yellow Robin, Barred Cuckoo-Shrike, Spotted Catbird, Large-billed Scrub-Wren en Spectacled Monarch bereiken hier de zuidelijke grens van hun verspreiding. Verder naar het noorden zijn de meeste daarvan niet zeldzaam maar voor ons was het dus de eerste mogelijkheid ze te zien. Voor Victoria's Riflebird nam deze plaats tot voor enkele jaren terug een speciale plek in vanwege de aanwezigheid van een theehuis waar veel gevoerd werd en waar je de Riflebirds makkelijk kon zien.

Blue-winged Kookaburra Dacelo novaeguineae - Paluma - 05-09-2009 (Brenda Veen)

Nadat we de hele ochtend rond Paluma hadden gevogeld en we ook nog leuke soorten als Wompoo- en Rose-crowned Fruit-Dove, Blue-winged Kookaburra, Sacred Kingfisher, Bridled Honeyeater, White-gaped Honeyeater, Yellow Honeyeater, Mountain Thornbill, Grey Goshawk, Spangled Drongo en Metallic Starling zagen, ploften we neer op het enige andere terras dat Paluma nog rijk is. Ook daar bleek men de vogels te voeren. De serveerster was niet te beroerd ons te vertellen dat, nu het later op de dag warmer was, de Riflebirds niet meer zouden komen maar ze er de hele ochtend hadden gezeten... Balen natuurlijk, want hoewel we er verschillende uitstekend hebben gezien die ochtend zaten ze zonder uitzondering hoog in de dichtbegroeide bomen en was het onmogelijk er een foto van te maken.Toen we daarna op weg gingen naar onze volgende accomodatie en Paluma nog maar net hadden verlaten stond er als bonus een Southern Cassowary langs de weg. Wat een ontzettend imposante beesten!!

Southern Cassowary Casuarius casuarius - Mission Beach - een indrukwekkende vogel om naast te staan!, 06-09-2009 (Michel Veldt)

Atherton Tablelands
De tablelands van Atherton bestrijken globaal het gebied tussen Inisfail, Mount Garnet en Port Douglas. Een erg uitgestrekt gebied dus met veel verschillende biotopen. Uiteraard betekent dit ook dat de soortenrijkdom groot is. Om deze regio goed te verkennen is het noodzakelijk op verschillende plekken te overnachten, tenzij je ervan houdt om heen en weer te rijden. Er zijn een aantal accomodaties die zich hebben gespecialiseerd voor vogelaars waaronder Kingfisher Lodge en Red Mill House. Hieronder zal ik de belangrijkste plekken benoemen:
Hasties Swamp: een niet al te groot gebied (een meertje van ca. 1,5 km lang en 200 meter breed) maar wel erg rijk aan vogels. Vele honderden Plumed- en Wandering Whistling Ducks zorgden voor de aantallen maar ook aansprekende soorten als Buff-banded Rail en Black-fronted Dotterel zaten hier. 's Avonds komen er, net als in het nabij gelegen Bromfield Swamp, Brolga's en Sarus Cranes overnachten. De aantallen zijn erg seizoensgebonden maar kunnen oplopen tot in de duizenden. Het is erg spectaculair om de groepjes kraanvogels (wij zagen "slechts" 135 Sarus Cranes) luid trompetterend in te zien vallen. Hasties Swamp is ook bekend om de Pink-eared Ducks die hier af en toe gezien worden.

Buff-banded Rail Gallirallus philippensis - Malanda - 07-09-2009 (Brenda Veen)

Mareeba/Lake Mitchell: Deze beide wetlands zijn behoorlijk uitgestrekt maar de toegankelijkheid is wat beperkt. Er zijn een aantal mogelijkheden om langs de weg te stoppen of particulier beheerde wegen in te rijden om even aan de drukte van de hoofdweg te ontsnappen. Dit is simpelweg een kwestie van het gewoon doen, totdat iemand je vraagt weg te gaan. De beste plek om het Mareeba wetland af te zoeken is bij het bezoekerscentrum dat een eindje van de hoofdweg ligt maar goed is aangegeven met een bord. Aan het einde van het droge seizoen, rond oktober/november, is er nog maar op weinig plekken water. Dit betekent dus ook dat de concentraties watervogels in die tijd hoog zijn. Ook tijdens ons bezoek was dit al enigszins het geval. De lijst met mogelijke goede soorten is lang en er zitten ook een paar erg leuke tussen. Tussen het algemene waterwild (Pacific Black Duck, Grey Teal, Hardhead, Australasian Grebe, Australian White- en Straw-necked Ibis, Eastern Cattle Egret, White-faced Heron, drie soorten aalscholvers, Oriental Darters enz.) moet je er in het moeras en omgeving soorten tussenuit zien te pikken als Green Pygmy-Goose, Nankeen Night-Heron, Black-necked Stork (Jabiru), Pacific Baza, White-browed Crake, Fan-tailed Cuckoo, Collared Kingfisher, Tawny Grassbird, Clamorous Reed-Warbler en Double-barred Finch.

Straw-necked Ibis Threskiornis spinicollis - Mirani - 03-09-2009 (Brenda Veen)

Julatten/Mt. Molloy: Zowel op het gebied van vogels als zoogdieren hebben deze twee plaatsjes veel te bieden. Mt. Molloy is een klein stadje dat bekend is vanwege de Grey-crowned Babblers en Great Bowerbirds. Op het terrein van de plaatselijke basisschool heeft deze laatste soort een bekende bower die door veel vogelaars bezocht word maar in het hele stadje moet je ze kunnen vinden. Julatten is bekend vanwege de Kingfisher Lodge. We hebben hier zelf niet overnacht maar dankzij Eldert Groenewoud konden we wel de avondexcursie doen die normaal gesproken alleen toegankelijk is voor gasten. De hoofdprijs van Kingfisher Logde is Red-necked Crake die slechts af en toe gezien wordt langs het riviertje aan de achterkant van de lodge. Papuan Frogmouth, Double-eyed Figparrot (een kleine, onopvallende papegaai die klinkt als een Appelvink), MacLeay's Honeyeater, Rufous Whistler, zijn andere goede soorten, net als Noisy Pitta, Owlet Nightjar en Masked Owl. Tijdens de excursie worden deze dan ook vaak gezien. Het zelfde geldt voor Striped Possum, een kleine, zwart-wit gestreepte possum-soort. Door zijn formaat en vervelende gewoonte in de hoge en dichtste boomkruinen te foerageren doet hij erg zijn best om onopgemerkt te blijven. Toen de nachtexcursie officieel ten einde was hebben we met de lodge-eigenaren nog een tijdje (succesvol!) gezocht naar deze gewilde soort. Uiteindelijk zat hij gewoon in de eerste boom die voor de receptie staat... In de zomer broedt Buff-breasted Paradise Kingfisher op het terrein van de lodge en ook deze kan wel eens lastig te vinden zijn. De laatste highlight van een bezoek aan Julatten is Blue-faced Parrot-Finch. Deze soort heeft, op zijn fantastische uiterlijk na, veel tegen: een klein verspreidingsgebied en nauwelijks vaste plekken om ze te zien. De laatste jaren is de omgeving van Julatten een uitstekende plek gebleken. Ons lukte het binnen 10 minuten nadat we bij de Kingfisher lodge de locatie hadden gekregen.

Cairns en omgeving
Cairns is zijn status als dorp nog maar nauwelijks ontgroeid en timmert hard aan de weg om een grote toeristenbestemming te worden. De gunstige ligging van het Great Barrier Reef ten opzichte van de stad (want relatief dichtbij de kust) maakt het een populaire startplaats voor een bezoek aan het buitenste deel van het rif. Er zijn verschillende operators die een dagexcursie aanbieden waarvan Seastar Travel en, in mindere mate, Ocean Spirit de bekendste en voor vogelaars meest interessante zijn. Wil je een dagje vogelen combineren met een familie-uitje dan is een dagexcursie naar Michaelmas Cay de beste trip die je kunt doen. Seastar Travel beloofd op zijn website de eerste te zijn die op het eiland aanlegt en dat vogelaars als eerste met de zodiac worden afgezet op het eiland. Beide beloften maakten ze helemaal waar. Het is een hele ervaring om met een vrij harde wind en je handen vol met camera's en verrekijkers in een wiebelende zodiac te stappen maar gelukkig ging dat allemaal goed. Michaelmas Cay is een koraalrif annex zandeiland waar op elke begroeide centimeter een Bonte Stern, Common Noddy, Silver Gull, (Lesser) Crested Tern, of Brown Booby broedt. Wij waren zo gelukkig hier ook Black-naped Tern aan de lijst toe te voegen. Ook andere, minder algemene, pelagische soorten als White-tailed- en Red-tailed Tropicbird, Masked Booby en Great Frigatebird behoren tot de mogelijkheden. Nadat je je helemaal suf hebt gefotografeerd aan alle tamme stern wordt de rest van de dag besteed aan snorkelen en/of duiken, zowel op Michaelmas Cay als het verderop gelegen Hastings Reef. Tijdens de trip word door het aanwezige personeel gezorgd dat je niets tekort komt. Ook op het gebied van educatie wordt veel gedaan o.a. door de uitgebreide uitleg, door een marien bioloog, over wat je allemaal kunt zien, zowel boven als onder water.


Sooty Tern Onychoprion fuscatus - Michaelmas Cay - één van de vele broedende sterns op deze plek, 12-09-2009 (Michel Veldt)

Behalve de trip naar Michaelmas Cay is er in Cairns zelf ook bijzonder veel te zien. De esplanade (ander woord voor enorme moddervlakte) is de beste plek om enorme aantallen steltlopers te zien, tenminste, in de zuidelijke zomer. In september beginnen de aantallen net een beetje op te bouwen en van de enorme groepen is nog geen sprake. Niettemin kan je vele tientallen Roodkeel- en Siberische Strandlopers, Terek- en Siberische Grijze Ruiters, Mongoolse- en Woestijnplevieren, Regenwulpen en Far-Eastern Curlews vinden. Voor de afwissling zorgen de minder algemene soorten als Grote Kanoet (die moeten dan nog massaal aankomen), Eastern Reef-Egret, Beach Stone-Curlew, Aziatische Goudplevier, Lachstern, en Straited Heron.

Ben je nog op zoek naar vertier in het laatste uurtje dat je in Cairns te besteden hebt dan is een wandeling om en nabij de Centenary Lakes een goede tijdsinvestering. Behalve veel algemene Australische soorten zijn er ook nog echt goede soorten te scoren waaronder Great-billed Heron en Little Kingfisher. In het park zelf broeden onder andere Bush Stone-Curlews die op andere plekken nog wel eens erg schuw willen zijn.


Bush Stonecurlew Burhinus grallarius - Cairns - 14-09-2009 (Michel Veldt)

Tasmanië
De kleinste staat van Australië bestaat uit verschillende kleinere eilanden rondom het grote eiland Tasmanië. Het klimaat op Tasmaniëverschilt behoorlijk van dat in het noorden. Het weer is eigenlijk wel te vergelijken met dat in Nederland maar dan met gemiddeld meer wind. In de staat kun je, afhankelijk van welke taxonomie je volgt, 12-14 Tasmaanse endemen zien waarvan Tasmanian Masked Owl de moeilijkste is. Hoewel de soort wijd verspreid is, konden we geen vaste plek vinden die op onze route lag en dus moesten we erop vertrouwen dat we er tegenaan zouden blunderen. Dat gebeurde jammer genoeg niet. Alle andere endemen vonden we wel en de meeste vrij makkelijk.

Bruny Island
In de omgeving van de hoofdstad van Tasmanië, Hobart, is het al mogelijk om vrijwel alle endemen van het eiland te zien. Wij kozen ervoor om naar Bruny Island te gaan, mede omdat we midden in de natuur overnachten een stuk leuker vinden dan in een grote stad. Daarnaast biedt Bruny Island vrijwel hetzelfde aantal endemen plus nog wat extra soorten. We verbleven in Inala cottage dat op het zuidelijke deel van het eiland ligt. Om de meeste endemen te zien hoef je alleen maar rond de lodge te vogelen. Tasmanian Native-Hen is de meest opvallende soort maar ook Strong-billed-, Black-headed- en Yellow-throated Honeyeater, Green Rosella, Yellow Wattlebird, Tasmanian Scrub-Wren, Tasmanian Thornbill, Black Currawong en Dusky Robin waren heel snel gevonden. Forty-spotted Pardalote - de minst aantrekkelijke van het stel Tasmaanse endemen maar wel de zeldzaamste - kostte wat meer moeite maar lukte uiteindelijk ook. De meest aantrekkelijke vogels waren de robins. Is Scarlet Robin al spectaculair om te zien, Flame- en Pink Robin zijn zo mogelijk nog mooier. Het fotograferen van deze juweeltjes heeft dan ook heel wat uurtjes in beslag genomen.

Tasmanian Native-Hen Tribonyx mortierii - Cradle Mountains - Tasmanië - 21-09-2009 (Brenda Veen)


Pink Robin Petroica rodinogaster - Cradle Mountains - Tasmanië, commentaar overbodig lijkt me.., 21-09-2009 (Brenda Veen)

Bruny Island heeft nog meer te bieden dan alleen Inala cottage. Natuurlijk is er veel ruige natuur. Prachtige verlaten baaien, woeste rotsformaties en, door de wind opgezweepte, hoge golven. In het midden van het eiland is een kolonie waar Short-tailed Shearwaters en Little Pinguins broeden. Hoewel het wat toeristisch is, kan je op een mooi aangelegde boardwalk naar een uitkijkpunt aan het strand lopen. Je loopt dan dwars door de kolonie heen maar daar lijken de vogels zich niks van aan te trekken. Het moet al flink donker zijn voor de pinguins tevoorschijn komen en nog donkerder voor de mannetjes via het strand terugkomen naar de kolonie om de broedende dames te voorzien van verse vis. Overal om je heen hoor je in het stikdonker de stelletjes elkaar begroeten. Heel romantisch. Overdag liepen we al even rond op het strand en in de kolonie en kwamen daar o.a. Kelp- en Pacific Gull, Hooded Plover, Australian- en Sooty Oystercatcher en Tawny-crowned Honeyeater tegen. Op zee vlogen de eerste albatrossen.


Little Penguin Eudyptula minor - Bruny Island - Tasmanië - 16-09-2009 (Michel Veldt)

Port Arthur
Wil je je vogellijst opkrikken dan hoef je niet per sé naar Port Arturh hoewel het de enige plek was waar we Cape Barren Goose zagen. Het is onduidelijk of de populaties die er op het vasteland van Tasmanië rondlopen uit wilde vogels voortkomen. Van de populatie die op Cape Barren- en Flinders Island (ten noord-westen van Tasmanië zelf) broedt is dat wel zeker. De reden van ons bezoek aan Port Arthur was een bootexcursie om het eiland van zijn ruigste kant te zien. De trip wordt uitgevoerd met omgebouwde legerboten die, ondanks dat het open boten zijn, zeer comfortabel zijn. Wij hadden het geluk dat deze dag één van de twee wolk- en windloze dagen waren die wij meemaakten op Tasmanië. Om een idee te krijgen van deze boottocht is het de moeite waard om op de site van Tasman Cruises te kijken. Overigens verzorgt dezelfde organisatie op Bruny Island een soortgelijke excursie die, naar het schijnt, ook zeer de moeite waard is. De dag ervoor werden er tijdens de trip twee jagende Orca's naast de boot gezien! Wij werden eveneens verwend met een mooie Zuidkaper, Cape Fur-Seals en Australian Sealions, Australian Gannets, Shy Albatrosses en een Buller's Albatross die hier normaal gesproken alleen in de zomer voorkomt.


Eén van de vele rotsformaties tijdens de excursie in Port Arthur - 18-09-2009 (Brenda Veen)

Cradle Mountains
Onze enige hoop voor het zien van Tasmanian Devils bleek precies dat te zijn! Eerder schreef ik al dat recente waarnemingen van devils niet makkelijk te vinden zijn. De meeste plekken worden min of meer geheim gehouden of je word naar een hutje gebracht waar ze aas neerleggen en je kunt wachten tot het beest komt. Dit is dan min of meer gegarandeerd maar heeft een hoog dierentuin gehalte. Voor ons dus niets van dat alles, we hebben gegokt dat we ze zelf zouden vinden. Hoewel er elke dag een avondexcursie wordt gehouden vanuit de Cradle Mountains Lodge, zien ze daar slechts één keer per 7-8 dagen een devil. Dit stemde ons niet echt hoopvol maar ondanks de stromende regen op de eerste avond stapten we toch maar in de auto om te zoeken. Het duurde slechts een uur voordat we de eerste Tasmanian Devil op de weg zagen staan. Het was weer voorbij voor we het wisten maar onze missie was in ieder geval geslaagd! Ongeveer een uur later vonden we nummer twee en die werkte ontzettend goed mee. Een portretje maken van twee meter afstand, wie had dat gedacht! We werden er stil van... Uiteindelijk zouden we verspreid over drie nachten ongeveer tien ontmoetingen met deze gave beesten hebben en elke keer was weer een geweldige ervaring! Het is bekend dat devils lang uitslapen voor ze op zoek gaan naar wat eetbaars. Dit is waarschijnlijk ook de reden dat de avond excursie van de lodge ze niet vaak tegenkomt want die zijn vroeg op de avond alweer binnen. Wil je deze soort zien dan is het dus verstandig vanaf ca. 2 uur na zonsondergang op pad te gaan en er behoorlijk wat tijd in te steken. Het vinden zou, in ieder geval in september, weinig problemen moeten opleveren.

Tasmanian Devil Sarcophilus harrisii - the holy grail!!!, Cradle Mountains - 2009-09-19 (Brenda Veen)

Qua zoogdieren deden de Cradle Mountains overigens prima mee met soorten als Common Wombat, veel Brush-tailed Possums,Tasmanian Pademelon, Red-necked Wallaby, Red-necked Pademelon en overdag een Duck-billed Platypus in de vijver naast het restaurant. Scrubtit, zowat de laatste Tasmaanse endeem die nog niet op de lijst stond was hier behoorlijk algemeen, net als Striated Field-Wren die lang niet overal op het eiland voorkomt. In de Cradle Mountains lukte het ook eindelijk om Tawny Frogmouth te zien, de algemeenste van de drie frogmouths die Australië rijk is.


Striated Field-Wren Calamanthus fuliginosus - Cradle Mountains - 2009-09-21 (Michel Veldt)

Freycinet
Het gelijknamige nationaal park van dit schiereiland in het zuid-oosten van Tasmanië is dicht begroeid en nauwelijks toegankelijk per gemotoriseerd voertuig. Vanuit heel Tasmanië komen wandelaars naar dit gebied toe vanwege de prachtige uitzichten over verlaten baaien en ruige rotsformaties. Iets ten noorden van het nationale park staat een vuurtoren, Cape Tourville genaamd, waar vandaan je prima over zee kunt kijken. Waarschijnlijk mede door een oosterstorm die er de dag ervoor had gewoed - wat erg zeldzaam schijnt te zijn omdat de wind altijd uit het westen waait - zagen we nog behoorlijke aantallen albatrossen. De meerderheid waren Shy Albatross maar ook zagen we enkele Yellow-nosed- en een Wandering Albatross. Ook vier Southern Giant Petrels gaven blijk van hun aanwezigheid en voor de aantallen zorgden de duizenden Short-tailed Shearwaters, honderden Black-faced Cormorants, Kelp Gulls, Silver Gulls, Pacific Gulls en Australian Gannets. Freycinet zal vooral in onze herinnering blijven als de enige plek waar we een Echidna zagen. Deze lijkt nog het meeste op een egel en is extra bijzonder omdat hij samen met de Platypus het enige zoogdier is dat eieren legt en een buidel heeft waarin de jongen worden gezoogd. Het fotograferen ervan heeft me bijna 30 muggenbulten opgeleverd, en een veelvoud aan dode muggen, (waarmee Freycinet de enige plek in heel Australië was waar we last hebben gehad van insecten) maar was die prijs meer dan waard!


Short-beaked Echidna Tachyglossus aculeatus - hield het spannend tot op de laatste dag, Freycinet - Tasmanië- 24-09-2009 (Michel Veldt)

Conclusie
Wat betreft de vriendelijkheid van de inwoners is er waarschijnlijk geen beter land om naartoe te gaan dan Australië. Ben je een fanatieke wereldlijster dan moet je er zelfs heen en zijn meerdere reizen nodig om alles te zien, tenzij je een jaar of langer de tijd hebt. Ook wat betreft reiscomfort scoort het land erg hoog. De wegen zijn over het algemeen uitstekend onderhouden en verkeersdrukte is er nauwelijks, behalve in de grote steden. Tot nu toe hebben we ons nog nergens zo veilig gevoeld als in Australië.
Betekent dit dat er echt geen smetje te bespeuren is het op het blazoen? Nee, dat niet. Landschappelijk gezien heeft Australië niet zoveel hoogtepunten te bieden. Het stuk tussen Cairns en Brisbane vonden we op heel veel plaatsen zelfs ronduit saai vanwege de vele bananen- en suikerrietplantages die voor een eentonig beeld zorgden. Gek genoeg bleken deze dan wel weer vogelrijker te zijn dan het gemiddelde eucalyptusbos. Gelukkig heeft Tasmanië dat beeld behoorlijk geneutraliseerd. Ook de eerder genoemde vriendelijkheid van de inwoners is geen vanzelfsprekendheid. In het verslag dat we dagelijks bijhouden schreven we daarover het volgende "Onderweg merken we dat niet ¬álle Australiërs relaxed zijn. Terwijl we rijden nemen we even wat gas terug voor een vogel die we de weg over zien vliegen. De snelheid gaat er daardoor een klein beetje uit, tot groot ongenoegen van een vrachtwagenchauffeur die achter ons rijdt. Hij laat dit dan ook duidelijk merken door eens flink op zijn toeter te drukken. Dit was kennelijk niet genoeg want als we enkele kilometers later moeten stoppen voor wegwerkzaamheden komt hij uit zijn vrachtwagen naar ons toe lopen. Hij slaat keihard met zijn vuist op het raam en begint, met zijn tandenloze gezicht bijna tegen het raam gedrukt, als een dolle te schreeuwen. Wat hij precies zegt kunnen we niet horen maar de woorden "ninety kilometres per hour" (daarbij driftig naar zijn vrachtwagen wijzend) en "don't fucking do that again!!!" komen luid en duidelijk over. Als afscheidsgroet slaat hij nogmaals met volle kracht tegen het raam van de auto, daarbij flink wat huid van zijn knokkel als souvenir achterlatend. Even snel als het begon is het ook weer over en zit de man weer veilig in zijn vrachtwgen. We zijn blij dat dit niet slechter afloopt dan het doet."
Wat eten betreft is het allemaal prima voor elkaar hoewel de keuken niet overloopt van creativiteit. Lekker is het wel bijna allemaal, zeker als je van vlees houdt, daar zijn Ozzies namelijk gek op! Die ene keer dat ik aan de kok vroeg of hij wat champignons en paprika mee wilde bakken met mijn vlees keek hij me aan en vroeg of ik een Europeaan was. "Australians NEVER ask that" zei hij nog.

Ben je benieuwd naar alle soorten die we zagen ploeg je dan door onze soortenlijst die uiteindelijk op 338 soorten is blijven steken. Voor vragen en tips over je eigen te plannen reis naar Down Under: no worries mate! Stuur een mailtje naar michel punt veldt @ dutchbirding punt nl, ik help je graag! Als laatste: veel meer foto's van onze reis staan hier. Als allerlaatste: Op dit moment zijn Ies en Hannah Goedbloed zich een weg aan het fietsen door het zuiden van Australië en Tasmanië. Hun belevenissen zijn te volgen op hun blog.

Michel Veldt en Brenda Veen