Geen echt zeldzame soort in zijn verspreidingsgebied in de US. Vormt samen met Siberian en Sichuan Jay een soortgroep waarvan Sichuan de moeilijkste is om te zien. Tijdens onze Coloradotrip kwam deze vogel een kijkje nemen terwijl we Golden Crowned Kinglets aan het bekijken waren. Ze kunnen belachelijk tam zijn door hun nieuwschierigheid.

Een week voor uitvliegen. Dacht ik eindig deze serie met een klapper (al is het maar een foto van een vogel in de hand).

Twee weken voor uitvliegen

Record shot van een van de lastigste tubenose taxa. Ewing Island in de achtergrond is een van de weinige broedplaatsen.

De standaard prion vanaf de ferry.

Oud vrouwtje. Veel lichter dan dit worden ze niet.

Het diagnostische kenmerk (voor zover bekend) van een adulte steadi is in deze foto goed te zien: een egale culminicorn. Bij een adulte cauta is de basis de culminicorn licht oranje. Onbewust van dit kenmerk, heb ik mooi de derde cauta voor NZ gemist (zat doodleuk naast de boot en werd een week later op fotos gedetermineerd).

Eén van de smaakmakers in de Gobi woestijn!

Dit leuke verjaardagscadeautje zat al op zijn wormen te wachten. Zo makkelijk waren de andere antpittas niet, al komt de Stripe-headed Antpitta (die ik zelfs een keer uit een rijdende auto ontdekte) dichtbij.

Dit is overigens een FANtastische plek, die -volgens het logboek- opvallend weinig door Nederlanders wordt bezocht. We waren de eerste groep in maanden die de Long-whiskered Owlet wilde zien. Ondanks een Cinnamon Screech Owl die even te dichtbij kwam hadden we hem na anderhalf uur in beeld. Alleen de lokale gids mag tapen en flitsen is verboden.

Fijn om deze sterk achteruitgaande soort eens zingend in zijn broedgebied te zien in de rivierbossen rond de Tuul rivier in Mongolië.

Twee jaar geleden had ik het genoegen om deze sublieme soort te mogen tonen aan een delegatie van gepassioneerde vogelkijkers! Het is een soort die nooit verveelt en één van de mooiste vogels ter wereld. Binnen twee weken is het zover, en gids ik opnieuw deze groepsreis waar ik enorm naar uitkijk. Ook nu weer een mooie evenwichtige groep van Vlamingen en Nederlanders die het 200% zien zitten! Een blogbericht van onze avonturen in 2015 vind je via mijn profiel.

Eén van de hoogtepunten van onze recente Mongolië reis met Starlingreizen was voor ons een nieuwe vindplaats van hodgson's bush chat. Samen met de caper de most wanted soort van Luc Bekaert die voor de 2de keer Mongolië bezocht.

Een leuke waarneming tijdens onze vogelreis met Starling Reizen in juni naar deze indrukwekkende bestemming. In totaal zagen we er een 10tal waaronder dit prachtige mannetje aan de grond. 

In de vroege ochtend zagen we de zwaar bedreigde Lessers (slechts 5) en in de avond en de volgende vroege ochtend van de volgende dag stonden we letterlijk tussen de Greaters. Deze soort doet het gelukkig beter. De verspreiding is groter, minder verbrokkeld en bevind zich gelukkig op plekken waar men wel luistert naar de mensen die weten hoe je deze soort moet beschermen. Daarom kan je er echt tussen staan (onder begeleiding) waarbij ze soms gewoon op de voorbak van je auto gaan baltsen!! We zagen er 24 (allen man en een hen). Het geluid met het "heksenlachen" is iets om nooit te vergeten..

De meest bedreigde "kip" en misschien wel soort in de US. Het gaat zo slecht met ze dat menig huidige vogelaar met een beetje kennis van zaken denkt dat de soort in zijn leven zal uitsterven. Bescherming is heel erg moeilijk omdat de leks nagenoeg allemaal op prive terrein liggen en in gebieden waar de "groene gedachte" niet echt leeft.

In december/januari met Jaap Hennevanger en André-Willem Faber in Vietnam geweest. Vele hoogtepunten, waaronder deze Cutia. Helaas twee top targets, Chestnut-eared en Golden-winged Laughingthrush, alleen gehoord. Golden-winged is tegenwoordig dus te doen, al is een gids wel een must. Het gebied waar de vogel zit, Mang Ri, is sowieso erg spannend. Naast Black-crowned Barwing en Red-tailed Laughingthrush zit er vast nog wel iets wat nog ontdekt moet worden.. Tripreport staat vanaf vandaag op cloudbirders.

Foto is van André-Willem Faber.

Voor de discussie; endemische ondersoort fennelli van Taiwan.

Een hele hoop gekapte bomen en een nieuw-ontdekte antbird na Lieven in 2015 kon ik dan ook deze fraaie soort op de lijst bijschrijven.

Als ze zo doorgaan (en waarom niet: de nu nog vreselijke weg dreigt tot Plataforma verbeterd te worden) binnenkort niets meer. Nu lukten van de foothill-specialiteiten in twee reisdagen en een dag ter plaatse Blackish Pewee, Yellow-throated Spadebill en Grey-tailed Piha nog wel.

Om niet alleen Max de site te laten vullen ;=), toch nog een kiekje uit Taiwan. Deze vogel was op zoek naar nestmateriaal.

Check ook ons tripreport, het gebeurt niet vaak dat we meer zien dan te verwachten was:

https://jnvdlaan.home.xs4all.nl/Taiwan2017.pdf

Een soort die moeilijk kan zijn op een Colorado trip maar wij hadden er geen probleem mee. Na even zoeken zagen we er drie, waarvan dit paartje zich goed liet bekijken. Deze soort is een aantal jaar geleden afgesplitst van Sooty Grouse fuliginosus welke langs de noordelijke pacifische kust voorkomt. Bij de balts krijgen ze een soort verenkruin in de nek met in het centrum een rond stuk naakte huid.

Wie goed kijkt, kan zien dat het pijpenstelen regent... ook in juli kan dat dus.

Al eerder gezien langs de Santa Eulalia Road, een veel makkelijkere plek. Met een beetje geluk is hij daar tussen 8 en 9 van de weg te zien, anders wordt het klimmen naar de wat dichtere Polylepisbegroeiing. Dat ging me (op de eerste dag Peru) goed af; de Diademed Sandpiper-Plover heel wat minder.

Voor mij de tweede keer dat ik deze soort in de US zag (eerder in juni 96 in de buurt van  Winnipeg Canada). Blijkbaar is Ransuil conform de IOC een soort met de euraziatische taxon. Het Sound Approach boek Owls splitst hem af als Wilson's Owl. In de US zijn de vogels kouder van kleur met een meer bruin contrasterend "gezicht".

Nu nog maar twee uur rijden van Huanuco, dus ontberingen als kamperen zijn niet meer nodig. De specialiteiten (in volgorde van binnenkomst: Golden-backed Mountain Tanager, Pardusco, Bay-vented Cotinga, Rufous-browed Hemispingus, Large-footed en Neblina Tapaculo) lukten (op het nippertje: de bereidheid van die laatste lokaal algemene tapaculo om te reageren hadden we onderschat) in een dag.

Voor sommige vast een van de saaiste groepen soorten in de US maar ik vind ze "zalig" (zoals de Belgen zeggen). Lekker lastig maar daardoor een mooie ID uitdaging. Niet in het voorjaar wanneer ze zingen zoals deze. Ik had er ooit een in Texas in het vroege voorjaar van 1993 (toen nog weinig ervaring met de ID van amerikaanse sparrows dus of ik dat helemaal goed heb gedaan toen??) en vandaar een wenssoort. Samen met Sagebrush Sparrows waren ze op deze plek niet al te moeilijk te vinden.

In total enkele tientallen Amerikaanse Tafeleenden gezien deze trip op de prairiemeren in Colorado.  Gelet, waar mogelijk, op vleugels (bij 3 ex. onregelmatigheden gezien waarbij een met gebroken topjes aan de handpennen gezien bij het poetsen). Opvallend was dat deze duikeend als een van de eerste de net gesmolten meertjes leek te bevolken vaak in gezelschap van grondeleendsoorten. Geval van NL zit nu in de derde ronde..

Misschien niet de fraaiste woodpecker maar redelijk zeldzaam.

Voorkomend in Baluchistan/ zuid-oost Iran en aangrenzend Pakistan.

Heb jij deze holarctische woordpecker, Max?? nu je het toch over woodpeckers hebt.

Fijn zangertje van de hooglanden. Ook te vinden in west Panama.

Bijna-endeem met een gele broek.

De Colorado trip is in eerste instantie bedoelt voor het zien van amerikaanse grouse soorten. Tevens zie je een aantal vink en gors soorten. Dit jaar scoorden we ook 100% met de spechten soorten (nee, nee geen Ivory-billed :-)). Deze specht was mijn laatste Holarctische spechten soort, als je de Lilfordi als ondersoort wil zien van Witrugspecht. April is de maand waarin het lastig is ze te vinden. Afhankelijk van het weer zijn ze nog niet terug op de broedplekken en ze zijn vaak wel onderweg ernaar toe vanaf de overwinteringsplekken. Ik had me via e-bird goed voorbereid. Stopte de auto om me te orrienteren en te bepalen hoe verder te gaan. Gelukkig stond mijn raam open waardoor ik wat gerommel aan een boom hoorde naast mijn auto...soms zit het mee...

Op de laatste dag van onze Coloradoreis ontbrak nog een goede kijk op deze ijsgors soort, mijn laatste (er zijn er vier). Eerder op de trip hadden we nabij Colorado Springs wel een onvolwassen man en een verre adult man en vrouw gezien maar dat was niet echt bevredigend. Deze soort is in (zang)vlucht ook goed herkenbaar aan het (vele) witpatroon in de staart. Deze plek is een van de makkelijkste plekken voor de soort in de broedtijd.

Eerder deze week ging ik de mist in met de determinatie van een digi van mijzelf van een Bonapartes Strandloper op Aruba. Tijdens het verder verloop van deze reis kwamen we onderweg deze solitaire Bairds tegen op een bijna drooggevallen poel in de, net in voorjaarspracht komende, prairie van Colorado. Ruitechnisch voor mij wel een opmerkelijk beest. Redelijk "afgeragt" winterkleed en nog weinig sporen van zomerkleed veren. Toch lijkt deze vogel goed op weg naar zijn broedgebied zo vroeg in het voorjaar al in Colorado. Dat zomerkleed zal dus nog wel volgen??

Voorjaarskleedjes uit Nicaragua. Grote verrassing zo’n 30+ Bona’s op het strand aan te treffen waaronder “territoriale” vogels.

Voorjaarskleedjes uit Nicaragua. Grote verrassing zo’n 30+ Bona’s op het strand aan te treffen waaronder “territoriale” vogels.

Voorjaarskleedjes uit Nicaragua. Grote verrassing zo’n 30+ Bona’s op het strand aan te treffen waaronder “territoriale” vogels.

Voorjaarskleedjes uit Nicaragua. Grote verrassing zo’n 30+ Bona’s op het strand aan te treffen waaronder “territoriale” vogels.

Begin April arriveren de eerste Dougalls Sterns op Aruba. Ze broeden er op eilandjes langs de kust. Hier staan er vier op de foto. Het betreft dezelfde ondersoort als bij ons. Nog redelijk stil overigens deze zomer betreffende deze soort in NL...

Een beetje een saaie soort voor de mensen die naar Zuid-Amerika reizen. Voor mij als Holarctische soortenverzamelaar niet. Naast deze was en is Woodsnipe de enige Holarctische steltloper die nog ontbreekt. Deze soort, en dan met name de ondersoort cayennensis is zich al jaren naar het noorden aan het uitbreiden. Op Aruba en Bonaire broeden al meerdere jaren enkele paartjes en met name golfbanen, salina's en sewage works zijn de plekken waar deze soort nu te vinden is. Nog steeds in lage aantallen.  Deze soort staat (nog) op de D lijst in de US (een zwervende vogel in juni 2006, van deze juiste ondersoort, voor het eerst opduikend in Florida). Hij wordt al wel genoemd in Rare Birds of North America (Howell, pagina 191/192)

Fijne split van Prevost's Ground Sparrow en één van de weinige echte Costa Rica endemen.

Redelijk recente split van Masked Yellowthroat. Lokale verspreiding maar easy op de juiste plek. 

Best een saaie split maar toch ff meepakken als je in de buurt bent, algemeen is ie niet.

Zeledonia; een soort kruising tussen een goudhaan en een antpitta als het aan mij ligt. Zeer gaaf skulkertje in de hooglanden van Costa Rica en Panama.

Het missen van de Steltstrandloper nabij Neer in Limburg vorig jaar blijft pijn doen, die komt nooit meer, :-) maar de leuke aantallen van deze soort als trekkende steltloper op Aruba was een mooie goedmaker. De vogels waren "op weg naar" zomerkleed en ik denk dat ik er wel 150+ gezien heb, voornamelijk op Aruba terwijl ik de soort in de US toch vaak moeilijker in leuke aantallen kan vinden.

Een van de hoogtepunten van de BirdingBreaks reis naar Sichuan was deze endemische Pere David's Owl op klaarlichte dag. Sichuan was wel een heel gave bestemming met stapels Phyllo's, Roodmussen, Parrotbills en hoentjes.

Bonte Stern was voor mij een ontbrekende soort, tot deze datum. In de Holarctic kom je de soort weinig tegen (i.t.t. tot Brilstern) en verschillende malen heb ik voor niks gezocht op plekken waar ze als dwaalgast zijn gezien (Azoren). Op Aruba is het nog de enige overgebleven actieve stern samen met noddy's, nog steeds mogelijk de soort goed te zien. Dankzij Dick Meijer kon ik met een familielid van hem en een bevriende locakale vogelaar, per boor(=t) dichtbij dit eiland komen. De jongen waren al groot (deze soort start in januari al met broeden). Ook broedt Brown Noddy er (arriveert later) en enkele paartjes Black Noddy (arriveert nog later). Met deze soort heb ik weer alle soorten op de NL lijst gezien. En Aruba is toch ook een beetje NL :-)