Een leerzame vogel denk ik, dus zodoende deel ik haar hier. Allereerst lijkt het op foto's toch altijd weer makkelijker/anders dan in het veld. Zo op het eerste gezicht lijkt het best veel op een Kleine topper maar ik was niet voor niets voorzichtig (zie discussie en tekst boven de foto's). Ik heb vele hybride mannetjes gezien b.v die heel erg in de buurt kwamen dus waarom zou dat niet zo bij vrouwtjes kunnen gebeuren... Uiteraard qua kleurstelling is het goed mogelijk, de nagel leek ook ok, alleen kan je daar niets mee en van afstand lijkt dat al snel goed en zelfs van dichtbij zie hier en hier zijn ze soms overeenkomstig... Kortom, daar komen we er ook niet mee, en ik heb geen open vleugel maar slechts de op FB zichtbare foto's die tijdens slechte weersomstandigheden zijn genomen. Vermoedelijk heeft Rob van Bemmelen deze vogel ook gezien in de Dijkwielen op 14-11-2024 en kwam er ook niet lekker uit. Hoe dan ook, is het dus nog steeds mogelijk (er is wat variatie bij Kleine Toppers al is het niet veel..), dat er een Kleine Topper rond hangt in de Dijkwielen of in de Zuiderhaven.

Het is meerdere vogelaars opgevallen dat fitissen die (te) laat in het najaar verschijnen vaak een ‘’afwijkend’’ uiterlijk hebben. De suggestie wordt gewekt dat er een of meer buitenlandse ondersoorten in het spel zijn. Vogels zien er bijvoorbeeld groter uit en/of foerageren langzamer. Soms wordt er gesproken over een langere snavel. Bovenal zijn er kleedkenmerken die opvallen. Mensen maken melding van koud gekleurde fitissen. Soms vallen ze op als erg bleek, soms juist als heel donkerbruin. Iets dat vaker is genoemd zijn sterk oranje gekleurde pootjes bij een sommige individuen. Hier en daar valt er een vleugelstreepje op bij waarnemers.

Naar aanleiding van de vogel uit dit topic werd mijn interesse getriggerd om dit te willen uitzoeken. De Noordwijkse vogel valt mij op als ‘’donker’’, bruinig en de pootjes zijn opvallend oranje. Vooral die combinatie maakt dat de vogel er in mijn ogen anders uitziet dan de Fitissen zoals ik ze in september tegenkom.

In de periode van 20 oktober – 28 november ben ik in op internet meer vogels met deze kenmerkencombinatie tegengekomen, al dan niet bestempeld als opvallende fitissen door de waarnemers. In deze periode valt op dat veel fitissen een andere gezichtsuitdrukking hebben. Snavels lijken vaak langer en krommer, oogjes lijken kleiner, wenkbrauwstrepen onduidelijker. De vogels hebben niet het schattige uiterlijk van de reguliere fitis en lijken zelfs depressief of agressief! Mijn indruk is dat koprui optreed in deze tijd en dat dit die afwijkende kopjes deels of misschien wel geheel verklaard: de snavelbasis komt bloot te liggen, veerpartijen rond de ogen en wenkbrauwen zijn slordig geworden. Het roept bij mij de vraag op in hoeverre overige kenmerken ook worden aangetast door seizoenverschijnselen: worden pootjes meer oranje door het afslijten van donkere kleuren? Worden vogels kleurlozer of bruiner door het wegvallen van groene en gele tinten? Het bleek niet eenvoudig om harde grenzen te trekken bij een poging late fitissen te categoriseren. Ook bleken lichteffecten de kleur van individuen op diverse foto’s dusdanig te beïnvloeden dat het correct interpreteren ervan soms heel lastig was.

Zonder harde uitspraken te durven doen, probeer ik toch wat suggesties te doen over de verschillende patronen die zich naar mijn idee manifesteren in de fitiswereld van het late najaar en de winter. Dit doe ik zonder uitgebreid de beschikbare literatuur te kopiëren, dus corrigeer me vooral. Omdat ik het zelf heel interessant vind, maar ook omdat ik hoop dat mensen er nóg beter op gaan letten. Hopelijk levert het bijvoorbeeld meer foto’s op van opvallende vogels en gaan mensen vaker een DNA sample veiligstellen bij vangsten.

Volgens de geschriften en/of geruchten is de Noordse Fitis, ondersoort acredula, wat bleker dan onze trochilus. Minder geel van onderen, minder groen van boven. Er zijn kleurloze exemplaren bekend, maar meestal zijn er nog wel wat geel/groentinten op met name de bovendelen zichtbaar. Het lijkt erop dat onze trochilus hierin overlap vertoont en dat er in elk geval in het zomer halfjaar ook volledig kleurloze beesten bij zitten (vraag het Frank Neijts!). Fotografische en lichteffecten ook hier weer bedrieglijk zijn, dus maak vooral zo veel mogelijk foto’s bij een verdacht beest! Omdat de bleke acredula zo moeilijk te begrenzen is en waarschijnlijk ook totaal niet zeldzaam is in Nederland, heeft deze variant niet mijn interesse gewekt en werk ik hem hier ook niet verder uit.

Ik concentreer me liever op die intrigerende ‘’wortelpotigen’’ (naar Marijn Prins) en ben alongside ook gefascineerd geraakt door de ondersoort yakutensis. Dit late taxon staat niet bekend om een opvallende pootkleur, maar vooral als een kleurloos dier uit het verre noordoosten. Er schijnt volledige overlap te zijn (althans op enkele getoetste kenmerken zoals de kleur van de borst en wat saaie metingen) met acredula en het is onduidelijk in hoeverre er sprake is van een clinaal verloop tussen beide taxa. Naar het oosten toe schijnt de kleur wel wat af te nemen en volgens HBW zouden ze ook bruiner worden (maar of ze dan ook wortelpoten krijgen?). Zoals gezegd kan trochilus ook van kleur ontdaan zijn, om het nog ingewikkelder te maken. Toch koester ik yakutensis, omdat ik een patroon van vogels/foto’s heb gezien op doortrek in het Midden-Oosten waarbij ik niet geloof dat dit trochilus en/of acredula is. Een mooie reeks uit Israël uit de periode 7 -15 oktober is bijvoorbeeld te vinden op de website van Yoav Perlman:

Israël 10 oktober

Israël 15 oktober

Israel 13 oktober

Israël 7 oktober

Het gaat om vogels die elke kleur missen en vooral heel grijzig zijn. Met een zonnetje erop zou je het bruingrijs kunnen noemen. Opvallend is dat de naakte delen ook vrij donker zijn. Bij de eerste link omschrijft Yoav hoe hij zelfs aanvankelijk te maken denkt te hebben met een Siberische Tjiftjaf vanwege de donkere poten. De vleugelformule geeft de doorslag, want er is geen versmalling op P6. Bij enkele van zijn voorbeelden van vermeende yakutensis zijn de roetflanken erg opvallend, iets wat je bij een Fitis of Siberische Tjiftjaf overigens ook niet zou verwachten. Ik krijg de indruk dat dit soort vogels ook beperkte buff en/of melkthee (dubieuze term, want hoeveel melk doe jij erin!?) tinten hebben, waardoor er in vergelijking met Siberische Tjiftjaf met de zon erop een wat witter wenkbrauwstreepje overblijft en het ook klassieke beeld van Siberische Tjiftjaf met oranjeroze wang en Kleine Spotvogel bovendelen uitblijft. Eén van de zeer weinige en ook gelijk de beste van de kanshebbers in Nederland, welke ik tijdens het speuren op internet tegenkwam, was deze:

Terschelling 17 oktober 2023

Op sommige foto’s bij deze waarneming is er ook een redelijk grijze flank te zien! Net als de Israëlische vogels komt deze vrij kleinsnavelig op mij over, maar de ervaring leert (Braamsluipers!) dat je hier beter niet te veel uitspraken over kunt doen. Hier volgt nog een reeks andere kandidaten, waarover ik (verpest door het beeld van de Israëlische vogels) stuk voor stuk minder enthousiast ben (moeilijke foto’s, ‘’verkeerde’’ kleurtjes en proporties, etc.):

Vlieland 20 oktober 2017

Schiermonnikoog 19 oktober 2019

Eemshaven 11 oktober 2020

Het Hogeland 10 oktober 2022

Terug naar die donkerbruine vogels met diep oranje poten en ondersnavels, welke het stokje van de yakutensis kandidaten per 20 oktober lijken over te nemen! Op zoek naar een patroon heb ik tot nu toe geen overtuigende aanknopingspunten gevonden die een toevallige combinatie van beide punten minder toevallig maakt helaas. De poten lijken soms wat langer en dikker (door buikrui en pootkleurslijtage?), de kop soms wat woester (zie mijn verhaal hierboven over koprui), de wenkbrauw, borst en anaalstreek eerder wat buff of ‘’valsgeel’’ dan wit of geel…De waarheid is dat er op elk van deze punten wel overlap of hier en daar een uitzondering te vinden is, welke het afbakenen van een nog onbeschreven ondersoort lastiger maakt. Maar juist dit soort dingen weerhoudt mensen ervan om dieper op dit soort kwesties in te duiken en zou ervoor kunnen zorgen dat we iets missen, of iets niet willen zien! The truth is out there!

Hier volgt tenslotte een verzameling van de meest interessante voorbeelden die ik vond van ‘’wortelpotigen’’. De vogel van Rhoon is gevangen en bleek zoals op de november foto’s al te zien nogal groenig. Vanwege de woeste kop, de donkere bovendelen en joekels van oranje poten deze vogel toch maar in deze categorie meegenomen:

Amsterdam 16 november 2010

Hoek van Holland 20 oktober 2013

Vlieland 22 oktober 2017

Hondsbossche Zeewering 10 november 2017 & zelfde vogel op 12 november

Rhoon 23 november 2018 & zelfde vogel op 5 december

Terschelling 28 november 2023

Noordwijk 11 november 2024

er is discussie over de leeftijd; de kleur van de iris (licht bij adult, donker bij eerstejaars) is daarbij een kenmerk

Vanmorgen deze vrij spannende "Bonte" vliegenvanger tp gevonden. Er leek na wat over en weer appen van foto's een determinatie te zijn vanmiddag, maar er is nu toch weer wat twijfel. Gezien de mogelijkheid dat de vogel morgenochtend nog tp kan zijn bij deze dus tóch even melden via deze weg.

Meer foto's en locatie

Wat een rollercoaster... Zelfs met deze foto's wisten we het in het veld nog even niet. De NIA van waarneming maakt van deze foto overigens ook met 99% een oostelijke vale spotvogel ;)

Meer foto's hier.

Vangst door Tijs van den Berg en Cornelis Fokker op verzoek van aantal Woerdense vogelaars.

Als je er (te) veel tijd in steekt dan kan dat leuke dingen opleveren. Vorig jaar vonden wij de eerste tweede kalenderjaar Lachstern voor NL en dit jaar de tweede. Dit exemplaar was op een overgehouden juv tertial na volledig als adult en staand alleen nog te onderscheiden van een adult door de kakelverse handpennen met nog lichte toppen. Hier een linkje naar meer foto's van de vogel van dit jaar en hier naar die van vorig jaar.

The very first pic I took on Svalbard was of this male Snow Bunting. One I  would have thrown away, if it weren't for the upperparts of the bird. With the rump and lower/central back all white, it matches the description of ssp. vlasowae rather than nivalis (that should breed here).  It does seem to lack largely white uppertail-coverts, so probably this is just variation of nivalis I was unaware of? After this bird I checked many more, but none showed such extensive white upperparts. I hardly ever get to study Snow Buntings in summer plumage, so comments appreciated.

Eerste zomer/2kj/2 cy

Eerste zomer is een zeldzaam kleed zodoende deel ik deze hier bij de rubriek Determinatie.

Vandaag weer even Camperduin bezocht waar gelukkig weer een paar honderd Grote Sterns te bezichtigen  zijn. Veelal 4kj vogels en wat overlevers uit 2022 (3kj) met heel af en toe nog een adult (dit laatste blijkt uit mijn ringgegevens). Veel jongen zag ik niet, 3kj/4kj leggen minder eieren, zijn minder ervaren en dat helpt niet. Kortom, de 4kjs en de overlevers (3kjs) van 2022 moeten voor de opbouw gaan zorgen. Nu maar hopen dat vogelgriep niet nog eens toeslaat want er zit nu maar bijzonder weinig reserve (2kj) in Afrika.... Op de foto hierboven (voor de liefhebbers..), een 2kj links in beeld, in het midden een 4kj/adult en rechts een 3kj.

Deze intrigerende Klauwier zit vandaag langs de Hoofdweg op Texel. Een hybride vogel van Grauwe x ....?? Hybride met Roodkop wordt als serieuze optie geopperd.

tijdens de rust van Polen - Nederland zagen we deze kleine goudplevier achterin de Bantpolder (gezien vanaf de zeedijk). Helaas best ver en zonder scoop, en na korte tijd weggevlogen richting wad.
Aanvankelijk dacht ik aan een Aziaat maar na bestudering van de foto's denk ik toch Amerikaan vanwege de schijnbaar lange handpenprojectie in zit, vrijwel ontbreken van pootprojectie en het ontbreken van een witte baan tussen resterende zwarte zomerkleedtekening op de buik en de grijze ondervleugel.

commentaar op de ID zijn welkom!

Link: Waarneming.nl.

Spannende vogel van gisterenavond. Zie Handboek Europese Vogels (de 'Nieuwe Nils') deel 1: pagina 486 linksonderaan.

Mag je dit nu als een Groenlandse Tapuit bestempelen ...? Zelfs op onderstaart oranje tint (meer foto's hier).

De Nils en andere gidsen erop nageslagen en weet het niet zeker ...

Op veler verzoek...nee dat is niet waar...

Wederom ongevraagd deel ik nog een plaatje om mooier te laten zien wat ik bedoel met de ´´m´´-roep van Iberische Kwikstaart. Ik heb zonet steekproefsgewijs enkele 10-tallen voorjaarsopnames van trekroepjes op waarneming.nl gecheckt en kwam ook daar niet één keer de m-roep tegen. De gewone Gele Kwikstaart roept in het voorjaar hoofdzakelijk glad of met een scherper en simpeler ´´N´´ knikje welke meer rechts in het sono is gepositioneerd in vergelijking met de ´´m´´ van Iberische.

In het plaatje heb ik getracht digitaal de ''m'' aan te duiden en daarvoor heb ik de harmonie boven de roep misbruikt, zodat het eigenlijke sonogram niet ver$#$% werd. 

Waar heeft ie het over? Zie ook langere en nog saaiere uitleg over de ''m''-roep

Met het vroege voorjaar in aantocht zou het leuk zijn als we beter letten op de onopvallende roepvarianten van Iberische Kwikstaart. Onopvallend qua klank, maar in sonogram zijn er m.i. goed herkenbare roepjes.

Het plaatje laat links (even voor de context) een makkelijk te herkennen (op gehoor musachtige), rauwe roep van Iberische (iberae) zien. In het midden een typisch ´´glad´´ iberae roepje uit Zuid-Frankrijk. Rechts een flava (de onze) uit Noord-Frankrijk. Alle drie de roepjes zijn uit april.

Op gehoor klinken het tweede en derde roepje als ´´gewone Gele Kwikstaart´´ en zijn ze wellicht ook niet van elkaar te onderscheiden. Op sonogram hebben veel (de meeste?) gladde iberae roepjes een subterminale ´´m´´. Deze ´´m´´ komt in allerlei uitvoeringen van dit roeptype (hoog, laag, horizontaal, dalend) duidelijk geïsoleerd terug (in het najaar mogelijk wat vertroebeld door extra modulaties erna, wellicht juvenielen - nauwelijks iets over bekend). Bij de ´´flava-groep´´ (de drie noordwestelijke taxa noem ik voor het gemak even zo) ben ik deze roep nog niet tegengekomen. Zowel in voor- als najaar is een veel voorkomend roeptype van de ´´flava-groep´´ die rechts op het plaatje. Nog steeds wordt dit roeptype door verouderde ´´kennis´´ soms aangezien voor een zuidelijk taxon (iberae/cinereocapilla/feldegg) door het aanloopje met wijd uit elkaar staande pootjes en de hoek in het onderste pootje (mogelijk vooral bij juveniele vogels in het najaar zijn de pootjes vaak evenwijdiger, iets dat bij zuidelijke taxa niet of nauwelijks lijkt voor te komen). Ook de eenvoudige, subterminale modulatie werd nogal eens onnodig in verband gebracht met een zuidelijk beest. Vooral in het najaar kunnen ´´flava-groep´´ beesten erg hobbelig zijn. Soms over de gehele lengte van het dalende stuk, maar vaak wel heel willekeurig en overwegend ondiep gemoduleerd. Zie ook rauwe flava voor de echt lastige beesten.

Op het plaatje niet heel goed te zien, maar bij een meer horizontaal samengetrokken sonogram is de ''m'' (midden) meer centraal in het sonogram en de modulatie van flava (rechts) meer richting het uiteinde. Als je op xenocanto door de sonogrammen heen scrollt valt het verschil tussen beide taxa op dit punt al goed op.

Tot zover weer even het periodieke braaksel van mijn bevindingen van de afgelopen jaren m.b.t. de wat minder opzichtige roeptypen. Spannende en minder spannende kwikstaartroepjes kunnen altijd gestuurd worden naar maarten.wielstra@gmail.com. Ik zal hier dan met plezier en op provisorische wijze op antwoorden ;)

Iberae often shows an isolated subterminal m-shape in the smooth call type. I haven't found this exact same call type in Northwest European (sub)species (yet) and it also seems absent in cinereocapilla and feldegg. I therefore suspect this call type to be a useful addition to the identification of iberae.

Niet zeker. Deze adulte Klapekster bevindt zich sinds november in de Amsterdamse Waterleidingduinen, vooral rondom de Zwaneplas. De vogel lijkt binnen de variatie van homeyeri te passen, allereerst opgemerkt door Arjan Dwarshuis. De vleugel heeft een brede witte baan over de hand- en alle armpennen), de staart toont een witte basis op alle pennen en TF6 is geheel wit, TF5 links ook en rechts met alleen een klein zwart vlekje op de binnenvlag. De stuit en bovenstaartdekveren zijn deels wit en deels lichtgrijs (distale 2/3 deel van het middelste paar), het geheel contrasterend met de wat donkerder grijze bovendelen. De grijze baan op de schouder oogt breed, de onderzijde is zuiver wit, zonder schubben. Of de lichte wenkbrauwstreep tot op het voorhoofd te zien is, hangt af van het weer. In de hand past de grootte van de handpenvlek veel beter op homeyeri (17,5 mm) dan op nominaat excubitor. De grootte van het wit op de armpennen valt zelfs buiten wat wij tot nu toe hebben gevonden voor excubitor (18mm). Het lastige bij deze én andere vogels die wel in NW Europa opduiken is: kan een "extreme" vogel van de galliae-vorm van de nominaat, of een intergrade redelijkerwijs worden uitgesloten? Met dank aan feedback van Tim Worfolk en Martin Brandsma. 

Ook maar even hier, meer foto's op waarneming.nl: 

Toen ik van een zingende eurokan omhoog keek vloog iets dat het meest leek op een (forse) duiker over me heen. Ik kon 3x klikken voor de vogel achter de bomen verdween. 'Foto's tonen pootprojectie, lichte ondervleugel met donkere achterrand op lange, smalle vleugels, lichte buik, flankstreep en (met goeie wil) enig contrast op de keel en een forse snavel op een forse kop (gansachtig kopprofiel waardoor associatie met staartloze gans). Dijvlek lijkt te ontbreken. Combinatie van veldindruk en pixels lijkt (mij) dan het meest op deze soort te duiden maar er zijn veel, wijd uiteenlopende meningen :) Wie biedt?

Deze (Amerikaanse? ) wintertaling deed z'n best om er in ieder geval spannend uit te zien. Heb in de boeken kenmerken voorbij zien komen die beide soorten kunnen hebben (overlap) zoals de meer bruinige basis van het verder witte vleugelstreepje, egale wang enz......
Als ik naar vrouwtjes wintertaling in NL kijk hebben de meeste wel donkere kopjes dan deze, maar kan ook aan de lichtomstandigheden liggen.

Is er onder de eendenliefhebbers nog iemand die verder komt?

Sinds het artikel van Rik Winters in DB over ondersoorten van Sneeuwgorzen probeer ik een vogel te vinden als op de eerste foto van het artikel. Dat betreft de zeldzaamste en lichtste ondersoort van de drie, vlasowae uit Russisch Siberië. Afgelopen zaterdag kwam ik voor het eerst een vogel tegen die zeer dicht in de buurt komt. Ik zie honderden sneeuwgorzen per jaar en heb nog nooit zo'n licht exemplaar gezien.
Kijk voor meer foto's en overdenkingen over deze vogel op het blog van birdingholland.nl

Commentaren zijn welkom!

Op mijn balkon gefotografeerd

Het zal hem wel niet worden, en de foto is ook niet best dankzij de weersomstandigheden, maar ik hoop toch op en Verstandige VAR. 

De bovenstaart dekveren zijn  toch echt donkerder dan de bovenstaart.....

De kop lijkt eerder grijs dan bruin...

Maar die ondersnavel is echt niet pikzwart.

Net als vorig jaar (De Takkeling 31(1), 2023), vormde een man Steppekiekendief een trio met een paar Bruine Kiekendieven. Vorig jaar zag ik na uitvliegen alleen jongen die op Bruine Kiekendieven leken, maar dit jaar vlogen er zeker drie hybrides en één die oogde als een bruine uit. Twee van de hybrides waren vrij donker zoals op de foto, de derde was lichter en had meer kenmerken van een Steppekiekendief. Alledrie hadden ze een caramelkleurige stuit.

Jem had alleen een keer Ethiopische Nachtzwaluw horen roepen. Hij was ervan uitgegaan dat Marmernachtzwaluw niet in dit gebied voorkwam. Hij gaat er nu van uit dat deze vogel een Marmernachtzwaluw is door het ontbreken van een halsband, al is dit kenmerk niet op alle foto's op internet even duidelijk.           

Fotograaf: Jem Babbington

Op deze locatie zag Jem Babbington 20 Marmernachtzwaluwen en ging ervan uit dat deze er ook eentje was. Dat is nog maar de vraag gezien de witte vlekken op de vleugel en het op deze foto zichtbare gele nekbandje. Ethiopische en Marmernachtzwaluw kunnen dus ook zoals Nubische nachtzwaluw in het laagland voorkomen.

Foto: Jem Babbington 

Deze vogel uit Saoedie-Arabië laat de verschillen duidelijk zien tussen Marmernachtzwaluw en Ethiopische nachtzwaluw. Jacky Judas woont in de buurt van het gebied en gaat komend voorjaar geluidsrecorders plaatsen om meer inzicht te krijgen in roeptijden van de soorten.   

Fotograaf: Jem Babbington  

De lokale broedvogels in het noorden leken allemaal Aziatische Roodborsttapuit, maar van dit exemplaar op trek maakte ik een stejnegeri op basis van de rode stuit en bovenstaartdekveren. Helaas geen goede foto van de stuit, maar zijn er (andere) redenen om hier toch een Aziatische van te maken?

Een witkelige Gele Kwik vandaag bij de Eemshaven. Net iets teveel wenkbrauw en te lichte blauwe delen op de kop. Qua geluid kon ik er niet veel van brouwen, maar ben ook lichtelijk toondoof

Ik weet dat het een soort Creeper is maar welke.

Vogel in Onnerpolder gisteren. Vraag me af wat dit is: hybride Brandgans x Kleine Canadese?

Deze vogels kwamen drinken in het waterreservoir. Helaas was het ver weg en de foto's zijn niet zo scherp. Iemand enig idee wat het kunnen zijn?

Deze vogels zaten in een waterreservoir in het Citrusdal in Zuid-Afrika. Heeft iemand enig idee wat het kunnen zijn?

Aardige kanditaat Anthus pratensis whistleri gisteren in mijn local patch.

Tussen 100en Kuifeenden.

Afwijkende Kleine rietgans of toch hybride Kleine rietgans x Kolgans? Rare snavelkleur en -tekening en wat donkerder rugtekening. Sorry voor de fotokwaliteit.

Afwijkende Kleine rietgans of toch hybride Kleine rietgans x Kolgans? Rare snavelkleur en -tekening en wat donkerder rugtekening. Sorry voor de fotokwaliteit.

Second winter plumage.

In alle opzichten lijkt dit een ruiend mannetje bonte tapuit vlak bij de zwarte arend plek Jabal Samhan. Er is echter een probleem omdat er veel te veel zwart is te zien op de bovenstaart. Heeft iemand een idee?

Oman blijft een paradijs voor tapuiten liefhebbers veel soorten in veel kleden.

Nog eentje van dezelfde vogel

Vale Gierzwaluw of toch Gierzwaluw. Graag enige hulp. Vogel vloog hoog schuin van ons af voordat we 'm ontdekten. 

The inland coasts of Alaska and Russia are ideal for observing the species. But these birds are of course always in adult breeding plumage and at the most at the end of the breeding season you may see some moulting adults and juveniles/first calendar year birds (the plumage then depends on when they decide to leave the region..).

The immature birds are actually only found at sea (first calendar year birds sometimes hang around Alaska and then join other species, for example King Eiders), or solitary around the ice where the adults stay outside the breeding season, second calendar year / second winter are almost never noticed in the breeding areas.

To give an idea of ​​what the males look like at certain ages, I share the different plumage of the species on this site. It is therefore not surprising that you will not find photos of certain moulting stages on the internet or in books.

Books like Cramp&Simmons also don't get any further than terms like subadult and there are certainly no pictures of immature copies.

Even in American literature there is not much about it and you often do not get beyond immature and then also without a date or month...

The waterfowl keeper friend has been breeding the species for 40 years now and could therefore also tell that the moult strategy still fully corresponds to the early years of the hobby. Also, there is often exchanged with other owners of the species to prevent inbreeding....!

Above a photo of a second autumn male that I photographed on 19-10-2022.

The inland coasts of Alaska and Russia are ideal for observing the species. But these birds are of course always in adult breeding plumage and at the most at the end of the breeding season you may see some moulting adults and juveniles/first calendar year birds (the plumage then depends on when they decide to leave the region..).

The immature birds are actually only found at sea (first calendar year birds sometimes hang around Alaska and then join other species, for example King Eiders), or solitary around the ice where the adults stay outside the breeding season, second calendar year / second winter are almost never noticed in the breeding areas.

To give an idea of ​​what the males look like at certain ages, I share the different plumage of the species on this site. It is therefore not surprising that you will not find photos of certain moulting stages on the internet or in books.

Books like Cramp&Simmons also don't get any further than terms like subadult and there are certainly no pictures of immature copies.

Even in American literature there is not much about it and you often do not get beyond immature and then also without a date or month...

The waterfowl keeper friend has been breeding the species for 40 years now and could therefore also tell that the moult strategy still fully corresponds to the early years of the hobby. Also, there is often exchanged with other owners of the species to prevent inbreeding....!

Above a photo of a first autumn male that I photographed on 19-10-2022.

Met het artikel in DB 4-2022 en 'De Nils' kom ik er niet helemaal uit om wat voor ondersoort het gaat ...

Male-type alpestris ? autumn ?

Lijkt op Siberische door kruin en mantelkleur, bruingrijs zonder zweem groen. Echter oogring is fors voor Sib. Helaas geen geluid gehoord.