Wereld-soorten

Ze bestaan - bestonden - nog!

Mongoolse plevier, Charadrius mongolus stegmanni, maar dat is kennelijk alweer achterhaald....

Red-faced en Pelagic comorant

Zeer talrijk. Met een noordse stormvogel uiteraard.

Dark, darker, darkest... Slechts af en toe een enkele lichte vogel.

Veel talrijker dan Horned puffin.

Zo, die is niet meer zo lastig als vroeger. De kick van 'de chase' is er dan wel helemaal niet meer, het is toch een ongelooflijk vet beest als ie zo plots uit het bos gestapt komt. Vers van de pers vandaag op de eerste van m'n twee tours die ik momenteel hier begeleidt. Sjoerd komt vast ook wel door met vette platen volgende week ;).

Blijf het raar vinden dat die zwartsnavelige sterns gewoon visdief genoemd moeten worden. Maar veel erger is dat ik geen Aleoeten stern heb gezien.....

Tot nog toe weinig plaatjes van de Steenboszanger op de DB website. Heeft zeker dwaalgast potentie dus bij deze wat studiemateriaal.

Officieel hoort die hier helemaal niet voor te komen. Wat betreft de andere kleine alkachtigen: ancient: alleen verre foto's, rhinoceros: niet op de foto.

Er zouden hier 300.000 broeden....

De Banyu Wedang zoutpannen vlakbij Bali Barat NP op Bali is een goede plek voor deze Indonesiche endeem.

In 2009 bestond er alleen nog maar de Noordse boszanger. Vogel zag er echt anders uit, en de zang was ook anders. Desalniettemin reageerden ze fanatiek op de zang van de "gewone" Noordse boszangers. Verreweg de gewoonste zangertjes daar.

Omdat Kamchatka nu echt ontoegankelijk is, ben ik van plan jullie te overspoelen met plaatjes. Elf soorten alkachtigen op één dag, om over de walvissen nog maar te zwijgen.

Naar aanleiding van de reactie van Marc elders in de gallerij over de fameuze 'Heritage Lava Petrel' alhier de genoemde compilatie van een 'Lava Petrel' die we op 29 maart 2023 zagen tijdens de WPO. Lang verhaal (hieronder meer) kort, 'debunked' als (zeer) donkere Kermadec Petrel. Ook mooi!

Op Komodo loop je deze soort nog gemakkelijk tegen het lijf. In de rest van zijn verspreiding is de soort in rap tempo achteruitgegaan. Uiteraard door de vogelvangst. De beste kansen voor de soort op Komodo is in de vroege ochtend of namiddag. Nu gaan de reguliere tours vanaf Labuan Bajo te Flores met bakken toeristen pas rond 10:00 op Komodo aanmeren (als het al niet later is), waarop je alleen een kleine wandeling onder begeleiding van "professionele" gidsen mag maken, uiteraard met de focus op de Komodovaranen. Ik bleef een nacht op het eiland. Ik werd gedropt door een reguliere tour, te laat dus wellicht voor de kaketoe. We zagen de vogel tijdens de wandeling dus niet. Ik had geregeld dat ik de volgende dag weer door een andere reguliere tour werd opgepikt. Twee keer de volle bak betalen, maar nog altijd goedkoper dan een privéboot huren als je alleen bent (500 a 600 USD meen ik mij te herinneren). Ik had een overnachting geboekt in het dorp, maar één van de weinig echt goed Engels sprekende rangers (die ook wel wat van de lokale soorten afwist) bood mij (illegaal) een bed aan in het ranger station! Die namiddag liepen we een heuvel op, waar wij werden getrakteerd op een mooi spektakel van een stuk of 15 kaketoes, die zich al ruziënd klaarmaakten voor de nacht. De volgende dag zagen we de kaketoes (wel een uur eerder dan de dag daarvoor) tijdens de korte regulier wandeling wel, al liep de gids er straal langs. Die dacht overigens dat de soort in Australië thuishoorde.

Een ongeveer twee jaar oude vogel, volgens de literatuur de tijd dat de vogel de buurt van zijn ouderlijk nest gaat verlaten. De ouders zijn rond die tijd dan al in geen velden of wegen te bekennen. We waren dus net op tijd! Na een zoektocht rond het nest duurde het niet al te lang tot deze vogel rustend in een boom werd gevonden.

De gaafste tapaculo? Wellicht niet veel keuze tussen al dat grijs/zwarte tapaculo geweld in die familie. Maar ik vind ze wel leuk, die beesten. Meerdere keren hoorden we deze soort, vooraleer we gelukkig toch deze tegen het lijf liepen.

Fijn vogelen in Mongolië. Een fraaie soort die daar goed te doen is eind mei, zelfs midden in de hoofdstad te zien, waar deze foto in het avondlicht is genomen. Deze lange afstandstrekker komt nog wel een keertje in NL.

Wilson's Warbler is een zeldzame dwaalgast in de WP. Vermoedelijk duikt hier de nominaat op (die ik tevergeefs zocht in noordoost-Minnesota) en niet deze westelijke ondersoort, die sterk afwijkt in mtDNA (zie Irwin et al, 2011).

Zulke verschillen zie je ook bij bijvoorbeeld Dwerglijster. Blijkbaar is het trekpatroon van de populaties medeverantwoordelijk voor het beperken van intergradatie.

De naaste verwanten van deze 9 tot bijna 11 centimeter korte todies zijn blijkbaar de motmots. Alle vijf de soorten komen alleen op enkele Caribische eilanden voor. Andere fossiele todies zijn gevonden in Noord-Amerika en Europa, daterend van het late eoceen (wat loopt tot 33,9 miljoen jaar geleden) en het daaropvolgende oligoceen. Best een oud groepje vogels dus.

Een endeem van het Atlantische regenwoud van ZO Brazilië (en een stukje Paraguay).

Begin dit jaar een mooie trip door India gemaakt met als een van de hoogtepunten deze ernstig bedreigde soort. In totaal twee dagen gezocht met op de eerste dag een vogel op grote afstand in Desert National Park. De tweede dag gezocht in een gebied ten oosten van de plaats Jaisalmer, waar we deze fraai voorbijvliegende vogel troffen.

Live vanuit het veld. Na een 10-tal pogingen om een blauwe schim in een ontzettend donker bos te zien, liet deze zich schandalig goed fotograferen. Heel blij mee!

Een fraaie endeem van de staat Californië.

Taxonomisch puzzeltje. Volgens uitkomsten DNA onderzoek blijkbaar het meest verwant aan parrotbills van Azië. De enige New World soort van een Old World familie. Schatting is dat de soort 6-8 miljoen jaar geleden is afgesplitst van zijn nu nog naaste verwanten.

Niet al te lastig te vinden in Kincaid Park aan de rand van Anchorage, waar een aardige verzameling noordelijke soorten, inclusief Spruce Grouse (Canachites canadensis) en Zwarte Beer (Ursus americanus) te vinden is.

In ebird (Clements) werden alle Fox Sparrows als één soort behandeld, in tegenstelling tot de vier soorten van IOC; in Avilist is dat (dus) ook weer zo. Deze zong wat mij betreft niet zo mooi als de Red Fox Sparrow, maar de roep is gelijk.