Oriental Pratincole near Sint Philipsland in September 2014

On 7-8 September 2014, an adult Oriental Pratincole Glareola maldivarum was present near Sint Philipsland, Zeeland, the Netherlands. The bird was well documented, making elimination of a heavily abraded Collared Pratincole G pratincola (ie, with worn white tips to the secondaries and abraded outer tail-feathers) straightforward. The identification was mainly based on the short tail (falling well short of the wing-tip at rest), lack of white trailing edge to the wing, oval-shaped nostril and some more subtle plumage characters. This was the second record for the Netherlands; the first was on 1-5 August 1997. There are now 13 records in Europe, almost half of which from England.

Kris De Rouck, K Cardijnlaan 87-2, 2547 Lint, België
(krisderouck@hotmail.com)
Enno B Ebels, Joseph Haydnlaan 4, 3533 AE Utrecht, Nederland
(ebels@wxs.nl)

In 2012-14 werden tellingen uitgevoerd op eilanden in de Rode Zee langs de Egyptische kust om de aantallen broedende Rode-Zeelepelaars Platalea leucorodia archeri te bepalen. Deze ondersoort is wereldwijd zeldzaam en broedt alleen rondom de Rode Zee. Schattingen van de wereldpopulatie lopen uiteen van 860 tot 2250 paar. In totaal werden 70 eilanden bezocht; op slechts vier eilanden werden in totaal 12 paar broedende lepelaars aangetroffen: vier op Asharafi, drie op Big Magawish, vier op Wadi El Gemal en één op Shawareet. Eerdere schattingen van de populatie in Egypte waren 11-20 paar in 1983-84, 30-50 paar in de jaren 1980 en niet meer dan 10 paar eind jaren 1990. De tellingen in 2012-14 geven aan dat de populatie nu waarschijnlijk stabiel is of licht groeit. De broedende vogels hebben onder meer te leiden van verstoring door vissers en toeristen en ze zijn vatbaar voor olievervuiling. Archeri verschilt vooral van nominaat P l leucorodia in de kleinere maten (vleugellengte, snavellengte en tarsus). Duidelijke verschillen met nominaat leucorodia in verenkleed en tekening van de naakte delen werden niet vastgesteld, hoewel eerdere auteurs aangaven dat archeri vaak minder of geen geel op de snavelpunt en borst heeft dan nominaat leucorodia.

Mohamed I Habib, PO Box 432, Hurghada, Egypt
(mrhydro35@hotmail.com)

Na de ontdekking van de eerste broedende Saunders' Dwergsterns Sternula saundersi bij Ras Sudr in de Sinaï, Egypte, in 2012 (12 adulte vogels) werden hier in 2013 c 45 adulte geteld. Dit is de enige bekende kolonie in de WP ('sensu BWP'). Dit artikel beschrijft de resultaten van zes tellingen in 2014 en drie tellingen in 2015. In beide jaren ging het om twee kolonies op korte afstand van elkaar. De hoogste telling in 2014 bedroeg c 130 vogels (c 80 adulte en c 50 jongen). De hoogste telling in 2015 bedroeg ten minste 140 and mogelijk meer dan 160 vogels (waarvan c 50 jongen). Het artikel beschrijft een aantal aspecten van het baltsgedrag en broedgedrag en geeft aanwijzingen op welke wijze vogelaars de kolonies kunnen bezoeken.

Mohamed I Habib, PO Box 432, Hurghada, Egypt
(mrhydro35@hotmail.com)

Op 3 Mei 2015 vloog een Goudgele Nachtzwaluw Caprimulgus eximius tegen een auto met bezoekende vogelaars bij kilometerpaal 48 langs de weg van Dakhla naar Aousserd, Westelijke Sahara, Marokko, en overleed ter plekke. Het 'gouden' (blonde) verenkleed sluit iedere andere soort nachtzwaluw uit, zoals Nachtzwaluw C europaeus; de grote witte vleugelvlek past ook niet op Egyptische Nachtzwaluw C aegyptius. Op basis van 'buffe' randen aan de witte handpenvlekken en de relatief smalle (c 20 mm) witte vlek op de buitenste twee staartpennen (witte vlek bovendien met 'buffe' zweem, vooral op de bovenkant van t5), was het een vrouwtje. Op basis van verenkleed en verspreiding betrof het waarschijnlijk de ondersoort C e simplicolor. De vogel werd gefotografeerd en een aantal veren werd bewaard; de waarneming is aanvaard door de Marokkaanse dwaalgastencommissie (MRBC). Het betreft het eerste geval van deze Afrikaanse soort voor de WP. Een eerdere melding in de Westelijke Sahara, uit 1955, wordt besproken en als onvoldoende gedocumenteerd beschouwd omdat de waarnemer in kwestie zelf ook twijfelde en omdat determinatie niet was gebaseerd op de kleur maar alleen op de grootte, een kenmerk dat niet diagnostisch is. De mogelijkheid dat deze en andere Afrotropische soorten vaker voorkomen in de Westelijke Sahara wordt besproken. In aanvulling wordt een aantal andere interessante waarnemingen vermeld, zoals van Krekelprinia Spiloptila clamans, Afrikaanse Dunns Leeuwerik Eremophila dunni dunni, Zwartkruinvinkleeuwerik Eremopterix nigriceps en Woestijnmus Passer simplex.

Jurek Dyczkowski, Walbrzyska 19/50, 02-739 Warszawa, Poland
(jurek.birds@gmx.de)

On 23 November 2013, a Two-barred warbler Phylloscopus plumbeitarus was trapped and ringed at Kamperhoek, Flevoland, the Netherlands. On 29 November, it was refound in the field and then observed by many birders on the next days. After 3 December, it was reported infrequently and the last sighting was on 3 January 2014. Identification was based on, eg, the double wing-bar, lack of a white tip to the tertials, silver-white underparts and flank (more greyish in Arctic Warbler P borealis), and emarginations on four primaries (not three, as in Arctic). The record has been accepted as the third for the Netherlands; earlier records were at Castricum, Noord-Holland, on 17 September 1990 (trapped) and on Terschelling, Friesland, on 2 October 1996 (first identified as Arctic but re-identified as Two-barred).

Mervyn Roos, Albatroslaan 219, 8241 CP Lelystad, Nederland
(mervynroos@hotmail.com)
Enno B Ebels, Joseph Haydnlaan 4, 3533 AE Utrecht, Nederland
(ebels@wxs.nl)