eating a Wryneck

5th record for Kuwait

Nog zo'n knaller van formaat in Marokko is de Afrikaanse velduil. Uitgeroepen tot één van de soorten van de reis. Bij valavond vonden we er 3 die spontaan gingen jagen en in de clinch gingen met de aanwezige kieken. Na de fight, zeilde deze af om vervolgens vlak voor ons te landen. Héérlijke afsluiter!

De Sinaïroodmus (een bekende plek voor deze soort) was helaas niet thuis maar deze zingende Cyprusgrasmus maakte dat meer dan goed.

Nog steeds aanwezig alle 3 Amerikaanse Meerkoeten.

Kan spannend worden. Europese Meerkoeten broeden hier pas een paar jaar en met drie langblijvende Amerikanen weetr je maar nooit.

Vandaag naar de meren van Sete Cidades om het nesteiland voor Visdief vrij te maken van meeuwen.

Even langs de betere spots gegaan en na de nog steeds aanweizige 3 Amerikaanse meerkoeten vond ik tot mijn verbazing de Soraral terug die ik in Januarie had gevonden. De foto nog niet perfect maar gezien de omstandigheden van deze locatie toch tevereden

Een late eerste-winter? Met verenkleed al wel adult. Alle andere hadden een zwarte snavel.

Een makkelijke om te vinden daar! De makkelijkste van de 4 hoofdsoorten...

Eerste vogel van de reis, ontdekt samen met mijn vriendin Annelies Jacobs. De tweede voor de WP. Tijdens een zoogdierenreis voor Sand cat... Ook Golden nightjars, Sudan golden sparrows, Dunn's, etc.

Op 2 maart 2017 vonden Dick Meijer en Peter van Scheepen acht Thick-billed Larks (Rhamphocoris clotbey) in de spaarzaam begroeide en vlakke zand/gravel woestijn in het noordelijk deel van Sal, één van de eilanden van de Kaapverdië archipel. De vogels verplaatsten zich in de omgeving van Terra Boa van west naar oost, af en toe kalm foeragerend, soms in het gezelschap van de daar ook aanwezige Greater Hoopoe-Larks, Bar-tailed Larks en Cream-colored Coursers. In de groep bevonden zich zowel adulte mannetjes, als tenminste één adult vrouwtje. Dit betreft – voor zover ons bekend – de eerste waarneming van Thick-billed Lark voor Kaapverdië en Macaronesië, indien aanvaard.

Op 2 maart 2017 vonden Peter van Scheepen en Dick Meijer acht Thick-billed Larks (Rhamphocoris clotbey) in de spaarzaam begroeide en vlakke zand/gravel woestijn in het noordelijk deel van Sal, één van de eilanden van de Kaapverdië archipel. De vogels verplaatsten zich in de omgeving van Terra Boa van west naar oost, af en toe kalm foeragerend, soms in het gezelschap van de daar ook aanwezige Greater Hoopoe-Larks, Bar-tailed Larks en Cream-colored Coursers. In de groep bevonden zich zowel adulte mannetjes, als tenminste één adult vrouwtje. Dit betreft – voor zover ons bekend – de eerste waarneming van Thick-billed Lark voor Kaapverdië en Macaronesië, indien aanvaard.

Foto Inge Meijer

Op 2 maart 2017 vonden Peter van Scheepen en Dick Meijer acht Thick-billed Larks (Rhamphocoris clotbey) in de spaarzaam begroeide en vlakke zand/gravel woestijn in het noordelijk deel van Sal, één van de eilanden van de Kaapverdië archipel. De vogels verplaatsten zich in de omgeving van Terra Boa van west naar oost, af en toe kalm foeragerend, soms in het gezelschap van de daar ook aanwezige Greater Hoopoe-Larks, Bar-tailed Larks en Cream-colored Coursers. In de groep bevonden zich zowel adulte mannetjes, als tenminste één adult vrouwtje. Dit betreft – voor zover ons bekend – de eerste waarneming van Thick-billed Lark voor Kaapverdië en Macaronesië, indien aanvaard.

Foto Inge Meijer

"HÉ JIJ DAAR! HEB JE AL GEDONEERD VOOR CHAMPIONS OF THE FLYWAY?!"

Lees de introductie van de TWEE !!  teams met Dutch Birders HIER!

Steun de Teams VCF & VBN in de strijd tegen de illegale jacht op onze trekvogels!

Vanaf View Point Mirador de La Grimona zagen wij minimaal 5 stuks rondvliegen. Bizarre plek, zo naast de weg.

Eigenlijk naar aanleiding van de laatste DB eens gekeken of ik ook een plaatje had. Vergeet ze altijd op de foto te zetten, hier hing een groep van ongeveer 200 vogels rond, ze stonden in de weg voor een paar Krabplevieren.

Ook burgemeester (vooral kleine) festival in Bretagne met een concentratie van 4-6 individuen (afhankelijk van het aantal eerstejaars dat geteld wordt) in Douarnenez.

Met de bus naar de stad voor papierwerk en dan een Forsters Stern vinden is zo gek nog niet.

The last known record in Malta was on 15 December 1985.

Ole backed pipit is considered a vagrant, but is probably overlooked. Not that it's common but a few are recorded annually... and probably a few more are simply missed.

1 van 12 in dagrustplaats

in de tuin van museum Frankincence Land 

1 van 7

16 Zwartkeel- en 1 Grote Lijster drinkend bij het watertje westelijk van de 'private farm' (zie p 69 Sargeant, Eriksen & Eriksen). Deze winter veel Zwartkeellijsters in deze omgeving; minstens 60, wellicht meer. Normaliter een schaarse wintergast in Oman. De Grote Lijster is overigens zeldzamer.

Vluchtig contact tussen mannelijke soortgenoten

Foto genomen tijdens een zeevogel- en zeezoogdiersurvey in Mauretaanse wateren, begin November, met o.a. Kees Camphuysen en Tom van Spanje. Nogal matige plaat, maar wel een bijzonder kleed: dit is veruit de donkste juveniele Kleinste die ik ooit heb gezien. Hij heeft wel wat lichte randjes aan binnenste armdekveren, en handpentoppen, maar verder is hij zo goed als egaal chocoloadebruin - ook de ondervleugel. Hij heeft iig geen gebandeerde onderstaart- of bovenstaartdekveren. Daarmee is hij gelijk aan de dark morph die Roselaar & Prins (2000, DB 22:271-277) beschrijven. Naast die vogel kenden zij slechts één eerder geval van een 'genuine dark morph'.

Voor een studie naar handpenrui ben ik op zoek naar foto's van jagers (de vier soorten van het noordelijk halfrond) in actieve handpenrui. Ik heb al heel wat bruikbare foto's online gevonden (waarneming/observado/ebird/etc), maar ik kan er zeker nog meer gebruiken, met name van Kleine en Kleinste Jager. Mocht je bruikbare foto's hebben, mail me dan svp op rvanbemmelen AT gmail DOT com. Ze hoeven niet haarscherp te zijn, als de rui maar te scoren is.

Foto genomen tijdens een zeevogel- en zeezoogdiersurvey in Mauretaanse wateren, begin November, met o.a. Kees Camphuysen en Tom van Spanje. Natuurlijk geen zeldzame soort in de WP, maar wel een kleed zoals velen hem niet zullen hebben gezien.

Voor een studie naar handpenrui ben ik op zoek naar foto's van jagers (de vier soorten van het noordelijk halfrond) in actieve handpenrui. Ik heb al heel wat bruikbare foto's online gevonden (waarneming/observado/ebird/etc), maar ik kan er zeker nog meer gebruiken, met name van Kleine en Kleinste Jager. Mocht je bruikbare foto's hebben, mail me dan svp op rvanbemmelen AT gmail DOT com. Ze hoeven niet haarscherp te zijn, als de rui maar te scoren is.

Gisteren weer eentje gevonden. Deze keer een jong mannetje dus niet dezelfde als in December.

Helaas alleen registratiefoto.

Na de vogel woensdag 18 jan. te hebben gedipt vonden wij (Johan van der Louw en ik) vandaag de vogel in verzwakte toestand binnendijks.

Er waren enkele vogelaars en ook een Duitse autoriteit aanwezig, die bevoegd was de vogel na overlijden "te verzamelen" / veilig te stellen voor autopsie en overdracht aan een museum. Hij baalde dat er geen vergunning was gegeven om (al eerder) de vogel te vangen en mogelijk te helpen.

Na enige tijd overleed de (steeds meer hijgende) vogel.  Wij mochten mee naar de vogel en er werd toegestaan de vogel uitgebreid te bekijken en te fotograferen. Bizar om ineens een adulte Ivoormeeuw in je handen te hebben en al die fraaie onderdelen vlak voor je ogen te zien, wat een prachtig dier, wat zonde.

Daarna werd de vogel naar de auto gebracht en voorbereid voor vervoer naar autopsie/ museum. Ik ben door dezelfde man gedesinfecteerd. Ging allemaal erg professioneel.

Hierbij een laatste foto van de vogel vlak voor overlijden.

Vandaag is het een zwarte dag voor meeuwenminnend Nederland en Duitsland. Wij staan hierbij stil met een stemmig passend verenkleed.

Nog een om te laten zien hoe slecht de vogel er aan toe was en waarom een poging wordt gedaan het dier te vangen en te helpen. Het beest zat continu te kokhalzen en draaide de kop daarbij in allerlei bochten. Dat was geen prettig gezicht en een domper op de vreugde, hoe mooi de vogel verder ook was. 

Net toen we dachten dat we de vogel wel eens zouden kunnen gaan dippen vonden we hem terug op 5km van de oude plek.