Hoe mooi Limburg soms kan zijn

,,Ha Leo, gaat er nog wat gebeuren dit jaar?". Dat is de standaard vraag die ik Leo Boon altijd stel als november aanbreekt en we het najaar gehad lijken te hebben. ,,Nee, we hebben het gehad", was zijn antwoord dit jaar en ik schikte me in mijn lot. De goede oktobermaand met de Kaspische Plevier en de Taigastrandloper maken immers een saaie november- en decembermaand een te overbruggen periode.
November is bovendien voor mij een drukke maand, waarin ik afglijd in de inmiddels niet meer zo leuke wereld die financiële advisering heet. Targets moeten gehaald worden, en dit jaar ook een stuk verplichte opleiding, met een afsluitend examen op maandag 30 november. Daarnaast is mijn dochter jarig op de 30ste en wat je tegenwoordig allemaal moet organiseren om een beetje met de vriendinnen mee te kunnen komen... Ongelooflijk!
Zoals gezegd had ik afgelopen maandag in Tilburg een afsluitend examen en na het afronden hiervan zette ik mijn telefoon aan. Drie berichten. Best veel. Zuchtend luister ik de voicemail af, tot een bekende stem zegt: ,,Hé Max met Jan hier (Jan Smeets). We hebben net een Rotszwaluw gezien boven het parkeerplaatsje van de Oehoeplek op de Pietersberg. Wel leuk hè, zo eind november." (dat laatste is de understatement van het jaar wat mij betreft). En het volgende bericht begint: ,,Hé, met Gerard (Steinhaus) er komt net een Rots..." Ik druk het bericht weg, en rijd in een roes met de TomTom Tilburg uit.
Ik bel Jan Smeets. ,,Ha Max, ja leuk hè! We (Miel Op den Akker en Jan Geens) hadden net een dag vogelen afgesloten bij de Oehoe in de ENCI groeve en teruglopend naar de auto zagen we rond half vier een zwaluw vliegen boven de bewuste parkeerplaats die we meteen herkenden als Rotszwaluw." In de enkele minuten dat de vogel er vloog wist Jan Geens drie foto's te maken, die de determinatie in de avond bevestigden.

Rotszwaluw / Crag Martin Ptyonoprogne rupestris, Sint Pietersberg, Maastricht, 1 december 2009 (Ran Schols)

Rotszwaluw is voor mij een soort die ik in november 2006 had gemist omdat ik het nodig vond drie weken door China te reizen om overwinterende vogels te zien. Ik was de enige in de top 25 die de soort had gemist. Zou het dan kunnen dat ik hem kon gaan inkoppen op maar een half uurtje rijden van mijn huis. Nee toch zeker... De avond ging gepaard met een hoop onnodige telefoontjes, in de trant van ´Wat denk jij? Waar zou die slapen? Tevens nam ik de Dutch Birding door met het gevalsartikel van de vogels van Hoorn om te weten te komen of ze daar ook al vroeg in de ochtend aanwezig waren.
De volgende morgen reed ik om 08.35 uur de bewuste parkeerplaats op en zag daar Ran Schols al lopen. Ik stapte uit en sloot me bij hem aan om te zoeken. We leken eerst met z'n tweeën, maar al snel kwamen Raymond Phalplatz en Frank Meeuwissen uit de struiken die eerst even de Oehoe op zijn bewuste plek gezien hadden. We besloten langs de groeve te lopen, in de hoop dat dat de plek van de vogel was. Na een wandeling van tien minuten kwamen we bij de fabriek van de ENCI uit. Een perfecte plek om de koude nacht door te brengen voor zo'n zwaluw. Dachten we. We besloten ons op te splitsen en gedreven door een afspraak later in de ochtend in Sittard liep ik met Ran terug naar de parkeerplaats. Daar aangekomen besloot ik voordat in naar mijn afspraak moest met de auto nog even onderaan bij de Maas te zoeken. Ran zou nog even in de groeve kijken.
Ik reed in mijn auto over de kleine weggetjes naar beneden. Voorzichtig, in de vrees een ´Mestrichtse dame van stand´ met de altijd bekende bruine Labrador van de weg te rijden. Beneden bij de Maas aangekomen gaat de telefoon en de display laat ´Ran Mobi´ zien. Ik pak op en hoor ´Hé, ik heb hem net gezien´. &$%%$#*@##! Waarom moest ik nu weer de verkeerde keuze gemaakt hebben?! Ran had de vogel om 09.25 uur kort gezien nabij de parkeerplaats. Hij bleef wachten. Ik reed hard terug (nu met iets minder aandacht voor Mestrichtse dames met hun honden) en bel Gerard met de vraag om de Rotszwaluw via Dutch Bird-Alerts door te geven omdat ik daartoe niet in staat was. Wat is dat doorgeven van een DB- Alert toch moeilijk als je zenuwachtig bent.
Aangekomen bij Ran legt die mij uit waar de vogel vloog en waarnaartoe. We bellen Patrick omdat we het nummer van Raymond en Frank kwijt zijn, en plots zegt Ran: ,,Hé, wat is dat .... ja dat is hem!". Ik kijk over zijn schouder en zie laag over het veldje naast de parkeerplaats waar diezelfde bruine labradors massaal uitgelaten worden een zwaluw vliegen; plomp en grijs. Yes!. De vogel laat zich een beetje ver maar wel leuk zien, om na enkele minuten te verdwijnen.

Rotszwaluw / Crag Martin Ptyonoprogne rupestris, Sint Pietersberg, Maastricht, 1 december 2009 (Ran Schols)

Ran krijgt van mij de bekende schouderkloppen en na een tijdje zwaluwloos wachten komen Raymond en Frank aangelopen. We nemen een goede stelling in en ja hoor, Raymond vindt de vogel terug. Na een tijdje staan we, nog steeds met z'n vieren, inclusief kakdametjes, labradors en een hoop hondenpoep op het bewuste veld, terwijl de zwaluw laag, over en voor ons langs vliegt. Mogelijk aangetrokken door de insecten die de labradors opstoten?
De rest van de dag liet de vogel zich zien in de nabijheid van het veldje en het veld er tegenover. Op die plek kon je aan de rand ervan de vogel vaak op ooghoogte langs zien vliegen boven de bomen van de in het dal liggende sportvelden. Even leek de vogel weg te vliegen naar het zuiden met een groepje Graspiepers, maar gelukkig gebeurde dit niet. Ran is specialist in het fotograferen van Gierzwaluwen en kon zich samen met Raymond en een inmiddels door de DB-Alerts toegesnelde Nicky Hulsebos uitleven op de vogel.
Ik ging op weg naar mijn afspraak en bumpte onderweg nabij Roermond ook nog tegen drie grote groepen overtrekkende Kraanvogels (618) aan, die later ook over de Pietersberg vlogen en samen met de Rotszwaluw in een kijkerbeeld gezien konden worden.
Wie shon os Limburg (soms) is! MAX BERLIJN