"In de winter van 2004/2005 heb ik met enige regelmaat het strand bij Egmond aan Zee afgelopen om meeuwen te bekijken, gemiddeld zo'n twee keer per week. Het achterliggende doel van deze excursies was het vinden van de eerste Amerikaanse Zilvermeeuw van Nederland. Dit is (nog) niet gelukt, maar naar het zich laat aanzien heb ik een nog zeldzamere waarneming voor de Western Palearctic gedaan".

Zo begon alweer 10 jaar geleden een lijvig stuk dat ik naar de CDNA had gestuurd in verband met de waarneming van een 'Stormmeeuw met kenmerken van Kamtjakastormmeeuw' (zie DB volume 31, no 5, 2009). Onder wijziging van het jaartal zou eenzelfde tekst weer gebruikt kunnen worden. Al loop ik tegenwoordig minder op het strand bij Egmond aan Zee en meestal bij Wijk aan Zee (daar zitten in de regel meer meeuwen); onveranderd ben ik op zoek naar een Amerikaanse Zilvermeeuw.

Omdat er de afgelopen twee weken een zandsuppletie bij Egmond aan Zee gaande was, had ik mijn 'werkgebied' tijdelijk verlegd naar mijn achtertuin (ik woon in Egmond aan den Hoef). Een zandsuppletie is nu eenmaal een garantie voor grote aantallen meeuwen, zo ook deze.
Op zaterdagochtend 11 april 2015 had ik al een paar uur naar duizenden en duizenden meeuwen gekeken totdat ik wegregende en naar huis ben gegaan. 's Avonds klaarde het echter op en was de wind gaan liggen. Na het eten toch nog maar even naar strand, want ik had niet het gevoel dat ik al 'klaar' was.

Op strand aangekomen bleek dat de suppletiewerkzaamheden min of meer afgerond waren en mocht je weer langs de vloedlijn lopen. Dat had als groot voordeel dat ik de zon in mijn rug had. Het aantal meeuwen was ten opzichte van de ochtend ook flink afgenomen en dit maakte een en ander alleen maar overzichtelijker. Na de nodige vogels al afgekeken te hebben scande ik op een redelijk grote afstand (100 meter) een groepje meeuwen af. Hier stond een meeuw tussen die geheel egale onderdelen had en bleekgrijzige handpennen had. 'Wow, paniek!', zei een stem in mijn hoofd. Dit was een spannende meeuw. Ik liep dichter naar de groep toe en maakte wat 'bewijsplaatjes', maar bleef op enige afstand om wegvliegen te voorkomen. Omdat ik vanuit mijn ooghoeken wandelaars richting de groep zag lopen (die zeker tot verstoring zouden gaan leiden), was het enige dat ik kon doen de groep ook benaderen. De groep vloog op en landde gelukkig maar een tiental meter verder. In deze korte vlucht had ik een ogenschijnlijk ongetekende brede staartband en behoorlijke tekening op de bovenstaartdekveren gezien. Direct wist ik: dit is minimaal een Kumliens en wellicht een Thayers! Dit kon gewoonweg geen afwijkende Zilvermeeuw zijn. Betere documentatie was echter nodig, want zeker bij meeuwen zeggen plaatjes meer dan duizend woorden. Het was zaak snel te handelen, want overal liepen mensen, honden en er reden de nodige shovels. De vogel was op een buis geland en ik kon nu goed de tertials zien. Deze deden wel heel erg aan Thayers denken. Spontaan vlogen de meeuwen weer een tiental meter verder en ik kon wat vluchtplaatjes maken. Vervolgens reed een shovel te dichtbij en het groepje vloog hoog op. Dit gaf mij echter de kans nog meer vluchtplaatjes te maken.

Snel mijn eigen foto's bekeken en een whatsapp ('Kumliens of Thayers te Egmond. Komen') naar mijn 'vriendjes' verzonden (Jan v/d Laan, Wim en Ray van Splunder, Bas en Sander Lagerveld, Hans Groot, Leo Stegeman en Marc Bleijerveld).
Omdat ik in het veld niet direct de scheidslijn tussen Kumliens en Thayers scherp voor ogen had, hield ik een slag om de arm. Ook wil je niet in je eigen emoties meegezogen worden.
Op mijn whatsapp volgde echter nul-komma-nul reactie. Na 20 minuten (de vogel was geheel uit het zicht verdwenen) heb ik dus maar (enigszins verbaasd en teleurgesteld) de volgende whattsapp verzonden: "Er komt zeker niemand voor die kutmeeuwen. Dan ga ik naar huis". Hierna ben ik ook naar huis gegaan om snel de foto's op mijn computer te laden en er een boek bij te pakken.
Ik was er toen snel uit: voor mij was het een Thayers! Om de emoties te kanaliseren heb ik alvast een biertje opengetrokken en ben ik op zoek gegaan naar bevestiging (het blijft toch een meeuw!).

Ik heb rond 21:00 uur Peter Adriaans en Mars Muuse een aantal foto's toegezonden met de tekst:
"Ongeveer 19:45 uur vanavond te Egmond (zandsuppletie gaande)
Ik maak er een Thayers van, maar ik wil niet direct doordraven.
S.v.p. meedenken"

Een halfuur later reageerde Peter:
"Waaaaat!!!!????
Dat is een prima Thayers Meeuw.
Wat is de exacte plaats? Ik sta daar morgen!"

Inmiddels had ik foto's op waarneming.nl geplaatst en zoals de Engelsen plegen te zeggen: "The rest is history."
Met zo'n reactie van Peter ben je 'binnen'.
Tot ongeveer 01:30 uur in mijn eentje het feestje gevierd (1/2 kratje, want hoe vaak vind je een nieuwe soort van Nederland!) terwijl mijn huisgenoten niet verder kwamen dan de vraag te stellen of ze morgen nu taart kregen. Om 4:00 uur (beetje stress) wakker geworden en in het donker weer naar het strand getogen. Gelukkig voor de (aanvankelijk opmerkelijk weinig) toegestroomde twitchers werd de vogel rond 8:20 uur weer terug gevonden. Kennelijk zit de aversie tegen 'meeuwenkijken' diep geworteld.

Hierna bleef het lastig. Om de twee à drie uur werd de vogel gedurende kortere tijd gezien. Ik zou het echter willen omdraaien: Gezien de lengte van het strand mag men van geluk spreken dat de vogel plaatstrouw bleek te zijn. Als voormalig twitcher (en gezien de relatief kleine mondiale populatie en het aantal gevallen in de WP) durf ik ook te stellen: je kan deze maar beter hebben ... Aan het einde van de dag konden ook minimaal 150 waarnemers dit met een gerust hart zeggen.
Enige discussie over de determinatie heb ik niet vernomen (anders dan van R. de B. te S., die de snavel wat zwaar vond (Roelof weet wel wie ik bedoel :-)). Wel geluiden dat mijn 'avondplaatjes' met een laagstaande zon in de rug de vogel wel erg bruin maakte, maar dat met goed ochtendlicht de vogel gewoon grijzig bleek te zijn, zoals men het zou verwachten en het zou moeten.

Nu nog een twitchbare Amerikaanse Zilver ...

Leon Edelaar


Thayers Meeuw Larus thayeri, Egmond aan Zee, 12 april 2015 (Jan van der Laan)


Thayers Meeuw Larus thayeri, Egmond aan Zee, 12 april 2015 (Maurits Martens)


Deel van de groep meeuwen waartussen de Thayers zich bevond, Egmond aan Zee, 12 april 2015 (Arnoud B van den Berg)


Naschrift
Thayers Meeuw is een broedvogel van Arctisch Canada en een wintergast van met name de Amerikaanse westkust. Het is een zeldzame dwaalgast in Europa met waarnemingen in onder meer Ierland, Brittannië, Noorwegen, Denemarken, Spanje en IJsland. Afgelopen maart werd een vergelijkbare vogel gezien in North Yorkshire, Engeland, op minder dan 500 kilometer van Egmond (zie het laatste nummer van Dutch Birding voor een foto).

De herkenning van Thayers Meeuw kan lastig zijn vanwege diverse overeenkomsten met vooral Zilvermeeuw, Amerikaanse Zilvermeeuw, Beringmeeuw en Kumliens Meeuw. Daarnaast zijn sterke individuele variatie en hybridisatie extra complicerende factoren om rekening mee te houden. Diverse meeuwenexperts reageerden echter enthousiast (zoals in Leons verhaal vermeld); de vogel van Egmond laat een reeks kenmerken zien die uitwijst dat het waarschijnlijk een 'zuivere' Thayers betreft. Voor wie zich in deze materie wil verdiepen is op onder andere gull-research.org veel informatie beschikbaar.

Indien aanvaard door de CDNA is Thayers Meeuw een nieuwe soort voor de Nederlandse avifauna.

webredactie dutchbirding.nl