Helmet Vanga

Fotogalerij

België

Wereld-soorten

Euryceros prevostii

Datum	24 augustus 2023
Locatie	Madagaskar - Marojejy NP
Fotograaf	Hugo Moerman
Bekeken	2723 ×
	Aan het einde van onze Ecuador reis vorig jaar hadden wij (Pieter de Groot Boersma en ondergetekende) het idee gevat om naar Madagaskar te gaan in de zomer van 2023. De zomer is doorgaans niet de beste periode om de meeste endemen te zien, maar het is allemaal erg goed uitgepakt. Voor het zien van de Helmet Vanga moest ook een plan worden gesmeed want normaliter is deze in de maanden oktober en november eenvoudig op nest te vinden. Daaromheen moet je geluk hebben via het vinden van de Helmet Vanga in een flock. Pieter vond een verslag van K. Behrens (2020) op Cloudbirders die het park Marojejy had bezocht (Noordoosten van Madagaskar). In dit verslag is beschreven dat de Helmet Vanga redelijk eenvoudig te vinden is tussen kamp 1 en kamp 2 en op de ‘Waterfall trail’ van het Nationale Park Marojejy. Een andere optie is Masoala, maar deze plek is erg duur geworden en is lastig te bereiken. Een laatste optie is te gaan zoeken in Perinet (Andasibe) en dan te hopen dat er daar één wordt gevonden. Vanuit het verslag van D. van de Loock (2019) hadden wij gelezen dat zij 3,5 dag hadden rondgelopen voordat zij één Helmet Vanga hadden gezien. Zodoende bleek ons Marojejy de beste optie voor het vinden van de Helmet Vanga. Zo gezegd zo gedaan. We hadden een vierdaagse bezoek gepland aan deze plek. Met een vlucht vanuit Tana naar Sambava werden we opgehaald door onze gids en chauffeur en bracht ons naar het Nationale Park. Dag 1 stond in het teken van het bereiken van Camp 1 waarbij 10 kilometer gelopen moest worden met een totale stijging van ongeveer 400 meter. Dag 1 was verder erg rustig qua vogels. Na een vermoeiende wandeling van ongeveer vier uur lopen, kwamen we aan het einde van de middag aan in Camp 1. We maakte nog een plan voor dag twee en gingen op tijd slapen. Het einddoel van dag twee was het bereiken van Camp 2 en tussendoor zoeken naar de Helmet Vanga. De ochtend van dag twee verliep ongeveer zo: We hadden deze ochtend ontbijt om 5:00 uur omdat we met het eerste licht wilde vertrekken. Rond 6.00 uur was het net begonnen met licht te worden en stopte ook nog is de regen. Prettig om zonder regen te vogelen. We begonnen onze zoektocht vanuit Camp 1 en liepen we over ‘the Waterfall Trail’. Vóór 06.30 uur zagen we onze eerste Helmet Vanga. We liepen over deze trail en in de verte (+-200 meter) konden we een heuvelrug zien. Pieter zag de eerste en riep naar mij dat er eentje op de kale takken zat. Ik keek meteen met mijn verrekijker, maar ik zag de Helmet Vanga niet. Het bleek dat er drie porties van kale takken waren. Ik keek naar de verkeerde... Ik zag hem alleen wegvliegen. We probeerden de flock te onderscheppen en dat lukte binnen enkele minuten. Ik volgde Reece (gids) een beetje te snel met als gevolg dat ik op de grond viel. Geen tijd voor pijn. Reece vond de Helmet Vanga weer terug en hij zat in een boom vlakbij het pad. Opnieuw zag ik de vogel niet. Het waren of de vaardigheden van het uitleggen van de gids òf mijn vaardigheden op het gebied van vogels kijken, ik weet het niet. Het enige wat ik weet, is dat ik de vogel weer miste. Pieter had het idee gevat om de tape te gebruiken en dat werkte. De vogel ging nu stil zitten en met wat aanwijzingen zag ik hem nu wel. Voordat we een foto konden maken, was de Vanga alweer vertrokken. De vierde en laatste keer kwamen twee Helmet Vanga’s dichterbij en nu konden we een foto maken. Nog steeds in beweging, met een beslagen bril, verschillende takken in de weg en handmatig scherpstellen was het best lastig om een fatsoenlijke foto te krijgen, maar het is uiteindelijk allemaal gelukt. Wat een ervaring om onze eerste Helmet Vanga op deze manier te zien. Euforisch vervolgde wij onze wandeling naar Camp 2. Dat wij de Helmet Vanga zo snel zouden zien, hadden we niet verwacht! Onderweg pakte we nog de Red-breasted Coua mee. In de namiddag (en de resterende dagen) stonden in het teken van het zoeken van de Scaly Ground Roller. Deze hebben we daar niet gezien, maar we vonden wel een Short-legged Ground Roller. Onze tweede voor de reis. Na een zit van 10 minuten besloot de vogel weg te vliegen. Of het allemaal nog niet genoeg was, hoorde we een Bernier's Vanga! Reece zag de vogel landen en na wat aanwijzingen konden we deze ook op de lijst bijschrijven. Wat een dag! Dag 3 stond in het teken van het nogmaals vinden van de Helmet Vanga. Dat lukte opnieuw tussen Camp 1 en Camp 2. We vonden een paartje met een onvolwassen vogel wat later bleek dat het paartje was begonnen met het bouwen van een nest. We konden nu geruime tijd genieten van deze prachtige vogelsoort. De foto van deze upload is van dit moment. De vogel helemaal vrij krijgen op de foto is een utopie, maar ik ben blij met het resultaat. Dag 4 stond in het teken van het teruglopen van Camp 2 naar de ingang van het park. Onderweg pikte we nogmaals de Helmet Vanga mee, de fantastische Cuckoo-Roller en eveneens nogmaals de Bernier's Vanga. Zeiknat van de regen kwamen we na een wandeling van 5 uur weer aan in het hoofdgebouw van het Nationale park. Kortom, Marojejy is een prima alternatief voor het vinden van twee lastige Vanga soorten. En als bonus zit in dit park ook nog de Silky Sifaka (250 exemplaren van resterend in het wild).

Discussie

Max Berlijn · 1 oktober 2023 08:11

Mooi verhaal, zenuwen op het moment “dat het moet” spelen natuurlijk ook een grote rol bij het vinden van een vogel op het moment dat het wordt uitgelegd. Zelf heb ik daar steeds meer last van..

Hugo Moerman · 2 oktober 2023 09:34

Dank Max. Normaal kan ik redelijk de rust bewaren maar als je na een paar keer de vogel niet ziet is het wel echt vervelend. Je weet gewoon niet wat voor kansen je nog meer krijgt over de dag / komende dagen, dus het is gewoon prettig om de vogel gelijk te zien. Overigens kwam het met de Helmet Vanga helemaal goed omdat we die drie keer gezien hebben in vier dagen.

Jan van der Laan · 2 oktober 2023 10:51

Iets goed uitleggen is een kunst. Ik zou daar een avondvullend collega over kunnen geven. Goede uitleggers zijn schaars. De ergste uitleggers zijn degenen die termen gebruiken als 'in die boom daar', 'kijk waar ik naar kijk', maar volledig dichtklappen als je vraagt: 'links of rechts van het pad, links of rechts van de stam?', of niets zeggen (bv Waalse vogelaars hier in NL op bezoek), geen bomen of struikenkennis hebben ('rechts van meidoorn' "meidoorn, wat is dat?', "eik? wat bedoel je?" "onder het esdoornblad, wat is dat een esdoorn?"), of de puriteinen ("wat is dat groene lichtje? kan dat uit?"), of als er sprake is van taalbarriere ("look in ze B-shaped tree" - wij zoeken naar een boom als een B, maar er werd bedoeld V, de gids was Spaanstalig).

De beste uitleggers zijn degene met wat meer inlevingsvermogen dan de gemiddelde vogelaar. Als je het niet snapt, probeer eerst uit te zoomen: wat zie je op de achtergrond wat de ander ook ziet en zoom dan meer op details, ga uit van basiskennis van planten: weet wat een eik is, meidoorn etc, maar verwacht niet dat ze je snappen als je komt met "zit de Grijze Gors nu achter de Aapjesorchis, of het Soldaatje?". Enzovoort enzovoort
By the way: schitterende plaat van een iconische soort!

Diedert Koppenol · 2 oktober 2023 12:43

Leuk onderwerp voor een lezing op de DB-dag, Jan!

Ook hier in Engeland was het bij de Yanks weer uitermate frustrerend. Geen uitleg, 'het groene bosje', 'daar in die bramen', 'bij de gele bloemen'... Er waren natuurlijk enorm veel groene bosjes, bramen en gele bloemen!

Na intern mijzelf er erg aan geërgerd te hebben bij de Magnolia Warbler, besloot ik op zaterdag naar de Bay-breasted maar een laserpointer mee te nemen. Iedereen keek mij stomverbaasd aan toen ik de vogel 'pointerde', maar velen uiten erg dankbare woorden op de boot terug en dat het wel een erg handig apparaatje was.

Jan van der Laan · 2 oktober 2023 13:06, gewijzigd 2 oktober 2023 14:28

Hahah herkenbaar. Hier in Nederland: "ja ik heb een laserpointer: hij ligt in de auto!' En mensen die weigeren iets uit le leggen? Die zet ik op een zwarte lijst (die heb ik, ja) en die personen stuur ik een volgende keer de tegenovergestelde kant op (heb ik 1 keer gedaan).
Zo had ik een keer bij een gors die niet helemaal snel in beeld kwam en zich verstopte in een haag, mijn laserpointer op een plek ervoor gezet en vroeg, links of rechts van de pointer? "Houd je bek!" was het antwoord. Dat soort types dus...Voor mij een reden om mijn laserpointer alleen nog maar te voorschijn te halen als de personen op die zwarte lijst er niet zijn. ;-)

Tjeerd Burger · 2 oktober 2023 13:13

Waar kunnen we personen aandragen voor de nominatie beste uitlegger @Jan?

Jan van der Laan · 2 oktober 2023 13:27

Sven Valkenburg komt al gauw in me op: legt kort en bondig uit, heeft inlevingsvermogen en legt het desnoods nog een derde of vierde keer uit.
Een andere persoonlijke favoriet is natuurlijk mijn vaste reisgenoot van de laatste 12 jaar: Arjan Brenkman. Komt ook omdat we goed op elkaar zijn ingespeeld.

Max Berlijn · 2 oktober 2023 14:41

ik denk aan een Jonk-Bergkamp relatie Jan?

Jan Hein van Steenis · 2 oktober 2023 14:48

Aangezien ik niet de beste persoon ben om beesten in bosjes te vinden zal ik regelmatig zeuren om uitleg. Ik kan overigens behoorlijk pissig worden als de waarnemers besluiten te gaan fotograferen als je nog niks gezien hebt.
Wat mij betreft werkt (vooral bij stilzittende vogels) een telescoop toch echt het beste. In een met rotsen bezaaid landschap is "die duidelijke driehoekige zwarte rots" lang niet voor iedereen te vinden. Een gids die een beetje handig is met een telescoop is een aanwinst!

Bij twitches merk ik regelmatig dat als er dan iemand zo vriendelijk is een uitleg te geven de aanwezige massa zijn mond niet wenst te houden. Maar over het algemeen gaat het in Nederland vrij goed.

Als ik voor de verandering iets vind weet ik het over het algemeen wel aan mijn medevogelaars te laten zien. Ik kan geen afstanden schatten, dus je zal het bij mij met "niet zo heel ver weg" moeten doen, haha!

Overigens kun je met het beperkte gezichtsveld van je verrekijker niet altijd weten dat "die opvallende kale tak" lang niet de enige "opvallende kale tak" is...

Harm Niesen · 2 oktober 2023 23:52

Je haalt de woorden uit mijn mond Jan, een voortdurende en overbodige vorm van ergernis. Waarom is een duidelijke uitleg voor het gros van de vogelaars volstrekt onmogelijk? Aan de andere kant: misschien is het logisch dat niet iedereen zich kan meten aan mijn capaciteiten... Goed voor mijn ego...

Vincent van der Spek · 3 oktober 2023 19:44, gewijzigd 3 oktober 2023 19:46

Van dichtbij naar achteren werken met een serie markeringspunten steeds naar de vogel, het is eigenlijk heel simpel. Dat werkt zelfs uitstekend tijdens excursies met zeer onervaren vogelaars, en tijdens reizen leiden voor groepen (de enkeling daargelaten die echt helemaal nooit iets kan vinden). Maar @Jan ik herken de ergernis wanneer mensen dat niet kunnen! En ook die van mensen die nog geen vlier van een eik kunnen onderscheiden! ;-)

Albert Noorlander · 3 oktober 2023 20:18

Ik zoom mijn lens helemaal terug en maak een foto welke ik vervolgens laat zien. Daarop wijs ik aan waar de vogel zit. Werkt snel en efficiënt.

Wim Wiegant · 3 oktober 2023 22:49, gewijzigd 3 oktober 2023 22:54

Ik was in juni ergens waar iemand iets wou aanwijzen.
Iedereen zei: "Niet wijzen...!", maar dat was dan weer omdat de vlinder in kwestie 30 cm van zijn wijsvinger vandaan zat. De vlinder zat er - gelukkig voor de liefhebbers - een uur later nog steeds...

Beetje flauw gelul bij dit onderwerp...
De gefotografeerde vogel moét wel een van de meest spectaculaire vogels van de wereld zijn! Wat een knaller...!

Gebruikers van het forum gaan akkoord met de forumregels.