Wie op de DB-dag was vandaag heeft tijdens de lezing van de birding.omannen al wat beeldmateriaal voorbij zien komen, maar dit was een absoluut hoogtepunt van onze trip naar Oman afgelopen kerstvakantie. Nadat we tijdens het begin van onze reis na twee pogingen de soort misten in wadi Muaydin (de enige openbare plek op observation.org), hadden we op de terugreis nog een potentiële plek achter de hand. De allerlaatste ochtend dat we in Oman waren, stond een bezoek aan deze plek op het programma. Drie uur voor zonsopkomst stonden we in de betreffende wadi en na eerst een tijd geluisterd te hebben zonder resultaat, hoorden de meesten van ons na een korte playback de zogenaamde 'compound hooting'. Voor degenen die deze roep gemist hadden kwam een een half uur/drie kwartier voor zonsopkomst gelukkig de herkansing in de vorm van 'pulse hooting'. Beide roeptypes zijn opgenomen door Tim Langerak. De waarneming werd pas extra uniek toen we met het allereerste licht de helling begonnen af te speuren. Een aantal scopes en ik d.m.v. het maken van foto's; met een lange sluitertijd vanaf statief werden de details van de helling al een stuk eerder zichtbaar. Bij het bekijken van de eerste foto's viel een bolletje op welke in een kleine holte leek te zitten. De afstand was vrij groot en er was nog maar weinige licht, discussie alom, was het een steen of was het een uil!? Naarmate het steeds lichter werd leken er iets van pootjes zichtbaar te worden, maar pas toen het echt lichter werd en er meer details te zien waren, zagen we ook iets van streping, iets wat een steen toch niet kon hebben... We hoefden niet veel langer in twijfel te wachten, want met de scopes werd inmiddels steeds meer zichtbaar en de conclusie was duidelijk, we keken naar een uil, de Omaanse uil! We hebben zo'n 2,5u kunnen genieten van een duttende uil, die we uiteindelijk ook van iets dichterbij hebben kunnen bewonderen. Een keer hebben we de uil kort zien poetsen, waarbij ook even de ogen te zien waren, dat is het moment van deze foto, nog steeds een flinke crop overigens. Toen de zon bijna op het holletje kwam te staan dook de uil iets dieper het hol in en gingen we met een heel goed gevoel richting de Verenigde Arabische Emiraten, klaar voor de terugreis naar NL, met Omaanse uil in de pocket! Een hele fijne inhaler na het missen aan het begin van de trip. Er zijn overigens ook nog bewegende beelden gemaakt door de scope, die zullen vermoedelijk ook nog wel ergens gedeeld worden.

Er is ons door de tipgever expliciet gevraagd de locatie niet verder te delen, waar we ons vanzelfsprekend aan zullen houden.