Een nogal lastige endeem in deze open dierentuin (tenzij je vertwijfeld naar Île aux Aigrettes gaat). Veel mensen zien hem langs het Macchabee-trail, maar daar was ik vier keer tevergeefs.

Een uitstekende plek voor deze soort bleken de Chamarel Road en het Les Mares Trail, beide vanaf de rotonde hier. Langs de weg staat (Australische) Callistemon citrinus waar ze nectar in zoeken.

In de 100% exotische begroeiing langs het trail bleek ook de Mauritius-ondersoort van de Mascarene Paradise Flycatcher algemeen: dat scheelt een rit naar Bras d’Eau (die ik dankzij het verslag van Sander Bot helaas al gemaakt had).

De overige lastigere endemen:

Pink Pigeon – tien rond de kooien aan de start van het Macchabee trail; een paar op de kooien in Vallée de Ferney, maar daar ook één ongeringde juveniel wat verder weg.

Mauritius Kestrel – twee gezien, één gehoord bij nestkasten in Vallée de Ferney, verder aldaar ook nog de gevoerde “Pepito”. Hij schijnt niet altijd te komen, dus ik raad aan toch maar te gaan wandelen.

Echo Parakeet – niet overdreven veel langs het Macchabee trail, waar ik haast net zoveel Halsbandparkieten zag.

Mauritius Cuckooshrike – pas bij mijn derde bezoek aan het Macchabee trail een mannetje dat zich (midden op de dag!) goed liet zien. Wellicht te helder en winderig ’s morgens. Blijkbaar is hij meestal makkelijker…

Mauritius Olive White-eye – Bassin Blanc, bij grauw weer om 13:30 na een half uurtje posten leuk gezien. Het gaat erg slecht met deze soort dus ik had het snelle succes niet verwacht. Bij paniek is er hier de dierentuinoptie op Île aux Aigrettes.

Een dagtrip naar Rodrigues zat er helaas niet in en € 800 voor een pelagic zonder de garantie langs Round Island te varen was me te gortig. Ik kwam nog wel een Iers stel tegen dat ook in deze tocht geïnteresseerd was geweest, maar de MWF liet deze kans open.