Is dat niet de Blue Pitta voedertafel? Toen ik een Green Cochoa stond op te nemen een stuk verderop, hoorde je onophoudelijk de blue tooth  speaker zang van de pitta vanuit de hut.  Kennelijk zaten er een paar rijke Japanners in ,want ik mocht er niet naar toe. Dat kostte mij de Vietnamese Wren-babbler of Short-tailed Scimitar Babbler (voor de ouderen onder ons).

Jan, dat klinkt als een heerlijk tripje met de focus op pitta's en andere ground skulkers. Had jullie al die pitta's op voeder plekken (de charme daarvan lijkt me toch een stuk minder) of met ouderwetse trail birding? 

@ Jelle

Op die plek die jij bedoelt kwam idd wel eens een Blue Pitta, nu alleen maar Indochinese Wen-babblers (4, een hele familie). Dat deel bos vond ik overigens het prettigst vogelen en daar had ik ook die Cochoa (en een Spotted Forktail die even 10 seconden bleef zitten en niet luid piepend dieper het bos in vloog) plus Yellow-billed Nuthatch, Yellow-crowned Green Magpie en Black-headed Parrotbill

@ Diederik

Pitta's had ik inderdaad op plekken waar termietenlarven of meelwormen werden gestrooid. Overigens voel ik me meer gebroken na drie uur achter een kijkscherm zitten waarbij alle muggen en bloedzuigers of mieren je hebben gevonden. En ik voel me daarin verder niet bezwaard, het vogelcalvinisme heb ik al jaren achter me gelaten, waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? En ook deze vakantie heb ik ook veel ouderwets trail en roadside birding gedaan, zie bv de Green Cochoa of Collared Laughingthrush.

Met Roelof de Beer verzonnen we op Big days altijd wat nu een echte eerlijke Big Day was: de chauffeur moest met een papieren zak op zijn hoofd rijden, alle deelnemers een loden bal om hun been geketend en permanent één arm op de rug gebonden. Dan was het pas eerlijk!