Ondanks mijn door algehele malaise sterk verminderde zin om vogels te kijken ("hoe ver is dat?" "10 minuten" "laat maar zitten dan...") bleek hij gelukkig bij de (zelfs voor mijn notoir niet-in-trippers-geïnteresseerde reisgenoten must-see) Diademed Sandpiper-Plovers óók te zitten. Kwam niet zo dichtbij als de plevieren, maar toch nog enigszins scherp.

Hoef ik daar tenminste bij mijn ooit te maken West-Peruvian "lowlights" clean-up niet meer naar te zoeken.