Om het apenrotsgedrag van sommige vogelaars met betrekking tot de herkenning van Locustella's in NL én BE beter te willen begrijpen, gingen Arjan Brenkman en ondergetekende naar Oeganda om te zien of we parallellen konden trekken bij Gorilla's en Chimpansees. Ook aan een ander  psychologisch fenomeen, willen zien wat er niet is (een bepaalde gierzwaluw) zouden we aandacht besteden.

Maar de belangrijkste soort voor ons was de Green-breasted Pitta. De eerste dag (22-feb-2020) stonden we in het donker onder een boom waar de vogel de dag er voor was gaan slapen. Om 6:54 begon een vogel te baltsen, maar twee Franse vrouwen kwamen ineens aangelopen, luidruchtig converserend met felle zaklampen en weg was de vogel. Deze vogel wordt nooit zomaar gezien op de grond, tenzij je hem eerst baltsend hebt. De rest van de dag dus kansloos lopen vogelen en ten einde raad maar bij de Chimpansees te rade gegaan. De volgende dag zou het moeten gebeuren. Veel tijd hadden we niet, want om 11 uur zouden we het bos moeten verlaten om op tijd de vlucht naar huis te halen. En weer rond 7 uur begon een vogel te baltsen, maar slechts drie keer hoorden we ver weg het bekend Boe-dump geluid. Daarna zigzaggend het bos doorkruist, onder bezielende leiding van Justus, onze persoonlijke lijfwacht bewapend met een soort Kalasjnikov. Om 10:05 vond hij twee op de grond hippende pitta's en via een uilimitatie riep hij ons. Nog nooit zo snel off trail gegaan, met lange sprongen naar beneden gerend. En toen eindelijk 20 minuten in beeld! De complete apenpopulatie van Kibale heeft dat geweten!