Witkeelgors

Zonotrichia albicollis  ·  White-throated Sparrow

Datum 28 oktober 2019
Locatie Maasvlakte
Fotograaf Thijs Glastra Thijs Glastra
Bekeken 9800 ×

Discussie

Max Berlijn  ·  29 oktober 2019  06:23, gewijzigd 29 oktober 2019  07:03

Ongelooflijk, ik stond hier naast met velen maar zag niets meer dan een naar beneden “dwarrelende” vogel. Jullie zijn als fotografen echt “sneller dan het geluid”. Vroeuah was het gegeven dat er een foto van een geval was een indicatie dat de vogel goed meewerkte bij het zien van hem maar tegenwoordig zegt dat niets meer. Petje af voor het “fotografengilde” hier in NL. Wat betreft deze vogel kwam het eind van de middag allemaal ruimschoots goed, ook voor de langzame fossielen waar ik inmiddels toe behoor.

Jelle Scharringa  ·  29 oktober 2019  09:09

het zijn er twee! Die twee die van de Queen Mary van boord gingen....

Rob Halff  ·  29 oktober 2019  09:32

Dat waren overigens 1e kj beesten aan de foto's te zien. Onze is een adult.

Leo JR Boon  ·  29 oktober 2019  09:43, gewijzigd 29 oktober 2019  09:44

Er moet meer gevogeld worden in de Rotterdamse havens waar de boten aanleggen, daar moet toch veel meer opzitten! Shipassisted prima, terug met de Huiskraai op de NL lijst!


Waar zijn die foto's vd QM te bewonderen???

Jelle Scharringa  ·  29 oktober 2019  09:55

en de Amerikaanse Oehoe van Velsen in de jaren 70 moet ook op de lijst en de Mexicaanse Roodmus van IJmuiden!

Rob Poot  ·  29 oktober 2019  10:18

Terwijl de Schildraaf op eigen kracht onze streken berijkt kan hebben.

Max Berlijn  ·  29 oktober 2019  11:09, gewijzigd 29 oktober 2019  11:10

Hier Leo; "De afgelopen dagen kwamen er op de DBAlerts app steeds berichten door over een schip de Queen Mary2 varende vanuit de US met meerdere Witkeelgorzen aan boort welke zich langs de NL kust omhoog werkte. Op zich leuk maar niets nieuws toch? Deze vogel kan goed een dergelijk schip (gedeeltelijk) gebruikt hebben als lift maar als je de vogel er niet daadwerkelijk vanaf ziet vliegen is romantisch fantaseren over een verdwaling op eigen kracht naar deze migrant trap nog steeds mogelijk".

Rob Poot  ·  29 oktober 2019  11:13

En de Grijswang Dwerglijster had gewoon een boot moeten pakken met meer eten aan boord, enz, enz, enz. Met ongeveer 15.000 zeeschepen heeft het nog lang geduurt voor we de eerste Witkeel Gors konden aanschouwen.

Max Berlijn  ·  29 oktober 2019  12:08, gewijzigd 29 oktober 2019  12:09

Maar eeh van Amerikaanse zangvogels is ook bekend dat ze mega afstanden kunnen vliegen aan een stuk door. Met de afstand in de link zit je zonder straalstroom al over de helft. Beide zal voorkomen, zowel (gedeeltelijk) met een schip als "on the wing"..

Peter Post  ·  29 oktober 2019  16:27

Inderdaad: witkeelgors goedkeuren betekent huiskraai ook accepteren!!

Jelle Scharringa  ·  29 oktober 2019  16:29

Zeker als ze in New York al aan boord gaan?

Leo Stegeman  ·  29 oktober 2019  16:42

Dat Amerikaanse zangers mega afstanden kunnen afleggen, geldt voor de soorten die de golf van Mexico oversteken. Deze soorten kunnen dat doordat ze maximaal kunnen opvetten en andere fysiologische aanpassingen. Dat geldt niet voor soorten als Witkeelgors. Die zijn gewoonweg niet in staat om grote afstanden als over de golf van Mexico, laat staan een oceaan, af te leggen in 1 keer.... 

Maar met de boot is toch ook prima... 


Max Berlijn  ·  29 oktober 2019  19:22, gewijzigd 29 oktober 2019  19:34

@Leo waar haal je die wijsheid vandaan? Staat dat ergens? @Peter prima, dan samen met de Schildraaf.

Gert Ottens  ·  30 oktober 2019  08:12

@Max: als je naar de verspreidingskaart van witkeelgors kijkt dan wordt dat meteen duidelijk. Ze overwinteren niet verder dan het zuiden van de VS en Noord-Mexico. Ze hoeven de Golf van Mexico dus niet over.

@Leo: Amerikaanse zangvogels die meteen vanuit het noordoosten van de VS de oceaan op vliegen richting Zuid-Amerika (die zijn er) zullen helemaal goed in staat zijn om hier te komen, al dan niet geholpen door een storm, de straalstroom of (deels) met een schip.

Jan van der Laan  ·  30 oktober 2019  09:07

Maar blijkbaar wordt toch een deel over water afgelegd. Mogelijk dat de vogels van de eilanden Newfoundland en Novia Scotia een stuk over zee afleggen en dan overvallen door storm naar Europa worden geblazen, al dan niet met behulp van een schip.

Ik vraag me ook af hoe de energiehuishouding is van een vogel die met een sterke meewind een kant wordt opgeblazen, blijven die zweven zonder met de vleugels te slaan? En hoe lang doen ze er over 48-72 uur?

Peter de Knijff  ·  30 oktober 2019  10:25

Jan,

Daar is aardig wat over bekend, althans de energiehuishouding, door Duits (nog steeds lopend) onderzoek aan Groenlandse tapuit en andere tapuiten. Zij zijn in staat om van vetverbranding over te schakelen naar eiwitverbranding al naar gelang de specifieke trekcondities (over land, dus beschikking over vers water, of over zee, dus geen toegang daartoe). Bij eiwitverbranding breken ze spiermassa af, welke ze ook weer kunnen opbouwen zodra ze kunnen. Hoe ze zich bewegen (mee laten blazen of actief vliegen/corrigeren) weet ik niet.

Jan Hein van Steenis  ·  30 oktober 2019  12:34

In een Engels artikel over transatlantische dwaalgasten staat dat de straalstroom voor vogels wel te koud is.

Met rugwind (orkaan, snelle depressie) duurt de overtocht 2 dagen. De langeafstandstrekkers vliegen van de Amerikaanse oostkust naar de Caraïben of Zuid-Amerika: lijken me alle ook in staat tot een transatlantische vlucht. Ik vermoed dat de niet (meer?) zo ver trekkende Mirtezanger een evolutionair voordeel heeft.

Over veel minder reislustige soorten ben ik minder positief, maar enige samenhang met het weer is zelfs bij de gorzen te herkennen.

Edwin Russer  ·  30 oktober 2019  13:14, gewijzigd 30 oktober 2019  13:16

Jan Hein, bedoel je dit artikel of dit wellicht dit artikel ? 

Jan Hein van Steenis  ·  30 oktober 2019  13:23

Een ander artikel, maar ik zoek het vanavond nog op... ben nu onderweg.

Leo Stegeman  ·  30 oktober 2019  13:34

Een samenhang met het weer is wel te verwachten. Ook de "korte" afstandtrekkers  worden gestuwd langs de Amerikaanse oostkust. Bij slecht weer is de kans dat ze op de oceaan geraken groter en dus dat ze op schepen belanden.

Het straalstroomverhaal wordt idd al enige tijd als achterhaald beschouwd.

De bij Tapuit (een lange afstandtrekker) gevonden fysiologische aanpassing (afbraak van spierweefsel) lijkt op die van steltlopers die in één keer grote afstanden vliegen.

Jan Hein van Steenis  ·  30 oktober 2019  18:38

Ik bedoelde Lees & Gilroy, 2009.

Wim Wiegant  ·  30 oktober 2019  23:53

Overigens is afbraak van spierweefsel bij extreme inspanning niet zo bijzonder, volgens mij. Menselijke ultralopers (100 km en meer) hebben het volgens mij ook. Als je heel erg afvalt en je sport tegelijkertijd heel veel, heb je het ook. Je adem gaat naar aceton ruiken: een (beetje ongezond) teken van eiwitafbraak. dus afbraak van spierweefsel 

Bij strandlopers en Tapuit kan afbraak van spierweefsel een strategie zijn, en bij andere vogels (die niet hebben kunnen landen tijdens hun overtocht) misschien wel een noodzakelijkheid, zou ik denken. 

Rob Poot  ·  18 mei 2020  11:54

In Limburg een exemplaar mogelijk regen een raam gevlogen.

(waarneming.nl) In ieder geval geen duidelijke verstekeling.

Rob Poot  ·  19 mei 2020  18:42

Kooivogeltje neem ik aan, of niet?

Gebruikers van het forum gaan akkoord met de forumregels.

Feedback?