deze is uiteraard bedoeld voor DB 40 jaar

Over de overledenen niets dan goeds maar persoonlijk blijf ik dat betwijfelen.  (Frank kom er maar in). De brief van Rob kwam jaren later pas binnen bij het CDNA. De vogels werden aantoonbaar een paar weken later in Oostenrijk gezien, waar een door een Vos gepakt werd. Een vogel kwam tot 1995 jaarlijks op trek langs deze plek. Allemaal best “kras” voor twee escapes... Beste Juffekraangeval in NL maar helaas.....

Ik zeg: revisie. Tenzij er inmiddels een schriftelijke verklaring van een dierentuin omtrent de vermissing van 2 Jufferkraanvogels is binnengekomen.

Ik begrijp niet helemaal waarom het "kras" is voor een mogelijke escape om jaarlijks op trek gezien te worden buiten de normale trekroute van de soort.Er zijn toch talloze escapes die jaarlijks op de zelfde plek opduiken, juist buiten het normale verspreidingsgebied???

Deze revisie discussie steekt regelmatig weer de kop op. Ik dacht dat we uitgeprocedeerd waren. De betreffende brief wordt gezien als sluitend bewijs.

Ik weet helemaal niks van die Jufferkranen Max, dat heeft Rob destijds proberen uit te vogelen. Sterker: ik heb die vogels niet eens gezien.. Mijn enige Kempense Jufferkraan betrof een vogel die met 3 gewone Kraanvogels hoog over de Loozerhei trok op 18.04.04, inderdaad véél spannender (maar helaas te hoog voor details ..). Was het overigens niet zo dat die "dierentuin" die Arnoud noemt het vogelpark 'Animali' betrof, vroeger gelegen in de wijk Stratum van Eindhoven? Dat vogelpark is in 1994 gesloten maar er heeft daarna nog wel enige tijd een vogelhandel en kweekcentrum gezeten.

@ Frank, klopt, Animali, ik heb enige jaren nog geprobeerd te achterhalen of er nog iets meer was terug te vinden over de collectie van dat park ten tijde van het voorkomen van de twee vogels (89) maar dat is me niet gelukt. "We" zouden nu (en al jaren) geen genoegen nemen met een claim van een vogelhouder jaren na dato van een geval zonder goede onderbouwing (waarom bijv. nooit geringd of geleewiekt). Ook begreep ik ooit uit betrouwbare bron dat de vraagstelling door Rob (gesloten vraag) en het antwoord (nogal voor meer uitleg vatbaar) niet hielp om de zaak helder te krijgen.

@Leo, ik ken in de afgelopen 35 jaar maar drie verhalen van escapes die een aanzienlijke trekroute hadden gevolgd: Een Indische gans op Spitsbergen (bron: Arnoud), een Ross Gans van Schotland naar IJsland (met ring) en een Manderijneend op IJsland dus die "talloze trekkende escapes" ken ik niet. Ik heb gevraagd om een revisie na mijn uitzoek werk maar helaas wilde het CDNA hier niet in mee gaan.

Ik weet uit het hoofd al Mandarijneenden in Noorwegen (NL vogel) en Rusland (uit ENG). Ik kwam laatst ook een Indische Gans in Polen tegen. En dan heb ik verre van hard gezocht.

Die Indische Gans was geringd in zijn/haar broedgebied? 

Denk dat er overigens ook een verschil is tussen trekkende C soorten (Mandarijneend en Indische gans) met waarschijnlijk beesten die in het wild geboren zijn en waarschijnlijk al meerdere generaties na ontsnapping van de voorouders (denk ook bijv. aan Cascara) tegenover vogels die rechtstreeks uit een kooi komen, maar goed.

Volgens mij is er in Nederlandse waargenomen (of gevonden) geringde Casarca (20 - 30 jaar geleden) welke uit een dierentuin in Hongarije afkomstig bleek.....

Trekgedrag is hoofdzakelijk instinctief gedrag, het is dus niet verwonderlijk dat ontsnapte vogels trek- of zwerfgedrag vertonen.

Voorbeelden die ik mij herinner zijn een Europese kanarie met Belgische kweekring op Shetland, een Stellers zeearend over Breskens, een Roodhalsgans met kweekring die verschillende winters doorbracht in België ( ook in Nederland gezien) en in het voorjaar terug met de Kolganzen verdween, de rondzwervende pelikanen, de escapes die ik zag meevliegen met andere trekkers over de duinen.

Het feit dat er niet zoveel gegevens voor handen zijn ligt waarschijnlijk eerder aan het gebrek aan interesse in ontsnapte vogels.

Ook foerageergedrag is bij de meeste soorten hoofdzakelijk aangeboren. Die ontsnapte Blonde tapuit in mijn buurt ving het ene insect na het andere, vaak ook in de lucht.

Als gevolg kun je m.i.  gedrag in het algemeen niet gebruiken als argument voor 'wildheid'. (omgekeerd wel)

Dat klopt wel maar wat er mis is met de afwijzing van de Jufferkranen uit 89-95 is, dat het gebaseerd is op een rammelend verhaal van een (helaas niet meer bestaande) vogelhouder wat ook nog eens jaren na het voorkomen is opgetekend. Het gedrag van de vogels (later een) sprak hun wild zijn in ieder geval niet tegen. Hier moeten we het helaas maar bij laten. Ik heb niet de illusie dat de CDNA in haar inmiddels weer iets nieuwe samenstelling bereid is er opnieuw naar te kijken en er zijn ook geen nieuwe feiten na mijn laatste afgewezen verzoek voor herroulatie. Wel een gaaf (scherp) kijkje in het verleden middels dit plaatje, met als ik me niet vergis wijlen Rob Bouwman als derde herkenbare van links (net achter de scoop van Karel Hoogteijling uit de witte auto stappend)  op de foto.

Max, waar rook is, is vaak vuur en mijns inziens is een hardnekkige 'roddel' dan al teveel om een dergelijk geval te aanvaarden. Het lijkt me sterk dat Rob zoiets destijds zonder aanleiding uit zijn duim zoog. Omgekeerd ben ik van mening dat verdacht gedrag wel rede moet zijn om een geval af te wijzen, zoals die eikelvretende taling in Almelo (tamheid), of die spotlijster op Schier (contra het normale trekgedrag).

Omdat we het niet meer zeker kunnen weten, stel ik voor om het ook te laten rusten.

Vwb de Mockingbird, hierr het standpunt aan de overkant (pagina 354 onderaan). De CDNA liftte een beetje mee met de BOURC (als zij, dan wij ook).

Bij dit soort (non)-discussies kan het geen kwaad nogmaals Rob Bouwman te citeren: "Het is maar een spelletje, maar ik wil wel winnen".

Nee, de discussie weer is afgelopen:

ik moest bij deze foto meteen denken aan deze Gummbah

Top dat artikel Jan! thanks!

"ik moest bij deze foto meteen denken aan deze Gummbah.."

Wat mij dan weer doet denken aan:

In juni 1999 bezocht ik samen met o.a. Rob (B) en Henk (H) het Klein Waterhoen van de Kampina dat zich midden op de dag geweldig liet horen en ik, vanuit een boom omdat ik nu eenmaal bij lange niet de 2 meter van bijv. Jaap haal, ook gedurende korte momenten fantastisch kon zien. Op een gegeven moment zagen wij een stuk verder op de hei een oude bekende die we al jaren niet hadden gezien. Ik ging naar m toe waarna al snel bleek dat het stom toeval was dat hij daar was en geen flauw idee had waarom zich zoveel vogelaars op zijn vroegere home patch bevonden. Enthousiast vertelde ik over dat schitterende hoentje en de zeldzame mogelijkheid om m te kunnen zien & horen en nodigde hem uit bij ons te komen staan. Maar dit weigerde hij categorisch en met een mompelend "'ne Waterral is òk mòi!" draaide hij zich om en verdween ..

Ooit hadden Oscar Endtz en ik het onzalige idee om een groep Grote Trappen van dichtbij te gaan bekijken langs de Torenvalkweg in Flevoland. In het “Heinzeldrama” stond immers dat je aan het aantal snorharen kon zien hoeveel mannen en vrouwen het waren. Wij dichterbij over het treinspoor wat in aanbouw was. Kort daarna voegde Rob Bouwman zich bij ons, toen we op eens ontdekte veel te dichtbij te zijn en een aantal terecht boze waarnemers zich heel erg aan het opwinden waren. Zoals gevreesd vlogen de trappen op door onze onbesuisde actie, ons in verlegenheid achter latend. Rob sprak echter de door mij nooit vergeten woorden “maar wel mooi” , doelende op de vliegende trappen. Die woorden spraken Oscar en ik in de jaren erna vaak uit als we iets gaafs zagen...Twee personen uit dit verhaal zijn helaas veel te vroeg overleden.

In aanvulling op Jans verwijzing naar het mockingbird-verhaal in BB hierbij nog een citaat uit WP reports in Dutch Birding 36: 340-350: "In Alaska, USA, a Northern Mockingbird Mimus polyglottos was photographed on a skin boat on Gambell on 13 September 2014, constituting the first record for the northern Bering Sea, at a distance of c 3000 km to the nearest breeding area." Dit is een afstand als die tussen Schotland en het dichtstbijzijnde broedgebied. Er zijn trouwens nog twee gevallen in Alaska, in juli 1988 en juli 2000 (en natuurlijk een aantal in het VK en vanaf november 2004 op de Canarische Eilanden).

Toont inderdaad aan dat de Mockingbird een soort is die ship-assisted kan voorkomen??!

Wist niet dat Gambell (dat zoals bekend vlak onder de kust van Siberië ligt) een haven heeft; alle vogelaars gaan er per vliegtuig heen. Inderdaad lijkt het erop dat veel dwaalgasten zich over enkele 1000en kilometers verplaatsen door van plek naar plek te 'hoppen', schepen en boortorens zullen daarbij niet vermeden worden.

Hier zo'n zg skin boat. Ik heb ze aangeraakt in 1991 op Gambell. Ik zou er niet in durven varen.

Mooi Jan. Lijkt me inderdaad niet de boot waarmee de spotlijster is meegevaren...;)

Voor wie een foto van de Oostenrijkse vogels wil zien: deze staat in het Overzicht van vogelwaarnemingen in Karnten in 1989. Hebben we in ieder geval alle documentatie compleet...

Staan ze daar nog wel op de A lijst?

Nee, zelfs niet categorie D: zie laatste bijgewerkte lijst van vogelsoorten van Oostenrijk. De soort heeft zelfs nooit op de A-lijst gestaan: zie Verslag zeldzaamheden over periode 1980-1990.