subspecies moet natuurlijk macroceres zijn 

Allemachtig wat een fantastische foto van heerlijke soort!!

Geen verstand van, maar dat is toch een heel lastige soort?!

Tegenwoordig is alles te koop Max !  Vroeger moest je inderdaad twee weken lang door het bos lopen, en dan ook nog in het goede jaargetijde.. 

Beste Jelle, wat een zure reactie !  troost je , heb deze soort in eerdere jaren  min of meer spontaan in het bos gevonden ( Taman Negara) en nu eens gemakkelijk op een voerplek gezien waar hij zeker niet gegarandeerd is.   

Verder is het prima vogelen in dit bosgebied ( Krau) dus op de voerplek blijven hangen is ook niet aan te raden .  

Jelle en Peter,

Ik kan me nog herinneren dat ik in juli 1993 in Way Kambas, Sumatra in een vochtig tropisch laaglandregenwoud, aan alle kanten belaagd door bloedzuigers met mijn cassetterecordertje probeerde een Rail-Babbler in beeld te krijgen. Na een uur proberen en sluipen, waarbij de vogel steeds uit zicht, luid roepend, om mij heen cirkelde, kreeg ik de Rail-Babbler een aantal keren kort in beeld als deze van de ene schuilplek naar de andere rende. Wat was ik toen tevreden. Gelukkig later in 2007 prachtig, langere tijd vol in beeld gehad in Taman Negara, Maleisie en nog eens in 2015 in Bukit Tinggi. Maar een plaatje is me nooit gelukt, laat staan zo'n gave opname als Peter gemaakt heeft.

@Jelle, alles was in die tijd veel moeilijker. Logistiek, plekkeninfo, literatuur, matige field guides, geluiden verzamelen, geen lokale gidsen, etc. En wat die hides en voedselplekken betreft, dat is een echt Aziatisch fenomeen. Ik heb het gezien in China, Taiwan, Japan, Thailand en Maleisie en het neemt nog steeds hand over hand toe. Alles is gericht op vogelfotografie want niemand heeft een kijker om. Ik heb me ook wel eens aangesloten bij zo'n groepje fotografen en het heeft ook wel weer iets om een normaal zeer schuwe bosvogel eens prachtig dichtbij in vol ornaat te kunnen bekijken.

Niks mis met makkelijker worden van voorheen moeilijke soorten. Ik heb zelf veel soorten te danken aan feeders. Inmiddels loopt Daphne Schippers de 100 en 200 ook sneller dan twintig jaar geleden door verbeterde techniek/know how en trainingsschema’s. Zonder de huidige techniek (mobile telefoon) hadden veel meer mensen de laatste Keizerarend gewoon gemist. Romantiek is prima, maar alleen als het moet.... en niet alle soorten die vroeger nog enigsinds te doen waren zijn er makkelijker op geworden zo is deze al weer wat jaren onvindbaar..

Hele gave foto's zijn het. Die blauwe plekken zijn van de onbevederde keel. Die zet ie op bij opwinding. In Pasoh Forest Reserve (bestaat dat nog of is het nu volledig gekapt?)  Heb ik dat ooit een kwartier lang mogen observeren. Hij werd steeds kwader als ik terug floot. Als je ze lokt met nafluiten, sluipen ze in cirkels om je heen, vaak zonder ze te zien.

Geweldige soort. Op deze site voor Global Birding wel eens een stukje over geschreven met een filmpje inclusief kwaakblazen erbij. De xeno-canto links hebben de migratie naar de nieuwe site helaas niet overleeft zo lijkt het.