Van deze vogel was de t6 ook geheel wit. DNA wees echter uit dat het een 'gewone' curruca was.

P2 - ook een marker -  is helaas wat onhandig gefotografeerd bij de link die je post, maar die lijkt wel aan de lange kant. Evengoed zijn er idd zowel in Nederland als in de UK vogels met goede papieren (jonge vogels met veel wit t6, korte p2) die op mtDNA toch curruca blijken te zijn. 

Kortom: het zijn zeer zeker markers, maar diagnostisch lijkt het allemaal niet te zijn.

Ik heb van deze vogel denk ik nog wel wat pixels waar een gespreide vleugel op staat. Rob Halff en ik vonden de vogel (wellicht dezelfde als deze) op het  roepje dat ons aan baardgrasmus deed denken. Bij naluisteren bleek dat helemaal niet zo'n gekke gedachte - aldus ook de braamsluiper die bij afspelen direct omhoog kwam...

Ter info: braamsluipers reageren op een breed palet aan Sylvia-geluiden (bijv. de auditief niet gelijkende Tuinfluiter en Sperwergrasmus), dus ik zou niet al te veel waarde hechten aan die reactie.

Uhm nee, want we hebben de vogel niet als baardgrasmus gedetermineerd?

Maar mijn tekst was dus bedoeld om aan te geven dat de vogel een geluid maakte dat afweek van de bekende curruca roepjes. We hebben verder weinig tijd besteed aan deze vogel en (dan ook) niet de ambitie om tot een sluitende determinatie te komen o.b.v. de huidige kennis :)

"aldus ook de braamsluiper die bij afspelen direct omhoog kwam..." 

Ik snapte je punt wel, maar ik lees je laatste opmerking vrij vertaald als: "de braamsluiper vond het er zelf ook op lijken, want die kwam direct omhoog". Dáár reageerde ik op en daar zou ik dus niet te veel gewicht aan geven.

Zolang al die vogels die in alle andere gevallen omhoog komen geen Witoogvireo's zijn, Vincent, doet niemand dat... ;)

Ok. Braamsluipers - iig gewone ;-) - reageren ook in mijn ervaring op meer geluiden dan hun eigen vocalisaties.