A most unexpected record.

Incredible record. Not a very long distance migrant in the US, also wintering in northern places in the US/Canada (seen for instance 3 on Kodiak harbour, Alaska on 24-01-1998)

Nog sterker, ship-assisted lijkt toch de meest waarschijnlijke optie (net zo als bij veel andere amerikaanse sparrows). Je kunt je dus afvragen of deze soort wel potentieel heeft "op natuurlijke wijze" naar Europa af te dwalen, en dus of deze soort wel als aanvaard moet worden op de Zweedse/WP- lijst (maar dat is natuurlijk aan de Zweden..).

Los van lijstjes: wat een schitterend vogeltje!

Onze  Eurasian Tree Sparrow is non-native in de VS, maar desondanks een gewild target voor ABA-listers. Dan ga ik ook niet schromen om de American Tree Sparrow op mijn lijst te zetten als ie in ons land opduikt. Verstekeling of niet. Al zal dat eerste ongetwijfeld de meest waarschijnlijk optie zijn.  

Phoe wat een negatieve insteek heren. Het is "gewoon" een trekkende Sparrow, gelijk aan Witkruin/Keel (trekken wel iets verder zuidelijk) dus ik zou hem gewoon op dezelfde manier benaderen, sommige zullen vast shipassist zijn, sommige niet.

Gewoon rechtstreeks naar noord de pool over, niet zo ver toch? :-)

Als Geelkeelgorzen ook kunnen, zie ik niet in waarom deze niet zou kunnen via Azië. Er zijn waarnemingen van Toendragors in Oostelijk Rusland. Ik zou vooral de hele winter goed de Gorzen blijven afkijken...

De Geelkeelgors (ook die laatste ad. in Scandinavië) betreffen allemaal adulten en staan vooralsnog nergens op een (A) lijst. Wat is een Toendragors?

Je kijkt ernaar.

EDIT: en de insteek van Alwin is wel aardig: wie zegt ons dat dit beest Zweden vanuit het westen (en dus over zee) heeft bereikt?

@Leo: Het optreden van veel Amerikaanse gorzen met nadruk op het voorjaar is inderdaad verdacht (vanuit overwinteringsgebied overgevaren?)

De minst verdachte gors is wat mij betreft de Lincoln's Sparrow (Lincolns Gors) met zijn najaarswaarnemingen op de Azoren. De verdachtere gevallen zaten allemaal in Engelse havens. Aangezien deze American Tree Sparrow / Toendragors een trekvogel is moet je hem niet direct afschrijven.

Uit het zeer lezenswaardige artikel "The occurrence and arrival routes of North American landbirds in Britain" (British Birds 107 • February 2014):

[cijfers uit een onderzoek m.b.t. de aantallen Noord-Amerikaanse landvogels op schepen aangetroffen op 100 transatlantische overtochten gedurende 1961-65] 
Some 105 (40%) of the birds recorded were North American sparrows, including Savannah (and the distinctive ( Ipswich Sparrow' P. S. princeps, recorded once in Britain, at Portland Bill, Dorset, in April 1982), Whitecrowned, White-throated and Song Sparrows, and Dark-eyed Junco. In contrast to British records of this group, the overwhelming majority (98%) of his sparrow records were in autumn (fig. 8). This is more comparable with the occurrence pattern in Iceland, where there were just nine records of American sparrows up to 2007, of which six were in autumn (fig. 3).
The trend for American sparrows to occur primarily in spring in Britain does not correlate well with data from Iceland or ships in the Atlantic. There is a common consensus that a significant proportion of British records of White-throated Sparrow relate to ship-assisted birds (Hudson et al. 2009), and that the same most probably applies to other American sparrows. In contrast to many Palearctic migrants, American sparrows often deposit larger reserves of fat during spring than autumn, allowing greater distances between stopovers, perhaps linked to spring migration taking place over shorter periods and with lower food availability (Berthold 2001). Nonetheless, American sparrows are not physiologically adapted for long flights and there remains considerable doubt about their capability to reach Europe without ship assistance. Perhaps the most satisfactory explanation is that most are birds that overshoot the eastern seaboard of North America and land some way offshore on ships bound for northern Europe. This might also explain why a higher proportion turn up in the Northern Isles rather than Iceland or southern England. It is also worth noting that Durand (1972) travelled between New York and Southampton, at latitudes too far south to capture birds overshooting Nova Scotia or Newfoundland.