Als ik deze in Nederland zou tegenkomen, ging ik toch twijfelen ... 
Deze kwam anders over dan onze Watersnip door fijnere borsttekening en leek ook meer contrast te hebben ...

Volgend de 'Nils' is er ook overlap met Watersnip.

Deze buidelmees werd regelmatig gezien in wilgenstruweel nabij water.

In tegenstelling tot de fraaie Alpenheggenmus is dit een soort die met de Yemen Serin kan wedijveren in onaantrekkelijkheid.

Dan is het ook nog eens een slechte foto, maar de vogel was (tot hij in deze jeneverbes landde) heel vliegerig: dan maar afstand bewaren.

Grappig genoeg komt hij samen met zijn naaste verwant, de iets aantrekkelijkere en veel algemenere Brown Accentor, voor, die het wat beter begroeide habitat opeist.

Voor de Kozlov's Accentor (die natuurlijk gewoon Mongolian Accentor moet heten) blijven de miezerige struikjes in de overgang naar de woestijn/bergsteppe over.

Ik ben wel eens benieuwd hoe we tegen de pauw zouden aankijken als het een wat schaarsere vogel geweest was die niet bij elk kinderboerderijtje rondloopt. Eigenlijk is het natuurlijk gewoon een van de mooiste vogels ter wereld. Ook in vlucht zijn ze aardig indrukwekkend. Nu is er dan toch in elk geval eentje in de database terecht gekomen. Voor meer Pench zie mijn website.

Tot mijn verbazing op de site nog geen portretje van deze fraaie, in delen van de USA algemene gors. Ik denk dat dit een 'gambelii' is vanwege de oranje snavel (en verspreiding) maar met name in het westen lijken de diverse ondersoorten 's winters aardig door elkaar te zitten. Deze soort bleek een dankbaar onderwerp voor video: dit exemplaar en zijn groepje werkten goed mee en eerder deze reis videode ik 'nuttali' in Moss Landing en Monterey (waar ik en passant twee Koningseiders twitchte, maar dat terzijde).

Nou ja, bonnefooi ... ik hóópte deze soort tegen te komen maar bij het binnenrijden van het Nationale Park bleek alles behalve de weg onder een pak van tenminste twee meter sneeuw te liggen ... ik had Clark's Nutcracker op tenminste drie eerdere USA-reizen gedipt dus was erg blij toen er bij de HQ ineens 11 op en naast de sneeuw foerageerden, en niet te beroerd waren 10+ minuten te poseren voor wat video!

Zomaar vanuit een ooghoek langs de weg zien zitten tijdens het rijden, gelukkig op een landweg waar ik makkelijk kon stoppen en wat video maken van deze droomsoort! Het was geen lifer maar wel de soort die ik zo'n beetje het liefste nogmaals wilde zien van de prachtige soorten die de USA rijk is. Ik reed hier op de bonnefooi wat rond na mijn neefje na onze week in Hawaii te hebben afgezet bij zijn universiteit in Redding.

Nachtzwaluwen blijven de moeite waard om op korte afstand te bekijken. In Pench was er een vaste vogel die kennelijk elke dag op hetzelfde plekje zat, maar met de warmtebeeldcamera was het een kleine moeite om op een ander plekje nog Indian Nightjar te vinden. Pench Tiger Reserve was mijn laatste bestemming in India en gaf ons zowel de grootste kat als de kleinste kat ter wereld. Een verhaal met een hoop foto's en ook video's is hier te vinden.

Eén van de hoogtepunten van onze reis naar Cambodja dit jaar. De Giant Ibis is een zeer bedreigde soort die voorheen in vrijwel heel Indochina voorkwam. Nu is hij eigenlijk alleen nog maar in Cambodja te zien. Ze denken dat er ongeveer nog maar 115 paar leven. Binnenkort staat er een verslag op YouTube van deze reis.

Topbeest! Eén van vele hoogtepunten.

Bijzonder charismatische soort en hoog op de wensenlijst. Het is een van de (zo niet dé) zeldzaamste stelt ter wereld, in 2022 werd de populatie op 143 adulte vogels geschat. Zeer kwetsbaar door habitatverlies maar ook door predatie en hybridisatie met Pied Stilt. De DOC doet er alles aan om de soort voor uitsterven te behoeden en heeft al vele tientallen tot honderden vogels bijgeplaatst.

Onderweg naar Blumine Island voor de Orange-fronted Parakeet is deze niet echt te missen. Meerdere vogels leuk gezien rustend tussen de Spotted Shags.

Topvogel. Eentje die wél in de lift zit. De zuidelijke variant is zeer waarschijnlijk al jaren uitgestorven al duiken er zo nu en dan nog claims of audiofragmenten op. Ook looft de DOC forse bedragen uit voor degene die kan aantonen dat de South Island Kokako nog in leven is.

Sinds 1850 vermeend te zijn uitgestorven maar in 2003 is de soort herontdekt. Tijdens een geniale pelagic vanuit Tutukaka zeker 18 exemplaren tegelijkertijd gezien waaronder diverse vogels met kleurringen. De (gehele) populatie broedt op het niet-toegankelijke Little Barrier Island en wordt momenteel op 1500ex geschat. Op de achtergrond een White-faced Storm Petrel ssp maoriana.

De Nieuw-Zeelandse ondersoort van de Fairy Tern. Met 40 exemplaren de zeldzaamste vogel van het land. Alle vogels zouden ringen dragen tbv monitoring. Boven de rivier zagen we zeker 2 adulte vogels vissen.

Een aangename verrassing toen er plots twee van deze dino's langs een plasje scharrelden aangezien ik niet wist dat dit eiland ook een paartje herbergde. Achteraf gezien maar goed ook dat ik ze hier zag want op Tiritiri Matangi ontbraken ze die dag.

Met nog 250 exemplaren is dit de zeldzaamste plevier ter wereld. Op o.a. Motutapu Island worden geregeld vogels bijgeplaatst en intensief gemonitord in de hoop dat ze op kleine eilandjes vrij van roofdieren voor extra broedsucces zullen gaan zorgen. Helaas blijkt de praktijk anders te werken. Het gros van de vogels verlaat de veilige eilandjes om onduidelijke redenen. Het paartje dat ik hier zag was ieder voorzien van een zender en 5 ringen. Anderhalve maand na mijn bezoek bleek ook het vrouwtje van dit paartje Motutapu te hebben verlaten en werd ze in Miranda gezien.

Mooi paartje, helaas wel erg schuwe vogels.

Deze net gebadderde natte kraai wordt veel gezocht op de Brownsville vuilnisbelt in Texas. De laatste 10+ jaar is dat erg moeilijk, maar een uurtje of vier zuidelijker zijn ze makkelijk, in kleine lokale kolonies in palmbomen. Het geluid is ook zeer kenmerkend, een soort gekwaak, op deze video van een Crane Hawk die we later zagen nabij een dergelijke kolonie goed te horen als achtergrond geluid. Mooie kleine kraai die in Sinaloa Crow in het westen van Mexico zijn westelijke tegenhanger kent.

De meest voorkomende buteo in Mongolie.

Op de foto is goed de kenmerkende donkere dijvlek te zien die deze soort direct onderscheidt van andere buteo soorten.

Gemaakt op een prive pelagic tijdens onze Ultimate BC reis afgelopen maand. Heerlijk om plots in juni de zee op te gaan, en ondanks de late periode toch nog flink wat trekkers (SP skua, verschillende kleine jagers en vorkstaartmeeuwen) en ook broedvogels tegen te komen. 

Deze jongens waren erg talrijk, en dat is ook logisch gezien ze vlakbij broeden. 

In het voorjaar word je wel eens flink achterna gezeten door deze jongens, maar om dat net tijdens het gidsen voor te hebben, is wel wat geluk hebben. Kon ik gelukkig op rekenen voor de afgelopen rondreis die ik begeleidde doorheen British Columbia, eentje met heel wat hoogtepunten! Dit was toch wel een van de top 5 van onze deelnemers. 

Deze recent afgesplitste soort stond al op basis van verspreiding op mijn lifelist maar ik vraag me achteraf af of dat wel terecht was. De linker vogel is de andere ondersoort (nominaat) gemaakt bij Chihuahua op 21-05. Dat taxon komt daar voor tussen de veel algemenere Western Meadowlarks. Herkenning is best lastig, het makkelijkste is de zang maar herkenning vereist oefening. De vogels zijn valer dan Western, hebben veel wit aan de staart zijkanten en het geel op de keel raakt niet de basis van de ondersnavel. Het was leuk om hier tijdens de Mexico reis veel aandacht aan te kunnen besteden.

Deze adulte Witband Zeearend kwam even mooi langs terwijl wij stonden te kleumen op de uitkijktoren vanwege de regen en de harde koude wind. Er waren minimaal 3 vogels aanwezig rond dit meer.

Galapagos endeem beperkt tot twee kleine rots eilanden Darwin en Wolf (hier). Als een soort 'ratten' stropen ze het eiland af opzoek naar aas tussen de zeevogels. Bloed drinken niet waargenomen, maar dat is meer frequent tijdens periodes van droogte. Foto's vanaf zodiac genomen met hoge sluitertijd.

Galapagos endeem beperkt tot twee kleine rots eilanden Darwin en Wolf (hier). Als een soort 'ratten' stropen ze het eiland af opzoek naar aas tussen de zeevogels. Bloed drinken niet waargenomen, maar dat is meer frequent tijdens periodes van droogte. Foto's vanaf zodiac genomen met hoge sluitertijd.

Galapagos endeem beperkt tot twee kleine rots eilanden Darwin en Wolf (hier). Als een soort 'ratten' stropen ze het eiland af opzoek naar aas tussen de zeevogels. Bloed drinken niet waargenomen, maar dat is meer frequent tijdens periodes van droogte. Foto's vanaf zodiac genomen met hoge sluitertijd.

Na de recente split van Long-tailed Rosefinch in Chinese Long-tailed Rosefinch en Siberian Long-tailed Rosefinch goed om deze soort hier waar te nemen.

Dit is een vrij zeldzame lokale broedvogel in Mongolie en trekt ook door in kleine aantallen.  

Een doel van mijn reis naar Mexico was ook om een aantal papegaai/parkiet soorten te zien in hun zekere natuurlijke habitat. Naast Thick-billed en Maroon-fronted in het uiterste noorden kent de aan Texas grenzende staat Tamaulipas nog zes soorten waarvan deze en Yellow-headed Parrot erg bedreigd zijn. Ik had deze en Yellow-Headed Parrot in maart 93 in Brownsville in Texas gezien. Volgens mijn gids Rene , die zijn PHd heeft behaalt op het gebied van papegaaien voorkomen in Mexico, zijn de Texas vogels afkomstig van escapes. De eerste vogels hadden nog geluiden in het repertoire van de mensen die ze gehouden hadden. Ebird volgt deze theorie inmiddels. Ik heb alle 8 soorten die ik nog miste kunnen zien en ben blij met vogels die nu tenminste niets met de mens te maken hebben op de holarctic lijst.

Dit is de meest algemene ondersoort van de Pallas's Reed Bunting in Mongolie.

Een mannetje van de lokale ondersoort sushkini, die er niet erg uitziet als afgebeeld in Ganbold & Smith's "A fieldguide to the Birds of Mongolia". Hoewel dat een bruikbare gids is, adviseer ik na een vergelijkend warenonderzoek Sundev & Leahy's "Birds of Mongolia" (Helm).

Ondanks inspanningen mijnerzijds nog wat hoger te klimmen bleef het bij één waarneming.

De variatie binnen de Asian Rosy Finches is behoorlijk groot: vooral de nominaat is compleet anders dan de rest (zwart met witte vleugels, zonder nekvlek).

Deze soort op 13 dagen tijdens onze trip waargenomen. Mongolie moet wel een van de beste landen zijn om deze soort fraai waar te nemen.

Hierbij wat oude videostills van twee vogels samen met Least Auklets op een bekende plek voor de soort. De Spaanse vogel was vandaag nog aanwezig en morgen gaat er in ieder geval een dappere Nederlander een poging wagen de vogel in Spanje te zien. Succes 👌🤞

Op de eindeloze steppes vonden we die dag, ondanks de keiharde wind,  3 exemplaren.

Dit was een geïrrigeerde plek in de droge steppe, dus aantrekkelijk voor trekvogels.

Het was leuk de variatie in de lijsters te zien: deze vogel vertoont wat mij betreft kenmerken van Naumanns en Bruine Lijster. Ik denk dat met zo'n 20% van deze beide taxa wel iets "mis" was.

In een bij uitzondering niet volledig kaalgevreten zijvallei van de Khurkh-vallei zochten we tevergeefs naar Chinese Bush Warbler. Dick Meijer vond wel deze (niet-zingende!) skulker die zich gedroeg zoals we dat van de Maasvlakte kennen.

Opname voor en na de sneeuw op de baltsplaats

Hoogtepunt van de trip was toch wel het waarnemen van Black-billed Capercaillie op een van hun baltsplaatsen.

Minimaal 6 adulte mannen baltsten daar en konden met wat geduld van zeer nabij worden bekeken. Onbekommerd liepen ze al klokkend door het vrij open bos.

Toen we op de tweede dag uit onze tenten kropen stonden we ineens in 20 centimeter diepe sneeuw maar dat gaf het tweede bezoek aan de baltsplaats een extra dimensie.

Waarom deze soort geen "Stonechat" genoemd wordt is me een diep raadsel. Net boven onze kampeerlokatie, tussen de 2900 en 3000 meter, was hij makkelijk te vinden, in tegenstelling tot bosjes.

Op de berghelling, vlakbij de locatie waar we kampeerden, vonden we maar liefst 4 tot 5 paar van deze zeldzame soort. 

Dus het is allemaal goed gekomen Max.

Deze lijster trekt met name in de tweede helft van mei door in de steppes van Mongolie en broedt in de taiga en woodlands. 

een leuke aanvulling ook voor mijn"false" WP lijst.

Een van de mooiste endemen van de Solomon Islands.

In een recent verschenen artikel wordt de split van Strandleeuwerik in minstens drie soorten ondersteund (alpestris ("Common Horned Lark"), penicillata ("Mountain Horned Lark") en longirostris ("Himalayan Horned Lark") , hoewel dit een eerder gepubliceerde terzijde is bij het leuke werk aan (vooral) Mirafra. De afgebeelde brandti is natuurlijk –je ziet het meteen– een "Common Horned Lark".

Ik heb begrepen dat er een serieus voorstel ligt om de Havik ondersoorten in noord Amerika (2) af te splitsen van de Euraziatische. De mededeling van mijn Mexicaanse vriend René dat hij een paartje wist nabij de Thick-Billed Parrot plek kwam dus als zeer onverwacht (want er zijn maar enkele paren in het noorden van Mexico) en gewenst. Ik had ooit maar een vogel in de US gezien, snel overvliegend. We zagen twee vogels erg mooi gedurende lange tijd soms roepend naar elkaar om ons heen. De weinig gebandeerde onderdelen is een van de verschillen met onze vogels.

Deze bijna-endeem liet zich met wat moeite goed zien. De Chestnut-capped Laughingthrush is op Fraser's Hill is juist erg algemeen en worden "gangsters" genoemd. 

Net terug van een dikke twee weken noord Mexico, met name met de concentratie op een noordoosten. Geweldige trip maar wel was een danige flexibiliteit vereist met dagen lang een as spuwende vulkaan die het vliegverkeer rond de hoofdstad steeds lam legde (dus alle interne vluchtten omboeken en soms snel verslechterende veiligheidssituatie (ook met name nabij Mexico stad) waardoor we back-up plekken voor soorten moesten bezoeken. We (Rene en ik) begonnen op deze plek met name voor de Thick-billed Parrot kolonie (tot 1938, nog voorkomend in Arizona) maar dit is ook DE plek in Mexico voor deze soort, we zagen en hoorde er 6 (en vonden twee boomnesten).