Robin Accentor is een heel algemene soort als je iets hoger in de Himalaya komt. Brown Accentor is beduidend schaarser, maar plaatselijk ook goed te doen. Deze twee gingen naast elkaar op een stenen muur zitten. De foto is overigens wel samengesteld uit twee foto's want anders zou er een niet scherp zijn.  Voor meer zie mijn website.

Het hoogtepunt van het bezoek aan Nieuw-Caledonië tijdens de WPO, de bedreigde Kagu. Verre van schuw!

De Kagu's naaste verwant schijnt de Zonneral te zijn.

Blijft voor veel ABA vogelaars toch een beetje een 'verwaarloosde soort'. Zit eigenlijk niet echt in de soortenrijkere en meer dwaalgastgerichte regios waar je binnen de ABA eigenlijk niet snel moet zijn aan de westkust (bv Alaska behalve de zuidoostelijke sliert en Centraal en Zuid California). Wel een echte soort van de donkere douglasbossen en daar staat er bij mij wel genoeg van. 

Nu nog steeds een split van Dusky Grouse (en dus samen ooit Blue Grouse genoemd) maar geen idee op wat voor poten die split eigenlijk staat. Deze vogel was druk aan het baltsen, op de grond weliswaar, terwijl de soort meestal uit bomen roept (iets wat door Dusky dan weer veel minder wordt gedaan, en die soort eerder soort van lekken uitbouwt op de grond). Op videobeelden die ik maakte toont de vogel de gele keelzak ook, die hier wat verscholen zit op de foto. 

Volwassen Short-tailed Albatross op zee voor de broedkolonie op het vulkanisch eiland Torishima in Japan. 

Vrijwel tot uitsterven gebracht door de (dons)veerindustrie (een tijd lang zelfs als geheel uitgestorven beschouwd). Momenteel wordt de populatie op ca 4.200 exx geschat.

Meer informatie over het herstel de geschiedenis, herontdekking en herstel van de populatie is hier te vinden. 

Best wel een gave soort ook die Tibetan Lark. Ik had me verder niet echt in de soort verdiept dus ik was even verrast dat het echt een forse kalanderleeuwerik is, maar dat blijkt het dan ook te zijn: een van de vijf!  Ik kon op internet niet meteen veel plaatjes van vogels in vlucht vinden dus dat leek me een leuke toevoeging. Op de foto's viel mij op dat de vogel op de kleine dekveren en in de nek grijs gekleurd is. Voor de leuke zoogdieren van Tibet zie mijn website!

Vooraf aan de Western Pacific Odyssey (WPO) een pelagic zelf georganiseerd (met behulp van Wrybill Birding tours) vanuit Marsen Dove, op het Noordereiland van Nieuw Zeeland, speciaal voor (goede foto's van) de bedreigde New Zealand Storm Petrel.

Uitgestorven geacht sinds 1850 en herontdekt in 2003. Uiteindelijk bleken ze te broeden op Little Barrier island, op 50 km van de hoofdstad.

We hadden minimaal 10-15 exx. tijdens onze dagtocht, de meeste direct naast de boot. Je ziet ze ook vanaf het expeditie cruiseschip in de eerste dagen van de WPO, maar niet zo...

Sandgrouses blijven altijd een feestje om te zien en Tibetan Sandgrouse was dan ook een vurig gewenste soort. Op de Tibetaanse hoogvlakte rondom het dorpje Hanle bleken er op de juiste momenten heel wat te kunnen zitten. Mijn doelsoort hier was de Pallas' Cat en juist toen we die laat in de middag aan het besluipen waren, stootten we er zo'n vijftig op. De dag erna nam ik uitgebreid de tijd om een wat kleiner groepje te benaderen en dat leverde onder andere deze foto op. Voor veel meer foto's van Tibetaans India zie mijn website. Van de wat leukere soorten zal ik er de komende dagen ook hier nog wel wat meer plaatsen.

Samen verdeeld over een aantal genera (waren dat er voorheen minder?) zijn de verzameling van de Warbling Finches en Mountain Finches wel één van de leukere in de Andes. Deze rusty-browed - een soort die ook enkel te vinden is op de eastern slope van de Andes in Bolivia en Noord-Argentinië -  is daar zeker geen uitzondering op. Credits voor de fotobewerking gaan naar @Thijs Glastra, net als bij de laatste twee posts.

Nog één met zo'n lange staart. Deze parel van de eastern slope van de Andes in Bolivia en Noord-Argentinië liet zich enkele keren aan mij zien in de droge valleien rond Sucre en nabij het groenere Cochabamba, de plaats van de ''primavera eterna'' (eeuwige lente). 

Een algemene maar spectaculaire soort. Een maand later had ik in het Santa Cruz departement in Bolivia veel trekkende vogels in behoorlijke flocks (tot zo'n 80 ex). De nominaat overwintert in noordelijk Zuid-Amerika, maar wordt als dwaalgast met enige regelmaat veel noordelijker vastgesteld, tot in Canada(!)

Dit is als het goed is dan de Hanuman Plover (a.k.a. Strandplevier  ssp. seebohmi), waar George Sangster gister een post over plaatste. Zie vooral het witte voorhoofd van beide vogels naast de Oeverloper. Ons net afgeronde trip report moet weer overhoop met deze split, zucht.. 

Tijdens de min of meer verplichte dagen acclimatiseren in Leh voordat je verder de bergen in kunt, is er de gelegenheid om wat vogels te kijken in de omgeving. Doorgaans ligt de focus daarbij vooral op twee stelten: Ibisbill en Solitary Snipe. Bij ons lukten ze allebei, maar Ibisbill was een stuk lastiger dan Solitary Snipe. Voor die laatste soort maakte de warmtebeeldcamera het flink verschil. Ook de Ibisbill lukte uiteindelijk goed overigens, maar ik zag dat daar al best wat foto's van waren geplaatst. Zie mijn website voor meer foto's en voor sneeuwluipaard.

Mijn hart maakte wel even een sprongetje toen ik na ruim elf uur zoeken verspreid over drie ochtenden eindelijk het roepje van de Critically Endangered Palila hoorde; twee minuten later had ik er vier in de kijker, waaronder dit mannetje. Ze eten alleen de peulen van de Mamane struik en gelukkig heb ik een paartje mooi kunnen zien foerageren. Naast de fraaie en ter plekke algemene Hawaii Amakihi (Chlorodrepanis v. virens) word je hier helemaal gek van de intros: Japanese Bush Warbler, Warbling White-eye, House Finch, Mozambiquesijs, Kalij & gewone Fazant en Erckel's Frankolijn etc etc %$#%#$ ...

Ook deze soort is bedreigd, en wel Endangered, en is het makkelijkst te zien in Hakalau Forest; wij zagen er zes in ongeveer acht uur tijd, waarvan twee foeragerend samen met een gezinnetje Akiapolaau's. Uniek foerageergedrag onder de Hawaiiaanse 'honeycreepers' (vroeger een aparte familie, zitten nu onder de Vinken), door langs de zijdes van alle takken te kijken, waarvan ik gelukkig wat leuke video heb kunnen maken. Ook in Hakalau met gids te doen, de onopvallende maar al even unieke Hawaii Akepa (Loxops coccineus, Endangered) waarvan enkel de ondersnavel opzij gebogen is om knoppen bovenin de bomen open te wippen. Gelukkig hadden we een mannetje op kniehoogte, volgens de gids een 'once every two years'-mazzeltje!

In het dorpje in Rumbak Valley zat een mooie groep van een stuk of 20 Tibetan Partridges aangevuld met wat Chukars. In de ochtend kregen ze vaak een handje voer toegeworpen van de eigenaresse van de homestay en ze waren bepaald niet schuw. Ze sliepen ook met z'n allen op de daken van de huizen. In de vroege ochtend investeerde ik in wat plaatjes van deze prachtige soort. Deze ging precies op het juiste moment roepen waardoor nog een ademwolkje zichtbaar was. Overigens begreep ik van 'stamgasten' in Rumbak dat het zeker niet jaarlijks een garantie is dat deze soort in het dorp zit, maar als ie er zit is hij dus erg makkelijk. Voor nog veel meer plaatjes, maar vooral voor de échte specialiteit van Rumbak ga naar mijn website.

Tijdens een tour naar het de laatste jaren onder vogelaars populaire Vietnam. Mooi om hier terug te zijn! We hadden er vier op drie plekken. Deze bedreigde endeem, herontdekt in 1995, zingt gelukkig niet mooi en heeft ook geen felle kleuren, dus lijkt (nog?) gevrijwaard van wildvang. 

Tot mijn verbazing staan er nog geen Hawaiiaanse soorten op de site. Deze buizerd is een van de weinige soorten die ik fotografeerde tijdens een weekje op de Big Island, ik ben meer van de video. Omdat het allemaal prachtsoortjes zijn, de intro's daargelaten, volgen hieronder wat van de hoogtepunten.

Maar hier ging het eigenlijk allemaal om: het vangen van Chatham Petrels om een population estimate te genereren (waarschijnlijk zo rond de 1000) en om GPS zenders aan te brengen.

Dit hier is een zeldzaam moment waar een Chatham Petrel op het punt staat om te vertrekken en voorzichtig zijn omgeving vanuit het hol bestudeerd.

Onlangs is het Hadoram Shirihai gelukt om de soort te fotograferen op zee en ben benieuwd of de GPS tracks met zijn waarnemingen op zee overeenkomen!

Belabberde telefoon foto, maar supergave soort natuurlijk die teruggekomen is van de dood door decennia-lang conservatie werk waar ik een klein steentje aan bij mocht dragen.

Naast de zeevogels, zitten hier ook unieke land vogels. Subantartic Snipes completed!

Na al die jaren in NZ leven is het nu toch eindelijk gelukt om een aantal weken op Rangatira door te brengen; het meest bizarre eiland waar ik ooit op gewerkt heb. Rondlopen moet je doen met deze soort "sneeuwschoenen" zodat je niet door al de holen van de zeevogels heen zakt. Er zitten hier >2.000.000 White-faced Storm Petrels, >1.000.000 Broad-billed Prions, >450.000 Common Diving Petrels, >50.000 Sooty Shearwaters, en dan nog wat Grey-backed Storm Petrels, Black-winged Petrels, Chatham Petrels, Fairy Prions etc. etc. etc. op ~200 ha. Nachtwerk is ongeloofelijk. White-faced stormies vliegen min of meer continue rond je, of zitten op je. Je moet maar goed opletten waar je die "sneeuwschoenen" neerzet!

Tijdens nachtwerk een nieuwe colonie voor deze soort ontdekt op Mangere! Was eigenlijk op zoek naar de Grote Pijl die hier twee jaar geleden probeerde te nesten...

Hier plaatjes (diascan) van zekere Grote Sneeuwganzen. Ik zag er 2000 (overwinteraars of late doortrekkers). Mogelijk te gebruiken bij sommige gevallen in NL. Dit taxon broedt in NW Groenland en de eilanden in de noordelijke Baffin Bay (Canada) en heeft goede papieren om naar hier te verdwalen. Mogelijk ook een ander (later?) trekpatroon dan de ondersoort caerulescens?

Een van de zeldzaamste Laughingthrushes ter wereld en pas rond 2000 ontdekt. Soort gaat hard achteruit door illegale vangst.

Volgens onze gids ter plaatse, zag hij 7 jaar geleden nog makkelijk 3 a 4 paartjes als hij een een trail van 1 km door het oerwoud liep. Er is nu nog maar een plek waar je ze met heel veel moeite kunt zien en momenteel zijn er maar drie vogels bekend. Hetzelfde geldt overigens voor de andere endemische Vietnamese Laughingthrushes. De Orange-breasted bijvoorbeeld was redelijk algemeen in de buurt van Di Linh. De soort is nu al een paar maanden niet meer gezien. Allemaal weggevangen.

Ik zal binnenkort een stuk plaatsen op de DB site over alle Laughingthrushes die Teus en ik gezien hebben op onze trip door Vietnam.

Endeem van het Vietnamese laagland. Tot 10 jaar geleden waren goede soorten als deze Germain's redelijk algemeen. Nu wordt alles weggevangen. De vraag naar zeldzame sorten, en dus de vangst, is in Vietnam misschien nog wel groter dan in Indonesie.

Foto toont een vrouwtje. Mannetje is nog mooier.

Toen ik op zoek was naar Pelagic Cormorant (waarvan ik er uiteindelijk 1 vond) aan de voet van de Golden Gate Bridge vlogen er geregeld groepjes Brown Pelican voorbij vanuit de baai de brug onder, richting oceaan. Terwijl ik een vogel aan het fotograferen was begon deze zich plots te krabben en geeuwde nog eens goed wat een leuk plaatje opleverde, al zeg ik het zelf.

Schaarse Tumbes endeem, gevonden op een van de weinige betrouwbare plekken voor Scarlet-fronted Parakeet in Ecuador.

Voeger heette deze soort ook Comb Duck maar is niet zo heel lang zijn de Afrikaan/Aziaat afgesplitst ervan en hernoemt. Hier een vrouwtje, we zagen er 4 in het gebied maar dit keer geen volwassen mannen.

Geen gemakkelijke soort in (zuidelijk) Ecuador.

In tegenstelling tot alle bekende toppers uit zuidelijk Ecuador stond van deze soort nog geen foto op de site.

Uit de oude doos! Naast een vlammend mannetje ook dit wat meer ingetogen vrouwtje gezien vanuit een hut van Yotin.

Marc schreef er een leuke blog over voor Vogelbescherming.

De Snornachtegaal is ook een van die overwinterende Siberische soorten in Vietnam. Volgens Birds of Vietnam zou hij in het hele land overwinteren. Wij hebben hem alleen maar aangetroffen in Cuc Phuong iets ten zuiden van Hanoi in het noorden. 

Siberische lijster is een van de overwinterende Siberische soorten  in Vietnam. Tijdens ons bezoek dit voorjaar liet zich een exemplaar goed zien in een photo hide in Di Lihn in het zuiden van Vietnam. De week ervoor zaten hier vier vrouwtjes en een mannetje. Buiten deze hide hebben we geen exemplaar gezien. Volgens Birds of Vietnam overwintert deze soort in bijna geheel Vietnam met uitzondering van het echte zuiden.  De overige Siberische soorten die we gezien hebben zijn zijn Blauwe nachtegaal, de meest algemene soort die we  in alle gebieden in het noorden en zuiden hebben gezien en Snornachtegaal en Goudlijster beide alleen in het noorden. 

3e kj Western Gull, in z'n tweede winter. Vervelend dat ik hier weer op ondersoort moest selecteren, op basis van verspreiding ga ik voor wymani (de zuidelijke), maar ik kan dat eigenlijk niet met zekerheid zeggen, het is natuurlijk winter en de noordelijke occidentalis beweegt wellicht naar het zuiden. 

Maar goed, dat was m'n punt niet! Ik vond deze vogel interessant aangezien hij oppervlakkig erg lijkt op de 1e winter Yellow-footed Gull die ik net postte (zie de foto hier naast). Beide vogels zijn amper 3 dagen apart van elkaar gefotografeerd, min of meer in dezelfde regio, en kunnen dus een ID kwestie zijn. 

Deze vogel is te herkennen als Western aangezien de handpennen vers zijn in deze tijd van het jaar, en de vogels dus eigenlijk in een kleed is dat 'niet bestaat' in Yellow-footed, gezien deze zowat de tweede generatie 'skipt'.

Western is namelijk een typische grote meeuw met 4 leeftijden, Yellow-footed doet graag speciaal en heeft er slechts 3. 

Dit is een 2kj Yellow-footed Gull  - nu herkenbaar aan de bijzonder gesleten kleed en de geruide mantel. In feite dus een 1e zomer, maar dan in de winter. 

Ik moest me er even over inlezen, en corrigeer me gerust als ik het mis heb, maar deze soort is in deze tijd van het jaar te herkennen aan de zware sleet op de handpennen. Overigens - en opnieuw, als ik het goed heb - skipt deze soort de tweede generatie veren, en ruit vervolgens meteen door in 3e generatie , waardoor een 2e winter er eigenlijk uitziet zoals een 3e winter in andere grote meeuwen. 

Ik post ook nog even een 3kj Western Gull - de zustersoort - van diezelfde week, die op het eerste zicht erg gelijkaardig eruit ziet.

Fijne binnenkomer in Ecuador!

De Cryptic Warbler is een van de vele endemen van Madagascar. Deze ietwat saaie soort is niet zeldzaam, maar is desondanks pas in 1992 ontdekt. Dat er nog steeds genoeg te ontdekken valt op Madagascar bewijst een recent succes. Birdlife heeft vorig jaar 10 soorten aangewezen die snel teruggevonden moeten worden, voordat ze definitief uitsterven. Een van die soorten is de Dusky Tetraka (voorheen Dusky Greenbul) en deze is rond de jaarwisseling teruggevonden !

In 2011 is de Tsingy Wood-Rail ontdekt op Madagascar (nieuwe soort voor de wetenschap). Daarentegen moeten we ons zorgen maken om oa Banded Kestrel, Yellow-bellied Sunbird Asity, M. Harrier, M. Fish-Eagle, M. Serpent-Eagle, Sakalava Rail, M. Jacana, welke steeds minder worden gezien.

Ik snap het eigenlijk nog niet helemaal met die Pacifische Brown Boobies. Tijdens deze pelagic zagen we er meerdere, sommige vogels zoals rechtsonder (brewsteri) maar ook adulten zoals rechtsboven. Zijn dit dan etesiaca ?? De jonge vogel zal wel helemaal lastig op ondersoort te bepalen te zijn? Deze vogels “surften” overigens allemaal op de ruggen van waterschilpadden 😀.

Eentje van afgelopen zaterdag op mijn rit terug van Zuid-Arizona naar BC. Nevada is echt een prachtige staat, als je even voorbij bizarre plekken als Reno en Las Vegas kijken kan. De noordelijke helft bestaat uit onaangetaste sage vegetaties doorspekt met een netwerk van heuvelruggen. In de zomer moet het er wemelen van de Sagebrush Sparrows en consoorten, nu bleven enkel Strandleeuweriken en een enkele man Western Meadowlark over. Net ten noorden van Las Vegas ligt een ietwat andere klimaatsgordel en vriest het namelijk flink in de winter, in schril contrast met de zuidelijke 'tip' van de staat. 

Prairie Falcon is de echte heerser van dit terrein - The Great Basin - samen met Ferruginous Hawk en Steenarend. De tegenpool van de Saker, doch met een ietwat verschillende habitatskeuze, gezien broeden toch steeds op kliffen paatsvindt (de verspreidingskaart toont meteen ook dat de soort in 'echte' prairies ten oosten van de Rockies namelijk enkel als wintergast voorkomt. 

Deze soort en dit habitat gaat me nooit vervelen, het echte Wilde Westen van de USA!

Gewoon een graellsi Kleine Mantel, maar wel eentje (of eigenlijk twee - gezien het exemplaar op de achtergrond) die de Zee van Cortez uitkoos om te overwinteren! Supporting cast van California Gulls. 

Het succesverhaal van Kleine Mantelmeeuw in Noord Amerika is eentje in volle dynamiek, en de soort lijkt nog steeds toe te nemen, ook al is er tot op heden geen echt duidelijk bewijs van broedkolonies binnen de Nieuwe Wereld. Alle vogels lijken dus nog steeds van Ijsland te komen, en gaan dus wel heel ver om te overwinteren. Aan de Oostkust van de VS nu overal een gegarandeerd iets, maar aan de Pacifische kusten nog steeds een zeldzaamheid, al lijkt het erop dat ook daar verandering aan het inkomen is. 

Erg veel van deze gezien tijdens een pelagic twee weken geleden vanuit San Diego. De endemische pijl van Baja California, broedt op enkele eilanden voor de Pacifische kust van het schiereiland, en blijft ook buiten het broedseizoen erg trouw aan deze regio (alsook de Zee van Cortez). 

Een uit de kluiten gewassen stormvogeltje. In het najaar algemeen voor de kust van California, in de winter vooral dichter bij de broedgebieden te vinden. Ik zag er enkele vanuit Puerto Penasco, waar de soort jaarrond aanwezig is (gezien enkele broedkolonies verder naar het zuiden). 

Brewster's Booby - een heel mooi taxon van de Pacifische kust van met name Mexico. Vorige week enkele exemplaren van gezien tijdens een boottocht voor de kust van Puerto Penasco. 

De mannetjes krijgen een flink blauwe snavelbasis alsook zilveren kopveren. 

Hier nog een plaatje met een iets beter zicht op de snavel in profiel. 

Eindelijk had ik een excuus om langs deze recente (2017) split te rijden, endemisch voor twee kleine 'sky islands' in Idaho. 

Deze gebergten liggen in het verder desolate sage landschap dat met name de staten ten zuiden ervan (Nevada en Utah) beslaat, en wat er wellicht toe bijdraagt dat Rode Eekhoorn hier niet voorkomt. Mede hierdoor produceren de lokale Lodgepole Pines een jaarlijkse - en dus regelmatige - hoeveelheid dennenappels, waardoor een sedentair kruisbekkentaxon evolueerde. 

Behalve vreemd klinken (haast als Red-breasted Nuthatch, voor wie dat kent) hebben de vogels ook een gemiddeld gezien dikkere snavel. 

Gevalletje Schotse Kruisbek dus, min of meer, en ik spreek me verder niet uit over de geldigheid van de split, maar hier is hij in elk geval wel (gecheckt met behulp van een opname).

Nog een nieuwe voor DB!

Waardeloze foto, maar wel een erg leuke soort.