Dit is vooralsnog al jaren de enige betrouwbare plek in de VS om deze soort te zien. De tuin wordt bezocht door een of twee vogels die in de buurt broeden. Wij hadden een klein uurtje nodig maar het wachten is geen straf met alle bezoekende lokale en doortrekkende soorten in deze grote tuin. Deze ondersoort is volgens HBW ook bekend als Ellitot's Hummingbird. Het verschil is de onderrug/stuit/staart kleur (niet koperkleurig) en de meer grote en iets anders gelkeurde kruin dan violiceps.

In hetzelfde open bosgebied als de zeldzame ibissen (Giant en White-shouldered).
Het reisverslag staat nu op http://www.jvanderw.nl/tripreports/thaicamb2016/report.html

Een mooie reis. Cambodja is goed te combineren met Thailand of Vietnam.

Ik zag van de week een foto van de Kleine Pelikaan voorbij komen, leek me wel leuk om het verschil in grote met de Roze Pelikaan te laten zien.

Een van de laatste plaatjes van deze reis. Arizona is goed/noodzakelijk voor vier "US Warblers", deze, Red-Faced, Virginia en Olive (en doortrekkende Hermit, waar we er maar een van vonden). Allemaal niet al te moeilijk. Ik ken de soort als "Redstart", maar blijkbaar in deze lijst als Whitestart?

Mooi te zien met vele African Skimmers.

In HBW heet deze soort Coppery-tailed Trogon (ambiguus) en is gesplitst van Elegant Trogon die de meeste uit midden amerika (Costa Rica) kennen. In de US noemen ze hem vooralsnog gewoon Elegant Trogon. In zuid Arizona is de soort niet echt moeilijk. Er zijn een aantal goede plekken. Deze vond ik zelf nadat ik (Mexican) Tufted Flycatchers had getwitcht verderop in de Canyon op mijn eerste dag van aankomst. Hun laag tonige roep is spectaculair te noemen.

Indrukwekkende ontmoeting: http://www.starlingreizen.be/nl/blog/starling-doet-spectaculaire-ontdekking-nieuwe-populatie-van-lepelbekstrandloper

Deze hummer "kruipt" vanaf maart als broedvogel net de US in, in zuidelijk Arizona en Texas vanuit Mexico. Het was de enige plek tijdens onze trip dat we er een zagen. De gebogen snavel is een makkelijk ID kenmerk, ook de uitlopers van de keelvlek. Daarmee toch anders dan Black-Chinned.

Hierbij wat nazomer Sierlijke Sterns van mijn eigen hand (een van mijn eerste digiscoopjes, sorry) zie de variatie in snavelkleur en vorm.

Deze soort sparrow behoort tot een complex met twee ondersoorten in de US, deze in Arizona en een andere in Texas (texana). Vooralsnog een soort welke met name in Mexico voorkomt en de deze genoemde staten net in de US "kruipt". Niet moeilijk in Arizona overigens. Voor mij een van de laatste Sparrows. alleen Black-Chinned (gemist in Arizona en beter te doen in de nazomer en winter), Timberline (als dat iets is) en McCown's Longspur nog. Maar ze zijn vast nog niet klaar met splitten daar in de US..

Dit onvolwassen mannetje Jambu Fruit-Dove dook plots op langs een doodlopende weg in de Kebalit Highlands, Sarawak, Borneo. Het betreft een zeer nomadische duivensoort met een Greater Sunda verspreiding, waar de gemiddelde ZO-Azië-ganger zijn leven lang in zijn vogelgids naar staart, zonder er ooit ook maar een te zien. Er zijn voor zover bekend geen vaste plekken en de vogel is zo nomadisch dat voor je het weet hij op de holarctische lijst staat ;=). Rob Hutchinson geeft aan dat dit zelfs nog een Birdtour Asia tick is en ook hij hem ooit getwitcht heeft. De beste plek hiervoor is Singapore. Toen Jan van der Laan en ondergetekende dit voorjaar in Sarawak op Pitta en Frogmouth jacht waren, hing er veel fruit aan de bomen, een voorwaarde voor deze soort. Later die dag vonden we ook nog een Black-and-White Bulbul, welke hetzelfde gedrag vertoont.

Een houtsnip die alleen op een paar eilandjes tussen 'vasteland' Japan en Taiwan voorkomt. Staat op de rode lijst als kwetsbaar door kleine leefgebied en bedreigingen als predatie door geïntroduceerde zoogdieren en kap. In het veld toch wel behoorlijk anders dan houtsnip, die op deze eilanden overwintert. Langere poten en bredere snavelbasis waren opvallendste verschillen. Een night drive leverde vijf exemplaren op.

Chinese bush warbler, singing. We found this bird in different habitat. Marc Brazil from the Birds of East Asia say in his book "this a poorly known species". We catch two birds, that was the first catch for Mongolia.

Quite a common species in southern Arizona, mainly in the Huachuca Mountain area.

Met dit uiltje begonnen we onze Owl en Nightjar quest in Arizona. Niet zeldzaam maar net als bij Western Screech en Flammulated ook weer zo'n zacht roepende uil waarvan het lastig is om in het donker in te schatten waar de vogel daadwerkelijk zit. Arizona is de staat om de soort te doen, buiten Mexico. Ze trekken niet. Buiten het geluid zijn de bandering op de onderdelen en de groene snavel goede kenmerken t.o.v Western Screech

Geen goede foto, maar wel een foto van een soort die zich zelden laat fotograferen. Met een beetje geluk kun je op meerdere plekken in Afrika Flufftails horen roepen. Met erg veel geluk kun je er ook een zien. Ik had de mazzel dat ik net op het juiste moment afdrukte. Het betreft de nominaat vorm van de Red-chested Flufftail, een ralletje zo groot als een spreeuw. Ik zag deze in een moerasgebied, ongeveer 50 km ten zuidoosten van Johannesburg.

endemische soort van de hooglanden van ZW Kameroen. Ook wel Cameroon Mountain Robin genoemd.

endemische soort van de hooglanden van SW Cameroon en SE Nigeria

Deze soort is niet zeldzaam maar wel moeilijk om goed te zien te krijgen. We zagen de soort pas goed aan het eind van de kleine twee weken. Ik had niet veel stress omdat ik de soort in 1993 in Texas zag maar voor mijn mede reisgenoten was het een target. Het geluid nafluiten (landend Spaceship) helpt goed (ze roepen terug). Linksonder een vrouwtje overigens.

Gezien op een Birding Breaks reis naar Ghana vroege voorjaar 2016.

Classified as 'near threatened' by IUCN. 

This species inhabits small coastal beaches in tropical Malaysia, which are under heavy pressure from tourism industries. 

Bij mijn Arizona-reis van de afgelopen twee weken was dit een van mijn grote wenssoorten. Het is een Amerikaanse zanger die nauw verbonden is aan de "oude wereld" zangvogels (Heggemusen), zie hiervoor het artikel een van de DB's van vorig jaar. De soort is niet moeilijk maar je moet wel naar de hoogst liggende naaldbossen. We zagen er vijf. Nu nog Colima en Cresent-Cested en alle AM zangers zijn binnen.

Nog een Phonescoopje van een nieuwe uilensoort voor me. Afgesplitst (?) van Northern Pygmy met name op basis van roep. We zagen er 2 en gebruikte de roep door na te fluiten veelvuldig om zangvogels aan te trekken.

Begin jaren negentig maakte ik begin April o.a met Jan van der Laan een voor ons legendarische trip naar Texas. Deze soort zagen we niet. Deze reis had ik hem wel. Jan had toen in het vliegtuig Engelse namen omgebouwd naar Nederlandse. Van deze naam maakte hij het "Noordelijk baardloos Hitlertje".....De foto is van mijn reisgenoot Doris Atkinson.

Als tegenwicht voor de mooie uilensoorten van Max in Noord Amerika hier een opname van Pel's Fishing Owl in Afrika. Niet de eerste keer dat ik deze uil zag maar het blijft genieten.

Deze uilensoort koste ons veel moeite. Vaak denk je dat ze verder zitten dan in werkelijkheid. Ze overwinteren in Mexico en trekken in de zomer tot in Oregon. Deze foto (net iets beter dan mijn eigen) is gemaakt door Doris Atkinson.

Hier mis je dan je tweede Grote Kanoet en je Steltstrandloper in je eigen provincie voor. Wel erg de moeite waard. Op een plek waar ze vaak zitten, de andere ad zal ergens op een nest zitten. Deze vogel zorgde voor een 100% score aan nieuwe uilen soorten voor mij op deze trip (4). Phone scoopje

Deze Turaco komt in meer droger habitat voor in het noorden van Kameroen.

Deze Bannerman's Turaco is endangered. Het is een endeem van Kameroen en komt enkel nog voor in enkele fragmentarische stukken(jes) ongerept bos in met name de Bamenda Highlands.

Tijdens een 3-weekse trip door Kameroen met Frans Hendriks, Jan Hein van Steenis en Hans Westerlaken zagen we maar liefst 8 Turaco soorten, een kenmerkende Afrikaanse familie. Deze Great Blue Turaco is zeker niet de zeldzaamste maar wel de meest aansprekende, indrukwekkende Turaco soort.

Op een regenachtige middag, in het regenwoud, onder een groot rotsblok: geen ingrediënten voor een geweldige foto (dat ligt ook aan de fotograaf natuurlijk), maar wel voor een "must-see" soort. Hij liep sissend om ons heen en vertoonde zich enkele malen kort maar fraai. Misschien had het nog mooier kunnen zijn, maar onze gids gaf toe hem twee (!) keer te hebben opgejaagd (door te gaan plassen en door te veel te bewegen)...

Mount Cameroon Speirops Zosterops melanocephalus

Een van de echte endemen van Kameroen. Hiervoor moet je Mount Cameroon beklimmen tot aan de boomgrens, rond 2000 meter waar deze soort meestal wordt waargenomen. Na een heftige regenbui en een nerveus uurtje zoeken uiteindelijk fraai een groepje van deze vogels waargenomen.

Brown-rumped Bunting Emberiza affinis

Dit was de soort waar Jan Hein en ik naar op zoek waren toen ineens die Emin's Shrike opdook.

Niet algemene en lokaal voorkomende soort in droog, dor habitat.

6 Mei 2016 zal voor ons (Arjan Brenkman en mij) als een van onze beste vogeldagen ooit in de boeken gaan: op één dag zichtwaarnemingen van o.a. Helmeted Hornibill, Chestnut-necklaced Partridge, Bornean Ground-Cuckoo, Striped & Black-throated Wren-Babbler, Blue-headed Pitta, Cinnamon-rumped Trogon, Large Frogmouth en deze, de enigmatische Bornean Bristlehead met een kop zo oranje als een verkeerspylon en het geluid van een club jammerende kinderen.

Let op de witte vlekken op de binnenvlag van -1 t/m p6 (p7 is in de rui).

Pitta's zijn lastig in de kijker te krijgen: meestal ben je gewoon te laat en hoppen ze net in de periferie van je kijkerbeeld. Soms blijft er wel eens eentje zitten, maar dan zit er weer een tak voor. Bornean Banded Pitta is één van de vier endemische Pitta's van Borneo. Alle vier de soorten namen we waar tijdens een 10-daags verblijf op dit fantastische eiland, waarbij we in Danum Valley drie soorten zagen (deze Bornean Banded, Blue-headed en Black-crowned).

Als een ral kwam deze voorbijgeslopen: Bornean Wren-Babbler, een endemische soort voor Borneo. Takjes er voor en een donker bos, iets beters kan ik - als volstrekt talentloze fotograaf - er niet van maken.

Nog steeds op zoek naar de weg terug, hoorden we ook opeens een gefluit in de berm in de struiken. Bleek een heel klein frogmouth'tje te zijn, de Bornean Frogmouth (ik heb met curven en hooglichten nog getracht er iets van te maken).

Op weg naar Texel voor de Balkankwik had Arjan (Brenkman) op een of andere wijze het navigatiesysteem niet goed ingesteld en weldra bevonden we ons in Sarawak op een verlaten weggetje. Toen we het raspende roepje van de Balkankiwk afspeelde, kwam dit monster ineens uit de struiken en ging boven ons hoofd zitten roepen. Die nacht geen oog meer dicht gedaan...

De Chad Firefinch bleek "a bird too far", maar dit was een zeer welkome vondst bij het zoeken naar een zingende Brown-rumped Bunting. Een paartje vloog in – toen Henk Hendriks vroeg of het de gors was, zei ik: "Nee, iets veel beters!" De vogels bleven zowaar braaf wachten op de twee minder hittebestendige deelnemers aan de trip.

Found without guide during microsnail ecological fieldwork. Two birds calling. Then reeled in smoothly using a tiny little playback. Big bird, big trophy.

Zeldzaam in de Andes.

Een verrassing tijdens de Big Day voorbereidingen. Ik heb deze soort waargenomen in Amazonia (o.a deze), in de hoge Andes (voornamelijk), wetlands aan de kust, en op de daken in down-town Quito. Ze kunnen dus echt overal opduiken. Een Hollandse kwelder lijkt me zeer geschikt habitat.

Mannetje. 

Grassquits zijn vaak redelijk saai getekend, maar deze is echt gaaf. Paartje.

Mannetje. Varzea specialiteit.