Enkele waarnemingen van deze prachtige soort in de foothills en lager in de amazone van oost Ecuador

Tijdens een avondwandeling meerdere soorten vogels die rustig bleven zitten in hun slaapboom en tot op centimeters benaderbaar waren. Vliegen pas weg als hun boom of tak wordt geraakt. Deze pitta later gelukkig ook nog rondhippend over de bosbodem van Sepilok gezien.

De gids wist nog maar een enkel plekje waar ze "te doen" waren onderweg van Bali Barat naar Kuta. Zelfs hier lukte het pas in 2e instantie (voor en na de lunch gezocht) en maar 2 vogels. 

In Bali Barat, in totaal 3 gezien. Eerst op roep daar na, omdat in juli alles dor en droog is, hoor je ze aan komen hippen. Daarmee lijken ze veel minder sneaky dan z'n neefjes en nichtjes.

Eén van de moeilijkere mountain tanagers maar hier alvast goed te doen.

Fantastisch vogelrijk gebied met onder andere twee soorten quetzals en spectaculaire soorten zoals de San isidro uil, Andean Pootoo en Peruvian antpitta

Iedereen die op Mount Kinabalu heeft gevogeld kan zich denk ik wel het moment herinneren dat hij/zij voor het eerst die kenmerkende maar zachte high-pitched zang ( meer een constant  herhaalde enkele noot) van de Bornean Stubtail hoorde. De vogel zien is een ander verhaal maar dit exemplaar reageerde direct op een beetje playback.

Eindelijk deze niet algemene sunbird goed kunnen waarnemen.

Easy twitch tijdens layover in Houston airport (IAH). 5 soorten spechten binnen twee uurtjes op deze locatie.

Fraaie skulkertjes die logrunners.

In my humble opinion one of Australia's finest!

jong mannetje

Altijd leuk om zo'n moeilijke soort/familie eens goed te zien vanuit een hide. Ben de naam van het reservaat even vergeten..

Ten noorden van dit dorp zit zijn neef de Biddulph's Ground Jay maar ten zuiden van dit dorp is Henderson's Ground Jay en die is langs de weg terug naar Golmud nog redelijk algemeen ook. Het geluid van beide Ground Jay's is erg gelijkend (ze reageren er zelfs op). Hier een nog niet volwassen vogel die onze lunchbreak kwam opfleuren. Hopelijk in de komende jaren Pleske's GJ in Iran, als de politieke situatie daar maar niet verslechtert en dan ook nog eens Panders GJ.....

Aan het eind van een zeer succesvolle dag op zee met Debi Shearwater ontdekt Steve Tucker (een van de zeer bekwame gidsen aan boord van de boot) op grote afstand een gent spec. aan de horizon. De schipper vaart volle kracht in de juiste richting, waarop de vogel bijdraait en recht op de boot afvliegt. 
Het blijkt een onvolwassen Masked/Nazca Booby te zijn!!! De vogel geeft minuten lang een show weg rondom de boot, inclusief twee duikvluchten. Echter blijkt er in dit kleed erg veel overlap te zijn tussen de twee soorten. Van wat ik inmiddels heb begrepen gaat het hoogstwaarschijnlijk om een Maskergent omdat de vogel geen oranje in de snavel heeft. Bij een Nazcagent van deze leeftijd (ongeveer 10 maanden) zou dit al zichtbaar moeten zijn.

Is er hier iemand die hier "toevallig" ook iets over weet? Meer foto's en een uitgebreider verhaal zijn te vinden op de blog van Steve.

Wat het ook is, het moment van de ontdekking was fenomenaal om mee te maken:)

Eind jaren '70, begin jaren '80 werd er in Zuid Afrika een gierzwaluw ontdekt waarvan men dacht dat dit een nog onbeschreven soort was. Het leek op een Huisgierzwaluw met een witte baardstreep. Uit waarnemingen bij een kolonie Huisgierzwaluwen in Kenya bleek het te gaan om Huisgierzwaluwen met witte veren als nestmateriaal in de snavel ging. Dit fenomeen werd ook waargenomen bij de Horus Swift en later ook bij de Aziatische Huisgierzwaluw.

Het dak van een 7 verdiepingen tellend appartement was een geschikte locatie om gierzwaluwen en salanganen te fotograferen. Hier zag ik ook diverse Az. Huisgierzwaluwen met een variabele witte tekening op de kop. De tekeningen bleken echter veren (?) te zijn die ze in hun snavel meedroegen. Bijgevoegde foto laat dit fenomeen mooi zien.

Hoewel er voor de vier zuidelijke provincies (Yala, Narathiwhat, Songkhla en Pattani) een negatief reisadvies is kun je er prima reizen (hoewel de lokale bevolking afraad om 's nachts te reizen). Eén van de locaties die hoog op mijn lijstje stond was Hala-Bala. Helaas bleken alle leuke trails gesloten te zijn wegens wangedrag van 'natuurfotografen'. Hoogtepunten van ons vierdaags verblijf waren Helmeted Hornbill en een Malayan Tapir.

Links een Mongoolse Plevier, of eigenlijk de wel of niet afgesplitste Lesser Sandplover. Een goed voorbeeld van welke instantie je hanteert... (IOC en HBW splitsen vooralsnog niet, CSNA wel) Het lijkt goed onderbouwd dat in ieder geval atrifrons en mongolus twee soorten betreffen die zowel in zomerkleed als winterkleed goed uit elkaar zijn te houden . Rechts een Woestijnplevier van de ondersoort leschenaultii. Het is bijna september dus het lijkt er op dat we weer een kans jaar voorbij hebben laten gaan voor Mongoolse/Lesser Sand Plevier (meeste gevallen in de WP in de zomermaanden)??

Eén van de algemenere spechten uit het laagland maar wel een schoontje!

Leuke (onder-) soort en de Kinabatangang rivier is zeker een goede plek om deze te zien! Sorry voor de matige kwaliteit van de foto..

Betreft de door HBW en Eaton et. al. gesplitte zuidelijke ondersoort, Black-headed Kingfisher. Gezien tijdens kleine twee weken in Zuid-Sulawesi, met gids Rusli en Pak Udin van Rammang Rammang Ecolodge. Behalve meer wijdverspreide Sulawesi-endemen, was Lompobattang (Sulawesi) Leaf Warbler goed te doen rondom Malino (vogels in Toraja-land ben ik nog niet uit: Sulawesi of Lompobattang?). Black-ringed White-eye gezien bij Malino, Rammang Rammang maar ook regelmatig in Toraja-land. Lompobattang Flycatcher bleef buiten beeld bij de Biroro-waterval bij Malino.

Vogelen op Sulawesi was een verademing na Sumatra en Java. De enige plek op Java met veel vogels was de vogelmarkt in Yogjakarta: wat een bedroevende plek. Veel lokale endemen, tot zeldzame als Javan Green Magpie en Javan Laughingthrush. 

Mooie reservaat met zowel Red-cockaded Woodpecker als Bachman's Sparrow. Op twee andere lokaties al vergeefs gezocht naar Bachman's Sparrow maar hier uiteindelijk twee zingende vogels gevonden in karakteristiek open naaldbos met veel gras als onderbegroeiing.

Verassend gemakkelijk met dagelijks meerdere zichtwaarnemingen in Danum en ook verschillende keren 's nachts slapend gevonden (tijdens nachtwandelingen). Verder ook op twee plekken in Danum Giant pitta (2 keer mannetje, waarvan één meters hoog vanuit een boom zong, en één keer een vrouwtje).

Regelmatig waargenomen tijdens night drives

Zeer schaarse broedvogel van de Namib Desert in Namibie. Enige endeem in Namibie met ca 3000 paren.

Handtam deze.

De Rode Lepelaar, ik wist niet dat deze soort bestond. Een mooie verschijning, ik heb er ook maar één gezien in een mooi waterijk gebied met veel watervogels.Volgens mij staat hij ook op de rode lijst.

Soms wil een van die "jewels of the forest" wel meewerken. Deze liet zich zodanig zien dat ik er ondanks het weinige licht een opname van de vogel kon maken. Met dank aan een digitale camera waarbij ik met hoge iso waarden (12.000 hierbij) kan fotograferen. Een van de 5 soorten pittas die we zagen.

Ik zag dat er nog geen foto van deze soort op de site stond. Het verspreidingsgebied van deze specht is beperkt tot een paar plukjes geschikt habitat in het uiterste noorden van het Japanse eiland Okinawa. Met een (verder afnemende) wereldpopulatie van enkele 100en vogels is de soort critically endangered.

Een stuk talrijker in de Pantanal dan 16 jaar geleden, toen ik daar ook was.

Maar 'the best bird of the trip usually is a mammal': ook met de jaguar gaat het goed. Een stuk land is gekocht door een Amerikaanse stichting. Met de boottocht vanuit Porto Jofre zag ik er 5 op de 1e dag en 4 op de 2e dag. 

Mannetje. Een van het zogenaamde Whitehead's trio (naast W. Broadbill and W. Spiderhunter) die iedere bezoekende vogelaar graag wil zien in Sabah.

In de zomer in klein aantal aanwezig op de Florida Keys. Uiteindelijk bij schemering drie vogels luid roepend aan de westkant van Marathon Airport. Behalve op roep niet echt te onderscheiden van Common Nighthawk.

De spechtensoort die je daar of in Kazakhstan moet doen. Niet al te moeilijk en best spectaculair met al dat wit in de vleugels, vooral in vlucht.

Deze zeldzame endemische frogmouth is nu ook redelijk goed te doen in Sarawak. We hadden geluk dat we deze al in de schemering ontdekte en ik snel vanuit een moeilijke hoek maar wel dichtbij een plaatje kon schieten.

Logistiek veruit de moeilijkste van de vier endemische spotlijsters. 

Sri Lanka Endeem

Deze endemische barbet ( er zijn 3 endemische barbet soorten op Borneo) komt voor boven de 1100 meter. Meestal op afstand hoog in de canopy maar deze was zo aardig op zich op ooghoogte te laten bekijken.

Deze uil wordt regelmatig gezien en is niet zeldzaam op Sabah. Leuk om deze soort een keer overdag te vinden.

Naast de pracht van de vele Paradijsvogels hebben de Snow Mountains in West Papua ook deze kleine rakker in de aanbieding! Voor stervelingen alleen bereikbaar na een fikse klim de Trikora peak op. De enige andere bekende plek waar deze soort voorkomt is de Freeport Mine van Puncak Jaya, maar dan moet je wel weten hoe je daar binnen kan komen. Foto is gemaakt door Vivian Jacobs.

Een endeem van Borneo, die niet echt algemeen is. Deze liet zich wel erg fraai zien, vlakbij onze accommodatie in Deramakot.

Sri Lanka Endeem

Sri Lanka Endeem ("near threatened")

Male. Critically Endangered.

Male.