De lokale zwarte specht, maar dan wel met wat extra kleurtjes nog :)

Alberta is een toplocatie voor boreale uilen, en dat mocht ik vorige week tijdens een speciale uilentrip nogmaals ondervinden. Laplanduilen waren alom vertegenwoordigd, met 5 exemplaren op een ochtend. Ondersoort nebulosa kenmerkt zich o.a. door de grijzere 'snor' en zwaarder, horizontaal gebandeerde onderdelen. 

Een jaarlijkse dwaalgast in BC, en dus heel Canada, want komt enkel maar ten zuiden van hier voor in USA en Mexico. Licht in aantal toenemend recent. Een nieuwe voor DB!

Als meeuwenliefhebber zit ik hier best goed in British-Columbia, en is er heel wat mogelijk. Holy Grail - maar dan wel een realistische - blijft toch wel Slaty-backed Gull. Een beetje qua zeldzaamheid als Kleine burrie in Belgie, met jaarlijks een geval of 1-2. Deze dateert inmiddels al weer van een jaar geleden, maar de beste tijd breekt ongeveer nu aan, dus een herkansing kan snel gaan!

Niet de allerbeste foto, maar wel van een nieuwe soort voor deze site (en Observado). Wordt niet vaak gezien in Gambia, zeker niet in het droge seizoen.

Een flinke kastaar, zoals we in het Vlaams zouden zeggen. Deze soort of althans het paar dat we zagen, specialiseert zich in Santa Marta blijkbaar in papegaaien en toucans, althans volgens de lokale gids. Een prachtige soort die je zelden goed ziet, maar gelukkig mochten we rekenen op een dichte fly-by!

Nog een nieuwe voor DB. Recent gesplit van Tolima Blossomcrown, maar in de praktijk even lastig te zien te krijgen... We hoorden het dingetje al geruime poos zingen vooraleer we zagen waar het geluid vandaan kwam. Een van de moeilijkere kolibries in Colombia, althans op de klassieke route. 

Op m'n recente wanderings doorheen Colombia belandde ik in een ietwat minder bekende streek nabij de grote stad Villavicencio. Beetje een overgang tussen de oostelijke Andes en de laaglanden van Amazone/Llanos regio. Op zich vooral een landbouwstreek met hier en daar intacte stukken bos, maar vooral ook een plek waar je een aantal van die echte 'bucket list' Amazone vogels - dus niet noodzakelijk erg zeldzame endemen - gemakkelijk kon terugvinden. 

Eentje daarvan was deze Sunbittern, die zich meer dan goed liet bekijken op een lokaal kerkhof. Bizar om op het gazon tussen de graven te lopen terwijl je de Hoatzins voor je uit moet schoppen of moet uitkijken voor de brilkaaimannen die liggen te zonnen.

Kijk er erg naar uit deze regio verder te ontdekken dit jaar. 

Een leuke van aan de bekende Observatorio de Colibris, net buiten Bogota. 

Op vraag van Eduard: vrij onbekend is de populatie strandleeuweriken net buiten Bogota. Vrij sterk gestreept op de rug, kleiner dan gebruikelijk en met een over het algemeen roestkleurigere vleugelrand (al is dat bij dit exemplaar wel niet zo duidelijk). 

Deze ondersoort wordt soms 'Bogota strandleeuwerik' genoemd en is de enige inheemse leeuwerik in het land. Dichtstbijzijnde populaties zijn andere ondersoorten in het zuiden van Mexica, toch vele kilometers meer naar het noorden. 

Sterk bedreigd, zeker gezien de soort enkel in de onmiddellijke omgeving van de snel groeiende hoofdstad voorkomt. 

Een nieuwe voor DB! Deze mega werd pas recent ontdekt door P. Kaestner, en is bizar genoeg nog steeds maar bekend van min of meer 1 heuvelrug enkele uren ten oosten van Bogota. Waar het oorspronkelijke habitat steeds heftiger vernield wordt, is er daar langs nu een jonge gast die ze tot in z'n tuin weet te lokken met verse pieren. Niet ideaal maar wel de manier om de soort in de kijker te houden en hopelijk op langere termijn een beschermingsplan te ontwikkelen.

Meer foto's en een klein verslag van m'n recente trip vind je hier:

Fotoverslag Colombia

Elliot's Storm Petrel (Sierlijk stormvogeltje)op volle zee voor de kust van Peru. 

Mijn eerste boottocht in Peru was minder succesvol maar uiteindelijk toch een goede pelagic gehad vanuit Lima met heel veel zeevogels, waaronder vele Elliot's Storm Petrels vlak naast de boot.

De recent door de IOC van Black-faced Bunting Emberiza spodocephala afgesplitste soort.

Nóg een nieuwe soort voor de Dutch Birding wereldgalerij, en dan ook nog 'ns van de gelokaliseerde ondersoort 'berlepschi'. Fantastisch druk vogeltje en zo vlak naast het kamp leuk om even langs te lopen voor nóg meer foto's of video.

In tegenstelling tot de fantastische platen van Ronald Messemaker en Henk Hendriks uit Suriname betreft dit een vrouwtje Wing-banded Antbird, en wel van de westelijke ondersoort 'stictoptera' (in sommige taxonomische lijsten gesplit als een aparte soort). Een briljante en unieke soort antbird waarvan paartjes in Amazonia doorgaans een zodanig groot territorium hebben dat ze maar weinig worden gezien. Uitzonderingen zijn Fredberg in Suriname (waar ik net als Ronald en Henk een prachtige waarneming had) en de Darién in oost Panama waar de soort behoorlijk algemeen is. Op de ochtend van dit roepende vrouwtje (gevideöd) zagen wij er bijvoorbeeld vijf, waaronder een juveniel.

Dit was een van de weinige soorten die ik nog nieuw kon zien tijdens mijn tweede bezoek aan de Pipeline Road en, zijnde een forest falcon, dacht ik dat ik 'm wel op m'n buik kon schrijven. De soort bleek echter buitengewoon vocaal en al tijdens onze eerste ochtend kwam dit exemplaar boven ons hoofd zitten, letterlijk op de dikke tak boven de slagboom! Bleef zo'n 10 minuten zitten, al roepend (antwoordend op een ander exemplaar die je in de achtergrond hoort, net als overigens Streak-chested Antpitta), gedurende welke tijd Jaap Hennevanger waarschijnlijk zo'n 200 foto's heeft gemaakt (en waarschijnlijk allemaal beter dan de mijne). Ruim vier minuten video van deze topsoort staat inmiddels op YouTube; na 00:40 wordt de kwaliteit van de video beter, en de vogel videoën terwijl hij riep was absoluut een van de hoogtepunten van de reis!

Een nieuwe voor de site zag ik, vandaar deze foto van deze gelokaliseerde jacamar, die alleen voorkomt in oost Panama en noordwest Colombia. Jaap Hennevanger heeft ongetwijfeld een betere foto! Zie hier een video van deze Dusky-backed Jacamar.

Na de donkere fase Crested Eagle van 10 mei 2010 hier een lichte fase, net als de foto van Peter Los genomen in de Darién in oost Panama. Wij bezochten het nest van deze zeer zelden waargenomen soort tijdens onze trek naar de top van Cerro Pirre, een berg nagenoeg op de grens van Panama en Colombia. Wanneer je de berg oploopt zie je oerwoud zover het oog reikt, en dat leverde de ene na de andere goede soort op. Hier vind je een video van deze Crested Eagle.

Bonaire is een van de verse uithoeken van het verspreidingsgebied van deze soort. Leuk vogeltje!

Tijdens mijn trips naar Midden en Zuid-Amerika deze soort regelmatig gehoord maar nooit goed in beeld gekregen.

Maar op deze plek waren 4 tot 5 vogels regelmatig prachtig te bekijken en te fotograferen.

Mooi groepje van 8 op Bonaire

In Costa Rica zijn ook een behoorlijk aantal prachtige kolibries te bekijken.

Dit mannetje White-crested Coquette was echt een buitenkans omdat deze soort toch maar erg weinig en onregelmatig wordt waargenomen.

Ook erg blij met deze Santa Marta Wren. Ernstig bedreigd en alleen aanwezig op de hogere páramo van NPSM (foto: Alejandro Pinto)

Zeldzamer dan dit worden ze niet. We telden er 8. Er zijn er maximaal 9 geteld in dit bos. In een bos 100km verderop max. 5 (maar daarvan waren 2 of 3 pulli, en dat nest is helaas mislukt). Reken zelf uit...!

Komt voornamelijk voor in Costa Rica en het uiterste westen van Panama.

Ook een soort die vaker cq. gemakkelijker wordt gezien als de bamboe in bloei staat. Zeker niet gegarandeerd tijdens een trip naar Costa Rica.

Stiekem was dit mijn most-wanted van de regio rond Rio De Janeiro, behalve Kinglet Calyptura uiteraard :-)  

We hadden 2 verschillende (vocale) vogels op 2 dagen op de Theodoro trail (letterlijk 5 minuten wandelen van de grote weg), telkens kort na de lunch. Lijkt me een stuk gemakkelijker om te vinden dan zijn Andean-tegenhanger...

We hadden deze soort sporadisch horen roepen gedurende de ochtend, tussen het geweld van Black-and-gold Cotinga in, maar telkens ver en op een onoverzichtelijke helling. Net toen we dachten dat we deze zouden moeten laten schieten, kwam hij gewoon recht boven ons hoofd zitten!

Fotografisch niet handig (op een steile helling, van de weg af), maar dichter dan dit krijg je hem niet. 

Deze bedreigde Colombia endeem is niet of nauwelijks meer te doen bij La Florida, naast de luchthaven v Bogota. Bij Sumapaz hadden we in een ochtend vrij makkelijk 4 zingende vogels.

Beste plek om deze soort te doen in Colombia, en relatief dichtbij Bogota (1,5 uur rijden). Gezien tijdens de BirdingBreaks tour Colombia

Dit is toch wel een most-wanted species voor vogelaars in de neotropics.

Deze min of meer nomadische soort wordt vaak geassocieerd met bloeiende bamboo maar tijdens onze trip in Costa Rica kregen we te horen dat er al enkele weken een groepje (15 - 20 exx.) werd waargenomen op enkele stoppelvelden, samen met groepjes Mourning Doves, op de flanken van de vulkaan Irazu. We besloten om deze kans te grijpen en de soort te twitchen. En met succes. Zeker 10 exx. gezien

Deze soort is iets gemakkelijker te doen dan zijn blauw baard broertje.

Sumipaz ligt op 2 uur rijden vanaf Bogota. Ondanks de mist en de regen vonden we toen 1 exemplaar. Nu 3 van de 4 helmetcrestjes gezien maar die vierde zit er voor mij niet meer in.

Zo aan het einde van het jaar wil ik jullie graag verblijden met wat tropische soorten van een recente reis naar zuid-oost Brazilie (en als dubbel doel enkele soorten posten die nog niet in de DB database zijn ingevoerd).

Hierbij alvast 1 van de mooiste cotingas naar mijn bescheiden mening! Op een paar meter schuin onder dit mannetje, zat het vrouwtje te broeden. Volgens birds-of-the-world gelumpt met Palkachupa Cotinga in Bolivia, maar volgens IOC nog altijd 2 aparte soorten. 

Het is me in een expeditie van vijf dagen gelukt om in een uithoek van de Santa Marta bergen van Colombia 4 Blue-bearded Helmetcrests te zien. Evd zeldzaamste kolibries ter wereld en dat in een prachtig landschap.

Verslag volgt op DB site.

Een droomsoort en mooie bonus tijdens Colombiareis. Met twee geïsoleerde populaties in Colombia die altijd slecht bereikbaar waren. Crescent-faced Antpitta nu op feeder.

(met dank aan L. Steijn) 

Bij feeder in tuin.

Inmiddels dit jaar alweer zeven op de Britse Eilanden (net als vorig jaar), maar voornamelijk aan de westkant.

Deze foto is een digiscoopje uit 2008 op een plek waar ik in 1995 voor het eerst was. Ik zat toen 2½ maand in Georgetown TX, waardoor mijn eerste Amerikaanse zanger de lokaal voorkomende Golden-cheeked Warbler was. Hoeveel mensen kunnen dat zeggen? Niet zo handig was dat ik nog geen rijbewijs had, haha!

Voor een vogel die zo dichtbij overwintert - vanaf Oekraine in het westen tot aan Kazachstan in het oosten - en bijna west-oost trekt wordt deze soort verrassend weinig gezien in de rest van de WP: Noorwegen(4), Zweden (2), Finland (4), Polen (4) en Groot-Brittanie (1). In de winter in Oekraine associeert de soort zich dikwijls met groepen Kneuen en Spreeuwen. De soort broedt vrij algemeen op de steppes van N-Kazachstan en Z-Rusland, waar de Zwarte Leeuwerik overigens nog veel talrijker is.

Gold-ringed Tanager, een van de Bangsia's waarom Colombia's Choco regio zo bekend staat. Erg restricted, maar prettig algemeen als je eenmaal het juiste habitat bereikt. 

De befaamde Berg van de Dood herbergt vele vogels en ook vele goede soorten. Zo zagen we hier (natuurlijk) Resplendent Quetzal, maar ook 'vond'  ik hier mijn eerste Amerikaanse zangertjes, waaronder Louisiana Waterthrush en Black-and-white Warbler. Daarnaast zitten er veel soorten die endemisch zijn voor deze bergketen en dus alleen in Costa Rica en West-Panama voorkomen. Deze recente split van IOC is nu een endeem voor alleen Costa Rica. Het geweld aan kolibries was ongelofelijk, voor mij was het echter sowieso gekkenhuis, want het was mijn 'first time across the Pond'. Eindscore: 252 lifers (4 heard-only). Nu al zin om terug te gaan! Pura Vida! 
Foto: Jeff Bouton

Eén van de highlights van een korte, maar erg gave verkenningstrip naar Costa Rica die ik begin september maakte voor de BirdWatchingBliss 2021. Helaas begaf mijn body het de eerste ochtend al, dus zelf geen foto's kunnen maken, vandaar dit BOC-je. Gezien er nog geen foto's in de gallerij stond, toch even leuk iets van deze bedreigde en range-restricted Cotinga toe te voegen.

Totaal onverwacht zagen we er überhaupt één tijdens een boottochtje op de Sierpe-rivier. Een overvliegend mannetje maakte iedereen gek. Uiteindelijk zagen we er zelfs 7 stuks (waarvan 5 mannetjes) foeragerend in een boom. Los van de Carpodectes zeker een geslaagde boottocht ook, met Fiery-billed Aracari's, Scarlet Macaws, Common Potoo en vooral ook veel zoogdieren: White-faced Capuchin, Crab-eating Raccoon, Brown-throated Three-toed Sloth en Northern Tamandua! Alles toonde zich uitgebreid en het was dus lekker bootje varen.
Foto zelf van Keith Valentine

Na de discussie rondom deze foto van Wim van Zwieten op deze site over een oranjesnavelige sterns op Aruba heb ik er tijdens mijn verblijf op het eiland wat meer op gelet. De variatie bij Cayenne Tern is echt enorm. Het merendeel van de vogels heeft gewoon een overwegend gele snavel maar er zijn ook vogels die in het veld nauwelijks zijn te onderscheiden van Amerikaanse Grote Stern. Een echt oranjesnavelige vogel die best lijkt op Elegant Tern zag ik slechts een keer in de 14 dagen dat ik op het eiland was. Voor de ratio exposed culmen (zie het artikel van Shoch & Howell uit 2013) kom ik voor deze vogel ergens tussen de 2.5 en 2.8 uit (afhankelijk van welke foto ik gebruik). Dit is niet echt een sterke aanwijzing voor Elegant Tern en past ook op de andere soorten. Bovendien heeft de vogel wat zwart aan de snavelbasis. Dit soort random verkleuringen zie je erg veel bij Cayenne Tern. Verder had ook deze vogel gele teennagels al is dat op deze foto niet echt goed zichtbaar. Tenslotte viel het me op dat Cayenne Tern in veel gevallen een soort van donkere (groene) waas over het midden van de snavel heeft lopen. Dat zie je als je goed kijkt ook bij veel op het eerste gezicht volledig geelsnavelige vogels. Bij de vogel in de achtergrond is dit zelfs vrij prominent aanwezig maar ook bij deze oranjesnavelige vogel en de vogel afgebeeld op foto 29 uit het artikel van Shoch & Howell en de vogel die Wim fotografeerde is dat zichtbaar.

De grootste papegaai van de wereld (100 cm). Sinds 1989 is er een beschermingsprogramma en sinds 2014 niet meer ‘endangered’, maar nog steeds ‘declining’. De laatste schatting van de populatie is 6500 vogels, waarvan 5000 in de Pantanal. Ze eten (vooral) noten van twee soorten palmbomen.  Bron: datazone.birdlife.org.

Ik had de indruk dat het in de Pantanal wel goed gaat met de soort: in 2018 zag ik er aanmerkelijk meer dan in 2002. Bij sommige van de circa 11 lodges langs de 150 km lange Transpantaneira zijn ze soms leuk te fotograferen.

Topbestemming trouwens, de Pantanal en de Transpantaneira in het bijzonder, met talloze gave vogelsoorten, waanzinnige fotokansen en zeer goede kansen op Jaguar, Reuzenmiereneter en Reuzenotter. De Anaconda is iets lastiger geworden. Ze warmen zich op op de weg, maar door het wat drukkere verkeer lastiger te vinden inmiddels.

Een van de mooiere lopers van Zuid-Amerika.

Aziatische Groene Bijeneter

Een te verwachte split gisteren bij het IOC. Dit taxon en de hele witbuikige rufifrons groep (vier ondersoorten) zijn afgesplitst van de geelbuikige groep nu Chestnut-capped Warbler (drie taxa) die de meeste uit Costa Rica kennen. Rufous-capped zie je ook in Arizona waar het een jaarlijkse gast is van soms lang verblijvende vogels.

Omdat ik op Observation de eerste was met een foto van de Gola Malimbe, keek ik of er hier al eentje stond, nee dus. Bij dezen.

Drie dagen bergop dwars door primair regenwoud gelopen/geworsteld en gekampeerd om deze zeldzaamheid te kunnen zien. Geweldige tocht, met onderweg ook veel andere gave soorten. De gids had een levende haan mee die in het bos in de pan ging. Verder hadden we alleen wat koekjes, chips en zakjes water in een dorpje kunnen bemachtigen. Afzien dus. Nadat een eerste zoektocht mislukt was, zagen we de dag erna een paartje dat bezig was een nest te maken! Prachtige beestjes! Ik hoop dat het broedsel gelukt is, want er zijn er niet veel meer van.

Het was alle gebruikelijke Afrikaanse chaos, vertraging, goorheid en afzetterij weer meer dan waard! ;)