Oftewel Campina Jay. Hoewel de koptekening, hals en borstkleur en hoeveelheid crème op de buik duidelijk afwijken van de "echte" Azure-naped Jay uit het stroomgebied van de Rio Negro is dit recent beschreven taxon daarmee gelumpt door de SACC.

Ze komen wel in soortgelijke gebieden voor (bos op wit zand). Daarin vind je ten oosten van de Rio Madeira de Plush-crested Jay die grappig genoeg haast dezelfde koptekening heeft als de Campina Jay.

Een van de beste vogel-spektakels in de wereld: enkele honderden Steller's Zeearenden op het pakijs bij Hokkaido.

Lang een boogey-bird (China 2008, Arunachal 2009, Thailand 2014) en de laatste sunbird die ik nieuw kon zien in de Himalaya, maar dit jaar eindelijk prachtig gezien op de Se La (La = pas, dus Se La pas 'bekt' niet zo lekker). De Rhododendrons waren redelijk klaar met bloeien, maar hier en daar was er nog een bloemetje en dus wat sunbird actie. Zoals vaak ziet de vogel er stukken beter uit in het echt, dan in een boek!  

Er loopt al sinds half mei een ongeringde Chinese Kraanvogel (Grus japonensis) in Lekkerkerk. Op waarneming.nl wordt deze goedgekeurd en als vrij algemeen beschouwd :-)

Giant Wren , komt ook nog voor in klein deel Guatemala

Mexicaanse endeem

Mexicaanse endeem

Er is een geldinzameling aan de gang om Refugio Paz de las Aves in Ecuador te behouden, het gebied waar de meeste vogelaars de Giant Antpitta (en veel meer moois) hebben gezien.

De eigenaresse is recent overleden en een deel van de (niet vogelkijkende) erfgenamen wil het gebied inzetten voor fokken van koeien. En die eten geen bomen...   

De vogelkijkende erfgenamen (waaronder Angel Paz) met hulp van derden proberen nu genoeg geld in te zamelen om de rest uit te kopen. Deadline is 8 augustus. 

Doneren kan hier.

Link voor meer informatie. Ook wat de plannen zijn met het gebied na uitkoop.

Twee jaar later dan gepland reisde ik door Rondônia en Acre (georganiseerd via Brazil Birding Experts, gegidst door de niet te stoppen Bruno Rennó). Intussen was helaas wel al het bamboe in dit gebied in Acre afgestorven, waardoor het er eerder als open bos dan als een bamboewoud uitziet. Een paar vogels zijn daardoor erg lastig geworden, maar gelukkig is het nog steeds een geweldige plek voor oerwoudvogels. Na twee weken zwoegen in Rondônia een verademing!

Deze Tiny Hawk komt weliswaar in haast heel tropisch Amerika voor, maar zie hem maar eens – en beter dan dit gaat het toch niet worden. In zijn klauwen een Ruddy Ground Dove – de winnaar van de grootschalige verwoesting van het regenwoud.

Algemeen is misschien een te groot woord, maar we hebben de Amerikaanse Blauwe Kiekendief regelmatig gezien in Manitoba. Nu nog een keer in NL ...

Algemeen is misschien een te groot woord, maar we hebben de Amerikaanse Blauwe Kiekendief regelmatig gezien in Manitoba. Nu nog een keer in NL ...

Geïnspireerd door de fotocompilatie van Eduard hier mijn duit in het zakje. West-Mexico is top voor nachtzwaluwen en uilen. Hier wat nachtzwaluwsoorten die ik eind maart en begin April 22 wist te fotograferen met de klok mee; Eared Poorwill (Vulcano de Fuego) waanzinnig gezien en zelfs de oortjes zijn een beetje zichtbaar op de foto, Buff-collared Nightjar, (Vulcan de Fuego) erg leuk gezien waarbij de buffe nek opviel, Lesser Nighthawk (Manzanillo), kwamen we overdag per ongeluk tegen, Pauraque (San Blas), algemeen zodra “ het licht uitgaat”, Northern Potoo (San Blas), we zagen er 2 erg mooi tijdens onze boottrip in het moeras. Allemaal Holarctische soorten overigens.

In Kazachstan zijn ook veel ‘gewone soorten’ interessant omdat het taxa zijn die er anders uitzien dan in Europa. Vlnr: Matkop songarus (meer zwart op keel en donkerdere boven- en onderdelen), Zwarte Mees rufipectus (kuifje, rufous onderdelen en vleugelstrepen), Houtduif casiotus (op de foto lijkt het wit, maar dit taxon heeft echt gele nekstrepen en is minder ‘gekleurd’), Nachtegaal golzii  (grijzer met een contrasterende rufous staart, lichte randen aan de vleugeldekveren, lichte wenkbrauwstreep, zang minder ‘uitbundig’), Goudhaan tristris (zeer vaal en rossige handpennen ipv groenig), Waterspreeuw leucogaster (witte buik), Strandleeuwerik brandti (CSNA split, lichter en geen geel op de kop), Putter paropanisi (grijs achterhoofd en mantel), Koolmees turkestanicus (CSNA split, zwart-wit).

Er zijn nog meer ondersoorten die er echt anders uit zien, zoals Smelleken (zeer licht) en Rietgors (zeer dikke snavel), maar deze heb ik helaas niet kunnen fotograferen.

Vrouwtjes Tragopan tellen niet. Dus hierbij een mannetje. Deze liet zich bijzonder goed bekijken tijdens een recente reis die ik mocht gidsen in Noord-oost India. Door allerlei corona restricties was het zeer onzeker of de reis kon doorgaan, en vooral, of we tijdig de permits voor Arunachal geregeld zouden krijgen... Maar na het zien van deze soort is het extra werk in de voorbereiding snel vergeten! Na Temmincks en Westelijke, is het mijn 3de soort waarvan ik het mannetje goed heb gezien. Nu nog Satyr en Cabott's (als China ooit weer opengaat).

Digiscoopplaatje . Bos wordt beheerd door de lokale gemeenschap en is  veilig te bezoeken met hun toestemming . In hetzelfde bos ook Eared Quetzal . 

Een van mijn wens gaaien op de west-Mexico trip was deze. De soort komt voor in noordwestelijk Mexico en op Baja. Tevens is er een kleine populatie aan de Amerikaanse kant van de grens waarvan de origine niet duidelijk is, of het zijn escapies of het zijn wilde vogels die zich daar vanuit het zuiden gevestigd hebben en als je de verspreidingskaart ziet is dat helemaal niet onlogisch.. 

Zet een koloniekast op een paal neer in je tuin en het zit vol met deze fraaie soort! Op sommige plaatsen stonden vijf nestkasten naast elkaar (in zo'n kast kunnen 12 paartjes) en die waren allemaal vol. Deze vogels zijn erg tam.

Aan deze kant van Canada (Manitoba) is de Mountain Bluebird vrij zeldzaam. Dankzij een tip van een Canadese vogelaar konden we hem vinden. Zelf ga je hem niet vinden in het onwijs grote land (tweede grootste land ter wereld). Deze soort broedt in een nestkastje dat gewoon naast de weg staat. Honderden nestkastjes vindt je naast wegen en weggetjes waar meestal Tree Swallows (Boomzwaluwen) in broeden. De Eastern Bluebird vonden we op meerdere plekken.

In Manitoba hebben wij er van deze juweeltjes een stuk of 10 gezien en ook zingend gehoord. Zoals Bas van den Boogaard al terecht opmerkte; misschien wel "The Mother of all Warblers". Daarentegen vond ik de zang niet echt bijzonder ...

Op diverse plekken in de provincie Manitoba gezien. Zowel op een tak rustend, jagend of overtrekkend naar noord. Op de autoweg hebben we de auto toch maar even geparkeerd op de vluchtstrook omdat er een groep van 43 ex al jagend naar noord ging over ons heen.

Onze reis was niet oké geweest als we deze fraaie soort niet hadden gezien ... Dat is ruimschoots goed gekomen ! Op veel plekken zagen we ze langs de autoweg in smalle slootjes, op ondergelopen weilanden enz. En 100-en ex overtrekkend naar noord gezien. Op de foto een vrouwtje in het vroege ochtendlicht ... Op 22 juli 1985 zag ik er één in dit kleed in de Flevopolder.

Na een regenbui kwamen we een mooie fall van 100-en warblers tegen. Langs een slootje foerageerde o.a. deze fraaie Chestnut-sided Warbler.

In 2000 bezocht ik Point Pelee en zag daar aardig wat Black-and-white Warblers. Maar daar had ik ze niet zingend gehoord. In Manitoba gebruikten we de 'Merlin Bird ID' app en dat is meer dan G E W E L D I G ! De app scant met de iPhone de omgeving. Je ziet op de display een sonogram lopen. Voordat jijzelf wat hoort heeft de app al een melding gegeven dat er een Black-and-white Warbler en meer soorten zit te zingen. De app laat een foto zien om wat voor soorten het gaat dat voor je zit te zingen in het bos. Zodra hij weer zingt licht de soortnaam, in het oranje, op je display weer op. De zang vond ik niet echt hard (kan natuurlijk ook aan mij liggen :-)) en dan is het super handig om de soort te vinden. Zo reden we langs bosgebieden met de IPhone uit het raam om soorten op te pikken en dat ging iedere keer verbazend goed !

Zodra je over een kleine brug nabij een riviertje ging zag je klonten nesten onder de brug hangen. Per kleine brug zaten dan zo'n 80-120 exemplaren die tot op een meter langs je vlogen en naar je keken. We zijn over een 10-tal kleine bruggetjes gereden en elk was voorzien van zo'n kolonie! Een van mijn favoriete soorten op deze trip.

Mourning Warbler was voorheen geplaatst in de familie van de (voor mij) "magische" Oporornis-warblers. Lastige, skulky vogels, waar je voor moet werken. Ze foerageren veelal op de grond, in dichte vegetatie. Wij hadden gehoopt ook nog een Connecticut Warbler mee te pakken, maar die trekken pas laat door (vanaf 3de week mei). Mourning Warblers op Point Pelee zijn vrij schaars. Gedurende ons verblijf was er bijna iedere dag wel ergens een exemplaar wat zich met een beetje geduld prima liet zien.

Heel algemeen op doortrek in Point Pelee. Later meer hierover in een verslag op deze website.

Heel algemeen op doortrek in Point Pelee. Later meer hierover in een verslag op deze website.

Prothonotary Warbler broedt op Point Pelee (net als in het nabijgelegen Rondeau Provincial Park en Long Point). Een geweldige soort, met een heel specifiek broedhabitat in moerasbossen. Ze foerageren laag boven de grond en boven stilstaand water met veel insecten. Blijkbaar maken ze goed gebruik van nestkasten die speciaal voor deze soort geplaatst worden (als beschermingsmaatregel).

Ze hebben écht een rood oog! Meer info in de onderschriften bij Bay-breasted / Black-and-White warbler.

Chestnut-sided Warbler is een van de soorten die ooit de inspiratie vormde om samen met Roef Mulder, Jan Bisschop en Sietse Bernardus een week door te brengen op Ilse de Sein (Frankrijk), in oktober. Daar was een paar jaar daarvoor een Chestnut-sided Warbler gevonden, en ligt dicht bij het welbekende Ouessant. Dat bleek mijn meest lege oktober week ooit! :-). Op Point Pelee is Chestnut-sided een van de algemenere warbler soorten. Voor meer info zie onderschriften bij Bay-breasted en Black-and-White Warbler.

Een soort die ik eerder in de VS al eens in de broedgebieden had gezien, maar dan zitten ze veelal heel hoog in de bomen. Op doortrek, zoals hier op Pelee, foerageren ze ook regelmatig in lage ondergroei en laten zich dat geweldig zien.

Tijdens onze trip duurde het even voordat Canada Warblers arriveerde. Ze foerageren hoofdzakelijk dicht bij de grond, en doen dan qua gedrag ook wat denken aan de Oporornis-warblers.

Misschien wel "The Mother of all Warblers". De coating van m'n verrekijker is nog steeds beschadigd. Zie verdere opmerkingen in het onderschrift van Bay-breasted en Black-and-White Warbler.

Samen met Han Zevenhuizen en Ruud van Beusekom was ik medio mei op Point Pelee. Een klassieke "migration hotspot", zo ook tijdens ons verblijf! Hoge aantallen vogels, met in totaal 30 soorten Noord-Amerikaanse zangers (voorheen de zogenaamde "Dendroica's", tegenwoordig "Setophaga"). Black-and-White warbler zie je dagelijks, wat heel fijn is, want je krijgt er nooit genoeg van! De bedoeling is een verslag te schrijven voor deze website, met nog veel meer foto's en achtergronden :-).

Samen met Han Zevenhuizen en Ruud van Beusekom was ik medio mei op Point Pelee. Een klassieke "migration hotspot", zo ook tijdens ons verblijf! Hoge aantallen vogels, met in totaal 30 soorten Noord-Amerikaanse zangers (voorheen de zogenaamde "Dendroica's", tegenwoordig "Setophaga"). Bay-breasted Warbler zagen we vrijwel dagelijks, maar ik had ze wel in wat hogere aantallen verwacht. De bedoeling is een verslag te schrijven voor deze website, met nog veel meer foto's en achtergronden :-).

Bij ons fraaie derde verblijf aan een meertje, waar een paartje IJsduikers, Roodhalsfuten en Amerikaanse Nachtzwaluwen zaten, zag ik tijdens het eten ineens een groot grijs ding naar beneden vallen … Snel naar buiten gegaan en daar zat gewoon een Laplanduil 👀. De volgende dag kwam hij/zij geregeld muizen vangen en je kon ‘m tot op een paar meter benaderen. Wilde je een foto hebben waar z'n ogen op stonden, dan moest je nog aardig je best doen ... had alleen maar oog voor muizen.

Ik liep op 28 oktober 1995 met Jan Wierda in de Coepelduynen van Katwijk aan Zee toen de pieper afging met de melding: Bartrams Ruiter op de Maasvlakte. Als een dolle eerst naar mijn huis gereden om een 50 mm lensje op te halen. Ik had immers een foto gezien in Birding World dat er een fotograaf op zo'n halve meter naast de vogel lag ! Maar de vogel van de Maasvlakte was helaas erg ril ...

In de provincie Manitoba, Canada zijn ze vrij talrijk en staan ze geregeld op paaltjes langs de weg.

Van 26 mei tot 11 juni 2022 naar Manitoba, Canada geweest. Op diverse plekken 3 Rode Grutto's gezien.
Lokalen vertelden dat de winter bijna acht maanden had geduurd en het tot -30 kon gaan. Vorig jaar weinig tot geen regen en dit jaar bijzonder veel waardoor er rivieren buiten hun oevers gingen. Op sommige plaatsen konden we dan ook geen toegang krijgen.
De reis was een succes met 22 soorten warblers, 8 spechten, 10 sparrows en 3 uilen waaronder een Laplanduil. Meer foto's volgen ...

Een Aleutian Tern nabij Homer (Alaska) van afgelopen maand. Een heel schaars ding wat in vennen nabij de kust broedt. Een ietwat nieuwe kolonie bestaande uit 10-15 paar nabij Homer trekt sinds kort flink wat bekijks. 

Mooie Woodcreeper. Een paar dagen later vonden we ook de Brown-billed.

In Argentinië zitten nog een paar honderd exemplaren van deze lokale soort. In de broedtijd zijn ze relatief gemakkelijk als je de kolonies kent. Na het broeden zwerven de vogels over een groot gebied uit en is het lastig om ze in de uitgestrekte moerasgebieden ten noorden van Buenos Aires te vinden. We vonden uiteindelijk een groepje van negen: #buitenkans!

Deze soort wordt veel meer gehoord dan gezien maar op onze west Mexico trip zat alles mee, dus ook deze soort die bij de tweede poging goed meewerkte. Door zijn voorkomen nabij nabij stad Meoqui is deze soort in 2016 "holarctisch" geworden. De soort is kwetsbaar. Vroeger vallend onder King Rail maar genetisch dichterbij Clapper Rail en afgesplitst.

Toch wel een van de mooiste toendra soorten in Noord-Amerika!

Deze soort is als overwinteraar echt makkelijk om te zien in (west) Mexico. Ik “ moest” voor mijn Holarctische lijst 2 rallensoorten zien (gelukt en goed) en we kregen er nog een moeilijke (niet holarctische) soort bij maar ik had nog nooit zo makkelijk Sora’s gezien.

De Wish Tree is een eenzame boom in de Taukum Desert. Als je er een lap inhangt, of iets van plastic, dan mag je een wens doen. Mijn wens kwam al uit, voordat ik dat had gedaan. Zes soorten zangers zaten in deze boom, waaronder deze fraaie Sykes's. De lange snavel, lange staart en zeer korte handpenprojectie waren goed te zien. In Nederland is er één geval (1986, geringd, Almere).

Ik zat weer eens te bladeren in mijn foto's van vorig jaar en het leek me nog wel aardig om deze te plaatsen. Ocellated Tapaculo is toch wel de tapaculo ter tapaculo's. Lekker moeilijk om te zien, maar zeker de moeite waard om het te proberen! Bij mijn bezoek aan Paz de las Aves begreep ik dat er een kans was om deze te zien, maar dat hij zeker niet gegarandeerd was. Omdat het ook een flink eind lopen was (minstens 1,5 uur heen en weer) deden ze dat eigenlijk normaal niet met klanten. Omdat ik 'm toch wel heel graag wilde zien, gingen wij wel op pad. Omdat ik ook een nachtje geboekt had en de uilen niet gelukt waren, wilden ze dat wel doen. Toen we aankwamen in 'tapaculogebied' deed Angel alle moeite om er eentje te vinden, maar dat lukte niet. Een flink stuk op de terugweg hoorden we er echter ineens eentje roepen! Angel stond al klaar met zijn doosje wormen en op zijn kenmerkende volume 'COME COME' (eten in het Spaans) werd de tapaculo vakkundig uit de dichte begroeiing getrokken. Inderdaad zeker alle moeite waard :).

Turkestan Tit: door IOC beschouwd als ondersoort van de Koolmees, maar in Nederland beschouwt als een aparte soort. Dit taxon en de nominaat van de Koolmees kwamen samen voor in dezelfde Kazachse bossen. De Turkestaanse Mees lijkt op de Grijze Koolmees (Cinereous Tit, P. cinereus). Cinereous Tit heeft meerdere ondersoorten en op het eerste gezicht zou je zeggen dat het logischer is dat dit taxon een ondersoort is van de Cinereous?