Op deze locatie min. 13 paren!

Een vrouwtje Brileider op nest, van deze zomer in arctisch Alaska. Heerlijk dat deze soort kan op een road trip, al moet je er wel even voor rijden... Verslagje van vogelen langsheen de Dalton Highway volgt binnenkort op Cloudbirders!

Het leuke van vogelen in Indonesië, naast de standvogels / endemen, is de mix van bezoekers uit het noorden en het zuiden, zoals deze (algemene) dollarbird op de grens van Indonesië en PNG.

Ik zag in totaal 3 verschillende groepen Bornean Bristleheads (6+ vogels). Overigens reageerden de vogels op de populaire plekken zoals het RDC totaal niet (meer) op geluid, dit in tegenstelling tot de groep die ik zag langs de entrance road in Danum.

Eén van de kleurrijkere soorten van Taiwan

Mooie endeem niet al te ver van de bekende El Dorado Loge.

De smalle strook bos tussen de Silau Silau trail en de hoofdweg bleek erg goed voor Whitehead's Trogon. Vanaf de weg kun je met een beetje geluk deze soort daar prachtig op ooghoogte zien (op geluid lokaliseren).

Whitehead's Broadbill was de eerste die ik zag van het Whitehead's trio (Trogon, Broadbill, Spiderhunter). Deze soort verschillende keren gezien en/of gehoord in de dagen dat ik er was waarvan ook een keer een paartje.

Last-minute besloten om dit jaar met het gezin naar Borneo te gaan. Dit vrouwtje Fruithunter was zo ongeveer de eerste vogel die ik zag op Mount Kinabalu toen ik de auto uitstapte (lekker begin). De vogel was bezig om iets levends naar binnen te werken en bleek de dagen daarna vroeg in de ochtend en avond regelmatig terug te keren naar dezelfde boom. Tegenvaller was wel dat je niet langer zelf met de huurauto de berg op mocht rijden. Vanaf het Liwagu Restaurant zul je verder omhoog moeten lopen naar Timpohon Gate of transport moeten regelen in het visitor centre (RM 17.50 pp).

Het was niet makkelijk om een Amerikaanse Drieteenspecht te vinden. Maar uiteindelijk vonden we dit vrouwtje.

Acht soorten spechten hebben we gezien en de 9e was de meest gewenste (Black-backed Woodpecker - Zwartrugspecht) die we helaas niet gevonden hebben. We zaten wel in het gewenste biotoop van deze soort n.l. verbrand bosgebied.

Leuke verrassing tijden de San Diego Pelagic van juli jl.

Met 25 gevallen in de UK (oktober 2019 nog boven een park in Londen) zou deze hier ook kunnen. Ik zie hem al zo vliegen boven het Vuurboetsduin op Vlieland tijdens een DT weekend. Wie weet gaat het een keer lukken..!

Barbapapa onder de Darwin vinken. Soms tricky om te vinden.

Vele namen voor deze soort: Darwin's Flycatcher, Little Vermillion Flycatcher, Galapagos Vermilion Flycatcher, en Brujo Flycatcher. Waarom Ebird ineens anders moest doen en voor Brujo Flycatcher ging, snap ik niet helemaal. De naam "pajaro brujo" wordt ook gebruikt op het vaste land en heeft niet echt iets te maken met de Galapagos. In maart en april zo'n 10-15 individuen geteld langs de trail bij Sierra Negra, een populatie bloei lijkt het. Onderzoekers hebben geïmpregneerd nest materiaal opgehangen en het lijkt erop dat de vliegenvangers het gebruiken. Dit om besmetting met de parasiet Philornis downsi tegen te gaan.  

Zwaargewicht onder de aalscholvers. Tijdens het snorkelen kijken ze net zo streng, en soms gaan ze voor je flippers!

Fijn dat de wereld galerij (weer) gevuld wordt met fraaie plaatjes, en natuurlijk ook dat de Paz familie hun antpitta paradijs kan behouden. Deze soort nog niet in Ecuador aangetroffen, maar heeft wel potentie. Foto is genomen op een exacte plek die Jan Hein zo'n 10 jaar geleden met me gedeeld had. Zit er dus nog steeds ;-)

Elaenia's worden pas echt leuk, als je een tijdje in de Neotropen gevogeld hebt. Deze is makkelijk te herkennen aan z'n rode kruintje. Een 'white-sand specialist', met een lokale verspreiding in Amazonia.

Een van m'n favoriete Santa Marta endemen. Redelijk eenvoudig te vinden vanaf c. 2000m tot boomgrens. Het lijkt erop dat de Sabrewing is terug gevonden!

ZW-Amazonië is een goede plek om aan je jacamar- en puffbirdlijst te werken.

Deze karikatuur zit in volkomen onopmerkelijke vegetatie bij een verlaten hotel aan de rand van de stad. Bij het roepen zet hij zijn borstveren en (zwarte) kuif op en ziet hij er heel gevaarlijk uit .

Als botjes kunnen, kunnen sporen ook...

Dit was tot afgelopen maand de makkelijkst bereikbare plek om Rondonia Bushbird te zien. Toen wij er op zaterdag zochten ging er iedere vijf minuten vlakbij een woudreus tegen de vlakte. In deze grimmige atmosfeer was alleen een Tooth-billed Wren een opsteker. Op zondag werd er niet gewerkt en zagen we een mannetje in een nog niet aangetast territorium. Birdquest miste de soort drie weken later.

De lokatie waar de soort enkele jaren geleden werd herontdekt (in Campos Amazônicos Nationaal Park) was door de aanwezigheid van illegale houthakkers al niet meer te bezoeken.

Nu rest alleen PiraAçu Fishing Lodge, acht uur rijden en twee uur varen vanaf Rio Branco. Voor veel mensen is het te hopen dat er dichter bij de "standaardroute" territoria gevonden worden (dat zou bij Tabajara moeten kunnen). Zijn aanwezigheid is in elk geval makkelijk vast te stellen.

We hadden veel gezien, het was laat in de middag, de activiteit was mager en het motregende. Normaliter ga je dan terug naar het hotel, om alvast aan het aperitief te beginnen. Maar ik had nog 1 vogel in gedachten en kon de groep overtuigen om nog een laatste kleine inspanning te doen. Eenmaal bij een onbeduidend moerasje midden in de akkers was het even strategisch positie kiezen, en 5 minuten later zagen we dit beestje op 3-4 meter voor ons heen en weer rennen rennen.

Noord-oost India reis 2022 - Starling reizen

Bij de eerste zaten we te zweten en later werden we er moe van ... zo talrijk waren ze.

ZEER talrijk in Manitoba ! 10.000+ waren aan het foerageren op de uitgestrekte landerijen ...

Deze soort zag ik voor het eerst in April 93 bij Lost Maples in Texas en op deze dag zagen we er 3 nabij deze plek langs een lager gelegen track. In 93 nog erg bedreigd (je mocht geen tape spelen om hem te vinden..ahum) maar inmiddels gaat het beter met de soort en is zijn verspreiding in de zuidelijke USA aanzienlijk vergroot, zo zag ik verrassend in deze video. Samen met Goldencheeked Warbler twee van de zangvogel specialiteiten van Texas. Voor mij is een andere Texas specialiteit (Colima Warbler) de op één na laatste holarctische nieuwe wereld Warbler die ik nog moet/wil.

Ben eens in mijn archief gedoken en hier een plaatje van de Javan Trogon.

Nou dan nog maar een trogon duit in zakje doen. Dit is een Holarctische trogon soort die samen met Eared Quetzal, Coppery-tailed (Elegant) en misschien Citroline de holarctsche nieuwe wereld trogons vormen.

Dit Midden-Amerikaanse taxon heeft een blauwe bovenstaart. Taxa van de Guineas hebben een rossige bovenstaart. In de Andes en zuidelijker hebben ze groene bovenstaarten. 

Er zijn 11 soorten oropendola's in Zuid- en Midden Amerika. Dit is een van de lastigere. Het heeft een beperkte verspreiding in het grensgebied van Panama en Colombia.

In het oosten van Panama is het goed vogelen. We gingen naar El Salto voor de Black Oropendola en de Double-banded Greytail (beide gezien) maar kwamen ook deze mooie trogon tegen.

En nog een Zuid-Amerikaanse trogon. De Slaty-tailed is algemeen in midden Panama. Deze zagen we op de beroemde Pipeline Road. Vroeg in de morgen is het redelijk rustig, maar het vogelen viel tegen. Ik denk dat het hier behoorlijk dood getaped is.

In het weekend moet je hier niet zijn. Dan wordt de road bevolkt door groepen luidruchtige wandelaars.

Remco heeft gelijk. Er staan maar weinig trogons op de site. Ik zal er een paar opzoeken van onze reis naar Panama.

Een trogon breng je op naam door de kleur van de oogring, de kleur van de kop en de bandering van de staart helder te krijgen.

De Gartered Trogon is een paar jaar geleden afgesplitst van de Violaceous Trogon.

Dan ook maar een neotropische uil van mij. In dit park zijn een paar slaapplekken bekend – zo zagen we in de vroege zaterdagmorgen in een half uurtje Striped Owl, Stygian Owl (in palmen) en Tropical Screech Owl (in bamboe).

zoals Max al meldde , uilen en nachtzwaluwen genoeg in Mexico . 

een paar van deze prachtige uilen liet zich tot ver in de morgen goed zien  In hetzelfde bos Eared Poorwill en Mexican Woodnymph.    

Heerlijke roadtrip naar arctisch Alaska gemaakt vorige week, en de grote aantallen broedende Pacific Loons waren uiteraard favoriet!

Van deze knapperds hebben we er slechts twee gezien. Toen ik het raam van de auto opende en het geluid nabootste sloegen ze direct hard aan :-))

In Europa was het populair om Kalkoen te eten met de Kerst. De mensen uit Europa die naar Noord-Amerika verhuisden namen daarom wat kalkoenen mee. Dat bleek onnodig. In Amerika leefde een nog veel grotere soort kalkoen. Lekker veel vlees dus, moeten de kolonisten gedacht hebben. En daarom zijn ze kalkoen gaan eten op Thanksgiving ... vandaar dat we er zo weinig zagen :-))

Ik wilde even melden dat gisteren in het uiterste noorden van Noorwegen (Berlevag) een Geelbrauwgors is gezien, maar er stond nog geen foto van deze soort op de site. Vandaar deze foto. Eerste geval voor Noorwegen en 12e voor de WP.

Was even geleden voor me, maar ze zitten ook nog net in Noord Amerika als je goed zoekt / ver rijdt :)

In ZW-Brazilië is het aantal antbirds hoog, met gelukkig enkele aansprekende soorten. Eén daarvan is de White-throated Antbird waarvan zich diverse exemplaren leuk lieten zien in de donkere ondergroei (met dank aan de trekmieren).

Voor het eerst verzameld in New Mexico , VS  in 1882 en vervolgens nooit meer gemeld in de VS . Zeer zeldzaam en verdeeld over enkele plekken in Mexico .  

Korte pelagic vanuit San Carlos met ook Least en Black Storm-Petrel en Galapagos Shearwaters.  

Er is een geldinzameling aan de gang om Refugio Paz de las Aves in Ecuador te behouden, het gebied waar de meeste vogelaars de Giant Antpitta (en veel meer moois, zoals deze Moustached Antpitta) hebben gezien.

De eigenaresse is recent overleden en een deel van de (niet vogelkijkende) erfgenamen wil het gebied inzetten voor veeteelt.

De vogelkijkende erfgenamen (waaronder Angel Paz), met hulp van derden, proberen nu genoeg geld in te zamelen om de rest uit te kopen. Deadline is 8 augustus. 

Doneren kan hier.

Link voor meer informatie. Ook wat de plannen zijn met het gebied zijn na uitkoop.

Niet de scherpste plaat maar in de hele Holarctische nieuwe wereld zijn Empidonax Flycatchers (maar ook de Myarchus Flycatchers) een nachtmerrie om de IDen, zeker als ze niet opneembaar roepen (zodat je het geluid kan checken) en helemaal als je niet uit deze streken komt. Daarnaast zijn er vanuit Mexico nog een aantal dwaalgasten te verwachten zoals de tweede Pine Flycatcher die zich momenteel bevind in Arizona en erg op Cordillerian lijkt. Tijdens mijn recente west Mexico trip moeten we dagelijks meerdere "empids" ongedetermineerd laten. De vogel op de foto is het resultaat van een vrij recente split van Pacific Slope Flycatcher om het verhaal allemaal nog maar meer gecompliceerd te maken. Als Nils nu een nieuwe uitdaging nodig heeft, schrijf hier een gids over maar dan graag wel MET geluid :-)