WP-soorten

Hier een jonge vogel, een kleed waar je niet heel veel foto's van ziet langskomen.

Middagje gespendeerd aan de Citroensijs in het noorden van Spanje.

Vanuit een prima hut met volop activiteit.

De Madeiragierzwaluw is een algemene broedvogel op alle Canarische Eilanden en Madeira. In de winter zijn de aantallen kleiner op de eilanden, want de meeste vogels overwinteren langs de kust van NW-Afrika. Op het vaste land van Portugal en ook Spanje waren er winterwaarnemingen, maar de laatste jaren zijn er, vooral in Lissabon en Porto, ook veel zomerwaarnemingen. In 2021 zijn de eerste broedgevallen ontdekt.

https://www.birdguides.com/articles/western-palearctic/plain-swift-discovered-breeding-in-mainland-portugal/

A sub-adult bird flying over its breeding colony. We counted there from a boat about 150+ individuals. 

An adult in its breeding colony. Montaña Clara islet holds one of the most important breeding populations of this petrel in the Canary Archipelago, with at least 100 pairs. Access to this islet is forbidden unless there is special permission from the local Government and the land owners. 

Vrouwtje - leuke bijvangst in het donker van deze lastige WP-soort bij het zoeken naar Nubische Nachtzwaluwen.

De Tristrams Spreeuw is een algemene vogelsoort in het Midden-Oosten en broedt in kale berggebieden. Sinds de jaren 80 broedt deze soort ook in steden. Zo was het de eerste soort die we 's ochtends zagen in Eilat.

De soort is vernoemd naar Henry Tristram, een Britse bioloog die 22 vogelsoorten heeft beschreven tussen 1859 en 1895, zoals de Maghreb Lark, Maghreb Wheatear, Tristram's Warbler, Cyprus Warbler, Dead Sea Sparrow, maar ook een hele rits soorten uit de Solomon Eilanden.

Enkele exemplaren tijdens de boottochten rond de boot.

Tijdens de boottochten de meest algemene soort rond de boot met enkele honderden per dag.

Deze recente split (bij IOC (toch?) maar (nog) niet bij HBW) was voor mij geen nieuwe maar wel de eerste keer dat ik goed op verschillen kon letten met de Marokkaanse vogels. Welnu die zijn er met veel meer eenkleurige bovendelen (bij dit plaatje duidelijker, zonder donkere veercentra) en lichtere onderdelen. Geluidsverschillen zullen er zijn?? Geen makkelijke soort en makkelijk te missen op het Arabisch schiereiland.

Deze recente split (bij IOC (toch?) maar (nog) niet bij HBW) was voor mij geen nieuwe maar wel de eerste keer dat ik goed op verschillen kon letten met de Marokkaanse vogels. Welnu die zijn er met veel meer eenkleurige bovendelen (zie ook bij het volgende plaatje) en lichtere onderdelen. Geluidsverschillen zullen er zijn?? Geen makkelijke soort en makkelijk te missen op het Arabisch schiereiland.

Ik zou zeggen: "heel makkelijk te fotograferen daar".

Ze houden van carrot cake.

De Madeiravink is recent afgesplitst, net als het taxon van de Azoren, de Canarische Eilanden en Noord-Afrika. Het is een vrij algemene vogelsoort, die in bos en park redelijk snel te vinden is.

De Karwendelbahn vanuit Mittenwald blijft de meest eenvoudige manier om alpensneeuwhoen te zien te krijgen in de Alpen. De vogels bevinden zich op 2250 meter hoogte meestal in de onmiddellijke omgeving van het restaurant en het bezoekerscentrum op de top. De dag dat ik er was waren de in totaal twaalf vogels ook nog eens behoorlijk vocaal.

Van een mooie duif dichtbij (plaat van Edu hiervoor) naar een erg mooie duif ver af. Een soort die weinig aandacht krijgt maar in het zuidwesten van SA en NW van Yemen zijn verspreiding in de WP kent (en voor de rest in oost Afrika voorkomt). Een erg mooie duif maar schuw. We zagen er ongeveer 7 op een helling maar een plaatje maken was niet makkelijk. Deze duif kent twee Engelse benamingen waarvan Rameron Pigeon beter blijft hangen dan African Olive Pigeon.

De Trocazduif is een endemische broedvogel van Madeira. Op deze plek is de soort goed te zien en te fotograferen.

De andere endemische broedvogels van Madeira (en omringende eilanden) zijn Madeiragoudhaan, Madeiravink, Madeirakerkuil, Freira en Desertasstormvogel. 

Dit taxon is een schaarse broedvogel op Madeira en nabij gelegen eilanden. Alle drie de nachten dat we probeerden, hoorden we een of meerdere Kerkuilen. Op één nacht hebben we ook een vogel gezien. Aan het geluid te horen denken we aan een volgroeid jong. Hier is meer te lezen over dit taxon.

Vogel van de inmiddels min of meer geïsoleerde populatie in het westen van Noorwegen (het gaat niet echt best met deze soort in de rest van de Nordics). Lastig te vinden in de uitgestrekte bossen rondom de fjorden maar ik vond dit exemplaar uiteindelijk in een mooi stuk hellingbos met veel dood hout.

Nog een illustratief plaatje van Nubische Nachtzwaluw ondersoort: tamaricis (toch?). Die beesten zijn echt klein en een maker van platen van Marmernachtzwaluw moet dat opgevallen zijn als je eerst die soort aan het fotograferen bent. Wij zagen ze in een moerassig stukje aldaar.

10 exemplaren gezien (3x twee vogels en 1 vier vogels) rondom het meer

Deze soort (twee exemplaren gezien tijdens onze trip, alleen op deze locatie) draagt sterk bij aan het Afrikaanse tintje dat vogelen in het Asirgebergte kenmerkt - de enige neushoornvogel op de WP-lijst

Buff-breasted Wheatear (of Red-breasted Wheatear), een Zuidwest-Arabische endeem na de recente afsplitsing van Oenanthe frenata (Rusty-breasted Wheatear) uit Ethiopië en Eritrea. Redelijk wat exemplaren gezien tijdens onze trip, meestal aan randen van dorpjes in gecultiveerde velden en op muurtjes.

Hier nog een ID vraagstuk van onze SA trip: Het gaat om de twee grote plaatjes. Door ons uiteindelijk gedetermineerd als jonge Knobbelmeerkoet. De vogel had een groot voorhoofdveld met aan de bovenkant kleine roze achtige zwellingen. Rechtsonder vier plaatjes van een soortgelijke vogel die ik vond nabij Salalah Oman op 21-11-19 in een ietwat vergelijkbaar kleed. Knobbelmeerkoet is een dwaalgast in SA die wel plekken lijkt te koloniseren maar Meerkoet zit er ook. Onze vraag is, een zuivere Knobbel of hybride vogel met Meerkoet?

Montane Nightjar is waarschijnlijk niet zeldzaam in Saoedi-Arabië, maar een foto en waarnemingen zijn dat wel. Om 03:00 uur zagen we twee vogels en om 04:00 weer twee, waarschijnlijk dezelfde individuen. Op welk tijdstip waren jullie er, Max? Aan het begin van de nacht waren alleen veel Plain Nightjars te horen, die gek genoeg niet op de weg gingen zitten.

Fotograaf: Edward van IJzendoorn

Van onder af gezien is de Asirekster niet anders dan de onze. 

Fotograaf: Edward van IJzendoorn

Nooit gedacht dat ik deze soort na 2008 (Yemen) nog een keer mocht zien maar op deze ochtend vonden we een kolonie van minimaal 50 vogels gemengd met Huismussen op deze plek. Enno poste al een plaatje van juveniele vogels. Grappig was om soms een mannetje in een struik te ontdekken en dan bij langer kijken steeds meer jonge vogels in diezelfde struik te vinden. Zoals al eerder gezegd, denk ik dat SA het land is om de soort met zekerheid te vinden tijdens een trip.

Nog een foto van de Izabeltapuit, die de koptekening en borst goed laat zien - zie verder de posting van Max Berlijn. 

Deze tapuit vonden we schaduw zoekend langs de kust op de plek van de “mangrove” Somalische Brilvogels. We zagen, zoals te verwachten, eigenlijk geen trekvogels tijdens ons verblijf in SA (behalve nog een vrouw Zwartkop en veel steltlopers). We stoeide met de ID van deze vogel en uiteindelijk ging het tussen Tapuit en Izabeltapuit. Vooralsnog is het die laatste geworden. Iemand andere inzichten? Dank.

Arabian Tchagra: recente split (nog niet overal gevolgd) van de Afrikaanse Black-crowned Tchagra - lastige soort in het Asirgebergte maar dit ene exemplaar liet zich gelukkig aardig bekijken

Een van de leukere en toch niet helemaal te verwachte soorten uit Afrika was deze havik. We zagen er in totaal 3 tot 4 bij deze plek. In vlucht makkelijk te herkennen met een witte stuit is, vaak het makkelijkste bij in vlucht vogels.

Nog een hoogtepunt van onze trip: ca. 50 vogels met veel Huismussen, Rüppels Weavers en African Silverbills in acacia's aan de rand van een dorp; dit is het wat minder bekende juveniele kleed

Hoogtepunt van een 7-daagse reis naar het zuidwesten van Saoedi-Arabië, samen met Max Berlijn en vier Britse vogelaars. Alle endemen gezien, waaronder 11 Asireksters en als bijvangst de mysterieuze Helmparelhoenders (relictpopulatie?) en 'Mangrove White-eye' - de white-eye was nog verdomd lastig en lukte pas na drie pogingen. Zoals voor veel vogelaars bleek Arabian Golden-winged Grosbeak de lastigste soort: zowel Max als ik zagen heel kort een (verschillend) exemplaar, maar dat was helaas alles voor deze notoir lastige soort. De temperatuur hoog in de bergen was OK (20-25 graden), in het laagland was het rond of boven de 40 graden en soms wel pittig.

De Alpenheggenmus is toch wel een 'must' om te zien als je in de Alpen bent. We hebben er vorige week een aantal weten te vinden, waarvan één familie groepje erg fotogeniek was. Ik weet niet wat het is maar dit soort blijft me trekken, ook al heb ik er intussen al best een aantal gezien. Meer foto's en de hele blog van onze roadtrip zijn op mijn website te vinden (coenvna.com). Ik scoorde totaal 103 soorten vogels en 50 soorten vlinders in deze week.

Veel 3kj (3 cy) vogels aanwezig in en rond de kolonie dit jaar. Dit jaar zijn er 43 nesten en dit weekend hebben we daarvan al 37 jongen geringd. In bloedmonsters zijn wel antistoffen gevonden maar tot op heden zijn er in de kolonie van Neufeld geen Lachsterns aan vogelgriep bezweken! De manier waarop zo'n bloedmonster verkregen wordt kan je hier lezen.

De Eleonora's Valk broedt als een van de weinige valken in kolonies, in holen op rotsige eilanden en kliffen. De vogels broeden laat in de zomer, omdat ze de jongen voeren met trekvogels, een uniek specialisme. Verder eten ze ook insecten. Deze Mediterrane soort broedt van de Canarische Eilanden tot en met Cyprus, waarbij richting het oosten de donkere fase talrijker wordt (ca 25%). De populatie wordt geschat op ruim 30.000 vogels. Recent zijn de verschillende trekroutes naar Madagascar ontdekt, waarvan sommigen dwars door Afrika lopen, met voor de westelijke routes een stop in de Sahel.

Eleonora's Valken zijn met hun extreem lange vleugels ware acrobaten langs de kliffen, geweldig om te zien. Ik genoot elke avond van deze magnifieke vogels op de Kensington Cliffs, aan de zuidkust van het eiland. Dit stuk is trouwens van het Verenigd Koninkrijk, inclusief militaire basis nabij, maar daar heb je geen last van.

De Zilveralk is steeds present bij de monding van de Odiel rivier (gister en vandaag gezien).

Na ruim 6 uur wachten op deze bekende plek in zuidoost-Portugal, een oude verlaten mijn, kwamen 's middags drie vogels laag langs. Ze lieten zich langdurig fraai bekijken. Daarna maakten de vogels hoogte en zag ik ze opgaan in een groep van in totaal16+ Pijlstaartgierzwaluwen. Misschien zijn de vogels vroeg in de morgen of in de avond makkelijker?

Deze soort is algemeen in sub-sahara Afrika en is een zomergast in de WP, waar deze vanaf eind mei broedt in zuid-Spanje, oost-Portugal en centraal-Marokko in oude Roodstuitzwaluw nesten.

Ik lees dat de soort zich 'heeft uitgebreid' naar de WP en dat de populatie groeiende is, maar ik lees ook dat de trend niet bekend is. Birdlife schatte in 2015 de Europese populatie  op 110-200 paren.

Buiten het Iberische Schiereiland is het aantal waarnemingen in elk geval groeiende, met de laatste 5 jaar gevallen in Italie, Frankrijk, Denemarken, Engeland en natuurlijk vorig jaar oktober op Schiermonnikoog. Deze lijkt nog niet ingediend? Ik zie 'm ieg niet staan bij dutchavifauna.nl.

Deze Balearenkruisbek (Albino) (Die mijn vrouw ontdekte)  fotografeerde ik op Mallorca.    

Plaats: Finca Son Real Mallorca    39.736823, 3.181500

Groeten Hennie Lammers Budel Dorplein.

Ongeringd ;)

De 3e voor de WP, na UK en Finland. Twee weken geleden ontdekt door Roland Bekkers, die op een Facebook pagina vroeg welke vogel hij had gefotografeerd. Sindsdien vrijwel dagelijks gezien door vele vogelaars. De vogel bestrijkt een groot stuk van de Odiel en is soms uren 'kwijt'. In de avond is de vogel vaak makkelijker, dan veelal bij het 'Dwergstern zandbankje'. Er staan veel hobby vissers aan de kant en een aantal dagen geleden raakte de Zilveralk verstrikt in visdraad. Een dappere Spaanse vogelaar heeft de vogel echter tijdig weten te bevrijden. 

It is one of the seven Sandgrouse that we can see in Iran.

Half mei heb ik vanuit Zweden een reisje naar Noord-Noorwegen en Finland gemaakt om nog eens wat ontbrekende soorten op mijn Scandinavië-lijstje te gaan zien. Niet alles is gelukt, maar wel wat verrassende waarnemingen gedaan, zoals die van honderden, zo niet duizenden middelste jagers. Ik wist eigenlijk niet dat ze in zulke grote aantallen voorbijtrokken of ter plaatse zouden zijn. De lokale drieteenmeeuwen – die in nog veel grotere aantallen waren – hadden het er maar moeilijk mee. Behalve deze middelste jagers waren er ook relatief veel geelsnavelduikers en opvallend veel walvissen (witsnuitdolfijn, dwergvinvis, gewone vinvis, noordse vinvis (?) en bultrug). Gefotografeerd uit de prachtige 'gapahuk' van Biotope in Hamningberg.

In de omgeving van Akseki een dagje gevogeld, met ook hier een drinkplek die verschillende soorten aantrok, waaronder deze fraaie soort.

Zag deze fraaie nog niet op de site staan, motacilla superciliaris, niet als aparte ondersoort door I.O.C. genoemd, wel in de Collins.
Samen met Feldegg en Dombrowskii, laatste ook  niet vermeld als ondersoort.
Foto Siegfried Woldhek

De Turkse Boomklever is iets kleiner dan onze Boomklever en heeft een iets langere snavel. Een vrij algemene soort (in het juiste habitat) die buiten Turkije alleen voorkomt op Lesbos, in Georgië en een klein stukje (Kaukasisch) Rusland.