Foto van Godfried Schreur. Deze mogelijke/ waarschijnlijke Geelsnavelreiger/ Yellow-billed Egret Ardea brachyrhyncha (split van Intermediate: Yellow-billed in Afrika en Medium Egret in Azië) werd afgelopen zaterdag door Godfried Schreur ontdekt bij het stuwmeer van Alcollarín, Extremadura, Spanje. Lijkt er goed uit te zien en de vogel is vandaag nog aanwezig. Maar mogelijk zijn er nog tricky hybriden? Iemand die hier goed in zit? Zou eerste voor Spanje zijn. 

Meer foto’s hier

In 2002 is de Aasgier op Canarische Eilanden (Lanzarote en Fuerteventura) beschreven als nieuwe ondersoort. Dit taxon is rossiger, heeft een minder gele washuid bij de snavel, is significant groter en zwaarder en verschilt genetisch. Het taxon had maar 30 broedparen. Inmiddels is dit door goede bescherming gegroeid naar 60-80 broedparen en 300 exemplaren.

Nabij Tiscamanita is een vulture feeding station. Toegang is strikt verboden, maar vanaf de openbare weg vliegen ze daar wel prettig laag langs. Ik zag hier minimaal 20 vogels in de diverse kleden.

De Canarische Grielen vertonen nogal wat variatie, waarbij sommige vogels,  donkerder zijn dan anderen.

Diverse keren gezien in Marokko en Westelijke Sahara. Behalve het verenkleed toont de Atlasbuizerd weinig gelijkenis met Arendbuizerd: de jizz (bouw en grootte) doen meer denken aan Buizerd. Leuk weetje: de Atlasbuizerd kent geen donkere vorm.

Nieuw voor de gallery

Spektakel in de Hoge Atlas

Ze kwamen net weer aan in de broedgebieden en we moesten even werken om er 1 te zien tijdens de Marokko reis met BirdingBreaks. 

Dit is één van de zeldzaamste taxa van de WP (20-40 paar; HBW). Matige foto, maar er stond er nog geen op de site.

Na de foto vliegende Sahelzandhoenen van Eduard kan ik natuurlijk niet achterblijven ;-) 

Ten oosten en zuiden van het Atlas gebergte zagen we diverse kuifleeuweriken, maar de meeste bleken Thekla's. Op de foto's is de 'bolle ondersnavel' goed te zien. Bij de bekende plek voor Langsnavelkuifleeuwerik nabij Ouerzazate zijn we niet geweest, maar bij Rissani zagen we enkele overtuigende Langsnavelkuifleeuweriken. Hierbij viel behalve de lengte vaak ook de dikte van de snavel op. De vogels waren meestal redelijk 'vlak' getekend, maar de vogel op de foto rechtsboven is dat duidelijk niet. In de Westelijke Sahara zagen we langs de kust enkele Langsnavelskuifleeuweriken. De vogel bij Nazarane, zie de foto rechtsonder, lijkt echter een 'gewone' Kuifleeuwerik te zijn?

Bij een waterplasje nabij Merzouga kwamen meerdere groepjes Kroonzandhoenders drinken en enkele grote groepen Sahelzandhoenders. Erg gaaf!

In het door droogte geteisterde zuiden van Fuerteventura hadden verschillende Roodborsttapuiten hun toevlucht gezocht tot de besproeide golfbaan van Morro Jable.

Lastige soort om te zien te krijgen hoewel ze behoorlijk algemeen zijn. 

Blijven vaak in de begroeiing

Indien aanvaard de eerste Tibetaan voor Cyprus

indien aanvaard de eerste Tibetaan voor Cyprus 

Ondersoort C.t. degener

Man boven, vrouw onder.

In het door droogte geteisterde zuiden van Fuerteventura hadden verschillende Roodborsttapuiten hun toevlucht gezocht tot de besproeide golfbaan van Morro Jable.

De Roodstuittapuit komt voor van de de Westelijke Sahara tot Jordanië. Het is een lokale soort in haar verspreidingsgebied. In N-Egypte en Marokko zijn ze relatief algemeen, elders schaars tot zeldzaam. Tijdens de 15e daagse trip door Marokko en Westelijke Sahara zagen we de soort alleen nabij Boumalne. Op de vuilnisbelt waren ze talrijk met circa 10 exx. 

Dit fraaie taxon zagen we tweemaal in Marokko, beiden malen nabij Ouerzazate. De doortrekkende alba's waren veel talrijker.

Fotografisch een stuk leuker en qua ervaring eigenlijk ook waren een stuk of 250 ijseenden die rondom de haven van Saaremaa zaten. Regelmatig kwamen de groepen luid roepend langs vliegen. De Stellers Eiders werden normaal gesproken ook bij die haven gemeld, maar die vonden we uiteindelijk allemaal in de luwte terug. De ijseenden trokken zich van de harde wind niets aan. Voor meer foto's en een video zie mijn website.

De populatie Stellers Eider die overwintert voor de kust van Estland is best opmerkelijk aangezien die ongeveer 1500 kilometer verwijderd is van de dichtsbijzijnde populatie helemaal in het noorden van Scandinavië. Zeker 100 exemplaren overwinteren elk jaar voor de kust van het eiland Saaremaa in de Oostzee. Van de losse exemplaren die her en der langs de kust van de Oostzee gezien worden, lijkt de kans mij groot dat ze uit deze groep afkomstig zijn. Wellicht ook de gevallen die in Nederland zijn gezien? Geen al te beste foto, maar ik vond het toch leuk om deze te delen. Voor meer zie mijn website.

Deze uit de Estse bossen vond ik ook nog wel aardig om te delen. In onze midweek zagen we ook auerhoen en korhoen. Hazelhoen was verreweg het meest algemeen. Dat viel vooral op als we 's nachts met de warmtebeeld aan de gang gingen. Het was ook de enige hoen die al aan het baltsen was, kennelijk gaan ze al heel vroeg aan de gang. Ondanks die algemene aanwezigheid was het niet eenvoudig om er eentje bij daglicht te zien en dit was dan ook wel een karakteristiek beeld. Meer Estland dus op mijn website.

's Nachts in Estland was dit de uil die we het vaakst tegen kwamen. We zouden de soort overigens niet beter zien dan op de eerste nacht. Op de eerste nacht zagen we ook onze echte doelsoort: Euraziatische lynx! Voor de fijnproever: ik heb wat schaduwen van takjes verwijderd op zijn kop.

We zijn net terug van een succesvol rondje Marokko plus 3 dagen Westelijke Sahara. Alle specialiteiten zagen we tijdens deze trip, met uitzondering van de Golden Nightjar en de Sudan Golden Sparrow.

De nachtzwaluw is sinds 2015 jaarlijks bij Oued Jenna waargenomen (de coronajaren 2021-2022 niet meetellend). Jaarlijks zijn dus wel 1 of 2 paar aanwezig. Regen in het najaar ervoor is echter belangrijk en die is in 2023 niet/nauwelijks gevallen. Het was erg droog, met weinig insecten. Mensen met plannen raad ik aan om de berichten af te wachten cq. volgend jaar te gaan.

Het is overigens heerlijk birden in de Westelijke Sahara. Afrikaanse Koningsstern, Barberijse Valk en duizenden steltlopers in de baai bij Dakhla. Via de uitstekende asfaltweg naar het binnenland zijn Dunns Leeuweriken te vinden. Oued Jenna, 300km ten oosten van Dakhla, is dé plek voor de specialiteiten Golden Nightjar, Sudan Golden Sparrow en Cricket Warbler. De laatste soort is ook enigszins gevoelig voor droogte, maar gelukkig was die wel aanwezig, doch in kleinere aantallen dan normaal. Ook leuke soorten als Lannervalk, Goudgele Babbelaar, Woestijnmus, Westelijke Orpeusgrasmus, Zwartkruinvinkleeuwerik en Diksnavelleeuwerik zijn hier te vinden. Het spotlighten is ook de moeite waard. We zagen Afrikaanse Wilde Kat, Fennek en Ruppels Vos, terwijl ook Sand Cat en Golden Jackall mogelijk zijn.

Maar liefst 5 exemplaren konden we prachtig zien op deze legendarische plek. Het huidige aantal Afrikaanse Velduilen op deze plek, de stronghold voor dit endemische taxon, wordt geschat op 35-40 vogels. 

Na in 2006 de meest zeldzame van de twee al als wandelaar op Gran Canaria te hebben gezien,18 jaar later tijdens een korte vakantie de andere ook kunnen bijschrijven.

De recent gesplitte Roodborst van Gran Canaria. Om eerlijk te zijn zie ik weinig verschil met onze Roodborst itt de Tenerife Roodborst. De zang is wel degelijk anders en doet meer denken aan de Tenerife Roodborst.

Overigens reageerde deze vogel sterk op het afspelen van de zang van onze eigen Roodborst. De botanische tuin net buiten Las Palmas is een goede plek voor deze soort.

Waar kan je beter heen om aan het nare winterweer te ontsnappen! 

Gran Canaria heb ik destijds (2001-2002) laten liggen in mijn 'quest' om alle endemische vogelsoorten en herkenbare ondersoorten van de Macaronesische Eilanden te filmen. In die tijd waren er niet veel onderscheidende kenmerken over de ondersoorten van de Blauwe Vink bekend, laat staan DNA. En als er dan naast een Blauwe Vink ook nog een gesplitte Roodborst te halen valt..... 

De uitgezette populatie sprak mij niet echt aan en had mijn zinnen gezet op de plek waar de laatste wilde vogels zitten. Alhoewel niet makkelijk, gelukkig een ongeringd mannetje kunnen vinden.

Deze soort zie je bij Mudayy op verschillende plaatsen. Wellicht de beste plek is het waterreservoir aan de ZO kant van het dorp waar ze komen drinken

Deze prachtige vogels zijn algemeen in het beboste gedeelte van de bergen in Dhofar. Een heel enkel mannetje  zoals deze vogel heeft heel veel wit in zijn verenkleed.

Altijd leuk die combi van woestijngrasmus en woestijntapuit. Een goede plek om ze te vinden op Barr Al Hikman zijn de bosjes op de zandige aanspoellijn in het hart van het gebied.

In januari 2020 zat deze interessante Rouwtapuit nabij Uvda Airport in Israel. Zelf zag ik de vogel op 16 en 17 januari. Wat de vogel interessant maakt is de donkere kruin. Een kenmerk voor de 'persica' ondersoort.

Ik heb vervolgens een poepmonster verzameld en naar Peter opgestuurd.

Heb je daar naar nog wat mee kunnen doen Peter??

Ziet er anders uit dan de vogel die Max net plaatste uit Saudiër Arabie

Ik keek een beetje raar aan tegen deze foto van deze soort. Hier een vogel van deze zomer in SA.  Altijd lastig determineren van 1 foto natuurlijk. Leuke soort overigens en Oman, SA en Yemen zijn de enige landen waar je deze soort kan zien in de echte WP. Arabië kent overigens een aparte ondersoort "simplex" van deze soort. Ben benieuwd of er nog splits gaan komen na publicatie van de leeuweriken herschikking van Alstrom.

En tenslotte deze prachtige vogel van de beboste gedeeltes van Dhofar.

Ik kan het niet laten weer een foto in te dienen van de arabische zwartkop . Met wat geduld laat deze schitterende sylvia zich heel goed zien. 

Ook voor de waterfazant in Dhofar was het een goed jaar. Op drie plaatsen  kon je ze goed zien tot 4 ex tegelijk.

Indische-,sporen-,witstaart- en zelfs steppe kievit kan je wel zien in Oman. Hoe bijzonder is het gewoon een kievit in een plasje 5 km ten oosten van Ash Shuwaymiyyah te zien.

De enige plaats waar je met enige zekerheid de sporenkievit in Oman kan zien is de sewage dump van Salalah. Meestal zitten ze in het drogere gedeelte in de zuidoost hoek. Deze gingen even bij de Abdims ooievaars zitten.

Een typische soort voor Dhofar die regelmatig op de farms in en rond Salalah te zien is. Deze vogel zat echter hoog in de bergen boven wadi Darbat.

Het is een goede winter voor de coromandeleend in Oman. Op verschillende plaatsen op zoetwater langs de kust van Dhofar was hij goed te zien.