We zijn net terug van een succesvol rondje Marokko plus 3 dagen Westelijke Sahara. Alle specialiteiten zagen we tijdens deze trip, met uitzondering van de Golden Nightjar en de Sudan Golden Sparrow.

De nachtzwaluw is sinds 2015 jaarlijks bij Oued Jenna waargenomen (de coronajaren 2021-2022 niet meetellend). Jaarlijks zijn dus wel 1 of 2 paar aanwezig. Regen in het najaar ervoor is echter belangrijk en die is in 2023 niet/nauwelijks gevallen. Het was erg droog, met weinig insecten. Mensen met plannen raad ik aan om de berichten af te wachten cq. volgend jaar te gaan.

Het is overigens heerlijk birden in de Westelijke Sahara. Afrikaanse Koningsstern, Barberijse Valk en duizenden steltlopers in de baai bij Dakhla. Via de uitstekende asfaltweg naar het binnenland zijn Dunns Leeuweriken te vinden. Oued Jenna, 300km ten oosten van Dakhla, is dé plek voor de specialiteiten Golden Nightjar, Sudan Golden Sparrow en Cricket Warbler. De laatste soort is ook enigszins gevoelig voor droogte, maar gelukkig was die wel aanwezig, doch in kleinere aantallen dan normaal. Ook leuke soorten als Lannervalk, Goudgele Babbelaar, Woestijnmus, Westelijke Orpeusgrasmus, Zwartkruinvinkleeuwerik en Diksnavelleeuwerik zijn hier te vinden. Het spotlighten is ook de moeite waard. We zagen Afrikaanse Wilde Kat, Fennek en Ruppels Vos, terwijl ook Sand Cat en Golden Jackall mogelijk zijn.

Maar liefst 5 exemplaren konden we prachtig zien op deze legendarische plek. Het huidige aantal Afrikaanse Velduilen op deze plek, de stronghold voor dit endemische taxon, wordt geschat op 35-40 vogels. 

Na in 2006 de meest zeldzame van de twee al als wandelaar op Gran Canaria te hebben gezien,18 jaar later tijdens een korte vakantie de andere ook kunnen bijschrijven.

De recent gesplitte Roodborst van Gran Canaria. Om eerlijk te zijn zie ik weinig verschil met onze Roodborst itt de Tenerife Roodborst. De zang is wel degelijk anders en doet meer denken aan de Tenerife Roodborst.

Overigens reageerde deze vogel sterk op het afspelen van de zang van onze eigen Roodborst. De botanische tuin net buiten Las Palmas is een goede plek voor deze soort.

Waar kan je beter heen om aan het nare winterweer te ontsnappen! 

Gran Canaria heb ik destijds (2001-2002) laten liggen in mijn 'quest' om alle endemische vogelsoorten en herkenbare ondersoorten van de Macaronesische Eilanden te filmen. In die tijd waren er niet veel onderscheidende kenmerken over de ondersoorten van de Blauwe Vink bekend, laat staan DNA. En als er dan naast een Blauwe Vink ook nog een gesplitte Roodborst te halen valt..... 

De uitgezette populatie sprak mij niet echt aan en had mijn zinnen gezet op de plek waar de laatste wilde vogels zitten. Alhoewel niet makkelijk, gelukkig een ongeringd mannetje kunnen vinden.

Deze soort zie je bij Mudayy op verschillende plaatsen. Wellicht de beste plek is het waterreservoir aan de ZO kant van het dorp waar ze komen drinken

Deze prachtige vogels zijn algemeen in het beboste gedeelte van de bergen in Dhofar. Een heel enkel mannetje  zoals deze vogel heeft heel veel wit in zijn verenkleed.

Altijd leuk die combi van woestijngrasmus en woestijntapuit. Een goede plek om ze te vinden op Barr Al Hikman zijn de bosjes op de zandige aanspoellijn in het hart van het gebied.

In januari 2020 zat deze interessante Rouwtapuit nabij Uvda Airport in Israel. Zelf zag ik de vogel op 16 en 17 januari. Wat de vogel interessant maakt is de donkere kruin. Een kenmerk voor de 'persica' ondersoort.

Ik heb vervolgens een poepmonster verzameld en naar Peter opgestuurd.

Heb je daar naar nog wat mee kunnen doen Peter??

Ziet er anders uit dan de vogel die Max net plaatste uit Saudiër Arabie

Ik keek een beetje raar aan tegen deze foto van deze soort. Hier een vogel van deze zomer in SA.  Altijd lastig determineren van 1 foto natuurlijk. Leuke soort overigens en Oman, SA en Yemen zijn de enige landen waar je deze soort kan zien in de echte WP. Arabië kent overigens een aparte ondersoort "simplex" van deze soort. Ben benieuwd of er nog splits gaan komen na publicatie van de leeuweriken herschikking van Alstrom.

En tenslotte deze prachtige vogel van de beboste gedeeltes van Dhofar.

Ik kan het niet laten weer een foto in te dienen van de arabische zwartkop . Met wat geduld laat deze schitterende sylvia zich heel goed zien. 

Ook voor de waterfazant in Dhofar was het een goed jaar. Op drie plaatsen  kon je ze goed zien tot 4 ex tegelijk.

Indische-,sporen-,witstaart- en zelfs steppe kievit kan je wel zien in Oman. Hoe bijzonder is het gewoon een kievit in een plasje 5 km ten oosten van Ash Shuwaymiyyah te zien.

De enige plaats waar je met enige zekerheid de sporenkievit in Oman kan zien is de sewage dump van Salalah. Meestal zitten ze in het drogere gedeelte in de zuidoost hoek. Deze gingen even bij de Abdims ooievaars zitten.

Een typische soort voor Dhofar die regelmatig op de farms in en rond Salalah te zien is. Deze vogel zat echter hoog in de bergen boven wadi Darbat.

Het is een goede winter voor de coromandeleend in Oman. Op verschillende plaatsen op zoetwater langs de kust van Dhofar was hij goed te zien.

De drinkplaats voor de zandhoenders is spectaculair. In de avondschemering ongeveer 50 lichtensteins en in de morgen ongeveer 1000 roodbuik,100 kroon en 100 sahelzandhoenders. Wat opviel was dat zeker 90% van de kroonzandhoenders mannetjes waren. Vrouwtjes op nest?

Iedere vogelaar gaat voor de zijdestaart naar de palmenbosjes in het dorpje Mudayy. Je moet wel goed zoeken en geduld hebben want ze kunnen zich goed verstoppen tussen de palmbladeren. Ik zag een groep van 7 met tenminste 2 ad en 3 juv.

Dit jaar waren er flink wat bastaardarenden te zien in Dhofar zoals hier op de slikken van Raysut waar er wel 6 tegelijk  waren. Ook zag ik flink wat keizer-, dwerg-, slangen- en havikarenden. De aantallen steppearenden vielen tegen. Normaal honderden maar nu slechts tientallen ook op de nieuwe afvaldump op de weg naar Thumrait waren er relatief weinig. Twee zwarte arenden lieten zich op de bekende plek  zien maar daar moest ik wel de tijd voor nemen.

Iedereen die naar Dhofar gaat hoopt deze soort te zien. Een heel betrouwbare plek is een grot met druipstenen hoog in Wadi Darbat ongeveer bij de hoogste waterval. Op observation.org is de exacte locatie te vinden. Om er te komen is  een 4x4 eigenlijk wel nodig . Heel veel vogels uit de regio komen hier van de vallende druppels water drinken en dus ook deze iconische soort. ik was er verschillende keren en heb ze daar altijd gezien.

Ayn Hamran is een toplokatie voor zangvogels ook in de winter. Hier zag ik o.a. struikrietzanger,oostelijke orpheusgrasmus, draaihals,  kleine vliegenvanger en 2"bonte"vliegenvangers die hier zeldzaam zijn. De vogel op de foto determineer ik als balkanvliegenvanger op basis van de grootte en locatie van de lichte handpenvlek. Van de andere vogel ben ik niet zeker of het een balkan of bonte was.

Deze vogel zat zich in de zon op te warmen in de enige hoge bomen in de streek aan de oostkant van Mahawt/Hijj .Het is een vaste plek voor deze soort maar de hoge bomen daar trekken allerlei leuke vogels zoals 2 indische scharrelaars die hier zeldzaam zijn.

Deze foto toont een groot gedeelte van een groep van 66 grote kanoeten die ik zag bij Film. Ik heb de indruk dat het aantal grote kanoeten op deze locatie over de laatste 8 jaar dat ik hier kom  aan het toenemen is.  De vraag is waar komen ze vandaan?

De groep van Piersma heeft aannemelijk gemaakt dat de populatie rosse grutto's die hier overwinterd een geisoleerd broedgebied boven Kazakstan heeft en in een keer  naar Barr Al Hikman vliegt. Dat verklaard goed waarom ik ondanks veel zoeken nooit een gekleurringde rosse grutto hier zag. Zowel op de westelijke als de oostelijke trekroutes van de rosse grutto zijn altijd wel geringde vogels te zien.

Ik speculeer dat er ook voor de grote kanoet een geïsoleerde populatie meer centraal in noord Azië bestaat. 

En dan nog een vraag: Waar komen toch die tientallen grutto's vandaan die op vrijwel elk stukje zoet water langs de kust van Dhofar overwinteren? Het zijn geen oostelijke grutto's want die zijn goed te herkennen.

Overigens is het altijd vogelfeest bij Film met 350 krabplevieren. Dit jaar slechts 5 breedbekstrandlopers hier tegen ongeveer 100 een jaar geleden. 

tip: Bij het inmiddels gesloten restaurant Al Beed staat een hoge uitkijktoren. Ga daar rond 15.00  zitten en speur land inwaarts over de hoge palmbomen. Je ziet dan flink wat roofvogels en je hebt een heel grote kans om deze vogel te zien

Vlak bij het dorp

Ik vrees dat wanneer ze misschien NL aan doen ik door het drukke werk geen tijd heb om meteen te gaan dus vandaag maar naar België gegaan om dit “verhaal” met eigen ogen te zien. Best wel even zoeken in die weilanden met vele laagten waar ganzen in verdwijnen. Na twee uur werden door andere de vogels gevonden tussen voornamelijk Kolganzen. Er zijn overigens nog heel wat Kleine Rieten aanwezig. Het kaartje rechts kreeg ik op de app van Fred Visscher en hoop dat ik hem in deze compilatie mag gebruiken. Het geeft op een hele mooie manier de afstanden weer. Ik zou wel heel graag willen weten of het verhaal van Arnoud klopt dat beide vogels apart zijn gearriveerd in Noorwegen. Wat betreft het gedrag lijkt het namelijk een paartje. 

Een treintje mannelijke Witbuikzandhoenders op weg naar de drinkplaats. 

Mannetje Witbuikzandhoen vanuit een schuilhut nabij El Planeron, Belchite, in Spanje. Een van de 10-tallen vogels die hier in de ochtend kwamen drinken en socializen. Een unieke ervaring om zo lang, zo dichtbij deze fantastisch getekende vogels te mogen doorbrengen.

Meer zandhoen foto's hier.

Ik had wel verwacht/gehoopt een steenarend te kunnen zien en fotograferen, maar dat ik er eentje zo mooi en van dichtbij kon zien overtrof mijn verwachtingen. De andere dagen alleen heel hoog/ver gezien.

Een week geleden deze geweldenaar een aantal keren kort, maar prachtig kunnen zien. 

A new image of a 1st winter individual. 

A 1st winter individual. 

Witwangfluiteend - White-faced whistling duck - Dendrocygna viduata

Tijdens een weekendje weg in zuid Duitsland stond op de laatste ochtend een wandeling voor de witrugspecht op de planning. Het was een mooie witte wereld en het sneeuw kraakte onder onze voeten. Na 1,5km wandelen hoorde we geroffel. Al snel hadden we de witrugspecht in beeld aan de voet van een boom. De vogel was in alle rust te observeren waarna hij een boom opschoof, paar keer kiepte en toen hoog naar een ander bosje vloog. Later kwamen we een lokale fotograaf tegen die vertelde dat het paartje hier nu al een aantal jaar zit en dit jaar jonge groot heeft kunnen brengen. Een goede goedmaker voor de zoektocht in de Pyreneeën afgelopen zomer, en hoe.

Vale gier in het eerste ochtendlicht vanaf mijn favorite plek in Spanje om vale gieren te fotograferen.

Dit was wel de soort van de Marokko vakantie vorig jaar.

Aasgier op de voederplaats voor vale en monniksgieren. Ze kwamen pas opdagen nadat het meeste geweld geweest was, om daarna als Barneveldse kippen de restjes op eten.

Dichtbij zijn ze nog indrukwekkender. 

Eén van de drie ver noordelijk overwinterende Rotskruipers langs de Rijn in Duitland, en waarschijnlijk de makkelijkste van de drie; de wand is goed te scannen vanaf het parkeerplaatsje beneden en nog beter als je de trap langs de wijnhelling opgaat naar het bovengelegen asfaltpad - de vogel foerageert meestal rondom of boven de grot (en als je veel geluk hebt op het kleine lager gelegen wandje direct bij de parkeerplaats). De andere plek bij Bonn  (basaltgroeve bij  Oberkassel) is wat minder overzichtelijk en vraagt een korte maar best steile en glibberige klim naar het uitkijkpunt. De vogel van St Goar laat zich bij mijn weten het mooist zien maar is ook het minst stabiel/vaak aanwezig (vooral 's ochtends nabij de slaapplek op de burcht en dan weer eind van de dag). Op de plek bij de Drachenfels werden gisterochtend door andere (Nederlandse) vogelaars ook zes Grijze Gorzen gezien - in de middag bleken die helaas niet terug te vinden. Overigens mijn eerste Rotskruiper buiten Nederland (1989/90 en 2010).

It was a nice day when I was able to photograph this male White-winged grosbeak.

They were a pair that were feeding on the fruit of juniper trees on a very cold morning in the mountainous region.

Het betreft hier (waarschijnlijk) de ondersoort A.e.major (behoort in ieder geval tot de alpinus-groep). Volgens HBW-VII is de brede band over de zijkant van de kop bij major zwart-bruin. Harrap & Quinn (1996) geven aan dat de alpinus-groep hetzelfde koppatroon heeft als de europaeus-groep (naar zeggen niets over de kleur). 

Bij de 12 exemplaren die ik zag was de band over de zijkop echter licht bruin. Bij één exemplaar was deze zelfs zo licht (en smal) dat het bij vooraanzicht net een Witkopstaartmees leek. Ik vind nergens iets over staartmezen met een licht-bruine band over de kop.

Een duidelijk verschil met onze staartmezen zijn de grijze bovendelen en de kortere staart. 

Harrap & Quinn (1996) - Tit, Nuthatches and Treecreepers

De tweede van de drie Duitse Rotskruipers die ik nu heb bezocht. Alledrie bevinden zich langs de Rijn, grofweg tussen Bonn en Mainz. Wie weet hoeveel er zitten op de geschikte plekken. Drie exemplaren zo noordelijk is toch wel uitzonderlijk en trekt aardig wat aandacht van Duitse maar ook van Nederlandse vogelaars. Makkelijk is deze zeker niet, bij de ochtendschemer vloog de vogel uit zijn mogelijk slaapplek en foerageerde kortstondig waarna hij zich pas weer tegen half vijf voor 10-15 minuten goed liet bekijken. Volgende week naar nummer drie?