Monotypische soort die voorkomt van Zambia tot en met het zuidwesten van het Arabisch Schiereiland. In de zomer is het vaak mistig in het Asir gebergte, zo ook op deze foto.

Een fotp van deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Van de nominaat C. u. undulata stond nog geen foto in de DB galerij. De Canarische Kraagtrap C. u. fuertaventurae is iets kleiner en donkerder.

Een vrij algemene soort in het Asir gebergte.

Deze soort stond nog niet (met een foto) in de DB Gallerij.

Een vrij algemene soort in het Asir gebergte.

Deze soort stond nog niet (met een foto) in de DB Gallerij.

Een vrij algemene soort in het het Asir gebergte.

Deze soort stond nog niet (met een foto) in de DB Gallerij.

Leuke bonus tijdens het boottochtje voor Dougalls Sterns afgelopen week. Deze Brilstern zat al enkele dagen op Coquet Island

Deze Afrikaanse soort komt voor tot zuid-Oman, waar het lokaal talrijk is. Een foto van deze soort stond nog niet in de DB Gallerij.

De Indian Silverbill is een inheemse broedvogel van noord-Oman, terwijl de African Silverbill (Zilverbekje, met donkere bovenstaartdekveren) een inheemse broedvogel is van zuid-Oman.

Een foto van deze soort stond nog niet in de DB galllerij.

Een Zwarte Arend zat er niet in met de dichte mist, maar deze Langsnavelpieper was ook leuk.

Deze soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Deze soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.

Van dit taxon stond nog geen foto in de DB Gallerij.

Dit taxon stond nog niet met een foto in de DB Gallerij. Het komt voor aan weerszijden van de Rode Zee: langs de kust van Sudan tot Somalië en langs de kust vanaf Jeddah tot en met Jemen. Ik kan niet zo snel terugvinden wat de verschillen zijn met de andere drie Witbandleeuwerik taxa. Een blik op de (weinige) foto's die ik kan vinden van dit taxon vallen mij de grote dekveren op. Deze zijn in zit duidelijke wit-zwart getekend bij desertorum itt grotendeels zandkleurig bij de andere taxa.

Ook deze soort stond nog niet in de DB Gallerij. Zeer variabel, maar goed van Kuifleeuwerik te onderscheiden door de convexe ondersnavel.  

Ondanks dat ze op slechts enkele meters liepen, leidde een gemengde groep Rosse Woestijnleeuweriken en Dunns Leeuweriken in het begin tot enige verwarring. In zit vond ik de 'gezwollen roze snavel' het gemakkelijkste veldkenmerk voor Dunns. Na enig bestuderen vallen ook de homogeen gekleurde bovendelen van de Dunns op. Bij twijfel biedt de staart altijd uitkomst. In vlucht vaak goed te zien, net als op foto's (zwarte eindband voor Rosse en zwarte staartzijde voor Dunns). 

Door foutieve afbeeldingen, zoals in de Birds of Macaronesia, is het een hardnekkig misverstand dat dit taxon vooral bleker is dan de nominaat. Dit is gelukkig gecorrigeerd in het recente artikel in DB. Hierin valt te lezen dat het voornaamste verschil het ontbreken van de zijborst streping is bij bournei. Het andere kenmerk, namelijk het ontbreken van de kopkap bij onvolwassen vogels, heb ik niet geconstateerd. Dat kenmerk kan denk ik van tafel. 

De foto's linksonder en rechts zijn genomen in het laatste avondlicht en komen daardoor wat rossiger over. Voor de duidelijkheid: links twee adulte vogels en rechts twee onvolwassen vogels. 

Het gaat goed met dit taxon, dat conform de CSNA een soort is, maar dat is (nog) niet overgenomen door IOC, Birdlife of Cornell. Lange tijd had de soort het lastig, maar de laatste jaren zitten de aantallen in de lift.

De Gon-gon (Fea's Petrel) is een van de vier taxa in het 'donsstormvogel complex'. Alle vier hebben inmiddels soortstatus. De Gon-gon is een endemische broedvogel op de Kaapverdische Eilanden. Ruim 1000 paar broedt op de berghellingen van 4 eilanden in de winter. Vanaf begin mei trekken ze richting de oostkust van de VS. We zagen op 3 mei 20 exx, maar een week later zagen we er geen enkele meer.

De Neglected Kestrel van de noordelijke eilanden van Kaapverdië heeft een unisex verenkleed en korte vleugels. Daarmee lijkt dat taxon minder op 'onze Torenvalk' dan deze Alexanders Torenvalk. Bovenstaande foto toont een vrouwtje. Het mannetje heeft een licht grijzig achterhoofd en iets grijzigere staart. Alexanders Kestrel is een endemisch taxon en komt voor op de zuidelijke en oostelijke eilanden van Kaapverdië.

Razo is een zeevogel paradijs en vele vogelaars hebben goede herinneringen aan hun overnachting op het eiland, lang geleden. Sinds 1955 is het een beschermd gebied en per 1990 zelfs een nationaal park. Sedert een kleine 10 jaar is het verboden om het eiland te betreden zonder permit. De bescherming wordt steeds strikter. Op papier, want in de praktijk werd er weinig gehandhaafd. Dit is gelukkig ten goede gekeerd. Er worden boetes van duizenden euro's uitgedeeld aan vissers die het eiland betreden en er is vrijwel continue monitoring van onderzoekers op en rond het eiland. Er wordt samengewerkt met de lokale vissers, zodat ook hier begrip is en blijft. Voorheen oogsten zij duizenden eieren en vogels jaarlijks op het eiland. 

De populatie was in de vorige eeuw rond de 200-250 vogels. Door een droge periode periode daalde dit aantal tot 95 exemplaren rond het jaar 2000. Sindsdien zijn de aantallen gestegen tot 1.100 exemplaren. Enkele tientallen vogels zijn uitgezet op Santa Luzia. Grappig detail: enkele geringde vogel doken weer op op Razo. Het zijn honkvaste beesten, want ze zijn tot nog toe slechts 1 maal ooit buiten Razo (en Santa Luzia) gezien. Ondanks dat de onringende eilanden goed te zien zijn vanaf Razo.

In de 15e eeuw koloniseerde de mens de Kaapverdische Eilanden. Aan de hand van fossielen wordt aangenomen dat de Razoleeuwerik hiervoor ook op 3 andere eilanden voorkwam. 

De soort is door Birdlife geclassificeerd als Critically Endangerd, ondanks de stijging van de populatie. Door het kleine leefgebied, omdat het een grondbroeder is en omdat er geen waterbron is op het eiland is (en blijft) de soort zeer kwetsbaar.

De boottocht naar het eiland duurt vanaf Sao Nicolau een kleine drie uur. Wij hadden geluk met een relatief kalme zee. De enige 'aanlegplek' van het eiland, in het zuidwesten, is ook de beste plek om de leeuwerik te zien. Na drie uur dobberen vlakbij de oever zagen we 1+1+4 vogels foerageren langs de waterkant. Ik vermoed dat ze daar foerageren op mineralen? De beste tijd lijkt rond het middaguur te zijn, zo vertelde de schipper.

Het was trouwens een odyssee om hier te geraken. We moesten de reis met 4 dagen verlengen omdat diverse binnenlandse vluchten werden gecanceld van en naar Sao Nicolau.

Een talrijke (endemische) broedvogel op de Kaapverdische Eilanden. Gezien het kleine broegebied is de soort Near-Threatened met een geschatte populatie van 25.000 vogels. De broedgebieden zijn al sinds 1991 beschermd, maar het toezicht was lange tijd vrijwel afwezig. De laatste jaren is dit sterk verbeterd en op sommige eilanden is 24/7 monitoring door natuuronderzoekers. Ook het uitdelen van hoge boetes schrikt af. Desondanks worden nog steeds jaarlijks duizenden eieren en jongen 'geoogst'.

Tussen mid november en eind februari is de soort afwezig op Kaapverdië en overwintert dan voor de kust van Brazilië en Uruguay. Er zijn echter ook najaar waarnemingen voor de kust van de VS.

De Cape Verder Shearwater is de kleinste van de 3 taxa in het 'Kuhls complex'. Ivm Kuhls Pijl is de dunnere, grijs-bruine snavel een goed kenmerk, als ook de donkere sub-terminale band over de snavel. De bovendelen zijn donkerder met vaak een donkere 'W-tekening' op de bovenvleugels. Ik lees dat de bovenstaartdekveren vaak meer wit tonen, maar ik zag dit niet bevestigd in het veld, eerder het tegenovergestelde.

Dit taxon komt nog maar voor op 2 eilanden: Santiago en Santo Antao. Op het eerste eiland gaat het niet goed met de buizerd en wordt deze steeds zeldzamer en lastiger te zien. Goede foto's zijn zeldzaam geworden de laatste jaren. Door diverse gecancelde vluchten hadden we echter extra tijd om in deze soort te steken. Miradoura Trasde Tchota bleek een goede plek om ze van dichtbij te zien, tegen 10u in de ochtend.

Op het eiland Santo Antao komt deze nog voor in redelijk goede aantallen, wat logisch is gezien de geografie: een groter geschikt leefgebied dat minder toegankelijk is voor de lokale bevolking.

Vaak zingend op de toppen van rotsen. Smyrna Gors is een redelijk algemene vogel op rotsige berghellingen in Zuid-Turkije. 

De Kaapverdische Kleine Pijlstormvogel (Boyd's Shearwater) is een endemische broedvogel op Kaapverdië. We zagen op beide pelagics (Fogo en Raso) circa 15exx.

Zie ook het recente, uitstekende artikel in DB over deze soort: link.

In het zuid-oosten van Georgie is Ménétries Zwartkop goed te doen, o.a. direct ten oosten van de uitvalsbasis Dedopliskaro en in het Chachuna Managed Reserve. Nb: dun takje wat voor de kop langsliep heb ik verwijderd.   

In het zuid-oosten van Georgie volop Oostelijke Rosse waaierstaarten, meestal te vinden in Tamarisken en ander dicht struweel. Hier ook fijne soorten zoals Menetries grasmus, Oostelijke Orpheusgrasmus, Finch tapuit, Zwarte Frankolijn, Keizerarend etc. 

De periode is aangebroken dat er misschien wel weer een Groene fitis in Nederland opduikt! Dus deze foto leek me een mooie "opfrisser". Opmerkelijk genoeg hadden we tijdens onze trip (zie ook de tekst bij de foto's van Han) maar weinige Groene Fitissen. 

Ik refereer graag naar de tekst van Han onder zijn foto's van Witkruinroodstaart, Grote Roodmus en Lilfords Witrugspecht.

In aanvulling op het spektakel van de specialiteiten (Kaukasus, maar ook in andere gebieden in Georgie) waren de enorme aantallen doortrekkers en lokale broedvogels een waar feest. Soorten als Grauwe klauwier, Kleine klapekster, Roodkopklauwier, Paapje, Waterpieper (ssp coutelli), Wielewaal, Roodmus, Sperwergrasmus, Ortolaan, Rode Rotslijster, Nachtegaal, Bijeneter, Scharrelaar en Hop bleken algemeen tot zeer algemeen.  

Ik refereer graag naar de tekst van Han onder zijn foto's van Witkruinroodstaart, Grote Roodmus en Lilfords Witrugspecht.

In aanvulling op het spektakel van de specialiteiten (Kaukasus, maar ook in andere gebieden in Georgie) waren de enorme aantallen doortrekkers en lokale broedvogels een waar feest. Soorten als Grauwe klauwier, Kleine klapekster, Roodkopklauwier, Paapje, Waterpieper (ssp coutelli), Wielewaal, Roodmus, Sperwergrasmus, Ortolaan, Rode Rotslijster, Nachtegaal, Bijeneter, Scharrelaar en Hop bleken algemeen tot zeer algemeen.  

Ik refereer graag naar de tekst van Han onder zijn foto's van Witkruinroodstaart, Grote Roodmus en Lilfords Witrugspecht.

In aanvulling op het spektakel van de specialiteiten (Kaukasus, maar ook in andere gebieden in Georgie) waren de enorme aantallen doortrekkers en lokale broedvogels een waar feest. Soorten als Grauwe klauwier, Kleine klapekster, Roodkopklauwier, Paapje, Waterpieper (ssp coutelli), Wielewaal, Roodmus, Sperwergrasmus, Ortolaan, Rode Rotslijster, Nachtegaal, Bijeneter, Scharrelaar en Hop bleken algemeen tot zeer algemeen.  

Ik refereer graag naar de tekst van Han onder zijn foto's van Witkruinroodstaart, Grote Roodmus en Lilfords Witrugspecht.

In aanvulling op het spektakel van de specialiteiten (Kaukasus, maar ook in andere gebieden in Georgie) waren de enorme aantallen doortrekkers en lokale broedvogels een waar feest. Soorten als Grauwe klauwier, Kleine klapekster, Roodkopklauwier, Paapje, Waterpieper (ssp coutelli), Wielewaal, Roodmus, Sperwergrasmus, Ortolaan, Rode Rotslijster, Nachtegaal, Bijeneter, Scharrelaar en Hop bleken algemeen tot zeer algemeen.  

Ik refereer graag naar de tekst van Han onder zijn foto's van Witkruinroodstaart, Grote Roodmus en Lilfords Witrugspecht.

In aanvulling op het spektakel van de specialiteiten (Kaukasus, maar ook in andere gebieden in Georgie) waren de enorme aantallen doortrekkers en lokale broedvogels een waar feest. Soorten als Grauwe klauwier, Kleine klapekster, Roodkopklauwier, Paapje, Waterpieper (ssp coutelli), Wielewaal, Roodmus, Sperwergrasmus, Ortolaan, Rode Rotslijster, Nachtegaal, Bijeneter, Scharrelaar en Hop bleken algemeen tot zeer algemeen.    

Van (effectief) 13 tot 19 mei vogelen in Georgie (Kazbegi - Laghodekhis - Dedoplistskaro - Chachunas Aghkvetili - Gardabani) met Ruud van Beusekom, Bas van den Boogaard en Jeroen de Bruijn bleek niet onverdienstelijk. Afgelopen april was het in Kazbegi warmer dan gemiddeld, gevolgd door (so far) ongebruikelijk nat en koud in mei. Onze timing voor de ‘Kaukasus specialiteiten’ was gemiddeld aan de latere kant (13-15 mei) waardoor minder kans op sneeuwval en dus lagere kans op Witkruinroodstaart en Grote Roodmus in de bergdalen. Desondanks kwam het goed, we zagen 15-20 Witkruinroodstaarten en 5-10 Grote Roodmussen. Kaukasisch Berg- en Korhoen ontbraken evenmin. In het prachtige hellingbos van Dedoplistskaro zagen we vele soorten spechten, onder andere Witrugspecht.

Van (effectief) 13 tot 19 mei vogelen in Georgie (Kazbegi - Laghodekhis - Dedoplistskaro - Chachunas Aghkvetili - Gardabani) met Ruud van Beusekom, Bas van den Boogaard en Jeroen de Bruijn bleek niet onverdienstelijk. Afgelopen april was het in Kazbegi warmer dan gemiddeld, gevolgd door (so far) ongebruikelijk nat en koud in mei. Onze timing voor de ‘Kaukasus specialiteiten’ was gemiddeld aan de latere kant (13-15 mei) waardoor minder kans op sneeuwval en dus lagere kans op Witkruinroodstaart en Grote Roodmus in de bergdalen. Desondanks kwam het goed, we zagen 15-20 Witkruinroodstaarten en 5-10 Grote Roodmussen. Kaukasisch Berg- en Korhoen ontbraken evenmin. In het prachtige hellingbos van Dedoplistskaro zagen we vele soorten spechten, onder andere Witrugspecht.

Van (effectief) 13 tot 19 mei vogelen in Georgie (Kazbegi - Laghodekhis - Dedoplistskaro - Chachunas Aghkvetili - Gardabani) met Ruud van Beusekom, Bas van den Boogaard en Jeroen de Bruijn bleek niet onverdienstelijk. Afgelopen april was het in Kazbegi warmer dan gemiddeld, gevolgd door (so far) ongebruikelijk nat en koud in mei. Onze timing voor de ‘Kaukasus specialiteiten’ was gemiddeld aan de latere kant (13-15 mei) waardoor minder kans op sneeuwval en dus lagere kans op Witkruinroodstaart en Grote Roodmus in de bergdalen. Desondanks kwam het goed, we zagen 15-20 Witkruinroodstaarten en 5-10 Grote Roodmussen. Kaukasisch Berg- en Korhoen ontbraken evenmin. In het prachtige hellingbos van Dedoplistskaro zagen we vele soorten spechten, onder andere Witrugspecht. 

Another photo of the same bird as the previous one. 

A female of the subspecies homochroa. 

De Kaapverdische Gierzwaluw is redelijk talrijk in het juiste habitat. Een kleinere uitvoering van de Madeiragierzwaluw.

Op de Kaapverdische Eilanden broeden 4 endemische landvogels (mus, rietzanger, leeuwerik en gierzwaluw), 4 endemische zeevogels (stovje, donsstormvogel, pijlstormvogel en kleine pijl) en 7 CSNA-splits (purperreiger, buizerd, 2x torenvalk, kerkuil, slechtvalk en rode wouw). De laatste twee taxa zijn niet meer te doen. 

Daarnaast zijn er leuke zeevogels te zien (Bont Stovje, Roodvoetgent, Roodsnavelkeerkringvogel, Bulwers Stormvogel). Interessante landvogels zijn Grijskopijsvogel en Westelijke Rifreiger. En er zijn altijd wel dwaalgasten te zien. Wij zagen enkele Yellow-billed Herons op Santiago, de 2e Alpengierzwaluw voor het archipel op Santiago en een Sporenkievit op Sal.

De Vergeten Torenvalk (Neglected Kestrel) komt voor op de noordelijke Kaapverdische eilanden en is een 'CSNA split'. In mijn optiek zou deze endeem echt een breder erkende split moeten zijn. Er is geen verschil tussen vrouw/man kleed, de vleugels zijn korter en (hierdoor) doet de vogel meer aan een Smelleken denken in vlucht, dan aan een Torenvalk.

Birds of the World geeft aan: races 'neglectus' and 'alexandri' raised to species level under the phylogenetic species concept by some authors, but levels of differentiation not particularly strong. 'Alexandri' forms step towards more extremely adapted 'neglectus'. Uiteraard wordt hierbij verwezen naar Hazevoet, C. J. (1995), The Birds of the Cape Verde Islands: An Annotated Check-list.

A beached bird. Its arrival was linked to the massive deposits of Sargassum algae produced on our coasts during the last months. The species regularly breeds in the Canary Archipelago, but there are also migrant individuals during migration periods, like this, which normally are difficult to see. 

A beached bird on the coast. It appeared linked to the massive arrival of Sargassum algae to many coastal localities of the Canary Islands. 

De Roodpootgent wordt steeds 'talrijker' in de Kaapverdische wateren. We zagen tijdens de pelagic vanaf het zuidelijke Fogo vier exemplaren. Aanwezigheid in het zuiden is nieuw, want voorheen waren ze vooral bekend van Razo en omgeving. Ze zijn daar voor langere tijd aanwezig, vermoedelijk om te ruien. In 2021 was het eerste (succesvolle) broedgeval. Dit was in een van de broedkolonies van Bruine Genten, welke beschermd gebied zijn. Dit wordt ook gehandhaafd, met op sommige plekken 24/7 aanwezigheid van natuuronderzoekers. Goed te zien dat er is geleerd van het verdwijnen van de Amerikaanse Fregatvogel, wiens nesten effectief zijn leeggeroofd door de lokale bevolking. Meer informatie over de bescherming op de Kaapverdische eilanden vind je hier. Sommige onderdelen worden ook gesponsord door bedrijven, bijvoorbeeld Rolex.

De pelagic vanaf Fogo was erg gaaf, met 40 Bonte Stormvogeltjes, 10 Kaapverdische Stormvogeltjes, 20 Gon-gons, 15 Kaapverdische Kleine Pijlstormvogels, 4 Roodvoetgenten, tientallen Roodsnavelkeerkringvogels, honderden Kaapverdische Pijlstormvogels en Bruine Genten en een handvol Bulwer's Stormvogel.

Er is kans op Black-capped Petrel, die de laatste jaren regelmatig wordt gezien in de regio. Deze soort associeert zich met de Gon-gon, dus ik speculeer dat de wintermaanden (nov-apr) beter zijn voor deze soort hier. Recent is een Trinidade Petrel gezien in de Kaapverdische wateren. Afgelopen winter was de eerste  succesvolle broedpoging van de White-tailed Tropicbird op Kaapverdië. We hebben de plek (Ilhéu de Cima) bezocht met de boot, maar helaas waren de jongen begin april al uitgevlogen en zijn ze niet blijven hangen. Vorige deden ze al een broedpoging op het eiland.

Dit was de eerste tocht van Cape Verde Pelagics. Ze hebben nog geen website, maar zullen opereren vanaf Fogo: vermoedelijk de beste plek voor zeevogels op Kaapverdië. Eind maart tot begin mei is de beste tijd om alle (reguliere) zeevogelsoorten te zien. 

Man (links) en vrouw Levaillants Specht. Een Noord-Afrikaanse endeem, die in Algerije en Tunesië talrijker is dan in Marokko. Na enige moeite zagen we in het dorp (niet zijnde het skidorp met dezelfde naam) Oukaimeden vijf exemplaren. Regelmatig horen 'drummen', wat deze soort veel vaker doet dan zijn Europese tegenhangers.

Deze Turkse Prinia, Prinia lepida akyildizi, is de westelijke ondersoort van de Oostelijke gestreepte Prinia die we 50 km oostelijk van Antalya hebben gevangen. Het boek van Nils van Duivendijk is hierbij gebruikt.