Voordat we opstegen vanuit Aberdeen naar de Shetlands hoorde we dat er een pechora pipit was ontdekt. Na nog geen kwartier op het eiland te zijn konden we aanschuiven bij een van de meest meewerkende pechora's van de afgelopen jaren. Naast deze lifer kon ik ook nog een kleine sprinkhaanzanger bijschrijven als nieuwe soort 

In de twee weken die we op Shetland spendeerde spande de loofzangers letterlijk de kroon. Met een eerste kroonboszanger voor Schotland en Shetland. En deze noordse boszanger.

A fledgling calling from a cultivated area. The bird in the image belongs to the subspecies canariensis, endemic to the Canary Archipelago, and fairly common in the central-western islands. June and July are typical months in which fledglings can be found on these islands. 

One of two birds present in the area on that date. It is supposed they escaped from a local zoo. After this record, another bird stayed for a long time on Fuerteventura, in 1992. 

An old photo of a light morph bird injured and captured by hand. This species is relatively common in the waters around the Canary Islands, mainly in autumn. 

An old photo of an adult bird in its breeding colony. Montaña Clara islet holds an important population of this pelagic seabird, estimated in more than 1,000 pairs. Landing in this islet is forbidden without permission from the Cabildo Insular de Lanzarote and the land owners. 

De spotlijster verbleef grotendeels in een rij appelbomen en zong zo nu en dan.  

Waarschijnlijk een van de laatste keren dat deze vogel daar werd waargenomen

Deze 2e jaars Bruine Gent toont een duidelijke afscheiding bij de borst (en niet keel), wat Jan-van-Gent uitsluit.

Bij deze vogel werd even gedacht aan Roodvoetgent, vanwege de roze poten (meestal meer gelig, ook bij jonge vogels), maar oa de duidelijke afscheiding op de borst past niet op Roodvoetgent.

Een Maskergent kan al eenvoudig uitgesloten worden door oa het donkere uiterlijk op kop, buik en ondervleugels.

2 dagen op rij, in dezelfde boom voor ons vakantiehuisje, in deze boom ook gezien op 5 april 2024

Gister kort gezien, geen foto. Vandaag wel, yesss

Lokatie, Parque Romantico, Playe del Iglesias

Opgevlogen noord om 9.55

Ik zag hier dat er nog wat onenigheid was omtrent leeftijdsbepaling. Wellicht helpt dit nog. 

Onderweg naar de Delta Birding Festival, leuk jaarlijks event in september in de punt van de Ebro Delta, langs deze enkele dagen ervoor gevonden onvolwassen Renvogel gereden.

De Renvogel zich fantastisch zien, af en toe in gezelschap van een Morinelplevier. 

In het ochtendlicht; later zag hij er veel grijs/witter uit, maar zat hij ook veel verder weg.

Nee, ik heb inderdaad geen principes, haha!

Als het dan toch niet al te ver van je huis dan ga je even kijken. De Spotlijster was al gezien op 1 september maar niet herkend en niet gepubliceerd. Tot gisteren. Er werd gelijk gezocht en zowaar de vogel is nog steeds aanwezig!

Het ouderwetse digiscopen kwam toch zeer van pas!

Als het dan toch niet al te ver van je huis dan ga je even kijken. De Spotlijster was al gezien op 1 september maar niet herkend en niet gepubliceerd. Tot gisteren. Er werd gelijk gezocht en zowaar de vogel is nog steeds aanwezig!

A bird feeding on aquatic plants in a pond. This species has spread quickly in the Canary Islands during the last decades. It is breeding in Tenerife, Gran Canaria, Fuerteventura, and Lanzarote. 

Phonescoopje. Met Daan van Braak, Jorian Eijkelboom en Robert van der Meer. Eén van de hoogtepunten van een zeer geslaagde week Zuid-Spanje. Andere hoogtepunten waren o.a. de fantastische Huisgiertjes van Chipiona, een pelagic met zo goed als alle targets en vanochtend een gekleurringde Spaanse Keizerarend op 40 m afstand in een mast.

A recent record of Pectoral Sandpiper from the Canary Islands. The Common or Great Ringed Plover to the bird's left side is ringed with color rings, as seen in the image. 

Blijkbaar nog geen foto van dit taxon op de site...

Op 12 juli vond ik deze Kuifaalscholver in Peschiera del Garda.

Op ebird was het pas de eerste waarneming in het Gardameer. Ook op observation.org was het nog maar de derde waarneming voor het meer.

Twee dagen later kwam ik de vogel nog een keer tegen en kon ik tot op enkele meters afstand gaan zitten terwijl de vogel zich aan het poetsen was. En dat allemaal onder een stralend zuiders zonnetje. 😎😉

Tegen het eind van mijn reisje doorheen Corsica werd er bij Ajaccio een Lesser Moorhen gevonden, de eerste voor Frankrijk en 15de voor de WP. Omdat ik 11 maart vlakbij de ferry richting het vasteland zou nemen, passeerde ik de dag voordien een namiddagje op de locatie. De vogel liet zich al snel zien en aangezien ik daar helemaal alleen was kon ik me rustig opstellen aan de oever van het plasje. Na uren geduld kwam hij verschillende keren tot op 5 à 10m foerageren! Die avond kwamen nog een vijftal locals de vogel bekijken en de dag nadien werd hij door een groepje diehards uit regio Montpellier per ferry getwitcht. De dag nadien was de vogel onvindbaar.

This species is found in the high mountain vegetation area of Tenerife, at more than 2,000 m a.s.l., and also in the lower and middle zones of the island's south.

This species is found in the high mountain vegetation area of Tenerife, at more than 2,000 m a.s.l., and also in the lower and middle zones of the island's south. 

One of two birds present in the area during September 2021.

One of two birds present in the area during September 2021. 

De laatste dag van een familievakantie in Italië werd er één om niet te vergeten!

De dag ervoor was ik naar het natuurreservaat Valle Canal Novo geweest en wilde dat eigenlijk nog eens doen omdat de Flamingo's daar wel leuk te fotograferen zijn.

Mijn petekindje wilde echter toch nog naar de zoo vlakbij gaan dus de plannen maar aangepast.

De dag gestart met een wandeling rond de camping om nog wat Italiaanse Mussen te fotograferen. Bij terugkomst had ik nog een klein uurtje over voor het geplande vertrek dus toch besloten om naar een  uitkijkpuntje vlakbij te rijden waar een leuk zicht is op de rivier en een eilandje erin. Ik was er al enkele keren geweest en er zaten steeds wel wat Kokmeeuwen, Zwartkopmeeuwen en Geelpootmeeuwen. Ook Graszanger zit er en in het bos vlakbij zat er steeds een Zomertortel en een Wielewaal te zingen.

Bij aankomst kreeg ik plots een meeuw in mijn kijker en ik wist het meteen, dat is precies een Lachmeeuw! Gelukkig stond de auto vlakbij en kon ik meteen mijn fototoestel nemen en de nodige bewijsplaatjes verzamelen. Ondertussen ging de adrenaline de hoogte in! Bijna niet te geloven maar toch waar. Naar mijn mening een adulte vogel die de overgang naar winterkleed is gestart. Na een twaalftal minuutjes vloog de vogel op en verdween de rivier over in zuidelijke richting.

Meteen Andrea Corso en Niccolò Fagotto gecontacteerd om de waarneming bekend te maken bij vogelkijkend Italië.

Gisteren nog eens 2 keer vruchteloos gepasseerd. Bij het vertrek deze ochtend ook nog eens langs gegaan maar volgens de reeds aanwezige vogelkijkers was de vogel nog niet terug gevonden.

Het betreft het 6e geval voor Italië indien geaccepteerd, maar ik vermoed dat dit wel geen probleem zal worden.

En ondertussen blijf ik nog wel even nagenieten... ;)

Talrijk aanwezig in de Corsicaanse dennenbossen in de bergen. Hoewel dat aan de timing kon liggen – vrij vroeg op het voorjaar met de hoeveelheid hormonen mogelijk omgekeerd evenredig aan de dikte van het sneeuwdek – vond ik de zang erg ijl en onopvallend. De Kortsnavels die ik gewend ben uit de Ardennen daarentegen, die hoor je bij wijze van spreken zingen vanuit het bos aan de andere kant van de riviervallei. Net zoals bij de onze zijn de onderdelen van de Corsicaanse vogels wat smoezelig, maar die snavels, die zijn inderdaad wel opmerkelijk lang en komen in de buurt van gewone Boomkruiper. Een leuke om gezien te hebben!

Goed te doen in oude Corsicaanse dennenwouden in de bergen langs de wandelroute Mare a Mare Nord. Het eiland is best wel een aanrader in deze periode. Lekker avontuurlijk, af en toe wel wat door de sneeuw pleuren of tot op je kousen natgeregend worden, maar het bijna volledig ontbreken van toeristen en de kwaliteit van de waarnemingen maakten dat ruimschoots goed! Sardijnse Grasmus was vrij makkelijk, overal Corsicaanse Citroensijs in groepen van tot wel 50 exx, en de lokale ondersoort van Taigaboomkruiper (C. familiaris corsa) en Kruisbek (L. curvirostra corsicana) eveneens vlotjes binnengekopt. Was ook leuk om regelmatig Moeflons tegen te komen, al werd het wel spannend toen ze in het donker vlakbij mijn tent wat gekke bokkensprongen begonnen uit te voeren. Zelfs de endemische reptielen en amfibieën waren al verbazingwekkend goed te vinden als je soms meer stenen omdraait dan dat je stappen zet. Enkel Tyrrheense Vliegenvanger is dan natuurlijk nog niet gearriveerd op het eiland.

Azorengoudvink neemt in aantal toe en is tegenwoordig niet meer geclassificeerd als CR maar als Vulnerable (sinds 2016); de populatie is toegenomen van 30-40 paar in de jaren '70 naar 500-1700 volwassen individuen. Een vrij grove schatting als je het mij vraagt, maar goed om te lezen dat het beter gaat met de soort. Het belangrijkste qua beschermingsmaatregelen was en is het herstel van inheemse laurierbossen. Er is al bijna 450 hectare hersteld, maar je ziet nog enorm veel invasieve exoten overal op het eiland. De Priolo zelf is zeker nog steeds niet algemeen en blijft nog steeds niet echt makkelijk te vinden in het oosten van het eiland.

Mij is niet bekend of de soort ooit ook voorkwam op andere eilanden in de Azoren of echt alleen op São Miguel?

Het gaat goed met de Lachsterns in Sleeswijk-Holstein. Vandaag vonden ze nest nummer 55 en dat zijn er meer dan ooit sinds het ontstaan van de kolonie op deze locatie. Geen vogelgriep in deze kolonie die overigens dit jaar vergezeld wordt door een kolonie Noordse sterns (30 paar). 

Is al jaren een lastige klant tijdens de pelagics vanaf Madeira.
Ook voor de bemanning van het bootje is het een zeldzaamheid geworden.

Eerder in mei zag ik 3  Little shearwaters, Baloro's die ook erg zeldzaam zijn geworden in het gebied rond Madeira.

Ten zuiden van het hoofdeiland

Max!

De enige echte endeem van Saoedi Arabie.

Zoals al door meerdere bezoekende vogelaars, zoals o.a. Eduard Sangster, Rob Poot en Max Berlijn is opgemerkt, gaat het niet goed met deze soort. Een ruwe schatting is dat het nog maar om een paar honderd paar gaat. Achteruitgang van het habitat speelt zeker een belangrijke rol maar volgens Greg Askew is het ook opvallend dat de soort niet voorkomt in wel goed juniper habitat.

Deze meeuw is echt een Rode Zee specialiteit.

Op deze plek niet ver van Ryiadh wordt deze soort regelmatig gezien. In Tijdens onze trip op zoek naar de endemen en specialiteiten in Saoedi Arabie was dit de enige plek waar we kans hadden om deze soort te vinden. Er zijn plekken buiten de route die door de meeste vogelaars wordt gevolgd waar deze soort talrijker en makkelijker te zien is.

Recente split van de Dunns Lark in Arabische Dunns Lark en zijn afrikaanse tegenhanger die meestal gezocht wordt in de Westelijke Sahara.

Deze foto's zijn gemaakt in het noordelijke Asir gebergte nabij Taifa (links) en in Sabya (rechts), het laagland in het uiterste zuiden vlakbij Jemen. Volgens BOW zouden beide vogels, of in elk geval de rechter vogel ondersoort yemensis betreffen, want het geeft 'SW Saudi Arabia and W Yemen' aan als verspreiding. Dit taxon (Jemenitische Babbelaar) is volgens BOW kleiner, donkerder en grijzer. Porters 'Birds of the Middle East' geeft aan dat dit taxon een wittig gezicht heeft met een oranje-rode snavel. De vogels op mijn foto's lijken daar niet op en lijken me prima nominaten (hoewel de snavels wel meer geel bevatten dan de gemiddelde Israel vogels?)

De enige foto van een Arabische Babbelaar in Jemen op ebird lijkt mij wel een yemensis. Deze vogel is in elk geval in lijn met de beschrijving in Porter. Maar wat mij betreft minder in lijn met de BOW beschrijving van dit taxon. De tekening van de yemensis in Porter is trouwens bedroevend foutief (die lijken dan weer erg op de vogels van mijn foto's, met veel geel in de snavel). Inmiddels is er een 3e editie van deze gids, dus mogelijk is dat veranderd daar in? 

De kleinste jager is de favoriete soort op mijn Zweedse local patch. In de prachtige toendra-omgeving zijn ze vrij tam en blijven meestal rustig zitten of komen aangevlogen om een meter of tien van je neer te ploffen. Ze melden zich meestal door kort te roepen. Er is – denk ik – één broedpaar, maar verschillende niet-broedende vogels. De voedselsituatie is niet goed dit jaar, want er zijn nauwelijks lemmingen.

Kleinste Jagers waren talrijk op vele plaatsen. Wij hebben in Nederland een Merel op het dak staan en daar gewoon een Kleinste Jager ... Meer foto's zie hier

Ik moest drie keer kijken voordat ik door had dat dit een Canarische Buizerd moest zijn. Taxon stond nog niet op de site.

Nog eentje dan, omdat dit denk ik wel het beste jaar was voor deze soort in de Varanger. 

Hier een foto van het schone exemplaar in een plas langs de hoofdweg richting Vardo.

Van 27 mei - 11 juni naar de Varangerfjord geweest. Route Kirkenes - Vestre Jakobselv - Kongsfjord - Vadso - Vardo - Hamningberg.

In 1994 voor het eerst geweest en nu met z'n 4-en weer terug daar. Fantastische natuur en vooral RUST ! Doel was vooral Geelsnavelduiker en Kleinste Jagers op de foto te krijgen. En dat is meer dan gelukt ... Zelfs 3 Geelsnavelduikers ! 1 overvliegend naar NW en 1 ex op 20 km voor Vardo in een plas naast de weg en de bekende, met helaas wat olie op de flank, in de haven van Vardo. Kleinste Jagers zag je zodra je de hoofdweg af ging en de kleine hobbel-de-bobbel paadjes ging rijden met 10-tallen. Ik denk dat we er zo'n dikke 50 hebben gezien en de meest waanzinnige foto's van hebben kunnen maken ! Naar Zeearenden keek je niet meer daar, overal langs de kust aanwezig met soms een groep van 22 ex ...

Van 27 mei - 11 juni naar de Varangerfjord geweest. Route Kirkenes - Vestre Jakobselv - Kongsfjord - Vadso - Vardo - Hamningberg.

In 1994 voor het eerst geweest en nu met z'n 4-en weer terug daar. Fantastische natuur en vooral RUST ! Doel was vooral Geelsnavelduiker en Kleinste Jagers op de foto te krijgen. En dat is meer dan gelukt ... Zelfs 3 Geelsnavelduikers ! 1 overvliegend naar NW en 1 ex op 20 km voor Vardo in een plas naast de weg en de bekende, met helaas wat olie op de flank, in de haven van Vardo. Kleinste Jagers zag je zodra je de hoofdweg af ging en de kleine hobbel-de-bobbel paadjes ging rijden met 10-tallen. Ik denk dat we er zo'n dikke 50 hebben gezien en de meest waanzinnige foto's van hebben kunnen maken ! Naar Zeearenden keek je niet meer daar, overal langs de kust aanwezig met soms een groep van 22 ex ...

Had wat vervuiling van olie maar heeft dat bij zichzelf schoongewassen. Hopen dat ie er doorheen komt 

mooie adult in haven bij Vardo

Deze monotypische soort komt in vrijwel geheel sub-Sahara Afrika voor, plus het laagland in het uiterste zuidwesten van het Arabisch Schiereiland. 

Een foto van deze WP soort stond nog niet in de Db Gallerij.

Monotypische soort die voorkomt van Zambia tot en met het zuidwesten van het Arabisch Schiereiland. In de zomer is het vaak mistig in het Asir gebergte, zo ook op deze foto.

Een fotp van deze WP soort stond nog niet in de DB Gallerij.