WP-soorten

Deze Steenboszangers zijn vrij algemeen in het Tien San gebergte. Ze leven hier in hetzelfde biotoop als de White-browed Tit- warbler en de White-tailed Rubythroat. 

Op de bekende plaats ten oosten van Side zitten nog steeds zeker 10 broedparen maar het gebied wordt ernstig bedreigd door landbouw en toerisme.

Komt hier best regelmatig voor maar hem zien is een ander verhaal.

Na vier dagen zoeken en langdurig wachten eindelijk zingend voor me. Heel lastig beest

Twee paar gezien met ook dit jong. Het gaat kennelijk goed met deze uilen ,volgens lokale kenners broeden er nu 9 paar in de regio.

Elegant Tern (Thalasseus elegans) breeding couple

Nog een tweede foto van dezelfde vogel met daarop de onderdelen met de onder de andere foto beschreven streping.

Ik was erg blij dat het ons lukte om een "Maghreb" Bosuil te vinden. De vogel kon overdag gevonden worden door alarmerende zangvogels (voornamelijk mezen). In het SA boek wordt een split van Bosuil voorgesteld. Dit taxon is groter en er bestaat alleen een grijze fase van. Tevens is de rug-tekening anders en zijn de verticale strepen op de onderdelen anders van vorm, (langer en scherper). Uiteraard verschilt de roep maar "voor het oor" vond ik het niet spectaculair anders.

Een van de twee Moorse Nachtzwaluwen van de ondersoort desertorum die wij overdag vonden in een gedeelte van dit nationale park. In de avondschemering nog mooi gehoord en gezien in vlucht. Foto gemaakt met een Iphone door een telescoop dus de kwaliteit is niet geweldig maar geeft wel een idee hoe wij de vogel van dichtbij gezien hebben.

Erg leuke "bijsoort" tijdens ons Algerije bezoek was de aanwezigheid van veel zingende Iberische tjiftjaffen. Ik was zelf nog nooit in het daadwerkelijke broedgebied geweest. Wat mij opviel was dat ze in de Algerijnse zon veel groener tonen dan de NL vogels di ik zelf had gezien.

Hier een tweede plaatje van deze plek.

In het kielzog van deze "twitch" hebben we met BirdQuest een bezoek gebracht aan twee locaties voor de Algerijnse Boomklever in Algerije. We hadden op twee plekken vogels verdeeld over twee dagen. Hierbij twee plaatjes van een minder bekende locatie. We hadden besloten om dit niet via het inmiddels gebaande pad in Constantine te doen maar alles vanuit Tunesië aan te vliegen. Voordeel is dat je nog wat andere leuke soorten daar kan bezoeken, en je logistiek niets te maken hebt met Algerijnse vliegvelden. In tijd scheelt het allemaal niet veel. Alle wenssoorten lukte (ook een zichtwaarneming van de Mauritanica Bosuil). We hadden echter wel te maken met een scherpe bewaking overdag (soms wel 8 bewapende Gendarmes op respectabele afstand in het bos) en ook op de reis over de wegen er naar toe hadden we een politie auto voor en achter de bus. Tevens redelijk wat militaire roadblocks. Uitstapjes buiten de vooraf gecommuniceerde itenerary werden niet gewaardeerd door de autoriteiten. Ik/We voelde ons niet onveilig maar het is wel een aparte manier van vogelen, ook nog eens met geleende kijkers.

Dit is Brinzola. Deze Monniksgier is een in 2016 wildgeboren vogel (locatie van nest natuurlijk onbekend). De vogel werd verzwakt gevonden in de buurt van Palencia en is opgelapt in een rehabilitatiecentrum in Valladolid (afstand van ca. 75 km). Daar heeft ze tot begin 2018 doorgebracht. De laatste 9 maanden van haar gevangenschap heeft ze doorgebracht in een uitwilderingskooi in de Sierra de la Demanda (wat op circa 175 km van Palencia ligt). Ze werd daar op 7 oktober 2018 losgelaten in het kader van een project om meerdere Monniksgier kolonies met elkaar te verbinden (als een soort van missing link dus). In die (ruime) omgeving vloog ze sindsdien. Op 22 april besloot ze haar partner achter zich te laten en begon noordwaarts te vliegen. Eerst van west naar oost de Pyreneeën over, dan noordwaarts om uiteindelijk op 8 mei België te bereiken.

Op 9 mei vloog ze Nederland in. Ze passeerde de grens, vloog vervolgens via Luyksgestel en Bergeijk onder Eindhoven door (grofweg over Valkenswaard), stukje zuidelijker richting Budel (rond 17.00) en vervolgens weer in noordoostelijke richting over de Maas, om uiteindelijk ter hoogte van Roermond Duitsland in te vliegen. Daar vloog ze nog ruim 100 km door in noord-oostelijke richting.

De laatste locatiegegevens waren van 19.05 uur gisteravond. In die omgeving heb ik vanaf vanochtend vroeg gezocht voordat om 9.05 uur de volgende locatie kwam. Ze bleek nog 8 km verderop te zitten. Daar trof ik haar vanochtend op een akker.

Ter verduidelijking: ik krijg deze gegevens vanwege mijn plek in de Management Board van de Vulture Conservation Foundation. Ik krijg ze om te beoordelen of de vogel nog gezond en sterk is of dat er eventueel ingegrepen moet worden. Dat is dan ook het doel van het bezoekje. Ik krijg deze gegevens in vertrouwen en dat zal ik niet beschamen. Natuurlijk ben ik ook een vogelaar en beoordeel ik of het mogelijk is de locatie vrij te geven, zodat mensen de vogel ook kunnen zien zonder de vogel (die linksom of rechtsom toch wat verzwakt zal zijn) te verstoren. Als dat kan zal ik dat zeker organiseren. Het bezoeken was op deze plek vanochtend echter niet mogelijk. Rond 11 uur vloog de vogel op, won snel hoogte en verdween in noordoostelijke richting achter de bosrand.

this observation in collaboration with Alexandre Leitão

Erg afwijkend zangrepertoire en vrij lastig om een vogel goed in beeld te krijgen.

Markante vogels met erg weinig wit op de wangen en veel verder doorlopend zwart. Algemeen bovenop de berg.

Targets in de Troodos mountains waren de 4 ondersoorten van Boomkruiper, Zwarte Mees, Gaai en Kruisbek. Deze allemaal goed kunnen zien op de Artemis trail. Leuke loop trail op zo'n 1800m hoogte met nog best veel sneeuw. Kruisbek bleek hier vrij eenvoudig met meerdere waarnemingen.

Slechts een paar goede zichtwaarnemingen van deze soort. Deze soort schijnt te worden verdrongen door de op het eiland flink in opmars zijnde Kleine Zwartkop.

Zeker 4 ex te horen direct net na zonsondergang op de bekende plek. Op andere plaatsen ook een aantal keer gewoon overdag roepend.

Zingend ! De enige tijdens de trip; blijkbaar nog niet allemaal terug begin april.

Boven de 1000 meter makkelijk te doen; omgeving Corte prima plek voor deze endeem.

Bij Kazbegi, Georgië zagen we iedere dag 3 Rotskruipers nabij de rivier de Terek aan de noordzijde van het dorp.

Zo dichtbij we ze hadden op de steppegebieden in Georgië, zo ver weg had ik 'm bij Goedereede.

Groepen van 100-en en soms op een paar meter naast de auto in Georgië. Maar die van Nederland was natuurlijk het leukst !

Ten noorden van Kazbegi liepen er, voordat het twee dagen erna hevig ging sneeuwen, zo'n 50-60 exemplaren gewoon als Tapuiten te foerageren. Opvallend was dat er veel meer mannetjes dan vrouwtjes waren. Maar later vonden we ook in het dorp achter ons hotel (Alpenhaus) een aantal Witkruinroodstaarten.

Veel meer foto's zijn te zien op Observation.org

Ten noorden van Kazbegi liepen er, voordat het twee dagen erna hevig ging sneeuwen, zo'n 50-60 exemplaren gewoon als Tapuiten te foerageren. Opvallend was dat er veel meer mannetjes dan vrouwtjes waren. Maar later vonden we ook in het dorp achter ons hotel (Alpenhaus) een aantal Witkruinroodstaarten. Op deze foto zitten er wel een paar vrouwtjes tussen. En soms kwam er ineens een Gekraagde Roodstaart en een Oosterse Zwarte Roodstaart tussen zitten die een heel stuk kleiner zijn. Veel meer foto's zijn te zien op Observation.org

Er waren nog geen foto's van deze soort in de DB-galerij, zag ik. 

Ter plaatse ook de Waaierstaartraaf  waargenomen.

Standvogel op Ibiza en Mallorca. Door de harde wind was het nog een uitdaging om deze soort te vinden.

Zo'n grijze borst en buik zou je eerder bij een Sardijnse verwachten. De zang en lichte keel waren wel zoals je verwacht bij een Baleaar.

Een zeer licht/vaal vrouwtje, voor zover ik kan vinden niet kenmerkend voor dit taxon, dat genetisch fors verschilt (net als het Atlas taxon) van de andere ssp. Talrijk in geschikt habitat op Mallorca.

De (ivm de nominaat) smallere zwarte voorhoofdband, ontbreken van witte handpenvlek en forse snavel zijn goed te zien. De brede witte randen aan de vleugel duiden op een 2e jaars vogel. De grijze mantel is ook nog niet uitgekleurd zwart.

Hoofddoel was deze gave soort en dat is ook meer dan gelukt (dit is nog maar een screenshot). We hadden er gister zo’n 50-60 iets ten noorden van Kazbegi waar ze gewoon in groepjes van 20 bij elkaar op het gras liepen als Tapuiten. Niet normaal meer zo gaaf ! Zal bij thuiskomt wat uploaden. Hier ook elke dag 3 Rotskruipers die ook meer dan briljant in vlucht zijn gefotografeerd !!! Roodvoorhoofdkanarie, Lammergier, 10 Grote Roodmussen, Turkse Fraters,   Kaukasische Korhoen en -Berghoen. Kortom helemaal geweldig hier !

Another most-wanted during our Morocco birding trip.

Three birds in total were present in the desert close to hotel Jasmina (Merzouga area) and were discovered earlier that day by Cristian Jensen / Audouin Birding. A most welcome and unexpected species on our trip, causing a high-speed twitch just before sunset! 

Apparently this species was not seen in this area since 2012. The African Dunn's on the picture shows a rather pale bird compared to what you may find in literature (e.g. Collins) and on photos. 

tripje langs memory lane, interessant biotoop, 30+ jaar geleden voor het eerst geweest, had toen nog flinke cowboytrekken om daar rond te rijden, nu bestaat het 32000ha grote reservaat uit nog meer landbouwgrond (minstens 70%) , met een bezoekerscentrum waar een kunstmatig meertje is aangelegd waar je meerkoeten kunt aaien, combineerde Villafáfila met Azud de Riolobos (80 km ten Z van Villafáfila), zelfde verhaal: witbuikzandhoen 0, zwartbuikzandhoen 0, kleine trap 0, griel 0, zullen er vast nog zitten, maar beeld was ronduit dramatisch, laatste twee soorten mogelijk nog niet optimaal tp, grote trap lijkt nu kwa biotoop de grutto van Spanje te worden

Een baggerfoto, maar...

Enige jaren geleden stond er in de Dubi een baanbrekend artikel over Gestreepte Dwergooruilen in dadelplantages ten noorden van de Dode Zee. Ze zijn prima te doen vanuit Israël. Drie uur rijden vanuit Eilat, mooi te combineren met een dag rondom Dode Zee-regio en een bezoek aan bijv. Arabische Zwartkop en Har Amasa (Roodstaarttapuit, Finsch Tapuit).

Wij hadden meerdere exemplaren in een dadelplantage juist ten noorden van de plantage die in de Dubi stond. Roepend boven ons hoofd, jagend voor de auto.

Adult bird in its breeding territory. Northern Raven is an endangered species in the Canary Islands, but fortunately it is recovering in many islands. The subspecies present in the archipelago is Corvus corax canariensis.

Adult bird in its breeding territory. Northern Raven is an endangered species in the Canary Islands, but fortunately it is recovering in many islands. The subspecies present in the archipelago is Corvus corax canariensis. 

Voor de liefhebbers. Deze opvallende Sylvia zat op een berghelling in een losse groep oostelijke grasmussen. Ik kom er niet goed uit en heb de foto aan diverse specialisten voorgelegd die tegenstrijdige opinies hebben. Volgens de Oman specialist Jens Eriksen is een oostelijke grasmus het meest aannemelijk. Ik denk dat hij gelijk heeft maar ik zou graag de mening van meer mensen horen.

Leuke endeem tijdens vakantie met mijn ouders. Alle terrestrische taxa waren goed te doen, maar door de ruige passaat waren de zeevogels toch lastiger. Helaas de kleine pijl en het stormvogeltje gemist, maar dat werd toch ruimschoots gecompenseerd door de gon-gons.

Ongeveer 60 komen drinken bij de uitlaat van de waterzuiveringsinstallatie

In de bosjes bij de waterzuivering 4 mannetjes bij elkaar, vorige jaren daar ook gezien.

Tientallen hier aanwezig met ook 12 krabplevieren.

Zit daar best vaak.

Vorige week nog vier paar gevonden in desert camp buiten Merzouga.

Maar ook hier al twee paar Huismus... 

ssp. leucomelaena. Een buitenkansje om deze normaal gesproken zeer skulky soort op deze wijze te kunnen zien. 

Tijdens een tripje met familie. Met een paar nieuwe soorten en een vermakelijk walvis/dolfijnentripje een leuke bestemming voor een weekje. 

De Blauwe Vinken waren goed te combineren met een BBQ op de picknickplaats Las Lajas.

Toch nog ongeveer 10 ex te vinden in de noordkant van de nu niet meer operationele maar wel toegankelijke Sun farm bij Sohar in Oman. Heerlijke beesten vaak bij isabel- en woestijntapuiten.