WP-soorten

One of at least three birds present in the area this winter. It is a rare, vagrant species in the Canary Islands, which arrives to the archipelago mainly during severe winters in Europe. 

During several days of the first half of September 2021 there was an impressive migration of Manx Shearwaters, Great Shearwaters and Arctic Terns in the Canary Islands. Especially interesting was the influx of Manx Shearwater, seen in small groups in constant movement to the south. 

Deze soort broedt in 13 (grote) kolonies rond het het Arabisch schiereiland, met name in de Perzische Golf en in minder mate in Oman, Socotra en mogelijk Eritrea. De populatie van ca 110.000 paar daalt snel door 'coastal development, egg collection and pollution'. Er is niet veel data, maar wel is bekend dat diverse broedkolonies zijn verdwenen en dat de kolonies die onderzocht zijn snel kleiner worden. 

De soort broedt langs een klein stukje remote kust in Oman, waar je dan opeens duizenden en nog eens duizenden vogels ziet die groepsgewijs foerageren. Zeer spectaculair om mee te maken! Ik zag ze de scholen vis richting kust duwen en daar gemakkelijk verorberen in de kustlijn. Of de school vis werd omsingeld door duizenden vogels. De vogels waren continu in beweging en werkten ogenschijnlijk goed samen. 

De enige betrouwbare plek in Oman de laatste jaren is de overwinteringsplek in oase stadje Mudayy, in het uiterste zuiden. Vanaf begin november waren hier 4 vogels aanwezig (2 man, 2 vrouw). Ze zijn behoorlijk ril/elusive, maar met een ochtend goed zoeken lukt het wel.  Dit stadje is tevens de enige plek in Oman voor African Collored Dove. De vele groepen overvliegende zandhoenders (Roodbuik, Sahel en Kroon) mid-morning, een Stekelstaartsnip in de enige pool in de wijde omgeving en een paartje Monnikstapuiten maakten het een prima ochtend desert birding.

Ondertussen in Nieuwpoort, wat een beest.

Een 'aquarel' van 4 Arabische Steenpatrijzen in de bergen van zuidelijk Oman. 

A rare and scarce species as a migrant bird in the Canary Islands. 

A 1st winter individual found dead close to the coast. 

Wat een buitenkans.

Gisteren hectische bedoening, veel volk op het strand in Leffrinckoucke. Beest was in de namiddag ongeveer een uurtje twitchbaar maar zeer mobiel. Toch kwam ie even voor onze neus foerageren aan de waterlijn.

Hopelijk brengen de weekdagen wat rust...

Toen we (mijn vriendin en ik) vorige week op een korte vakantie waren, vond Marc Raes in Nieuwpoort de eerste ross' meeuw voor België. De soort was hier nog nooit waargenomen. Donderslag bij heldere hemel voor de Belgische vogelaars. De vogel was er twee uur gezien, tot donker en er waren beeldvullende foto's. Het was een langverwachte droomsoort voor velen van ons... Zeker gezien de soort in Nederland de afgelopen jaren al ettelijke keren was gevonden. Frustrerend. Daar zat ik dan, op mijn vulkaan. Nog meer frustrerend. Ik stuurde mijn felicitaties naar Marc en hoopte dat de vogel enkele dagen zou blijven plakken. 

De volgende dag stonden 10tallen vogelkijkers klaar in Nieuwpoort voor de waarneming van hun leven. Helaas paashaas, geen ross' meeuw te bespeuren. Tot... tot De Ruwe Filip op zijn dooie gemak kwam melden dat de vogel in Zeebrugge zat. Hij had de keuze gemaakt om niet naar Nieuwpoort te gaan maar te werken. De vogel werd dus gevonden tijdens zijn werk. Een ongelooflijke bizarre verplaatsing, gezien vogels in deze tijd normaal eerder zuidwaarts schuiven. Zeker die dag, want alle dwergmeeuwen en drieteenmeeuwen vlogen naar zuid richting Frankrijk en niet naar noord richting Nederland. Helaas was Filip's waarneming kortstondig en kon niemand er van meegenieten. De klok begon te tikken en enkele dagen gingen voorbij...

Eergisteren kwam dan plots het verlossende bericht. Voor de Belgische vogelaars die de vogel graag in België zouden zien, wel met een beetje pech erbij. Want de vogel was iets te ver gevlogen, ongeveer 8 km. Frankrijk binnen. Maar er was hoop, hoop dat ze toch wat zou zwerven. Gisteren was de Belgische kust daarom goed bezet met vogelkijkers, in de hoop dat de ross' meeuw opnieuw hier zou gevonden worden. Om 10u kwam uiteindelijk het bericht dat het meeuwtje nog op dezelfde plek zat als daags voordien. In Frankrijk dus. Verwoede pogingen met chum om de vogel naar België te lokken bleken tevergeefs. De vogel was hondstrouw aan zijn stek en bovendien ook nog eens pokketam. Soms kwam het meeuwtje zelfs tot op twee meter, zonder schroom. Ook De Ruwe Filip ging kijken en kwam thuis met gestoorde foto's. Echt bangelijke beelden om van te watertanden. Maar het beste moest toen nog komen...

Filip moest 's avonds nog gaan werken, in de haven van Zeebrugge. Tot ongeloof van iedereen stuurde Filip om 18u+ (het was al pikkedonker toen!) het bericht uit dat de, of beter een ross' meeuw rustig zat te slapen op één van de pontons tussen de kokmeeuwen. Dit keer kwam de melding gepaard met best een gruwelijk duidelijke foto! Een snelle analyse leerde ons dat het niet 1 maar 2 vogels betrof. Nummer 1 voor België gevonden op 1/12/2021, nummer 2 voor België op 2/12/2021! Als je het mij vraagt, één van dé strafste vogelkijkverhalen in de Belgische geschiedenis.

Deze morgen waren de koplopers van de Belgische vogellijst al vroeg op post in Zeebrugge én met resultaat. Nog voor zonsopkomst werd de vogel terug gevonden aan de ondertussen wereldberoemde en befaamde Van Dammesluis in Zeebrugge! Toegesnelde vogelaars konden de vogel vrij snel oppikken en de vreugdekreten galmden over de dokken. YESSSSS! Bingo. De vogel werd later met de regelmaat van de klok terug gevonden in de haven, voor de meesten die geen vergunning hebben om er te komen, helaas van grote afstand. Maar het was ons gelukt, en dat was het belangrijkste.

Of toch niet? De Noord-Franse vogel van Marc bleef maar rondspoken door ons hoofd. Zouden we nog proberen? Ja. Verlangens werden ingelost en verwachtingen werden overtroffen. Zwaar overtroffen. Twee ross' meeuwen op een dag op deze manier, daar teken je voor. Een welgemeende merci aan de ontdekkers, Marc en Filip! Chapeau.

Opvallend makkelijk in de wadi's in Noord Oman, vaak roepend .

Je komt ze niet in alle verslagen tegen, maar dit jaar was het vrij makkelijk in zuid Oman. Mogelijk scheelt dat van jaar tot jaar.

Het mystery van de gierzwaluwen in zuidelijk Oman is sinds 2012 opgelost. Deze 'Vale op steroiden' met de gemottelde buiken zijn Forbes-Watson Swifts (Socotragierzwaluw). Ze broeden op zeekliffen en foerageren onder meer in de wadi's in de bergen. We vonden een grote groep giertjes, met Alpengierzwaluw en Huisgierzwaluw, maar vooral veel Socotras. Het wit op de keel van de Socotra is best variabel, dit exemplaar en enkele anderen hadden weinig licht op de keel.  

Opvallend algemeen en makkelijker te fotograferen in Oman dan in Israël.

Toegegeven, niet de meest inspirerende soort om toe te voegen aan je WP-lijst, maar nog geen foto's op de site en derhalve toegevoegd.

Nog een WP-soort van Zuid-Oman, waar deze erg algemeen is.

Tientallen tijdens de boottocht vanuit Mirbat.

Tijdens de boottrip vanuit Mirbat goed te doen , maar ook vanaf vaste wal gewoon te zien.

Een "zekerheidje" tijdens de boottocht vanuit Mirbat, met nog opvallend weinig foto's op deze site van deze beauty.

Leuke WP-soort in het zuiden van Oman waarvan slecht twee exemplaren gevonden werden afgelopen weken.

Vrij algemeen in de wadis in de bergen van noordelijk Oman. Te onderscheiden van de Picata Tapuit door ontbreken van zwart op de borst, groter formaat, grotere kop, glanzend zwarte veren, iets meer wit op de rug en meer glanzend zwart verenkleed.

Een Aziatische soort die (zeer) schaars doortrekt en overwintert in Oman. Leuke WP-soort :)

Deze Wattled Starling is een Afrikaanse soort die in Oman niet elk jaar wordt waargenomen. We zagen deze vogel in een groep Roze Spreeuwen, op een farm in het binnenland, niet ver van Sisr/Ubar.  

1e geval voor Oman. In de WP vind ik alleen een geval uit 1988 in Egypte. Deze Banded Martin was op 13 november ontdekt door Nick Bray. Vijf dagen later vond Eduard Opperman de vogel terug en konden we de vogel prachtig waarnemen. 

Het is erg goed birden in Oman, met Arabische endemen, Afrikaanse soorten in het zuiden, Aziatische soorten in het noorden en Paleactische doortrekkers/overwinteraars. In 2 weken veel hoogtepunten. Uiteraard de diverse Arabische endemen, waaronder de Omaanse Uil (alleen gehoord, sowieso erg lastig te zien, zeker in november). Verder goede soorten als Small Pratincole, Wattled Starling, Yellow Bittern, Flesh-footed Shearwater, Long-toed Stint, Maskerkwikstaart, Bruine Noddy, Pheasant-tailed Jacana, Kroeskoppelikaan & Huisgierzwaluw (dwaalgasten daar), Picatatapuit, etc. 

Altijd leuk een zeldzame vogel in je tuin. De vogel hangt al rond sinds 10 november, toen alleen gehoord en niet gezien. Vandaag druk aan het foerageren in onze tuin. Indiensoort in NRW.

Net mooie ontdekking van een fijne soort. Verder (nog) erg rustig hier. Te veel wind …

Tijdens een lunch gevonden op het dorpspleintje van het dorpje Symi, op het gelijknamige eiland (nabij Rhodos). De zesde voor Griekenland.

liet zich drie dagen goed zien op dezelfde vierkante meter gras.

This heron is in full expansion as a breeding bird in several islands of the Canaries (mainly Tenerife and Gran Canaria) and it is seen more or less regularly in the whole archipelago during migration periods. 

A juvenile bird. This species has bred only once in Tenerife (2001), but it is a regular breeder in three islands and one islet of the Canary archipelago (Gran Canaria, Fuerteventura, Lobos and Lanzarote). On the other hand, it is possible to see from time to time migrant birds in all the islands except El Hierro. 

Geinige stilletjes van een deze soort uit een video ervan. Grappig is de gele keelvlek die je niet al te makkelijk ziet in het veld. We zagen een vogel op de Georgië reis dit voorjaar die nesten aan het inspecteren was.

Cyanistes teneriffae degener. Van de pimpels die we zagen op Gran Canaria, Tenerife en Fuerteventura, vond ik die van het laatstgenoemde eiland toch wel het mooist.

Als je Jufferkraanvogel op je WP lijst wil, dan is Cyprus in het najaar waarschijnlijk de gemakkelijkste plek. De najaarspiek valt in de laatste week van augustus en de eerste week van september. Dan heb je per dag 50/50 kans. Ze komen 's nachts aan bij dit zoutmeer en vertrekken weer vroeg in de ochtend. Hier een groep van 5, maar soms zijn het groepen van 100+. De vogels zitten ver weg, maar met de telescoop zijn ze prima te zien. Als ze opvliegen kan je ze met enig geluk van dichterbij oppikken als ze over de weg vliegen, op weg naar Afrika (met name Soedan en Zuid-Soedan). In het voorjaar ligt de trekroute meer naar het oosten en zijn er minder Juffers op Cyprus. Ze broeden in de WP in Oekraine, Rusland en Kazachstan.

A very tame bird. At the same time, there are other individuals in several islands of the Canary archipelago (e.g. Gran Canaria and Tenerife).

A very tame bird. At the same time, there are other individuals in several islands of the Canary archipelago (e.g. Gran Canaria and Tenerife). 

A second photo of the same bird. 

A bird present in the area for several weeks, seen and photographed by many birders. 

Zoals Max Berlijn al opmerkte is deze prachtige ondersoort niet lastig in de Kaukasus. Wij waren ingesneeuwd en gingen met de auto rond het hotel in Kazbegi even een rondje rijden en langs de weg, waar geen sneeuw lag, foerageerden o.a. deze Beflijster maar ook een Roodvoorhoofdkanarie en een Ortolaan op slechts een meter of 6.

Ik zag dat er nog geen plaatje was van deze ondersoort op dit forum. Niet al te lastig in de Kaukasus. Ook te doen in de winter in de UAE (zag er zelf ooit (nov 2011) 4 op de Jebel Hafit bij Abu Dhabi). Het erg opvallende wingpannel is goed te zien op de wegvliegende phonescoop still. Beflijster kent met deze drie ondersoorten.