Een collage van wat meer of minder belangrijke ID-puntjes zoals de opvallend oranje kleur van de ondersnavel (en snijrand bovensnavel); de tamelijk onopvallende lichtgele onderste oogring (bij Tjiftjaf spierwit en vaak veel opvallender); de soms lang lijkende snavel (maar beschadiging veertjes 'mondhoek' rechts maakte dat soms lastig te beoordelen; de versmalling op p6 (Fitis heeft hier geen versmalling); de hpp bedraagt ca. 60-65% (intermediai tussen Fitis en Tjiftjaf); p2 duidelijk langer dan p8 (bij Tjiftjaf ca. gelijk).

In het veld deed het vogeltje door zijn wat 'gerekte' uiterlijk meer aan een Fitis dan aan een Tjiftjaf denken. Mogelijk dat die gerekte indruk mede gewekt werd door een wat langer lijkende staart en snavel. De vogel was sterk gesleten te zien aan veel missende lichaamsveertjes op bijv. kop en hals, eeen gebroken p3 aan de rechtervleugel, grote happen uit de tertials, rafelige (grote) dekveren en veel goed zichtbare ('glimmende') veerschachten in de vleugels.

Deze, indien aanvaard, eerste Brabantse Iberische Tjiftjaf werd gisteren ontdekt door Chris van Turnhout tijdens een SOVON-inventarisatierondje. De vogel was de gehele dag luid en duidelijk aanwezig en liet zich in het begin ook goed bekijken. Later vertoefde hij meer hoog in de bomen nadat nogal wat plaatselijke campinggasten met honden hier vertoefd hadden. Van vogelaars had hij weinig last: tot 16 uur welgeteld 5....
Opvallend vond ik dat de zogenaamde 'tret-call' (dat stotterend geluidje voor en tussen de zangsessies) afweek van dat van een gewone Tjiftjaf. Of dat kenmerkend/indicatief is voor ibericus weet ik niet en ook niet of er elders al eens wat over gezegd is maar wellicht is het een goed hulpmiddel bij de ID?
Zie voor deze roepjes van beide soorten de geluidengalerij: https://www.dutchbirding.nl/soundgallery

Een mooie verrassing tijdens de jaarlijkse Flevo bigday (met 148 soorten als eindstand). De vogel vloog na circa 25 minuten zonder een duidelijke oorzaak op en kwam toen op ooghoogte binnen 40 meter afstand met zon in de rug langsgevlogen. Helaas lag m'n camera in de auto en zijn hier geen foto's van gemaakt. Gelukkig staan er genoeg pixels op de videostills. Meer foto's zijn hier te vinden.

Joop van Helvoort: "Op zondag 7 mei was ik aan het nagenieten van 6 dagen gravel biken langs de Nederlandse grens met als klein hoogtepunt een Rode Wouw nog net aan de Nederlandse kant bij Vlengendaal L. Om 13:20 kreeg een ik een appje van een collega van mij uit Breezand NH. Ze had van haar nicht in Hippolytushoef NH een paar foto's toegestuurd gekregen van een vogel in haar tuin en stelde mij de vraag of ik deze al gespot had. Ik zag meteen dat het om een Grijze Junco ging, hoe dan ook een onmiskenbare vogel en al eerder door mij gezien op 11 maart 2015 in Beijum Gr. Ik informeerde mijn collega dat mocht deze vogel wereldkundig worden gemaakt er honderd of meer vogelaars op af zouden komen. Zij antwoordde dat het de wens van de bewoners was om de waarneming niet bekend te maken. Om 13:50 heb ik Jan van der Laan over deze bijzondere melding geïnformeerd en ook om advies in te winnen wat te doen met deze melding. Zowel hij en Nick van der Ham als ik zijn richting Hippolytushoef gereden. Ondertussen had ik het exacte adres ontvangen. Daar aangebeld werden we door de bewoonster en haar gezin allerhartelijkst ontvangen en meteen naar het raam aan de achterkant van de huiskamer gedirigeerd. We zagen de vogel al snel zitten op de dakrand en de goot van het schuurtje. Daar at hij van broodkruimels samen met de aanwezige huismussen. Na 15 minuten kwam de Grijze Junco via de groene kliko-bak naar beneden om zich daar op de grond te goed te doen aan het daar aanwezige voer.
De wens van de bewoners was om de waarneming pas bekend te maken als de vogel een paar dagen niet meer gezien was. De vogel is uiteindelijk alleen op zondag 7 mei 2023 gezien."

Nog een plaatje van vorige week. Het afgelopen weekend bleek de vogel nog aanwezig, maar weer op grote en haast ondoenlijke afstand. 

Op een kale akker tussen overtijende Bontbekplevieren, later ook buitendijks op het wad. Samen met de nodige andere leuke soorten (zoals een Breedbekstrandloper die zich waanzinning liet zien), een erg fijn weekend! Hoewel niet aantoonbaar, is het aannemelijk dat deze Woestijnplevier de vogel betreft die Folkert-Jan een week eerder had op de Bochtjesplaat.

Op een kale akker tussen overtijende Bontbekplevieren, later ook buitendijks op het wad. Samen met de nodige andere leuke soorten (zoals een Breedbekstrandloper die zich waanzinning liet zien), een erg fijn weekend! Hoewel niet aantoonbaar, is het aannemelijk dat deze Woestijnplevier de vogel betreft die Folkert-Jan een week eerder had op de Bochtjesplaat.

Vandaag deze zwarte wouw langs de telpost op schier gehad. Volgens dit artikel zou het met de witte basis van de buitenste handpennen onder de 'western' of 'central' siberian groep vallen. De vogel lijkt een lichtere anaalstreek te hebben wat zou wijzen op de 'central' groep. In ieder geval een gave vogel en zeker iets 'oostelijks'!

Opeens (en alweer, na een ex in juli 2017) een aquila over de akker, mogelijk naar beneden gekomen door het naderende onweer. Werd helaas niet getolereerd door Kieviten, Buizerds en een Zwarte Wouw, en maakte al snel weer hoogte. Nog een kwartier in beeld kunnen houden totdat ie verdween in oostelijke richting.

Vanochtend was er spannende aankomst van zangers op het eiland. Dat leverde aanvankelijk geen krentjes op. Totdat Frank Majoor deze vogel ontdekte tijdens het Tapuiten inventariseren. Gelukkig verplaatste de vogel zich van verboden gebied naar meer noordelijk Tapuiten habitat dat wel vanaf het pad te overzien was. 

Een hele fijne nieuwe soort voor Texel.

Gevonden door Joris Duivenvoorden. Liet zich prachtig zien.

Vanavond mooi zij aan zij met de reeds enkele dagen aanwezige Poelruiter. Opvallend hoe vaak deze twee soorten elkaar in ons land weten te vinden. 

Laat zich fraai zien, in gezelschap van een Poelruiter en ruim 100 Kemphanen.

Na de ontdekking van Hans van Oosterhout op 23 april toch weer terug op de oude plek!

Fijne dat Jos hem vanmorgen terug vond.

Een hele fijne soort na een fijne trektelling op de Bantpolder. 

Een hele fijne soort na een fijne trektelling op de Bantpolder. 

Tot mijn grote verrassing zo maar lekker dichtbij.

Na zes vruchteloze pogingen de afgelopen tijd vanmiddag één van de twee Siberische talingen eindelijk goed gezien vanachter het houten hek onderaan de Hoge Dijk bij de Groene Jonker. De vogel ging vaak schuil achter het riet, maar liet zich ook een paar keer fraai zien. Hieronder een videostill.

En nog één van 22 maart. Met opwapperende veren door de wind, waardoor de zender net wat beter te zien was. Doorgaans viel de zender in zit niet of nauwelijks op, in tegenstelling tot in de vlucht. Vliegend was de vogel al op afstand, afgezien van formaat en iets lichter grijs, meestal vlot eruit te pikken door het zendertje op z'n rug.

Op woensdag 22 maart gezocht naar de Ringsnavelmeeuw, die op dat moment verbleef in Polder Zeldert tussen Amersfoort en Baarn. Ondanks de regen was de vogel 's ochtends een paar keer gezien, maar toen ik tegen 13 uur arriveerde, was de vogel voor het laatst een uur daarvoor gezien, wegvliegend richting Amersfoort. Na meerdere losse meeuwen en kleine groepjes gecheckt te hebben, had ik de vogel na een half uur opeens in beeld in de eerste wat grotere groep van ca. 100 kok- en stormmeeuwen die ik tegenkwam. Gedurende de anderhalf uur die ik daarna aanwezig was, verplaatste de vogel zich af en toe en vloog soms een eind weg, maar zat steeds korte tijd later toch weer alleen of tussen andere meeuwen in hetzelfde stukje polder. Soms heel fraai dichtbij. Een groot deel van de tijd stond hij te trappelen om wormen boven de grond te krijgen.

De periode erna heb ik af en toe op internet de live feeds van Ringsnavelmeeuw Kajzerka gevolgd. Ik stapte pas in toen de vogel al in Noordoost-Polen zat, maar terugrekenend kwam ik erop uit dat de vogel vrijdag 24 maart midden op de dag moet zijn vertrokken uit polder Zeldert tussen Amersfoort en Baarn, ten zuiden van de A1. Nog ca. 5 uur lang verbleef de vogel vervolgens in de provincie Utrecht tussen de A1 en het Eemmeer, maar zette toen na ruim anderhalve week toch zijn tocht voort richting Oost-Europa. Na nog enkele uren te hebben doorgebracht in de kop van Overijssel ging de vogel vanaf Staphorst in een hogere versnelling. Ongeveer 9 uur nadat de vogel bij Amersfoort vetrok (inmiddels avond geworden) vloog hij Nederland uit. Die nacht is de vogel in slechts 5 à 6 uur tijd van de Nederlands-Duitse grens in één ruk doorgevlogen tot rond de Duits-Poolse grens (op de Oostzee, onduidelijk waar de grens daar precies ligt). Vanaf Staphorst heeft de vogel gedurende 6 uur met een snelheid van gemiddeld maar liefst ca. 90 km/h gevlogen. Langs de Poolse Oostzeekust is de vogel oostwaarts verder gevlogen, met diverse tussenstops, tot zo'n 40 à 50 km voor de Russische enclave Kaliningrad. Vanaf daar is Kajzerka het Poolse binnenland ingevlogen en heeft hij z'n weg vervolgd in zuidoostelijke richting. Na nog enkele tussenstops stak hij na een driedaags verblijf in Polen, en ongeveer 3,5 dag na het vertrek bij Amersfoort, de Pools-Belarussische grens over. Nog steeds in zuidoostelijke richting vliegend werd de zuidwestelijke hoek van Belarus doorkruist en na een tussenstop van ca. 8 uur (overdag) op een meertje vlak voor de Oekraïense grens vloog de vogel Oekraïne in, ongeveer 4 dagen na vetrek bij Amersfoort. Zo'n 5 uur na het passeren van de Oekraïense grens bereikte de vogel het Kyiv Reservoir ten noorden van de hoofdstad Kyiv. Daar werd tegen de noordkant van de stad de nacht doorgebracht op het stuwmeer, in een luwe hoek achter een strekdam. Sindsdien verblijft de vogel nu al bijna drie dagen rond Kyiv.

Fantastisch om zo'n vogel te kunnen volgen en fascinerend waartoe zo'n vogel in staat is.

De vogel van Ouddorp destijds niet kunnen bezoeken vanwege corona, maar vorige week met veel dank aan Jan Verboom deze prachtige soort kunnen bijschrijven. Vanaf het plateau op de 10 verdieping van het gebouw van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijkrelaties de vogel diverse keren op korte afstand kunnen zien en een hele serie kunnen schieten. Fascinerend hoe de vogel deze plek heeft uitgekozen om te overwinteren. Met de harde wind ook een keer de vogel een koprol zien maken, maar het deerde de vogel allemaal niet veel. Nu de vogel al een week niet is gemeld lijkt het aannemelijk dat de vogel zijn weg heeft vervolgd. Om Jan te besparen van overvolle mailboxen op verzoek gewacht met het plaatsen van de foto's.

Op weg naar een klant in Valkenswaard langs Boxtel gereden. Daar voor het eerst een Ringsnaveleend gezien. Prachtige eendensoort in een leuk gebiedje aan de snelweg. Snel een paar fotootjes gemaakt. Helaas bleef hij vrij ver weg.

Net als veel ambtenaren had hij het naar zijn zin op het ministerie. Precies een maand - van 23 februari t/m 23 maart - is hij daar gezien. De laatste dagen niet meer; met de noordenwind vertrokken of in de maag van een Slechtvalk beland. Daarom een afscheidsfoto van dit mooie vogeltje dat het leven van ambtenaren en van anderen extra kleur gaf. 

Gisteren deze vogel gevonden in een groep van zo’n 100 Kolganzen. De vogel is nog aanwezig in de polders rondom Hooge Zwaluwe, so far opvallend weinig belangstelling voor dit zeldzame taxon. Meer foto’s zijn hier te zien.

Na de vogel van Lemmer eerder deze maand, nu de 2e van Friesland.

Wat hebben we genoten van deze vogel. 

Soort 372 in Friesland. 

Broer Frank en ik waren vandaag helaas een dag te laat voor de Alpengierzwaluw, maar bij Breezanddijk vielen we met de neus in de boter met deze fraaie Kleine Topper. Door de gure weersomstandigheden duurde het even voor we 100 procent zeker waren, maar na ruim 2 uur wachten (!) kwam de eend eindelijk dichterbij en liet hij zich eindelijk fraai zien.

Zie mijn weblog voor meer foto's van de vogel, waaronder van de vleugelstreep en de nagel. Mogelijk betreft dit hetzelfde exemplaar als eerder deze maand bij Lemmer?

Hij of zij weet ze toch te vangen, ook met windkracht 5-6.

Lifer mooi gezien , snelle vlieger!

Gistermiddag/avond de vogel op een half uur gemist maar de show van vandaag maakte een hoop goed. Toen ik er was zeker 45 minuten (vrijwel) non-stop in beeld. 

Eigenlijk wilde ik vanmorgen gewoon een lokaal vogelrondje maken, maar eenmaal in de auto dacht ik (om met mijn leerlingen te spreken): "WTF, ik wil die alpengierzwaluw gewoon zien, ik rijd gewoon naar Franeker!" Zo gezegd, zo gedaan.
Onderweg werd het nog wel spannend, want hoe noordelijker ik kwam hoe meer de lucht open trok. Alpengierzwaluwen staan immers niet bepaald bekend als ‘long-stayers’ en met open weer stijgt de kans dat de vogel vertrekt.
Maar het kwam goed: bij aankomst had ik de vogel vrijwel direct in de kijker. En vervolgens heb ik anderhalf uur genoten van deze schitterende alpengierzwaluw. De vogel liet zich met de zon in de rug en tegen een af en toe staalblauwe hemel echt fantastisch zien. Wat een vliegshow, vaak vlak boven onze hoofden! Een paar keer wat interactie met een meeuw en één keer met een buizerd. Heel blij met deze waarneming, ook nog eens een 'schaamsoort' weggepoetst. Met mijn eenvoudige cameraatje heb ik natuurlijk geen beeldvullende platen kunnen maken, maar deze is net even anders dan de gebruikelijke platen, dus ik vind leuk om deze hier te plaatsen.

Overigens is er een flinke influx van deze prachtsoort gaande. Naar boven blijven kijken dus!

Voor het eerst deze mooie soort gezien. Prachtig zien foerageren. Soms is het handig als je door het hele land werkt. 

Daar was ie dan. Na de dip op vrijdag, stond ik zaterdagmiddag paraat om nog een poging te wagen. Rond 15:00 uur de piep en 3 kwartier later konden we de vogel goed zien. Heerlijk, al die enthousiaste reacties en voor mij een lifer.  Jorrit, bedankt voor de melding. 

Niet eerder zo fraai een Siberische Braamsluiper (Type 1A) kunnen bekijken...

Afgelopen zaterdag vonden Micha, Jaco en Robin deze fraaie Siberische Taling, welgeteld vier minuten voor mijn aankomst. De één zou zeggen: 'die valt met zijn neus in de boter', een ander zou 'balen' (dat hij net voor zijn of haar neus was 'weggekaapt'). Tegenwoordig val ik onder de laatste categorie... Het was i.i.g. een fraaie eend. Ondanks dat de foto anders doet vermoeden, zwom hij op gepaste afstand tussen een kleine vijftig Smienten. Deze vogel los zien van de Ringsnaveleend lijkt mij dan ook op zijn plaats, en dus ook het idee van een gemeenschappelijke afkomst uit een collectie. Of de vogel ook daadwerkelijk geaccepteerd gaat worden door de CDNA... 

Het is zeker geen wereldplaat, maar omdat er naast de Siberische Braamsluiper (die recent door Peter de Knijff is bevestigd, dank!) nog een andere aardige soort op de foto is te vinden wellicht tóch leuk om te delen. Hier zijn fatsoenlijke foto's en een opname van de roep te vinden.