Dag 30: 8 mei 2011 - Aanloop naar Chuuk

De ochtend begint zoals gisteren eindigde: leeg. In de loop van de dag komt daar echter langzaam maar zeker verandering in. We beginnen steeds meer soorten te zien: White Terns, Black Noddies, wat Bulwers Petrels en zelfs een nieuwe soort: Tropical Shearwater, onderdeel van een flink complex aan shearwaters met een nog niet geheel duidelijke taxonomische onderverdeling.

Chuuk is onderdeel van de Federarated States of Micronesia (samen met Yap, Pohnpei en Kosrae) en de Chuuk eilanden worden beschermd door een enorm rif dat op slechts drie plaatsen een opening heeft. In de Tweede Wereldoorlog vonden de Japanners dat rif in eerste instantie wel handig, het beschermt de schepen tegen een al te ruwe zee, maar nadat de Amerikanen de complete vloot die bij Chuuk lag aangemeerd (meer dan 60 schepen) naar de zeebodem hadden gejaagd, hebben ze die zienswijze waarschijnlijk iets bijgesteld. Chuuk is dan ook vooral een duikersparadijs, er liggen hier nogal wat wrakken binnen het rif waar je naar kunt duiken.

Morgen zijn er drie keuzes: zelf gaan snorkelen/duiken, een rustige ochtend met kans op bijna alle endemen, of een extreem zware klimtocht met kans op alle endemen, inclusief de Great Truk White-Eye. Vroeg op, om kwart voor vijf, zodat iedereen vroeg aan de wandeling of klim kan beginnen. Voor het zover is, hebben we echter eerst nog de birdquiz gedaan. Er ligt op sommige dagen een lijst met 15 zeer verschillende vogel- en ornithologievragen. De winnaar krijgt wat uit de bar, het is meer voor de aardigheid. Nadat ik gisteren al samen met wereldlijster Hugh Buck samen de vragen had ingevuld en we zeer overtuigend hadden gewonnen, besloten we vandaag om de vragen wel in te vullen, maar niet onder onze eigen naam. Uiteindelijk kozen we ervoor om de naam van de scheepsarts (absoluut geen vogelaar) in te vullen, zonder haar of iemand anders dat te vertellen overigens.

Grote hilariteit en enig ongeloof toen aan het einde van de quiz de dokter
inderdaad als winnaar uit de bus kwam. (Dit laatste is om maar te illustreren dat de zeedagen waarop we geen vogels zien, soms maar langzaam voorbij gaan en je je lol uit kleine dingen moet halen. Morgen veel lol uit bijna 10 endemen als het goed is.

Dag 31: 9 mei 2011 - Chuuk

Remco koos voor de ruige optie met kans op alle soorten, zelf koos ik voor de rustige optie zonder kans op de Monarch en de Great Truuk White-Eye. Na het ontbijt vertrekken de zodiacs naar Toll South, de plek voor de ruige trektocht. Omdat wij vanaf het dek toekijken hoe zij in de zodiacs stappen, zien wij wel in het water wat zij niet kunnen zien: een Black-tipped Reefshark. Midden in de haven, pal naast het schip. Ze schijnen niet gevaarlijk te zijn, maar ik ga toch maar liever niet zwemmen na terugkomst. Wij gaan per minibus met een man of 20 naar Japanese Gun, een plek iets hoger op het eiland met uitzicht over de haven. In de Tweede Wereldoorlog hebben de Japanners een tunnel uitgehakt in de bergen, met aan het einde een vervaarlijk uitziend kanon. Het schijnt nooit gebruikt te zijn en is nu een goede plek voor soorten als Caroline Islands Swiftlet, Caroline Reed Warbler, Crimson-crowned Fruit-dove, Oceanic Flycatcher, Caroline Island White-Eye (niet te verwarren met de Great Truuk White-Eye) en Micronesian Starling.

Het principe is simpel: staan en wachten. De meeste soorten komen na verloop van tijd in beeld, met uitzondering van Caroline Islands Ground-Dove, toch wel een gewilde soort. Aan de andere kant zijn er ook wel wat goedmakertjes zoals Blue-faced Parrotfinch en Micronesian Myzomela, de plaatselijke honingzuiger. Een moerasgebiedje waarover we deels uitkijken vanaf Japanese Gun (maar niet mogen bezoeken; de eigendomsrechten zijn hier net als in de rest van dit deel van de wereld, nogal ingewikkeld) levert nog Pacific Black Duck, Waterhoen, Yellow Bittern en Rufous Nightheron. In de loop van de ochtend besluit een deel van de groep vast terug te gaan naar het schip. Deze groep heeft het voordeel niet in de enorme hoosbuiterecht te komen, maar heeft het nadeel de Ground Dove te missen.....

Terug aan boord zie ik Remco ook weer en die heeft het goed gedaan, hij
heeft alles gezien, inclusief de Monarch en de Great Truuk White-Eye. Als
hij in dit tempo doorgaat zit hij nog voor het einde van de Odyssey op 5000 soorten. Iets wat team Pacific nog wel een beetje dwarszit op deze reis is het feit dat team Atlantic goed uitgehaald heeft met een Franklin's Meeuw bij Tristan da Cunha. We zijn dan ook blij verrast als één van de deelnemers een meeuw ziet vliegen. Licht ongeloof, want op Chuuk horen geen meeuwen voor te komen, maar als het beest wat dichterbij komt, blijkt het niet alleen inderdaad een meeuw te zijn, maar zelfs een dikke vette klapper: de eerste Lachmeeuw voor Chuuk!

Vanaf The Spirit of Enderby 09°49'' noorderbreedte, 150°34'' Oosterlengte,

Pieter van der Luit