Gisteren hadden we al zwaar weer maar de voorspellingen gaven aan dat er verbetering aankwam. Maar de volgende ochtend was het weer niet veranderd, nog steeds een windkracht tien en alleen de temperatuur was iets gestegen: het was nu min 7. Al gauw werd het ons duidelijk dat een landing vandaag niet zou gaan lukken. Exit Antarctica. Naast dit slechte nieuws was het door dit zware weer ook niet mogelijk om al noordwaarts te varen. We waren dus genoodzaakt de storm uit te zitten. Dit betekende constant heen en weer varen. De kapitein had de order gegeven dat niemand naar buiten mocht in dit zware weer dus zaten we als een stel bejaarden in de lounge naar buiten te staren. Dit staren naar een ruwe zee werd gelukkig af en toe onderbroken door een vogel al waren dat er niet veel, totaal maar liefst zeven soorten... De stuurlui op de brug hadden een zware dag (en nacht): met windkracht tien het schip stabiel houden en daarbij de talloze ijsbergen van het formaat vrachtauto ontwijken, deze zijn niet te zien op de radar. Spannend.

Kelp Meeuw

Gelukkig zijn ijsbergen ook ergens goed voor: de aantallen Snow Petrels waren zeker aardig met bijna 40 exemplaren, en verder zagen we 4 Antarctic Petrels, 5 Antarctic Terns, Southern Fulmars, Kelp Gulls, Southern Giant Petrel en een paar afgedwaalde Cape Petrels. De waarnemingen van zeezoogdieren bleven beperkt tot 2 Antarctic Fur Seals, een rugvin en een `blow` van een walvis. De voorspellingen geven dit keer wederom aan dat het morgen beter weer zal worden zodat we richting South Georgia kunnen varen, let's hope for the best. In de bundel van de schijnwerper voor het schip vlogen om 22:30 uur nog steeds de nodige Snow Petrels, na twee dagen al bijna gedegradeerd tot 'inflatiesoort' ...

Menno van Duijn