Bonapartes Standloper op vrijdag

www.getij.nl leerde dat het tij bij Harlingen, op vrijdag 1 augustus om 10.36u, de juiste stand bereikt zou hebben. Westhoek ligt hier op een steenworp afstand vandaan, dus 10.36 was de tijd die ik aanhield. Als gevolg van argumenten die er niet toe doen (nog even blijven liggen, nat-wegdek, brandstof tanken, brug die open staat) kwam ik pas om 11.00 aansukkelen. De schapen op de toegangsdijk staan je altijd vrij suf aan te kijken en gaan rustig op de weg liggen, waardoor de vertraging extra groot was!

Het water stond hoog. Zelfs totaan de vegetatie. Twee man sterk (waaronder Ruud van Beusekom) waren de vogels, die bij elkaar gepakt stonden in en smalle droge kom, aan het bekijken. Bonapartes strandloper en een Breedbek- waren al gezien, dus dat gaf de burger flinke moed. Een tegenvaller was, dat al grote groepen steltjes over de dijk heen waren gevlogen en in het binnenland hun heil hadden gezocht. Na amper een kwartier zoeken en wat informatie-uitwisseling over Letland en (nacht)vlinders, was het raak. Een bonapartes strandloper liep onrustig tussen enkele (groep van rustig 6000) bontjes door en liet zich vluchtig bekijken. Met z'n drieen volgden we het beestje aandachtig, totdat het stilstond en zich (onder mooie lichtsomstandigheden) kort begon te poetsen. Helaas is het kennelijk een wetmatigheid, dat wanneer 1 vogel opvliegt, gelijk duizenden de lucht in moeten gaan. Zo ook in dit geval! Weg Bona! Intensief speuren leverde uiteindelijk nog een (terugvondst van) breedbekstrandloper op.

In het vervolg is het verstandig om niet op het moment van hoogwater op de locatie te zijn. Twee uur voordat het hoogste punt bereikt is, beginnen de vogels al samen te komen en scharrelen zij langzaam in de richting van de droogstaande delen. Vandaag was dat op 1 plek, als gevolg van het zeer hoge water. Onder de meeste andere omstandigheden verspreiden de grote groepen zich echter langs de kust.

Libellen op donderdag

De weersvoorspellingen voor donderdag waren warm, droog en windstil. Een mooie gelegenheid om het vizier weereens op iets anders te richten. Zeldzame Libellen stonden op het programma. De Gewone Bronlibel had ik laatste op een haar na gemist, dus we moesten hoe dan ook voor deze soort terug! Toen ik om 06.30 in Hilversum arriveerde vertelde Christian trots over z'n nachtelijke avonturen en wat hij ditmaal aan de haak had geslagen. Zijn het geen vlinders in de buik, dan is het wel een heftige mot tegen een doek! De Berkenbrandvlerkvlinder was toch wel heel uniek, maar de Aangebrande Spanner klinkt in mijn oren ook niet verkeerd! En zelfs zijn er al Hyena's rondom Loosdrecht gesignaleerd!

Maar goed... op naar Vorstenbosch (NB) om Teun uit z'n nest te halen! Ook hij was 's nachts actief geweest, wat echter niet had geleid tot een vermoeide kop! We waren echter nog niet compleet. Na een goed uur rijden kwamen we in Paarlo (Limburg) terecht. Hier heeft de JNM zijn kampementen opgeslagen, wat een enorme aantrekking kracht had op Thijs en Marijn van Os. Niet zo gek, als je bedenkt wat er tijdens de georganiseerde excursies en zomerkampen allemaal gedaan wordt (www.jnm.nl). Onze aantrekkingskracht bleek toch nog net iets groter te zijn en met moeite (en tegen alle regel in) wisten zij 1 dagje verlof te krijgen!

Met z'n 5-en verkenden we vervolgens de omgeving. Zo keken we prachtige boomkikkers recht in het gezicht aan en zagen we hoe een Gaffellibel boven het mais patrouilleerde en prikkeldraad als uitkijkpost gebruikte. Niet veel later ontmoetten we (voor mij eindelijk) enkele gewone Bronlibellen, die gade geslagen werden door een Beekoeverlibel. Thijs en Marijn moesten zich rond 14.00 weer aan de poorten van een zwambad melden. Met z'n 3-en verkenden we de omgeving verder. Dit leverde enkele Koninginnepages op en zelfs een Grote Vos. We brachten een bezoek aan de kraamkamer van de Zuid Limburge Woudaap. Christian loerde net iets eerder over de rietkragen uit, dan Teun en ik. Niet zo gek dat de Woudaap enorm schrok van dit aanblik, direct wegdook en zich ook niet meer liet zien. Net over de Duitse grens heen streken we langs een beek neer in een "Wildpark". Na een uitgebreid diner (chips, wortels, brood) zagen we dat de lucht oranje begon te kleuren en was dat het signaal om weer richting het Noorden te rijden.