De Lepidoptera's in m'n buik zijn ver te zoeken. Maar met wat speurwerk kom je er buiten een heleboel tegen. En ook dat geeft een goed gevoel! Het recept voor zaterdag bestond uit vlinders, veel vlinders! De voorbereiding, coordinatie en het bewaken van de tijd lag in handen van Christian en Teun. Toy en ik hoefden alleen te volgen!

07.00 stonden we op de Maashorst in de verwachting verwelkomd te worden door kwartels (al dan niet met aziatisch bloed, laat ik even in het midden). Het bleef bij verwachtingen en dus keerden we weer snel terug naar de verharde wegen! Om de vlinders gelegenheid te geven wakker te worden, was de noodzaak niet groot om vroeg in het juiste gebied te zijn. Daardoor hadden we tijd om even kuifleeuwerikken te zoeken. Zodoende belanden wij tussen de Nederzettingen van Henriettewaard (Den Bosch). Het zal vast niet lang duren totdat de bewonders werkelijk denken teruggekeerd te zijn in de Middeleeuwen en hun eigen ridder-spelen opstarten. Ik heb bewondering voor de vrijheid die de architect en stedenbouwkundige heeft gekregen om dit wijkje op papier uit te tekenen. Verrassend genoeg zijn de tekeningen omgezet in werkelijke bouwactiviteiten. Maar goed... het trekt wel kuifleeuwerikken aan en daar kwamen we voor. Na wat lichte ruis op de communicatie-lijn bracht Teun het verlossende woord: "Daar op het Dak!" Het zal niemand verbazen dat de eerste reactie was: "Waar op het dak!" , want dat zijn er nogal wat in die Henriettewaard! De kuifleeuwerikken trekken zich weinig aan van de bewoners en spelende kinderen. Ze lopen gewoon vlak voor je op de weg.

Tegen 10-en kwamen we op de plek waar we de eerste zeldzame vlinders konden spotten! Hoog in de bomen speurend, tussen het gebladerte zagen we al vrij snel Bruine Eigenpage vliegen. Niet veel later vonden we Grote Weerschijnvlinder en Kleine Ijsvogelvlinder die gebroederlijk naast elkaar in het ochtendlicht aan het opwarmen waren. Naast deze bijzondere soorten werd ik erop geattendeerd dat er nog meer vlinders bestaan (lees het met een knipoog). Gehakkelde Aurelia, Landkaartje, Atalanta en Koevinkje dwarrelden allemaal langs. Het oog bleef ondertussen omhoog gericht wat enkele wespendieven opleverde.

Vanuit Brabant reden we naar Zuid Oost, Zuid Limburg. We moesten naar twee bomen langs een doorgaande weg in een woonwijk. Hier zou een unieke populatie vlinders zitten: Iepenpage. Een minuut of 5 voordat we arriveerden begonnen we ons af te vragen hoe een Iep (boom) er eigenlijk uitziet. Da's wel prettig om te weten, als je die page hierin moet zien te vinden. Onze onkunde was van korte duur, want op de locatie waren de bedoelde bomen snel gevonden, evenals de iepenpage. Christian vertelden dat hij een aantal bijzonder agressieve mannetje zag die hun territorium (een omgekruld blaadje) sterk aan het verdedigen waren. Het was dus oppassen geblazen dat ons niets overkwam! We brachten het er gelukkig goed van af en konden ongeschonden naar de Sint Pietersberg rijden, waar we naar andere bijzonder soorten gingen zoeken. Naast de reguliere soorten was hier een boswitje het hoogte punt. Terwijl we deze aan het bekijken waren, vloog een zwarte specht over.

Voordat we naar onze stamkroeg reden te Schoonbron, brachten we nog een bezoek aan een groeve waar Geelbuikvuurpad te verwachten is. Enig speurwerk leverde een enkel exemplaar op. De varkens die hier vrij rondlopen zorgen door hun gewroet in de grond dat er poeltjes ontstaan. Hier maken de, zeer bijzondere, padden dankbaar gebruik van.

Het was mooi geweest... we waren al lang op pad, er was veel gezien en we hadden veel geleerd van onze gidsen. Het tijdschema werd goed gehaald, alle keuzen die we onderweg maakten, waren juist en de vlinders werkten ook aardig mee. Bij Snackbar Sousberg te Schoonbron ploften we neer om een lekkere vette hap naar binnen te werken. 2,5 uur later en met een gevulde maag (vol onverzadigde vetten) zetten Christian en ik Toy en Teun thuis af, waarna wij verder richting het Noorden reden. De plannen voor de volgende dag waren ondertussen al gemaakt. Toy en Thijs (jaja, voor hem leek het licht ook eindelijk weer eens op groen te staan) haalden Christian op, waarna we via Den Oever naar het Lauwersmeer zouden rijden.