Dag 23: 18-04-2011
Uren turen zo vergaan de uren. Waarnaar? De blauwe leegte. Een
verdwaalde Spectacled Petrel. Een clubje Noordse Sterns dat verschrikt
van het water opvliegt en een stukje met het schip meevliegt richting het noorden. En daarna blijft het stil, akelig stil. Er gaan uren voorbij zonder dat er iets wordt waargenomen. Af en toe vliegen er groepjes Vliegende Vissen uit het water die nog voor enige vertier zorgen. Aan de hand van de foto's kunnen we vier soorten onderscheiden. Pas in de late namiddag komt er opleving, een Madeira Storm Petrel vliegt van het schip af en even later wordt er met enige verbazing "a bird, a bird" geroepen. Een stevige witte vogel met een sterke vleugelslag komt op het schip af.
Wanneer een rode snavel en lange staartpen zichtbaar worden scoren we
onze eerste Red-billed Tropic Bird. Als deze net uit het zicht verdwenen is word er weer over het dek gehold. Een stormvogeltje vliegt voor het schip langs en is goed zicht- en fotografeerbaar in het licht van de ondergaande zon. Deze vogel zorgt voor enige discussie; sommigen zijn van mening dat het een Madeire Storm Petrel is terwijl anderen eerder voor een Leach's Storm Petrel gaan. Omdat er nog geen overeenstemming is plakken we nog geen naam op deze vogel. De komende dagen hopen we meer (Madeira) stormvogeltjes te kunnen zien
en fotograferen. De opleving aan het einde van deze dag stemt ons vol
goede moed om morgenochtend met het eerste licht weer op het dek te
staan. Sint Helena komt binnen bereik en we kunnen weer aan het werk!

Menno van Duijn

Dag 24: 19 april 2011 - Draadvogel
Het is zonnig en zwoel en om 6:45 uur sta ik aan dek. Naarmate Sint Helena dichterbij komt neemt het aantal vogels aanzienlijk toe. De dag begint met enkele Madeira Storm-petrels en dat worden er uiteindelijk enkele tientallen. Twee Bulwers Stormvogels vliegen mooi voorbij het schip. De eerste Masked Boobies dienen zich aan, zes in totaal, waaronder een adulte vogel met fraaie groene ogen. Daarnaast scoren we de eerste (en enige) Sooty Tern van de dag, drie Red-billed Tropicbirds en honderden White Terns, tientallen Brown Noddies en 20 Black Noddies. Helemaal niet verkeerd, na twee dagen met nauwelijks vogels.

Eenmaal voor de kust zien we tijdens de lunch nog een groep dolfijnen
(spec.) op afstand uit het water springen. Om 12:30 uur gaan we eindelijk voor anker bij Sint Helena. Aan de wal staat meteen een bus klaar om ons van Jamestown, het hoofdstadje, naar Deadwood Plains te rijden, het leefgebied van de Wirebird (Saint Helena-plover), de enige nog niet uitgestorven inheemse landvogel op het eiland. De soort dankt zijn naam aan de lange poten, die in de vlucht wat eigenaardig onder de vogel bungelen. De plevier is snel gevonden. De conservation officer (een aardige Bob-Marley look-alike met een onverstaanbaar locaal Brits accent) is toevallig ook in het gebied en toont ons twee pullen van een uur oud in de hand. Daarna kunnen enkelen van ons mee in de jeep en krijgen we nog een vrouwtje op nest met twee eieren en een paar met twee kleine jongen te zien. Het gedrag van het vrouwtje is bijzonder: bij benadering van het nest gaat het dier overeind staan, begint rondjes te draaien, en loopt weg. Bij controle lijken de eieren verdwenen, echter, deze zijn in een mum van tijd voor een groot deel onder het zand begraven. In totaal worden zeker 12 volwassen vogels en vijf pulli waargenomen. De Wirebird staat momenteel te boek als critically endangered en men doet er alles aan om de resterende populatie van zo'n 340 (adulte) vogels zo goed mogelijk te monitoren. Veel vogels dragen kleurringen en waar mogelijk worden nesten opgespoord en het broedsucces gedocumenteerd. Naast predatie door de vele katten op het eiland vormen ook de groepjes geintroduceerde Indian Myna's die de velden afstropen een bedreiging voor de eieren en jongen. Bovendien zijn er serieuze plannen voor een vliegveld op het eiland, op plaatsen waar nu nog plevieren broeden. Alle eilanders die we erover spreken moeten hier niets van hebben, niet in de laatste plaats omdat ze dan te bereikbaar worden voor de grillen van de boze buitenwereld.

In Jamestown vliegen overal White Terns, deze zitten vooral in de bomen
van het stadsparkje naast Ann's Place, het terras waar we de rest van de
dag volmaken onder het genot van biertjes en een steak. In de
avondschemer zien we hier vele tientallen Peacefull Doves, Common
Myna's, Madagascar Red Fodies, Yellow Canaries, Common Waxbills en Java Sparrows omlaag komen. Alles komt slapen in de bomen van het parkje en de kakofonie aan vogelgeluiden zorgt voor een tropische ambiance. De vier Java Gecko's boven ons hoofd zorgen nog voor het nodige vertier, zeker wanneer er een zo stom is zich te laten vangen door de grijpgrage handjes van Rinse. Aangezien we alle targets (1!) in principe binnen hebben krijgen we morgen zowaar gelegenheid Jamestown nader te verkennen en tot vervelens toe tropicbirds en White Terns te fotograferen. Ondanks dat er van oorspronklijke natuur weinig meer resteert is het hier aangenaam vertoeven!

Garry Bakker