Dag 7 - 2 april

We varen nog steeds over de Drake Passage richting South Georgia. Qua aantallen vogels blijkt het beeld een stuk overzichtelijker dan
gisteren. Hoogstens enkele Antarctic Prions resteren nog van de grote
stroom en het aantal Cape Petrels lijkt ook wel wat minder, al begeleidt een klein aantal nog wel voortdurend het schip. Af en toe vliegt een Black-bellied Storm Petrel voorbij en boven de rustige zee zoeven een stuk of tien diving petrels langs, waaronder zeker enkele Common Diving Petrels maar nog geen zekere South Georgia Diving Petrel, daarvoor moeten er nog wat meer op de foto. De verrassing deze ochtend is de Koereiger die kansloos rondjes om de boot vliegt en later bovenop de zodiacs achterop het schip wordt gevonden. Nog voordat de rest van de passagiers van dit ornithologisch spektakelstuk op de hoogte is gebracht via de scheepsintercom, is het arme dier al naar beneden gedonderd. Morgen maar eens kijken of hij nog overeind staat. Lang op het dek staan levert ook weer de nodige cetaceeen op, in de vorm van drie 'langswielende' Dwarf Minke Whales en twee Southern Bottlenose Whales, plus weer enkele Fin Whales. Daarnaast de nodige frustratie want voor de zoveelste keer worden er kort dolfijnen gezien en twee keer is er niets aan te zien doordat de dieren amper bovenkomen. Wat wel bovenkomt is een Chinstrap Penguin op luttele meters naast het schip. Later op de dag volgen er nog verschillende, samen met een handvol King Penguins. Op tubenosegebied worden vandaag twee nieuwtjes aan de lijst toegevoegd. De eerste is de qua populatieomvang relatief beperkte Fairy Prion, waarvan er een poogt op het schip te landen. Zeer opvallend zijn de brede zwarte staartband, opvallend blauwgekleurde bovendelen en kruin, het kleine formaat en de bijna Nachtzwaluwachgtige vlucht met stijve vleugels. Later volgen er nog drie. De tweede nieuwe is alleen voor Garry en Sjaak weggelegd, in de vorm van een White-headed Petrel die kort op enkele honderden meters langs de achtersteven van het schip vliegt maar wel tenauwernood wordt gefotografeerd. Een bepaald niet algemene soort in deze wateren. Twee fenomenale Wandering Albatrosses en enkele Light-Mantled Sooty Albatrosses fleuren de dag verder op. Ook zijn er minimaal vijf Northern Giant Petrels achter de boot te vinden, met hun kenmerkende rode snavelpunt. De Blue Petrels zijn nu echt verworden tot inflatiesoort, ze zijn welhaast algemener dan de Antarctic Prion vandaag, met tientallen exemplaren. Om 13:00 uur zitten we net in de eetzaal wanneer aan stuurboord enige beweging onder de mensen onstaat en het woord 'orca' onze tafel bereikt. Een blik naar buiten laat wel zwart en wit zien maar dan wel in vorm van minimaal 15 Hourglass Dolphins die schuin achter de boot uit het water springen! Vervolgens heel snel naar beneden, langs de ober die net met drie borden eten in zijn handen klaarstaat (just a moment!), camera pakken, twee trappen op en yes, ze zijn er nog en laten zich ondanks de enorme snelheid toch aardig fotograferen. Later in de middag volgt nog een groep maar die dieren springen, net als bij alle voorgaande groepen, amper uit het water (maar zijn door de korte afstand wel even zwemmend onder het wateroppervlak te zien). Wat deze soort betreft is het gelukkig eindelijk missie geslaagd. In de ochtend vandaag korte tijd nauwlijks wind met een zwarte zee maar later weer meer wind en meer deining. Morgenochtend als het meezit eindelijk weer land in zicht.

Wilsons Stormvogeltje (Foto: Ineziatours.nl)

Dag 8 - 3 april

Onze nachtrust werd aardig op de proef gesteld; nog niet eerder rolde
het schip zo lang en hevig heen en weer als vanacht, als gevolg van
sterke golfslag uit het noorden. Wat een brakheid. Eerst even een rondje schip en daarna snel naar de koffiemachine. Bij het eerste licht is er nog geen land in zicht, maar sinds 27 maart is het eindelijk weer eens lekker zonnig. Rond de boot vliegen tientallen Blue Petrels en tenminste drie Fairy Prions. Weinig Antarctic Prions daarentegen. Drie Wandering Albatrossen zeilen met het schip mee, waaronder de eerste onvolwassen vogel van de trip. Ook weer een Light-mantled Sooty Albatross en zeker tien giant petrels, waaronder zeker vier Northern en weer eens een fraaie witte Southern Giant Petrel. Ook nog een enkele Wilson's Storm Petrels en enkele tientallen diving petrels, waaronder weer enkele kandidaten South Georgia Diving Petrel, maar dat zullen wederom de foto's moeten uitwijzen. Intrigerend is de waarneming van Sjaak, Menno en een van de Noren vanaf de brug: een spuitwolk van een walvis die ondanks het hoge standpunt zelfs nog boven de horizon uitkwam. Daar waren we graag bij geweest! Het ontbijt levert een kleine herhaling op van gisteren als er zes Hourglass Dolphins aan bakboord voor het raam verschijnen. Menno weet er enkele fraai op de plaat te zetten, ondanks de enorme snelheid en het geringe aantal sprongen. Ze laten zich vooral onder water zwemmend zien, desalniettemin wederom een hoogtepunt. Niet lang na de lunch komt land in zicht, bergen als schaduwen aan de horizon, met steeds meer structuur, besneeuwde toppen en gletsjers. In toenemende mate duiken groepjes penguins langs de boot. Eenmaal in de buurt van Cape Disappointment blijkt die plek vandaag haar naam geen eer aan te doen, al is het alleen al vanwege de woeste schoonheid van deze mythische plaats. Albatrossen zweven langs besneeuwde berghellingen en het water is vergeven van de penguins en Antarctic Fur Seals. Een klein eilandje op een paar kilometer afstand zit afgeladen met witborstige aalscholvers en dat zijn hier automatisch South Georgia Shags, yes! En plots hangen daar ook zeker drie South Georgia Pipits boven de boot, twee vette targets zijn alvast binnen! Even later vliegen de South Georgia Shags op enkele meters rond de boot. Een nieuwe buisneus dient zich aan in de vorm van de eerste Grote Pijlstormvogel van de trip. Even verderop blijken de witte streepjes op de rotsen in de verte zowaar penguins, waaronder vele duizenden Macaroni Penguins. Rond 11:30 uur gaan we in Cooper Bay voor anker. Besneeuwde bergtoppen als decor van grof bemoste en begraste helling met overal geluiden van penguins, aalscholvers en zeehonden. Na een wederom prima maar snelle lunch en een korte briefing vooraf is het om 12:30 eindelijk zover: een landing per zodiac. Op het strand van Cooper Bay komen we ogen tekort, met honderden King Penguins, Gentoo Penguins en Antarctic Fur Seals, met daartussen de brutale Zuidpoolkippen, Subantarctic Skuas en enkele giant petrels. Het weer is fantastisch, zonnig en rustig en al ras worden honderden gigabytes volgeschoten. Een groepje van elf overvliegende eenden blijkt betrekking te hebben op de gehoopte South Georgia Pintail, een weinig spectactulaire (onder)soort. In de tweede helft van de middag maken we een zodiaccruise langs een stukje kust, waarbij we een kolonie van honderden Macaroni Penguins op de rotsen bekijken. Om de hoek stuiten we op rotsen met tientallen South Georgia Shags en Chinstrap Penguins. En daar is wederom het roepje van een pieper, die op de zodiac lijkt te willen landen, maar toch verderop op een rots neerstrijkt. Twee minuten later zien we het beestje schitterend op een paar meter tussen de enorme kelpslierten op de stenen lopen. Nadat we ons vergezeld zien van twee andere bemande zodiacs hebben we groen licht om nog even een uurtje langs de kust van Cooper Island te varen, aan de overkant van de baai. Hier bezoeken we een kiezelstrand met vele honderden Chinstrap Penguins en South Georgia Pipits zijn overal om ons heen, zeker 10 exemplaren die voortdurend vlak boven ons hoofd komen kijken. Hoog boven de tussockgrass-hellingen zeilen enkele Light-mantled Sooty Albatrosses en tientallen giant petrels. Op een kiezelstrand verderop liggen er een stuk of dertig bij elkaar. Voldaan racen we terug naar het schip. In de avond zit iedereen zoals gebruikelijk in de lounge foto's te bekijken en belevenissen uit te wisselen, wanneer we ineens vergezeld worden door een diving petrel in het raamkozijn. Het beestje is aangetrokken door de verlichting van het schip. Op basis van de kenmerken gaat het vermoedelijk om een Common Diving Petrel, maar de literatuur lijkt niet eenduidig over de interpretatie van bepaalde kenmerken. De lounge is opmerkelijk vroeg leeg vanavond: eindelijk kans om het gebrek aan slaap van de afgelopen nacht in te halen zonder deining! Het schip vaart met een slakkengangetje langs de noordkust van het eiland naar Grytvikken, het oude walvisstation en de enige permanent bewoonde nederzetting van South Georgia, waar we morgen een wat meer cultureel georienteerde ochtend zullen beleven.

Garry Bakker