Woensdagmiddag gaat de pieper en ja hoor, Pim Wolf laat weer eens van zich horen. Op de Slikken van Flakkee (daar waar hij al menig zeldzaamheid ontdekte) vindt hij een Blonde Ruiter. Tegen het einde van de middag stap ik in mijn auto en begin aan de rit naar het zuiden. Vanuit Breukelen, langs Utrecht. Richting Gorinchem en dan naar Rotterdam. Een geweldig gezellige route; je bent geen moment alleen want je staat continu in de file. Voor mijn gevoel duurt de rit een eeuwigheid, met een slakkegangetje tuf ik richting de Delta.

Ondertussen bel ik Pim. Hij neemt de telefoon 'op' met 'jij wilt zeker weten hoe je die Blonde Ruiter te zien kan krijgen?'. Hij geeft me plekinfo en de waarschuwing dat het niet makkelijk zal worden. Een afstand van 500 meter en een harde wind en de ruiter die veel verscholen in de Zeekraal loopt te fourageren. Het zal moeilijk worden maar desalniettemin wil ik het toch proberen.

Om een uur of zes zit ik op de dijk bij Herkingen. De wind blaast me recht in het gezicht en mijn telescoop trilt als een dolle. Ik begin te scopen en zoek het deel van de Slikken af waar Pim de Blonde Ruiter heeft gezien. Niks, maar dan ook helemaal niks. Ik bel nog een keer met Pim, 'zoek ik echt op de goede plekken?' vraag ik hem. Dit blijkt het geval te zijn. We kletsen nog wat over het jaarlijsten en hoe goed vogeljaar 2007 tot op deze dag is. Het kletst lekker met Pim en ik waan me weer even in de kantine van het RIKZ in Middelburg... Peter, Sander, CM, Cor, Rob.. die goeie oude tijd... Ik slik een brok weg en scoop en scoop maar wat ik ook zie: geen Amerikaan. Er komen ondertussen nog wat vogelaars en samen zoeken we naar iets dat niet te vinden blijkt te zijn. Na meer dan twee uur onafgebroken scopen en turen in de snoeiharde wind geef ik het op, dit is niet te doen. Ik rij in stilte en zonder muziek en Blonde Ruiter terug richting Almere. Dit keer zonder files, dat dan weer wel !