Ergens halverwege de zaterdagmiddag check ik de site van Rommert (www.lauwersmeer.com). Tot mijn grote blijdschap zie ik dat in de Drentse Veenkoloniën een Vorkstaartplevier is gezien. Het is echter niet alleen maar rozengeur en maneschijn, de plek is niet bekend en de vogel is afgelopen donderdag gezien. Ik pak direct de telefoon en bel Rommert, hier moet ik meer van weten! Hij weet ook niet veel meer dan op zijn site staat. De vogel is gezien door een vogelaar uit Groningen (ik zal geen naam noemen) en die wil niet vertellen waar hij de vogel heeft gezien, ook niet na aandringen van Rommert. ‘Niet te filmen’, denk ik ‘geef het dan niet door, maak niet iedereen lekker met iets leuks en geef dan vervolgens geen plekinfo...’. Rommert is het roerend met mij eens en snapt er ook niets van. Later hangt hij weer aan de telefoon, de vogel is gisteren (vrijdag dus) nog gezien en door iemand mooi op de foto gezet. Fraai is dat: de vogel zit daar waarschijnlijk nog ergens en niemand mag er ook maar iets van weten.

Ik pak een atlas en bestudeer de Veenkoloniën. Daarna bestudeer ik dit fascinerende stukje Nederland op Google Earth. De enige plek die mij geschikt lijkt voor een Vorkstaartplevier zijn de Vloeivelden bij Nieuw Buinen. Misschien moet ik daar morgenvroeg maar heen en gewoon gaan zoeken. Ik bel nog wat Drentse vogelaars die het met mij eens zijn: de Vloeivelden bieden de beste kans, daar moet gezocht worden. ’s Avonds bel ik David Uit de Weerd, die nog wat extra info heeft. Voor hem is het een nieuwe soort en het lijkt hem wel leuk samen te gaan zoeken.

En zo sta ik zondagmorgen op een carpoolplek in Zwolle-Zuid. David laat niet lang op zich wachten en binnen de kortste keren zijn we in het hart van de Drentse Veenkoloniën. De Vloeivelden liggen er mooi bij, goed nat en met mooie slikrandjes. Veel meeuwen, wat sterns en Kluten, hier en daar een Witgat en daar is het wel mee gedaan. Geen Vorkstaartplevier te bekennen. We rijden rond en zoeken naar geschikte plekken, dat valt echter vies tegen. Alleen maar akkers en graslanden, geen enkele kale akker of een grasland waar wat kort gras staat. Na bijna 4 uur zoeken geven we het op, de vogel is onvindbaar... Wel gaat een paar keer de telefoon, steeds met dezelfde mededeling: afgelopen nacht Kleinst Waterhoen roepend bij Tienhoven !! Dat is in ieder geval wel heel erg goed nieuws, op deze soort zit ik al tijden te wachten. Als er deze week geen roepende vogel komt dan kan ik deze soort voor de rest van het jaar waarschijnlijk wel vergeten. Dus daar gaan we vanavond laat zeker naar toe!

Zondagmiddag zit ik aan een bak koffie, niet ergens in het veld maar gewoon thuis achter de pc. De telefoon gaat, Rommert Cazemier hangt weer eens aan de telefoon, ‘Peter, ik weet de plek waar die plevier zit, we hebben plekinfo gekregen!!”. Ook heeft hij een foto gekregen en de vogel zit op een – althans daar lijkt het op – vers geploegde akker. Het ziet er in ieder geval niet uit als vloeivelden… Rommert heeft naast deze foto wat aanwijzingen en GPS coördinaten gekregen. Met behulp van de aanwijzigingen heeft hij een globaal idee waar de vogel zich zou moeten bevinden. Edwin de Weerd zit al in de auto en is op weg naar deze plek. De GPS coördinaten die hij heeft gekregen zijn heel vreemd en hij snapt ze niet. Ik zit er ook een tijdje naar te kijken en dan valt ineens het kwartje… het zijn Amersfoort-coördinaten maar dan zonder de broodnodige en logische punten en comma's ! In no-time heb ik de juiste plek gevonden en ik bel Edwin. Hij zit een kilometer of vijf verkeerd… ik geef hem de juiste plekinfo: langs een smal weggetje, net voor een scherpe bocht moet aan de noordwest kant een braakliggende akker zijn, daar moet de vogel opzitten !!!

Nog geen half uur later belt Edwin… hij heeft de vogel gevonden… op exact de plek die ik hem voorspelde! YES, dat is bijzonder, bijzonder goed nieuws, ik bel David, die gromt een keer en gaat dan direct richting Drente. Het frustrerende is wel dat David en ik daar zondagmorgen op minder dan 1 km langs zijn gereden. Hadden wij deze kale akker gezien dan hadden wij zeker de vogel gevonden.

En zo komt het dat ik zondagavond voor de tweede keer die dag in de wonderschone Drentse Veenkoloniën ben. Dit keer met meer succes, de Steppevorkstaartplevier (# 286) – want dat blijkt het te zijn – laat zich subliem bekijken.