Na de geslaagde 'Woudapen-actie' besloten er maar eens lafjes tegen aan te gaan hangen. Ik slaap uit tot een uur of negen en doe het daarna rustig aan. Natuurlijk kan ik nog wel een paar makkelijke jaarsoorten gaan opzoeken maar die hebben geen haast. Heb ik nog tijd genoeg voor.

Om een uur of drie-vier begint het toch wel te kriebelen. Misschien is het een leuk idee naar Hoek van Holland te rijden, daar een visje te gaan eten en dan tegelijkertijd de Huiskraai op de jaarlijst te zetten. Na enig dubben besluit ik te gaan en zo zit ik even later op de Grote Baan richting Hoek van Holland. Dan gaat de telefoon, mijn goede vriend Martijn Bot: 'Peter, ik heb een Slangenarend gevonden op het Fochteloërveen! Kom maar snel'. Zucht... ik ben ondertussen al bijna in Delft, moet dus omdraaien, terug naar Almere en dan naar het noorden. Het is zondag dus veel zondagsrijders en misschien wel files. Niet het meest leuke vooruitzicht wat je je kan voorstellen. Maar een Slangenarend moet ik wel doen, daar kan ik geen dag mee wachten... meestal blijven ze wel een tijdje hangen in het Fochteloërveen maar je weet het maar nooit. Ik draai de auto in de buurt van Delft en begin aan de tocht naar het Veen.

Ondertussen bel ik Hans ter Haar. Die is in de omgeving van het Fochteloërveen naar vlinders aan het kijken. Hans komt net van het veen en gaat direct Martijn bellen. Ik rij verder en bel Martijn nog een paar keer. De vogel vliegt nog steeds boven het veen en is continue te zien. Na een tijdje belt Martijn me, de vogel zit boven in een dode boom en is mooi te zien. Ik gooi een extra blokje hout op het vuur en rij ondertussen al in de buurt van Drachten. Na een zenuwslopende rit over de tweebaansweg richting Hogeveen parkeer ik mijn auto aan het begin (of einde...) van het fietspad dat door het veen loopt. Als ik uit de auto stap kom ik Hans tegen. 'Veel succes', roept hij terwijl ik als een snelwandelaar het fietspad begin af te lopen. Ik bel Martijn die ergens in het midden van de hei staat. 'Vogel is niet meer te zien... dook naar beneden uit de dode boom. Zal er vast nog wel zitten'. Klote, dit zal toch niet waar zijn...

Eindelijk kom ik bij Martijn aan die vrolijk ergens midden op de eenzame heide op mij staat te wachten. Ik feliciteer hem en vraag of hij de vogel nog gezien heeft. Dit blijkt niet het geval te zijn, de vogel is uit beeld en het enige wat hij aan mij kan tonen is de dode boom die wel heel erg kaal en leeg blijkt te zijn. Martijn heeft honger, dorst en heeft het ondertussen wel gehad. Hij staat dan ook al enige uren op de hei en besluit naar Groningen af te reizen.

Ik kijk nog even naar de dode boom en maak een plan. Het is ondertussen al bijna half negen. De vogel zit er nog steeds dus als ik nu eens morgenvroeg op de hei ga staan. Ergens in de loop van de ochtend zal de vogel wel gaan vliegen en dan kop ik 'm heel simpel in. Ik loop terug naar de auto en rij richting Appelscha. Ondertussen heb ik ook wel aardig honger en ik besluit vet te gaan halen. Bij de frietzaak die tegelijkertijd een cafe is blijkt het een vrolijke boel te zijn. Aardige mannen en vlotte vrouwen in hippe kleren drinken bier en kletsen elkaar de oren van de kop. Ook de muziek is vrolijk, de ene na de andere Hollandse Hit klinkt door het cafe. Ik besluit op het terras te gaan zitten en eet daar mijn frietje met kroket. Wat begon met een visje in Hoek van Holland eindigde met een frietje in Appelscha !