identification as Eastern  tschutchensis/plexa  on the base of this one call uncertain; compare paper with sonagrams by Bot et al in Dutch Birding 36 (nr 5): 295-311, 2014 (fig 4 vs fig 7...): though pitch higher than 8kHz and lines in ascending part parallel;

other calls resemble those of flava / thunbergi too by having hardly any or no modulations

Magnus bleek vandaag in Portugal eveneens een Oostelijke Gele Kwik te hebben opgenomen. Hij liet weten de vogel van Rhoon een sterke kanshebber te vinden, ondanks het gebrek aan modulaties (in het dalende deel). Een sterk punt voor Oostelijke vindt hij de beide lijnen in het stijgende deel: die zijn parallel en dat is anders bij westelijke gele kwikken (waar ze uit elkaar wijken).

Zijn ervaring is dat bij Oostelijke de modulaties vaak ontbreken (eigen opnamen in Lena-delta). Dat werd ook aangetoond bij exemplaren in Brittannië en Ierland die genetisch als Oostelijke zijn bewezen.

Opname van Magnus

De vogel liet vanmorgen meerdere soorten roepjes horen, met en zonder rasp. Soms herinnerend aan CiKwi. Jacob Molenaar heeft meerdere opname hiervan. De roep klonk altijd anders dan de zomervogels in NL. Hij liet zich goed zien. Toonde wel wat geel op de odv.

T.a.v. eventueel mtDNA onderzoek:

Identificatie van tschutschensis/plexa versus de andere twee groepen zou kunnen in een poepmonster, maar taxonomische onzekerheid los je daar niet mee op (lees Collinsons artikel er maar eens op na. Je sluit er wel alle meer westelijke gele kwikken min-of-meer mee uit.

Dankzij de twee zeer uitvoerige studies die in 2017 en 2018 zijn verschenen (zie ook dit forum) is er ruim voldoende referentie materiaal beschikbaar.

Eeeh hoezo, je komt niet verder dan plexa/ tschutschensis. Indien je plexa onder oostelijke schaart (zoals alle vooraanstaande taxonomen doen) is het + 1 (indien deze vogel matched met het bovenstaande) zoals in alle omringende landen. Specifiek in NL ontstaat echter een nieuw probleem; plexa lijkt op Noordse en tschutschensis op Gewone dus in NL zouden WIJ die splitsen hetgeen niet mogelijk is op basis van mtDNA... Maar goed laten we eerst maar kijken of er een match is.

Vogel is gevangen vandaag.

Wie weet dus.

Ik houd betreft mtdna mijn hart vast voor de toekomst, in navolging van mogelijk hybridiserende tjiftjaffen...;)

Max,

Ik ga niet over splitsen of niet, maar schrijf alleen maar waar we met (mt)DNA verder mee komen. En in dat opzicht zijn die twee niet te onderscheiden. Dat is ook wat Collinson beschrijft.

Als jullie er met ander (veld)kenmerken iets aan toevoegen, dan is het probleem opgelost.

gr,

Peter

(inderdaad Maarten, je weet maar nooit, maar dat is geen reden om het niet nu te proberen toch?).

@Peter Ik vrees dat een veldkenmerk vinden tussen die twee oostelijke taxa bij een eerste winter erg moeilijk/onmogelijk?? is. NL heeft zich door als enige (soms terecht) de westelijke taxa daadwerkelijk te splitsen, het zich veel moeilijker gemaakt dan de landen om ons heen die dat niet doen, die kennen alleen Westelijke en Oostelijke Gele Kwik.., maar goed eerst maar eens een match...

@Max: over veldkenmerken gesproken, denk je dat iemand ooit heeft opgelet of een van al die Noordse Kwikken in het voorjaar als plexa roept? Als dit taxon in het najaar langskomt, dan kun je een voorjaarsgeval niet uitsluiten.

Voor de liefhebbers:

Golovatin, MG & Sokolov, VA 2017. Distribution of Yellow Wagtail forms Motacilla flava–complex in the North of Western Siberia, Russia. The Open Ornithology Journal 10: 1-9.

Ze documenteren contact (en verschillen in habitat) tussen 'beema' (=flava) en thunbergi, maar ook tussen 'beema' (=flava), plexa en tschutschensis. Ze onderscheidden 5 fenotypen, en determineerden plexa-paartjes aan de hand van een bepaalde combinatie van koptekeningen. Volgens de auteurs zijn de vrouwtjes van plexa te onderscheiden van die van thunbergi. Ik heb geen idee hoe steekhoudend dat laatste is, maar de grens tussen de verspreidingsgebieden van thunbergi en hun plexa komt aardig overeen met de mtDNA-break die Pavlova et al. (2003), Harris et al. (2018) en Drovetski et al. (2018) vonden.

Een andere studie, van deels Nederlandse makelij, liet eveneens zien dat de habitatkeuze van 'beema' (=flava) in W. Siberië verschilt van die van thunbergi (van Oosten & Emtsev 2013). De auteurs zeggen erbij dat hun thunbergi best wel eens betrekking kan hebben op plexa. 

van Oosten H.H. & Emtsev A.A. 2013. Putative segregation of two YellowWagtail taxa by breeding habitat in Western Siberia: possible implications forMotacilla flava taxonomy. Ardea 101: 65–70.

Ik mis de karakteristieke afvlakkende helling in het tweede deel, dat je bij de meer oostelijke vormen als macronyx ziet. Deze vorm lijkt meer overeenkomsten met beema te hebben als ik op xeon-canto even snel check. Benieuwd wat het mtDNA ons zal vertellen!

De vogel lijkt inmiddels een stuk moeilijker te zien nu je op afstand moet blijven, getuige de commentaren op waarn.nl van vandaag. Ga jij (Peter) nog een “kwik en dirty” eerste mtDNA check doen of hoeven we voor de DB dag 2020 geen uitkomst te verwachten?

Het heeft onze aandacht Max. 

Op basis van eerste analyses van genetisch materiaal niet een duidelijke tschutschensis maar veeleer een vogel uit een hybridepopulatie. Met dank aan Peter voor de uitleg tijdens zijn lezing op de DBA-dag: meer onderzoek volgt.