Diverse malen wordt de naam René de Vos als auteur van dit interview genoemd. Dat is jammer, want hij heeft het niet geschreven, maar Rob Buiter, er staat een verkeerde auteur bij genoemd. Een behoorlijke blunder van de redactie van Vogelnieuws....Hoe dan ook de intentie heb je goed begrepen Gerard. Er worden in de rubriek De Kwestie hele scherpe vragen gesteld over zaken die ons in vogelaars- en natuurbeschermingsland bezig houden. Zoals nog steeds dit onderwerp , of je het leuk vindt of niet. Arnoud diende Rob uitstekend van repliek. En dat was precies de bedoeling, kan ik je verklappen als redacteur van Vogelnieuws. Dat is inmiddels omgedoopt tot Vogels+ en is gratis op tablet te lezen. Kijk voor een abonnement op www.vogelbescherming.nl....

Beste Gerard, Zoals Ruud hierboven al terecht zegt: Je moet mij hebben niet René. Het aardige is dat je zelf eigenlijk de retorische vragen die je in jouw column stelt ook beantwoordt. Zo is de inderdaad geweldige ontdekking van de Omaanse uil ook in Vogelnieuws beschreven, met alle egards voor de ontdekkers. Verder is de rubriek De Kwestie bedoeld voor, de naam zegt het al, kwesties uit het veld. En je constateert zelf ook al dat zelfs onder jouw vrienden nog mensen zijn die als een wesp gestoken reageren als het over de DBA gaat. Die signalen hoor ik uiteraard ook wel eens in het veld. Vandaar het gesprek met Arnoud, waar ik omwille van stijl en journalistiek de rol van advokaat van de duivel op mij nam. Zoals Ruud al terecht opmerkt: Arnoud heeft daar uitermate gericht en adekwaat op geantwoord. In die zin hoop ik, nee, ga ik ervan uit dat het artikel een bijdrage heeft geleverd aan toenemend begrip tussen de 'kampen' die tot op de dag van vandaag blijkbaar nog bestaan. Hartelijke groet, Rob Buiter p.s. Is er een speciale reden waarom je dit artikel nu (pas) opdiept?

Door Gerard Ouweneel, vrijdag 30 januari 2015, 10.15 Dag Ruud en Rob Tja, die stukjes staan te boek als 'vlerkenstreken', een woordtrouvaille van Erik van Ommen. Geprojecteerd op de bewuste verhaaltjes zijn uit dat 'vlerkenstreken' vier betekenissen te vissen. Het idee ontstond overigens onder het dak van Vogelsbescherming, aan de redactietafel van het tijdschrift Vogels, maar dan ruim een kwarteeuw geleden. Toen ik in augustus 2013 het bewuste interview in 'Vogelnieuws' (nu dus Vogels+) las, was mijn eerste gedachte 'laten we nu alsjeblieft niet opnieuw beginnen'. Arnoud van den Berg dacht dat kennelijk ook, want in het interview komt naar voren dat hij zich verbaasd toonde. Eenmaal het relaas doorgenomen, raakte ik er nagenoeg van overtuigd dat de interviewer erop uit was geweest de zaken scherp tegenover elkaar te zetten. Hetgeen Rob dus nu bevestigt. In augustus 2013 kwam Dutch Birding uit met het verhaal van de Omaanse Uil en ontmoette ik Arnoud op de Britse Birdfair in Rutland Water, waar hij zijn mond hield over zijn uil. Knap, nietwaar? De première was voor zijn Dutcth Birding. Tja, en dan zijn er inderdaad wel een paar zaken tegenover elkaar te zetten. Dus dat verhaal heb ik toen al geschreven en opzijgelegd voor de nu verschenen bundel. En omdat Dutch Birding de hoofdriol speelt, wilde siteredactie het opnemen als een soort voorpremière op Een aangename onrust. Daarin staan best nog wel een paar verhalen die bij vogelaars tot reacties kunnen leiden. Dus ik kan mijn borst nat maken. Maar het blijven ... vlerkenstreken. beste groet Gerard

Arnoud 'pokerface' van den Berg!

Het artikel in Dutch Birding over de ontdekking van de Omaanse Uil is bovendien een buitengewoon goed voorbeeld van hoe je in de praktijk het 'voorzorgprincipe' toepast. Op grond van dit 'voorzorgprincipe' is bewust geen specimen verzameld. Het artikel noemt een heel stel argumenten en relevante bronnen waarom ze dit voorzorgprincipe (een cruciaal begrip binnen de natuurbescherming) hebben toegepast. Klasse!!