Heel gaaf mannen! Complimenten!!

Prachtig om het vlot in DB te publiceren. En goed dat de moderne richtlijnen zijn gevolgd (= doden is niet langer nodig om een nieuwe soort te beschrijven).

Alle betrokkenen van harte gefeliciteerd met deze fantastische ontdekking!

Prachtige ontdekking! Ik vraag me af hoe lang het had geduurd voordat deze soort was ontdekt als Magnus niet met zijn parabool en hoofdtelefoon nachtenlang daar in de woestijn had geluisterd. Mooi dat zulke ontdekkingen nog steeds mogelijk zijn.

Het uilenboek van de SoundApproach ligt toch niet al bij de drukker? M.a.w. deze komt er toch ook in te staan? Prachtige ontdekking overigens!

Wat een spectakel! Het leven en werk van Magnus is nu al legendarisch!! Groet Kasper

Bij de woorden "grondige inventarisatie" gaat het kriebelen. Fantastische ontdekking.

Dat het leven van Magnus legendarisch zou worden, werd mij op 19 mei 1995 al duidelijk. In de avondschemer van 18 mei 1995 was ik aan het vogelen bij de Ankeveensche Plassen en zag aan de Dammerkade een Roodpootvalk boven het water jagen. Determinatie (toen nog met een bananenkijker) op basis van proporties, want het licht was uiterst kwijnend. Net toen ik de vogel tegen de donkere achtergrond van de begroeiing was verloren, klonk er vanuit de duisternis een bescheiden "Goedenavond, was er wat te zien?". Ik stelde mij voor, Magnus idem dito en ik deed mijn verhaal. Een Roodpootvalk, wow, dat zag hij wel zitten. Tja, zei ik, maar op een silhouet na geen fluit aan gezien. Magnus was komen fietsen uit Amsterdam (toen nog heel gewoon), maar kondigde aan dat hij morgenvroeg bij het eerste licht zeker weer op deze locatie zou staan, om de Roodpootvalk te zien wakker worden ("wie zegt dat ie hier is gaan slapen", dacht ik nog...). Dat betekende erg vroeg op, want het was ver fietsen en bovendien was het nu ook al laat (en hij moest natuurlijk ook nog terugfietsen naar Amsterdam). Om een dreigend schuldgevoel over een vergeefse onderneming enigszins weg te nemen, meldde ik voorzichtig dat het in de late schemer misschien toch wel een Boomvalk was geweest en dat ik de proporties mogelijk wat teveel richting Roodpootvalk had gewenst... Die bekentenis veegde Magnus van tafel. Waarom zou je op basis van uitsluitend een silhouet (als enige kenmerk) in eerste instantie aan een Roodpootvalk denken als het er géén zou zijn (wetende dat ik veel ervaring had met Roodpoten in Hongarije, dat had ik 'm ondertussen wel verteld...)? Ik dacht: "Eh, wishful thinking?" en kon nog wel wat argumenten verzinnen, maar zei - gelukkig - niks. Nee hoor, "eerste ingeving is vaak de juiste" en zijn besluit stond vast, hij zou fietsen. Ik moest van veel dichterbij komen (sliep bij mijn ouders in Bussum), maar was - denkend aan mijn bed - zeker niet van plan hem in het holst van de nacht te vergezellen. Ik nam genoegen met de povere schemerwaarneming... Wel vroeg ik hem om mij te bellen (vaste nummer van mijn ouders) als hij de vogel had gezien. Ik ging er echter vanuit dat het hierbij bleef en dat ik nooit meer iets van deze positivo zou vernemen... Maar de volgende middag ging inderdaad de telefoon. Ik werd hartstochtelijk bedankt voor de prachtige adulte man Roodpootvalk, die bij het eerste licht boven de plas verscheen, een korte show weggaf, al snel hoogte won en doortrok richting NO. Het was de fietstocht méér dan waard geweest... Dit hele gebeuren maakte grote indruk. Ten eerste was de bereidheid om terug te bellen in die dagen geen vanzelfsprekendheid. Maar bovenal die toewijding om een niet al te sterke claim van een volkomen ONBEKENDE fanatiek te befietsen: eerst door de nacht terug naar Amsterdam, dan door de nacht weer heen en in de ochtend weer terug. Het grote talent bespeurde ik later pas, maar de toewijding reeds op die bewuste 18e mei 1995... Magnus, van harte gefeliciteerd met deze ultieme ontdekking! PS: mijn zoons tweede naam is Magnus. Drie keer raden waarom...

Het artikel laat zich lezen als een spannend jongensboek! Fantastische ontdekking! Van harte gefeliciteerd!

Petje af ik hoop snel te kunnen gaan, combineren met Arabian Scops en Arabian Eagle Owl, Sound Approach for President.

Een aanvullend puntje in de discussie over wel/niet verzamelen: Om statistisch met p<0.05 (95% 'zekerheid') aan te tonen dat 95% van de individuen van een soort diagnostisch verschillen van een andere soort moet je minimaal 59 individuen samplen (Wiens & Servedio 2000, Walsch 2000). Wanneer er meerdere diagnostische verschillen zijn heb je minder specimens nodig. Strix omanensis en S. butleri verschillen in 7 verenkleedkenmerken. In dit geval heb je 9 specimens nodig om diagnosability (95%) aan te tonen met p<0.05 (Wiens & Servedio 2000). Kortom, zelfs als alle 6-7 bekende individuen waren geschoten dan was dit formeel gezien nog niet voldoende. In de praktijk wordt overigens maar zelden aan deze eis voldaan.

Interessant George! Geven die artikelen ook enig idee hoe diagnostische verschillen in bijvoorbeeld zang, roep en DNA het aantal te verzamelen exemplaren verkleinen?

Nee, in principe zou het niet moeten uitmaken welk type kenmerken wordt gebruikt. In dit geval zijn er bijv. ook nog eens c. 10 verschillen in geluid, maar daar hoeft natuurlijk geen beest voor te worden gedood. Het ging mij erom te benadrukken dat als je statistische regels voor het documenteren van diagnosability toepast, dit kan leiden tot de extreme situatie dat zelfs het schieten van alle (bekende) exemplaren van een soort nog niet voldoende is. Het is duidelijk dat dit een veel te conservatieve methode is. In de praktijk zijn er naast het aantal specimens natuurlijk ook allerlei andere vormen van informatie die duidelijk kunnen maken of een soort valide is of niet (denk aan: aantal soorten waarmee vergeleken, wel/geen sonagrammen, wel/geen veldonderzoek, wel/geen stamboom, etc). Ik werk thans aan een project waarin we proberen vast te stellen welke daarvan het belangrijkste zijn. Op basis van het huidige model (gebaseerd op alle soorten beschreven tussen 1937 en 2003) is de kans dat Strix omanensis een valide soort is ongeveer 99%.

Maar dat 'samplen' hoeft toch niet te gebeuren door de beesten daadwerkelijk te verzamelen? Als je goede foto's kunt maken van evenveel verschillende exemplaren bereik je toch hetzelfde effect?

Hoor hier voor een interview met Magnus en Arnoud over deze superontdekking, vanochtend in Vroege Vogels: http://vroegevogels.vara....

@Joop Kooijman Ja, dat kan in bepaalde gevallen ook met foto's (zoals bij deze Strix op deze locatie, en eerder met Liocichla bugunorum, waarbij de verschillen goed te zien zijn op foto's en de kans op verwarring nihil is). In andere gevallen zijn foto's onvoldoende en zul je echt een specimen moeten hebben om een link te bewijzen tussen een populatie en de naam. Denk aan cryptische soorten zoals stormvogeltjes, Collocalia gierzwaluwen, tapaculos en Phylloscopus/Seicercus waarbij kleuren en maten subtiel verschillen, of soorten waarbij kleuren afhangen van lichtval (zoals kolibries). Denk verder aan beesten die zich nauwelijks goed laten fotograferen laat staan vangen (gierzwaluwen), of wanneer het onduidelijk is of er uberhaupt wel een broedpopulatie is (hybriden etc). Voor het benoemen van een soort of ondersoort is geen specimen nodig, maar voor het aantonen dat er sprake is van een 'echte' soort zal de benodigde bewijslast van geval tot geval verschillen. Hoe moeilijker de case, hoe meer bewijslast nodig is. Dat heb ik een paar jaar geleden zelf aan den lijve ondervonden toen we een manuscript indienden waarin we een nieuwe cryptische soort wilden beschrijven op basis van 4 museum specimens en geluidsopnamen van 20+ individiduen. De nieuwe soort verschilt zowel in morfologie/DNA als in geluiden. De drie reviewers waren het eens dat er sprake is van een nieuwe soort. Een van de reviewers vond echter dat we formeel niet konden uitsluiten dat er sprake was van *twee* nieuwe soorten (!), waarbij de specimens van de ene nieuwe soort zijn, en de geluiden van een andere eveneens onbeschreven soort. Het stuk is afgewezen omdat er geen tastbare link was tussen de specimens en de geluidsopnamen. Deze anecdote geeft aan hoe moeilijk het kan zijn een nieuwe soort overtuigend te beschrijven. (Inmiddels hebben we een nieuwe specimen verzameld met bijbehorende geluidsopname, dus hopelijk kunnen we volgend jaar de soort alsnog publiceren.) Dit geeft even aan hoe lastig het kan zijn om wetenschappers te overtuigen dat een beschrijving voldoende is; zelfs een paar specimens (en DNA) kunnen onvoldoende zijn.

Nogmaals enorm gefeliciteerd mannen! Ik kan niet wachten tot augustus 2014 op jullie uilenboek....

Begrijp dat Birdquest (Mike Watson) in de eerste 10 dagen van februari 2014 een speciale tour organiseert in een poging de Omaanse Uil te vinden. Er is een maximum van zeven deelnemers.

Hi Guys, However I am not convinced about the validity of this taxon, no doubt we heard the same owl not very far away from to type-locality at 27 March, 2012. Anybody going into the area please check Wadi Mua'adin near Nizwa, Google Earth coordinate: N22.59.20.76, 25.40.15.04. Cheers, Lajos

Via facebook kreeg ik bericht van twee vogelaars die drie nachten in de wadi hebben gekampeerd en eergisteren november de soort een uur lang hebben horen zingen: afwisselend samengestelde en pulserende zang. Ze waren erg blij... Ook de beide andere uilensoorten (Pallid en Lilith) waren alweer vocaal. Hopelijk ontvangen we van meer waarnemers deze winter feed-back.

O O http://www.zdouf.com/4140... http://avibase.bsc-eoc.or...

https://www.facebook.com/...

Killian, Magnus, Mark en Mo zijn eergisteren direct naar de door Birdquest gevonden plek vertrokken; de vogels zijn hier veel makkelijker te bestuderen dan op de 15 km verderop gelegen plekken van vorig jaar. Beide vogels zijn namelijk overdag met een telescoop te bekijken, rustend in een rotsholte op een steile wand. Killian heeft vanmorgen leuke foto's bij daglicht weten te maken: exclusief voor het Sound Approach uilenboek...

Heel gaaf!! En ff wat dna verzamelen!

Stoer, veertje moet toch lukken! Was er uit dat gekke holotype al DNA getrokken?

Inmiddels meer inzicht over verschillen in uiterlijk en geluid tussen mannetjes en vrouwtjes; vogels ook overdag in beeld. Kenmerken op nieuwe embargo-foto's zelfde als op die van type-specimen. Overigens een nuance: de ontdekker van de nieuwe plek behoorde naar verluid niet tot de Birdquest-groep maar heeft die gelijktijdig in dit gebied aanwezige groep erbij gehaald.

Sommige mensen willen toch wel heel graag een uiltje opgeofferd zien: http://www.bioone.org/doi... http://iczn.org/node/4041... Is er al een veertje verzameld?

De prachtige recente foto door Seyed van de eerste Strix butleri "sensu stricto" ooit in NO-Iran laat zien dat de type locality (Osmara) zo gek nog niet is. Interessant dat de Iraanse vogel wat 'lange' lijntjes op de onderzijde laat zien (zoals bij omanensis) maar anders dan de vier Omaanse die tot nu toe zijn gefotografeerd niet zo donker is op de bovenzijde en geen grijs heeft boven de ogen (cf foto's van de balg van het type specimen).

http://biorxiv.org/conten... TITLE: The rediscovery of Strix butleri (Hume, 1878) in Oman and Iran, with molecular resolution of the identity of Strix omanensis Robb, van den Berg and Constantine, 2013 http://www.birdwatch.co.u...

Zeer stoer weer.