Gaaf!

Fraaie onderneming hoor! Heerlijke soorten.

Nooit bang geweest voor de FARC?

De FARC zat/zit in de buurt; 1 dag nadat we op de pipeline trail waren, was er FARC gesignaleerd. Wat dat precies betekent weet ik niet, maar er komt vrij vaak een 'boodschapper' naar een bepaalde plek op die trail om met de buitenwereld te communiceren over wat FARC wil. Maar ze zitten 'ergens' rondom Mitu. Het is er nu wel al meer dan 10 jaar rustig, maar er komen nog niet echt veel vogelaars/toeristen. We werden de eerste dag ook gewoon ontvangen door de gouverneur van Vaupes (een gebied groter dan Nederland) die bijzonder blij was dat hij ons zag. Er is veel aanwezigheid van leger nadat er in 1998 een spectaculaire riad van de FARC was op Mitu: http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=eeZgy8rgWYs#!

Voor Vaupés geldt geen negatief reisadvies, voor Antioquía (waar de meeste vogelaars heen gaan) wél... De FARC zit o.a. vlakbij het Piha-reservaat (Anorí): toen wij er waren bleek er drie kilometer verderop een bus te zijn overvallen.

Gave plek en een mooi verhaal!

Wat aanvullingen naar aanleiding van mijn recente bezoek. Nacho (wat makkelijker dan Jesús Ignacio Cardenas Perilla) is dé man. Ondanks de feestdagen wist hij steeds "gidsen" te vinden (voor al het vogelskijken moet een lokale gids mee èn moet de Capitán van het dorp betaald worden). Nacho hield zich met gids steeds enkele 100-en meters achter ons op, dus je vogelt ongestoord. Hij is te bereiken via nachoperilla AT gmail.com of (beter?) jicardenas5 AT misena.edu.co. Overigens wel in het Spaans maar dat is onproblematisch: Alan Lewis kreeg alles geregeld met behulp van door google uit het Engels vertaalde berichten. Nacho heeft in 2013 vier groepen begeleid: hij was blij met extra aandacht (bij deze dus). Met vier man waren we minder dan $ 1,5 miljoen (geen dollar, maar pesos – nog geen € 600) kwijt voor een week (exclusief vlucht). Op het laatste moment omgooien van ons programma kostte ons wel fors extra (door een vooraf betaalde boot), maar anders hadden we geen White-naped Seedeater gehad. De prijzen waren ons vantevoren gemeld (alleen voor het vervoer niet, aangezien dat nogal wisselt naarmate de beschikbaarheid). Naar het Urania, Bocatoma (= Pipeline) of Guacamaya (= Mitu Cachivera) is in een uur te lopen (bij gebrek aan vervoer moest dat één keer heen en één keer terug); de onontbeerlijke Santa Cruz Road (= MCH) is anderhalf uur op een mototaxi (dit kostte ons gezamenlijk het curieuze bedrag van $ 411.000). Overigens viel over de stiptheid (bij daadwerkelijk verschijnen!) niet te klagen: langer dan 20 minuten hebben we niet hoeven wachten. Onze vlucht heen landde op tijd (blijkbaar onverwacht, waardoor Nacho te laat verscheen: dat deed hij verder die week dus niet meer, haha); naar Bogotá vertrokken we zelfs te vroeg. We zaten steeds de hele dag in het veld: uren verliezen door terug te gaan naar de stad om te eten of iets dergelijks is niet aan te raden. Ons hotel (Los Paisas) had zowaar airco. Ik zag als enige de lokale Gnatcatcher goed: dit is volgens Ridgely & Tudor overigens de Rio Negro Gnatcatcher. Kolibries waren schaars (te droog?), net als ant swarms (eentje!) maar de paden waren goed begaanbaar. Interessant was een mogelijke Argus Bare-eye (blijkbaar een hybride) langs het "eerste" MCH-trail – ik moet hier nog wat plaatjes voor bekijken! De enige zoogdieren waren Mottle-faced Tamarin en Black Titi. Tenslotte wat tips ter overleving: aangezien je nogal eens achterop een motor zit op hobbelige wegen is een fietshelm misschien geen overbodige luxe. Ik heb één keer mijn chauffeur met m'n statief gepord omdat hij zat te SMS'en. Wat écht onontbeerlijk is zijn lege flessen: het goedkope water was alleen in zakken verkrijgbaar. Flessenwater uit de koelkast is loeiduur (want ingevlogen). De 6-literzakken ($ 2000) waren vaak uitverkocht: 600 mL zakken kosten je (per liter) 10× zoveel. Een opvouwbare (camping)jerrycan om die 6 liter in eerste instantie in op te slaan is een goed idee. Als vegetariër hoef je niet te verhongeren, al is het verkrijgbare voedsel net zo belabberd als elders in Colombia (lekker eten in Colombia is telkens weer een verrassing, op de soep na misschien). De grootste supermarkt ontdekten we te laat; een 2e is in aanbouw. Er is een internetcafé en zelfs gratis wifi op een hoekje bij het Parque Central (blijkbaar waar de lokale jeugd rondhangt). Stroomstoringen zijn veelvoorkomend, maar over het algemeen van korte duur. Zeven dagen op laarzen bij > 30 °C was geen pretje, maar met goede wandelsokken is het uit te houden...

Argus Bare-eye!!?? Volgens mij is die "soort" beschreven op basis van een enkele oude balg. Zeer interessant. Zou je mij de foto's kunnen toesturen?

Korte Aanvulling op Lieven's post betreffende Puerto Inirida: is uitermate bereisbaar dezer dagen. white-naped seedeater was er erg makkelijk, Orinoco Softtail lijkt relatief algemeen en Yapacana Antbird zit er zeker. :-)