Hans, we zullen je enorm gaan missen. Als een van de grondleggers van de DBA en ook Deception Tours hebben wij veel aan jou te danken. Jouw enthousiasme in het veld was voor ons een groot plezier!

Hans, ik heb wat woorden over jou geschreven bij een plaatje wat ik gisteren kon maken van een Blauwstaart. Want Blauwstaart en Hans dat ging meer dan 25 jaar in een zin samen. Ik zal de altijd hartelijke contacten missen.

Het is Hans helaas niet gegeven de reeks artikelen bij 60 jaar Dutch Birding te kunnen schrijven. Hans heb ik altijd bewonderd om zijn niet aflatend enthousiasme, met voor zover ik weet nooit een dip in zijn drive om mooie, interessante en zeldzame vogels te zien. Hij wilde er altijd bij zijn, en was er ook altijd bij. En hij wist altijd z´n enthousiasme en drive over te brengen, zeker ook op de jonge garde. Ik zal hem missen, deze geweldige ambassadeur van de DBA, van DT, en van ´birding´.

Ik heb Hans niet bewust persoonlijk gekend, maar wil langs deze weg zijn familie en zijn vele vrienden heel veel sterkte wensen in deze moelijke tijd.

Ik heb Hans leren kennen bij de onvolw. koningseider in IJmuiden in 1982. Hij was toen bevriend met Erik van Ommen, waar ik in die tijd veel mee vogelde. De jaren daarna was hij voor ons uit het noorden van Nederland de contactpersoon van de DBA. Vorig jaar op Vlieland heb ik nog een paar uurtjes met Hans mogen vogelen. Ik wens zijn familie sterkte met dit grote verlies.

Even wat reacties gekopieerd (vanf de foto van de Noordse waterlijster: reactie Door: Jelle Scharringa, donderdag 20 oktober 2011 12:25 Delete Oprichter van Deception Tours EN mede-oprichter van Dutch Birding en 1 van de eerste echte 'twitchers" in Nederland en uiterst vriendelijk mens, vergeet dat niet..... reactie Door: Diederik Kok, donderdag 20 oktober 2011 12:34 Delete Heel triest nieuws dit. Zonde. reactie Door: Lammert van der Veen, donderdag 20 oktober 2011 12:40 Delete Rust in vrede. reactie Door: Jan Hein van Steenis, donderdag 20 oktober 2011 13:20 Delete Hans heeft mij ooit in Flevoland waar ik (natuurlijk) al wandelend Grauwe Kiekendieven o.i.d. zocht opgepikt. Na o.a. Morinellen te hebben bekeken heeft hij me naar Starrevaart gereden (waar ik regelmatig kwam, maar natuurlijk niet wist welke wegen voor auto's afgesloten waren) voor m'n eerste Breedbekstrandloper. reactie Door: Peter de Vries, donderdag 20 oktober 2011 13:25 Delete Mijn god wat erg.... heb zo veel goede herinneringen aan hem... reactie Door: theo muusse, donderdag 20 oktober 2011 16:50 Delete Deze foto is erg kenmerkend voor hem! Met een lach neemt hij afscheid, ik kan alleen maar teruglachen. Een positieve gozer, dat zal ik onthouden van hem. Theo Muusse reactie Door: Erik Sanders, donderdag 20 oktober 2011 19:17 Delete Waarom gaan zulke fantastische mensen veel te vroeg,.... Hans was een fijne oprechte vent!! Erik Sanders reactie Door: Rob Halff, donderdag 20 oktober 2011 21:29 Delete Helaas mocht het niet zo zijn om het jubileumjaar van Deception Tours mee te maken, maar in gedachte zijn we bij je. DT zal nooit meer hetzelfde zijn. Hans, we zullen je enorm gaan missen. Familie en vrienden gecondoleerd met dit verlies. Rob Halff reactie Door: Leo Heemskerk, donderdag 20 oktober 2011 22:52 Delete Informatie afscheid van Hans te Haar staat op de DT site Peter C. Meijer Allereerst mijn condoleances voor zijn familie. Met Hans had ik een tijd terug contact over zijn ziekte. Hij was daar terughoudend in. Ik begreep dat hij nog steeds genoot van al hetgeen om hem heen en in het bijzonder van de vogels. Voor het boek 'Eeuwbericht van de Club van Nederlandse Vogelkundigen' heb ik nog kunnen vragen of ik een foto van hem mocht gebruiken en hij vond dat prima. Een verlies voor ons allen. Dat wij hem lang mogen herinneren.

We zullen Hans altijd blijven missen. Zijn humor, zijn aandacht, zijn altijd positieve kijk! Veel sterkte voor familie en vrienden.

Hans kwam ik voor het eerst tegen in de hut van de Knardijk in december 1976 samen met Eric van Ommen. In de zomer er na in 1977 kwam ik hem weer tegen in de Camargue in Zuid Frankrijk. Hij memoreerde nog vaak aan deze ontmoeting. Mijn fiets was vastgelopen en ik deed alsof het de gewoonste zaak van de wereld was dat ik hem daar tegen kwam en ik zou niet eens gegroet hebben, maar alleen gevraagd hebben om een tang om de as van de fiets los te maken! Pas tijdens de DBA-weken op Terschelling tussen 1981 en 1985 leerde ik hem beter kennen als de persoon die hij was en altijd is gebleven, geïnteresseerd, vol belangstelling, optimistisch en altijd opgewekt met dezelfde humor. Vooral in de jaren 80 en 90 - we woonden beiden in Amsterdam - gingen we vaak samen naar een soort - als de auto tenminste niet al vol was, want hij was een van de weinigen met een auto, dus je moest snel zijn voor een plek! Telefoongesprekken verliepen altijd in een vast stramien: met een formeel "Hans ter Haar" nam hij op, dan bespraken we de laatste nieuwtjes en het eindigde steevast met zijn kenmerkende bulderende lach om al weer een absurde gebeurtenis in de vogelwereld. In het veld begroette hij me altijd met een ferme handdruk of een klap op mijn schouder. Gefascineerd keek ik altijd naar zijn handen, elk jaar leek zijn trouwring een maatje kleiner te zijn geworden! De mooiste momenten waren op Vlieland, vooral in 1994, 1995, maar helemaal in het weekend van 11-13 oktober toen achtereenvolgens Raddes Boszanger en Geelstuitzanger werden ontdekt. Als ik op Vlieland was - ik kon de weekenden van Deception Tours niet meer kon combineren met de traditionele week met de Almaarders, belde hij altijd op of het spannend was. En als we - afgemat na een week vogelen - hem - vers en optimistisch - dan tegenkwamen sprak hij altijd de woorden "moeten we het dan maar weer doen jongens?" Waarna de ene na de andere goede dwaalgast werd ontdekt. Die Alkmaarse frustratie wordt in dit stukje beschreven. Toen Hans dat stukje las, kreeg ik een enthousiast mailtje met alleen het woord "geweldig!" Maar het meest moesten we dan samen weer lachen om de vogelaars die dachten dat er echt animositeit was tussen Hans en de Alkmaarders na het lezen van dat stukje! Een keer konden we hem terugpakken, toen op 1 oktober 2004 een Goudlijster in IJmuiden zat en hij al op Vlieland zat en niet op tijd het eiland af zou kunnen. De volgende dag zagen we hem in de Richel, maar aangezien wij achterin zaten had hij ons niet opgemerkt. We lieten de serveerster een fles wijn brengen waarop we het etiket hadden bewerkt met een tekening van een Goudlijster en de woorden Chateau Zoothera. Ademloos wachtten we af. De kenmerkende bulderlach schalde door de zaak en hij kwam snel naar onze tafel om ons de hand te drukken. Met uiteraard die kenmerkende grijns. Hans had altijd de mooiste theorieën die net zo vaak wisselde als de windrichting (Oostenwind is was het eerst helemaal, later werd het noordwestenwind) of de stand van de maan. En als er niets gevonden werd, was het altijd: "het zit er wel, maar het moet nog gevonden worden". Ik zag hem voor het laatst bij de Amerikaanse Oeverloper op 30 juli. Weer die ferme handdruk en die klap op mijn schouders en de woorden "ga snel kijken, prachtig beest. " Maar voor hem was de tick voor de lifelist eigenlijk niet het belangrijkste, dat was uiteraard het samenzijn met zijn medevogelaars. Met jong en oud kon hij goed overweg. Een idealere ambassadeur voor het soortenjagen was er niet. Wat zullen we Hans missen. Voor mij was hij een soort van grote broer. Maar dan een goede broer, een luisterend oor, altijd begripvol, hartelijk, belangstellend en vol humor en altijd optimistisch. Zijn handdruk, zijn klap op mijn schouder, zijn vette grijns in de Dorpsstraat of elders, ik zal ze voor altijd blijven herinneren en bij me houden. Hans bedankt voor alles! En Ina en Meike, veel sterkte met dit verlies.

Het was tijdens het kijken naar een Bruine Boszanger op Vlieland in de aanloop naar DT3 dat ik van het nieuws van het overlijden van Hans hoorde. Ik zie dat maar als een soort tribute voor Hans. Want uiteindelijk heeft hij ons een beetje geleerd en voorgedaan dat je op de eilanden moest bosjes kloppen om dit type vogels te vinden. Een groot gemis is het en zal het blijven; gelukkig blijven de herinneringen en die zal ik levend houden. Om te beginnen door zijn zes afleveringen in DB over 30 jaar DB op de leestafel te leggen!

Net als bij anderen, gingen ook bij mij de gedachten de laatste dagen onwillekeurig terug naar de tijd dat ik Hans leerde kennen. Als kleine documenten van die eerste jaren vond ik drie gestencilde en in het veld uitgedeelde nieuwsbrieven, die vooraf gingen aan de lancering van het tijdschrift Dutch Birding. Ik herinner me dat de derde nieuwsbrief door Hans was opgesteld. Zijn aanhef 'Het voorjaar naakt...' is nooit meer uit mijn hoofd verdwenen. Nu verzorgen dutchbirdalerts en waarneming.nl het rondsturen van actueel vogelnieuws maar 33 jaar geleden werd dat gedaan door amper 10 scholieren/studenten: hun huistelefoonnummers op de nieuwsbrieven waren beschikbaar voor informatie-uitwisseling. Hans' eigen nummer staat er op de nieuwsbrieven niet bij maar hij zal ongetwijfeld afspraken hebben gehad met JanJaap Brinkman en anderen. (http://www.dutchbirding.nl/gallery.php?p=bigpic&gal=9&fid=6231&page=1 ; voor achtergrondinformatie, zie p 26 van deel 1 '30 jaar Dutch Birding' in DB 30 nr 1, 2008.) Ja, ook ik zal Hans missen en hoop dat zijn dierbaren uit alle goede herinneringen kracht blijven putten.

Stuitte op youtube toevallig op dit filmpje, en werd er stil van: http://www.youtube.com/watch?v=gm_ICF7E02c&feature=related

Ik heb de nieuwsbrief van Arnoud toegevoegd onder het kopje Nieuwsbrief.

Altijd vriendelijk en een lach , een begroeting in Harlingen onderweg naar Vlieland , dat was Hans. Het smoelenboek met zijn lange haar , dat was Hans. Fietsend door door de dorpstraat van Vlie in de middag , daar zaten de mannen samen met Hans aan een biertje, een soort te vieren. Jeugd er bij betrekken en stimuleren is ook heel goed werk en geeft herkenning. Op de telposten staan in Flevo , en de verhalen daar over vergeet je nooit. Het laaste wat ik met Hans heb mee gemaaakt was het zoeken naar een Sperwergrasmus op Vlie. Hij zal altijd in mijn gedachten blijven als een fijn mens. Ik wens zijn familie en DT vriendem veel strekte toe. Misschien komt er ooit nog eens een Hans ter Haar pad op Vlieland. Zal dit niet mooi zijn als eerbetoon?. Jammer ,heel jammer dat we Hans moeten missen. Hans bedankt. otto de vries

Deception Tours op Vlieland was vooral een project van Hans, een van lange duur, zonder einddatum. Al zijn talenten kwamen daar in samen: een minimum aan planning (drie weekenden) en voorbereiding (wat wordt het weer en wat gaat er gezien worden) en een maximum aan plezier. Op de boot, in het veld, ’s avonds in het restaurant en kroeg: iedereen kon meedoen en aanschuiven. Ongedwongen maar met een duidelijke focus: zoveel mogelijk ontdekken. Overal op het eiland kon je hem tegenkomen, altijd geïnteresseerd, altijd voorzien van het laatste nieuws, met een onverbeterlijk optimisme, een goed verhaal, en in contact met iedereen. Daarnaast had zijn eigen, kleine projecten op het eiland: plekken waar hij regelmatig kwam en bepaalde soorten verwachtte, welke precies was niet altijd duidelijk. Ik denk dat ze uiteindelijk werden gevonden, vaak door anderen, maar dat maakte niet uit. Zijn plezier en dat van veel anderen was daardoor niet minder groot. Van het laatste weekend dit jaar, DT3, zou hij zeker hebben genoten: de beste soorten werden door de jongste vogelaars gevonden en iedereen werd continu geïnformeerd door whatsapps. Hans, ik zal je missen, op Vlieland en daarbuiten. Ina en Meike, veel sterkte.