Leuk verhaal! Ik was er oktober 2000 en was toen de enige vogelaar op het eiland. Doel was het vinden van het verwilderd Ouessant-schaap waarvan ik er slechts eentje naar verschillende dagen zoeken vond op de kinderboerderij. Achteraf bleek dat ik daarvoor naar Ile de Molène had gemoeten. Ook toen al aardige Fransen maar niet mededeelzaam.

Kan mij vaag herinneren dat Klaas Eigenhuis en Dirk Moerbeek al heel lang geleden ook hier geweest waren, en niets gezien hebben. Leuk stukkie!

Mooi verhaal! Goeie soorten en ook fraaie foto's. Zelf was ik er een paar dagen in 2008. Niks bijzonders gezien, want ik was er met gezin en in augustus. Maar toch op gewijde grond.

Dank voor het verhaal. Het idee voor een trip naar 'Ile de Croissant' speelt bij mij ook al langer, maar de lange autorit vormt nog een drempel. Maar dit verhaal is weer een mooie stimulans. Hebben jullie een reis per trein nog overwogen? ca. 8 uur vanaf Rotterdam naar Brest, lijkt een goed alternatief. 

Dat hebben we eerlijk gezegd niet overwogen, maar lijkt inderdaad een prima mogelijkheid!

Hallo

Ik sta versteld van het portret dat je schildert van Franse ornithologen, "apathisch" en "niet-communicatief". Alle ontdekkingen worden in realtime op telegram aangekondigd en voor ons betekent "geen nieuws" "slecht nieuws". Franse ornithologen houden er niet zo van om gestoord te worden door onophoudelijke "piepjes" terwijl ze discreet de struiken proberen te doorzoeken. Als we informatie voor onszelf opvragen, vragen we die in een privébericht, niet op de lijst.

Hier zenden we het lied van de vogel niet vanaf het begin uit. Deze methode wordt vaak pas na een tijdje gebruikt als de vogel niet komt opdagen (en het werkt overigens zelden), en alleen als iedereen het ermee eens is. Intussen spreiden we ons liever uit over het gebied, en zoeken we in stilte. Ik zeg niet dat dat de juiste methode is, maar zo gaan we hier in ieder geval te werk. Zeker een kwestie van cultuur!

Ouessant is een groot eiland, met veel ondoordringbare gebieden, de vogels verdwijnen snel na hun ontdekking en worden nooit meer gezien als iemand ze laat wegvliegen.

Wat betreft het "vermoeden" van uw Phylloscopus schwarzi; Iemand twijfelde net over de identiteit van de vogel die riep (hij dacht aan Phylloscopus fuscatus "tek") en een andere ornitholoog antwoordde: "ja, het was inderdaad een Schwarz". Het was een kort identificatiedebat, want er zijn er veel, die niets met je nationaliteit te maken hebben, als dat je idee was.

Fijn in ieder geval dat je genoten hebt van je verblijf in Ouessant, waar je landgenoten welkom zijn.

Ik hoop dat Google Translate het niet al te slecht heeft gedaan :)

Eerlijk

Antoine (een vaste klant op het eiland)

Google translate a fonctionné très bien.

Leuk verhaal over Ouessant - de échte masochist gaat natuurlijk naar Ile de Sein. Deed Davy Bosman dat niet?

Ik had al iets soortgelijks als Antoine willen schrijven: het lijkt me vooral een verschil in stijl en cultuur. Het contrast tussen een Nederlandse en een Belgische twitch is ook al merkbaar: net zoals de Fransen zijn de Belgen vaak een stuk stiller, in Nederland wordt er veel actiever (luider? :-) ) gecommuniceerd, maar ik zou niet durven zeggen of het ene beter is dan het andere... Het is vooral anders ;-) 

En als ik het verslag zo lees, werkte de communicatie prima: veel mooie soorten gezien, hoge efficientie van twitchen, en dit in combinatie met een aangenaam eiland. 

Als ik dat stukje van die Roodoogvireo zo lees is dat vooral 'ondanks' de communicatie, niet 'dankzij'. In mijn optiek zijn er weinig vervelende twitches waarbij je net aankomt en je om wat initiële informatie vraagt en niemand iets zegt. Hoe zeldzamer de soort, hoe irritanter dat is. Wellicht een cultuurdingetje, wij Hollanders schreeuwen inderdaad ook wel vaak, dat hoeft dan ook weer niet. Echter, niet reageren op berichtjes in een Whatsapp/Telegramgroep als iemand expliciet om info vraagt is toch wel oprecht kut. 😇

Wij Nederlanders zijn inderdaad lomper en gaan er al snel met gestrekt been (Siberische hiphop mix) in !

Beste Antoine! Google translate heeft zijn werk prima gedaan.

Het was beslist niet mijn bedoeling de Fransen en masse te beledigen. Ik heb een enigszins satirisch beeld willen schetsen van hoe wij met name de twitches hebben beleefd. Het voelde overigens niet alsof jullie Fransen niet met ons wilden communiceren. Sterker nog: we hebben ons helemaal welkom gevoeld; iedereen was erg aardig. Het heeft absoluut iets te maken met de twitchcultuur die in ieder land duidelijk anders is. Dat was voor ons een kleine cultuurschok, en dat heb ik een beetje uitvergroot. 

Verder niets dan lof: we hadden een fantastische week met geweldige vogels op een heerlijk eiland. Ik hoop juist dat na dit verhaal meer Nederlanders naar Ouessant gaan. En hopelijk voor jullie zijn ze wat rustiger dan wij ;)

Hartelijke groet!

Louis

Mooi verhaal, jongens, en mooie soorten!

Klopt, Leo, Klaas Eigenhuis en ik waren op Ouessant van 6 - 13 okt 1991. Klaas ontdekte een Dwerggors, ik een Bladkoning, en dat was het zo'n beetje. We logeerden in het ornithologisch centrum aldaar, samen met hooguit 3 andere vogelaars, dus je kwam geen verrekijker tegen. Het was een klein wonder dat ik Klaas zo gek had gekregen om samen met mij naar het eiland te gaan, want lijsttechnisch was het voor hem uiterst riskant. Prompt ging het mis. Toen hij halverwege de week naar zijn moeder belde, bleek dat de goegemeente naar de eerste twitchbare Kleine Geelpootruiter in Nederland had staan kijken. Klaas bleef opvallend kalm en sprak de historische woorden: "Leuk voor de jongens."