Het ergste leed is het leed van kort geleden…! Na een tijdje slijt het meeste leed weer wel af, maar dat wordt nog even wachten. Dus: bij een mooi twitch-verhaal hoort ook een goed dip-verhaal.
Ik heb altijd een likdoorn aan mijn rechter kleine teen, dus op de dag des doods moest ik naar de pedicure. Afspraak om 09:00 u. Juist daarvoor zag ik de melding van de Groene Fitis, maar ik was de afspraak met de pedicure al zo vaak vergeten, ik dacht: "Nou toch maar eerst daarlangs, dan zien we verder wel ...". Inkoppen, en dan nog even Koningseider en misschien wel Dougalls Stern...
Ik dacht dat ik de boot van 12:00 u wel zou halen, en dat zou juist zijn geweest, als de boot om 12:00 ging …! Ik had me een half uur vergist. Bij de boot van 12: 30 u trof ik Han Zevenhuizen, die -totaal cool, als altijd- nog even wat ging werken in de auto. Uiteindelijk arriveerde ik bij de vogel, en daar zei iedereen -natuurlijk, zoals heel vaak- "hij is even weg, maar hij komt regelmatig terug"...
Han was wél juist op tijd geweest om de vogel te zien, hij had een voorrangskaart… Ik was te sloom, werd door Duitsers en bejaarden opgehouden, had op de verkeerde plek geparkeerd, en zo meer. Na een half uurtje op de juiste plek begonnen de contouren van een gruwelijk drama zich af te tekenen….! Geen vogel…!
Het drama werd nog wat groter toen verschillende waarnemers zeiden dat ze de vogel hoorden roepen of zingen, zonder dat er verder door meerderen iets substantieels werd vastgesteld. Dat kan nog wel op een melkpak-drama uitlopen …!
Uiteindelijk, na vijf "zenuwslopende" uren, waar ik en een heleboel andere half tot heel bejaarde vogelaars enorm pijn in hun rug van kregen, diep teleurgesteld naar huis... Zo'n dwaalgast hoort toch de hele dag op dezelfde plek te zitten...?
De Koningseider, daar had ik even hélemaal geen zin meer in.... De Groene Fitis, een écht zeldzaamheidsicoon, daar zal ik nog even op moeten wachten…