Ik was die zaterdag met mijn broer en zijn familie in Cambridge. Na een dagje door de stad lopen, van colleges weggejaagd worden en een pint of twee drinken ging hij verder naar bekenden en reed ik met de Liverpool Street Train ("het mooiste aan Cambridge" volgens de Britse komiek Richard Herring) terug naar Harlow, waar ik toen woonde. Maar eens op mijn telefoon kijken of er nog wat in Nederland gezien was...

Met de hierboven al genoemde Henk en Rob had ik in Kazachstan geen Kaspische Plevier kunnen vinden. Ik berekende dat ik na mijn treinreis, fietstocht naar huis en het regelen van de Kanaaltunnel qua promillage wel zou moeten mogen rijden (in Engeland is de grens 0,8 promille). De adrenaline werkte verder uitstekend om wakker te blijven. Ergens midden in de nacht reed ik de trein op; in Calais zag ik nog een jagende Kerkuil.

De boot van 8:30 haalde ik niet, maar daardoor kon ik na aankomst direct doorrijden naar de Pontweg. Helaas zat de plevier ver weg, maar dat mocht de pret niet drukken.

Daarna ging ik nog naar de Amerikaanse Goudplevier: pas mijn tweede – de eerste zag ik op dezelfde dag als de Vlielandse Alpenheggenmus (mijn meest epische twitch vanuit Engeland). Ik had deze soort op 22 oktober ’94 gemist in het slechtste weer waar ik ooit op Texel doorheen gefietst ben ("te slecht gezien in zware regen" zeggen mijn aantekeningen). En ja, die vier Ross' Ganzen moest ik natuurlijk ook zien (ik herinner mij achter Henk aangereden te zijn). De Kaspische Plevier nog een keer bekeken op zijn "oude plek" (nu dichterbij) en terug richting Engeland.

Bij Schiphol moest ik toch een uurtje op een parkeerplaats gaan staan voor ik verder kon... Mijn auto is nog nooit zó goed bekeken bij de Kanaaltunnel als toen ik terugging, haha.

De zaterdag daarop had ik een lift naar de eerste Britse Kroonboszanger (bij Durham) geregeld. Die moest ik afzeggen want ik moest alweer naar Nederland: nu gelukkig zonder nachtritten. Vreugderijke weken!

Wat een geweldige verhalen weer, ook dat van Jan Hein hierboven…!

Ik ben er ook geweest; het was de enige keer van mijn 30+ Texelweken en -weekeindes dat ik in één week drie keer op-en-neer van Wageningen naar Texel ging. Eerst naar het huisje, na drie dagen naar een begrafenis, volgende dag weer terug, en toen we na terugkomst op vrijdagavond gezellig en tevreden zaten te borrelen en dineren in een Wagenings restaurant met Wim Janssen, die ook was meegeweest naar Texel, kwam het nieuws door. Wim Janssen -voormalig twitcher- had geen zin, en mijn niet-vogelende echtgenoot was 'not amused'. Ik had al eens Kaspische Plevier in Israel heel mooi gezien, dus ik hoefde de soort niet buitengewoon goed te observeren, en de bijvangst (Amerikaanse Goudplevier, Ross' Gans) had ik al gezien…. Ik geloof dat ik na een uurtje of twee weer naar huis ben gegaan, om de spanning thuis niet ál te hoog op te voeren. Uiterst tevreden, dat dan weer wel …! Een supersoort! Wisten wij veel dat een paar dagen later de overtreffende trap van supersoort (hypersoort?), de Taigastrandloper, zich zou melden…!

DT op Vlieland ondertussen. Wij stonden met zijn allen naar een Dwerggors te kijken bij de waterzuivering. Leo H kreeg een telefoontje van een schuimbekkende Arend en twee minuten later stond ik daar alleen in het bos. Ik draaide me om en er was niemand meer. Iedereen was zijn bagage halen. Er ging nog een snelboot van 18:30h.  Je kon er maar beter zijn, daar op Texel, ook al was het donker.

Bij de Veerman kon ik kiezen uit 12 kamers, ik mocht van de Figee broers allemaal vrouwen oppikken in De Stoep. "Plek zat".

Natuurlijk ben ik de volgende ochtend toch wel gegaan met wat die-hards.

Op de boot kreeg ik een telefoontje van Leo. "Ze zitten er nog, de Ross Ganzen!" En de Kasp? Die was hoog opgevlogen. Gelukkig kwam het nog goed

Mooie uitspraak van een fervente Vlie-ganger: "je kon er maar beter zijn, daar op Texel................"

Beter dan Teleurschelling , Drameland of Schieronmogelijkoog. Texel blijft gewoon Texel..

Het was langzamerhand een traditie: we organiseerden met vogelwacht Utrecht een excursie naar Camperduin en belandden uiteindelijk toch maar enkele tientallen kilometers verderop op Texel. Wat wilde je ook, met zo’n piswindje? Op de Hondsbosse zeewering wachten tot misschien toch nog een eenzame jager ons het genoegen wilde doen om per ongeluk langs ons heen af te dwalen? Terwijl op Texel een nieuwe soort voor Nederland wachtte? Dus doorgereden naar Den Helder en de boot genomen.

Op Texel reden we van de ene supertwitch naar de volgende en overal waar we kwamen stonden de telescopen al in bosjes opgesteld en wees men ons onmiddellijk de vogel waar het om te doen was. Zo makkelijk kan vogelen zijn. Maar hoofdzaak was natuurlijk de kaspische plevier en die was veel minder gemakkelijk. De Dutch Birdalerts bleven lange tijd angstvallig zwijgen, terwijl je wist dat al tientallen, nee honderden mensen aan het zoeken moesten zijn en het ongetwijfeld onmiddellijk zouden doorgeven als het beestje was teruggevonden. Maar toen, halverwege de overtocht, het geruststellende bericht. Langs de Pontweg vonden we al meteen de vogelaars, de in de berm geparkeerde auto’s, de rijen telescopen en de opgetogen gezichten. Die laatste waren voor ons nog even niet weggelegd want: ‘ja, net even uit beeld’ zei de een. ‘Daar in de verte rechts van die trekker’ zei een ander. Na lang zoeken had ik iets in beeld dat hem inderdaad wel zou kunnen zijn maar nog zo ver en zo tegenlicht en voordat ik mezelf had kunnen overtuigen ging de boel op de vleugels. We reden om, benaderden de akker vanuit een andere hoek en vonden de vogel tenslotte terug. Nog steeds ver weg maar wel met de zon in de rug. Bovendien kregen we iets meer tijd. Hij was herkenbaar, en we hadden het ermee te doen, voorlopig.

Een amerikaanse goudplevier, vier ross’ ganzen en een stel strandplevieren later keerden we terug naar de kasp, inmiddels weer op de plek waar die was ontdekt. Daar was de vogel gauw teruggevonden. En hij zat er een stuk beter bij dan vanmorgen: zon achter en niet al te ver. Terwijl in de buurt ook nog altijd die amerikaanse goudplevier rondscharrelde. Bijna had ik ze in één telescoopbeeld: een droommoment!

@Jel of het nooit uitgekomen Interceptiontours 🥴 Mijn twitch naar de plevier was niet zo spannend alleen draaien op een doodlopend weggetje achter auto’s aan die “ergens naar toe reden” was wat hachelijk. Wat ik me wel herinner was dat ik de dagen erna met Gerard een Bonapartes in juv kleed twitchte (lease auto toen deed je dat) en we Ellen Sandberg daar tegenkwamen. We vroegen of ze net van Texel kwam en toen zei ze doodleuk “nee gestopt met twitchen na het “melkpak debacle”... ons in ongeloof achterlatend. Leuke mevrouw is dat en een goeie fotografe, jammer dat ze stopte en volgens mij nooit op dat besluit terug is gekomen.

Wat ik nog altijd vreemd vind: in oktober 2009 wordt een eerste winter massaal bezocht op Texel. Dat is begrijpelijk. in 2011 wordt een grandioze man in zomerkleed door maar de helft zoveel vogelkijkers bezocht op Texel. Dat vind ik nog altijd onbegrijpelijk. Vervolgens wordt een even grauwe eerste winter vogel (net als die in 2009) massaal bezocht in Noord-Beveland in 2014. Ik begrijp nog altijd niet waar iedereen zat de 27-28ste april 2011... Die Kaspische plevier in zomerkleed op Texel was een topper en die had je (naar mijn bescheiden mening) moeten zien!

Behalve als je in Eagle’s Nest zat..😇 maar het voelde idd alsof ik een nieuwe soort gemist had.

@Lieven, je hebt een zeer goed punt en ik een goed excuus: vrouwlief was toen 39 weken zwanger. Op 4 mei toen met spoed naar het ziekenhuis, kostte mij een vrouw Cirlgors... Later nog een kratje pils weggegeven omdat het niet maximaal 5, maar 7 jaar duurde voor de rebound mogelijkheid...

@Lieven: dat was een uitgekiende vakantieweek. Ik zat in Marokko, anders had ik dat ritje weer gemaakt!

Inderdaad zeg: in 2009 394 keer ingevoerd op Waarneming.nl, in 2011 157 keer. Was me nog niet opgevallen. Ik was naar allebei.

Hetzelfde geintje is ook 's gebeurd met een Zwartkeellijster. Ik hoor de diepe kreun door de zaal van de DB-dag nog toen deze dia langskwam in het jaaroverzicht van Wim Wiegant over1998.

Om voor mezelf te spreken, Lieven: ik stond ernaast toen de eerste vogel ontdekt werd. Door mis- / gebrek aan communicatie vertrok ik van de plek zonder enig idee te hebben waar 2 mij toen nog onbekende vogelaars ingespannen zwijgend naar stonden te turen, ging de pieper toen mijn trein net uit Den Helder vertrok en zag ik de vogel pas de volgende ochtend dankzij Alex c.s. Of ik ooit dichter bij het ontdekken van een nieuwe soort voor Nederland zal komen ... Bij de voorjaarsvogel kon ik een arbeidsconflict veroorzaken of slikken dat deze er reteg**l uitzag maar dat ik in ieder geval de soort al had. Ik koos voor slikken. De derde vogel betrof een langdurig aanwezige vogel in een jaargetijde dat veel vogelaars stofzuigen boven zoeken verkiezen, en als ik me goed herinner was er destijds wel een leuk stofzuigrondje te maken in de Delta, in elk geval door Nederland.

Later zag ik ook zomerkleed Kaspische Plevieren in Ethiopië maar ik moet eerlijk zeggen dat ik de jonge vogels leuker vind om naar te kijken :)

De zomerkleed Kasp was overigens wel korter twitchbaar dan de twee jonge vogels. Ik ben er helaas een dag te laat naartoe gegaan, meegereden met Jeroen de Bruijn die toen ook in Woerden woonde. Mooie verhalen gehoord die dag over allerlei ontdekkingen en waarnemingen die hij eerder deed op de plekken die we bezochten.

Ik mis het verhaal van de ontdekker, Mart Janse. Maar eigenlijk is dat wel logisch; als ontdekker heeft hij de vogel niet getwitcht, en deze rubriek heet twitch-verhalen.

Had Mart niet dezelfde handicap bij de eerste Steltstrandloper van Nederland?

@Gijsbert, als je goed leest staat er in het introtekstje een link naar zijn verhaal (of eigenlijk het verhaal van Mart via Wietse). In elk twitchverhaal linken we naar de ontdekkingsverhalen. ;)

Mart ontdekte de 2e Steltstrandloper voor NL, mijn 1e is ten onder gegaan aan achterklap 😎, maar toen hielp Aart Vink, die toevallig langskwam, hem met de uiteindelijke determinatie, de rest is geschiedenis.

Bedankt Diedert, inderdaad heb ik daar overheen gelezen. En inderdaad komt ook hier Mart zelf niet aan het woord. ;-)  Er staat wel in het verhaal dat hij 'vriend voor het leven' werd met de voorzitter van de DBA, en dat was ik nog net in die tijd. Maar om nu te zeggen dat Mart nog elk jaar op mijn verjaardag komt....

Mooi verhaal Alex Bos !

Omdat ik toen nog voor een baas werkte kon ik pas op de 20ste. Met stress in m'n lichaam de 1e boot die dag gepakt en dankzij Rob ter Ellen snel gezien ! Foto gemaakt en direct weer de boot terug genomen. Op het werk aangekomen dachten ze dat ik een grap maakte dat ik naar Texel was geweest ...

En idd wat Lieve De Temmerman zegt vind ik ook; waarom er zo weinig vogelaars waren bij de prachtig in zomerkleed Kaspische Plevier op 28 april 2011 ?

Zie: hier de foto's !

Ik kan natuurlijk niet voor anderen spreken, maar ik was een weekje in Zeeland met het gezin op uitnodiging van mijn schoonouders en was al 2 dagen weg geweest, waaronder 1 dag naar deze unit . Ik vond dat ik het niet kon maken om weer een dag verstek te laten gaan.

Achteraf had ik liever een andere keuze gemaakt.  :-)

@Lieven, wij Nederlanders zijn fijnproevers en prefereren een elegant (eerste-)winterkleed boven zo'n overdreven, bombastisch zomerkleed geval.

Ben, best goeie unit … Kun je wel een Kaspische Plevier voor laten lopen …! Of je je schoonouders had willen laten lopen, daar zullen we maar niet dieper op ingaan …!

Lieven, wij Nederlanders maken ook altijd overdreven veel spelvouten …!

René, de foto's zijn nog steeds adembenemend...

@ Eduard: Ik ben een fijnproever die van Bombastisch houd :-))

@ Wim: hij is subtiel die van 18.03

En bedankt ! die van 18.11

Dank je, René!

Ik ben gelukkig wel naar de zomerkleedvogel gegaan, ik heb alle 3 de gevallen gezien.

Het bezoek aan het 2e geval heb ik gedaan omdat het zo'n ontzettend mooi kleed is, en omdat bij het 1e geval mijn camera kapot was en bij de reparateur lag...

Het 1e geval was al gaaf, maar foto's kunnen maken van het 2e geval was ook heel erg fijn!

Zie hier mijn foto's van dat gave zomerkleed

De Kaspische plevier-twitch. Voor mij toch een verhaal met twee kanten: ik zat op Vlieland, in het onvolprezen gezelschap van scherpe veldvogelaars en long-time friends in huisje Veerman 4. Al jarenlang in een min of meer vaste bezetting doen we meerdere dt-weekenden. Superfanatiek vogelen en dan ‘s avonds sterke verhalen en een drankje.  

Wel vond ik dat we in al die jaren één aspect wat afraffelden: het avondeten was meestal een snelle tot zeer snelle hap. “Dat kan toch ook wel eens een keertje anders, boys?” Niet dat ik nou zo’n sterrenkok ben maar een beetje kokkerellen vind ik best leuk en de deal was dat als ik de geest zou krijgen, ik m’n huisgenoten een wat eleganter diner zou serveren. Dus deze dag was ik rond 16:00 in de supermarkt om eens een keertje een driegangendiner te fabriceren. Rond 18:00 uur stonden de met langoustine-mousse gevulde doperwtjes, de op de huid gebakken zeebaars op een bedje van bospaddenstoelenrisotto en een Vlielandse tiramisu met Cranberry's en Peperkoek zo ongeveer klaar om te serveren toen een wilde meute huisgenoten binnenstormde:  “Kaspische Plevier, op Texel!!” Vijf minuten later waren m’n beoogde disgenoten al weer verdwenen naar de boot ......en kon ik op zoek naar liefhebbers voor een lekker hapje in huisje Veerman 4. 

De volgende dag rustig met het eerste bootje het eiland verlaten op weg naar Texel. Nog even een klein hartverzakkinkje incasseren toen op de boot gemeld werd dat de vogel hoog wegvloog maar toen we aankwamen was hij alweer neergestreken. Ja, daar stond hij, Wow! Wat een soort.

Sindsdien eten we op Dt-weekenden weer gewoon gebakken aardappeltjes met vissticks en slasaus.

Dit geval bekijk ik toch met veel positievere ogen dan destijds kort na de ontdekking. “The one that for away”?

Eddy, gevulde doperwten…? Daar zul je wel even mee bezig zijn geweest….!

Een signature dish, that’s for sure. 

Wel wat bewerkelijk inderdaad, en vooral die eerste 50 zijn wel even wat priegelen. Maar nu je het zegt, denk ik dat je gelijk heb en heb ik destijds waarschijnlijk toch voor een wat minder bewerkelijke eerste gang gekozen. 

Eigenlijk zou ik ten tijde van de eerste Texelse Kasp gewoon thuis zijn. Maar door een uitgestelde zomervakantie naar Yorkshire (ik brak m'n arm vlak voordat we zouden vertrekken), zat ik toen dus in typisch Engelse weersomstandigheden in een vakantiehuisje. Tijdens één van die regenbuien kwam de bewuste bird alert door. Alsof het niet erg genoeg was... We hadden nog een week te gaan, dus emotioneel had ik al 'vrij gauw' (goed, ik heb een week lopen meesmuilen) afscheid van deze vogel genomen. Hij zou vast niet op me wachten... En zo geschiedde. To add insult to injury werd aan het eind van onze vakantie ook die Taigastrandloper gemeld. Gelukkig heb ik die op de dag van terugkomst nog goed gezien (bedankt, Enno!). Maar ondanks dat ik tijdens talloze bezoeken aan Israël al enkele Kaspische Plevieren had gezien bleef het toch knagen. Het hoeft daarom  geen betoog dat de tweede Texelse Kasp als manna uit de hemel voelde! Ook dat ging trouwens nog bijna mis doordat ik mijn statief en telescoop in de trein had laten liggen (zenuwen?). Gelukkig kwam ik daar gauw achter en had ik m'n spullen weldra weer in bezit. Een welkome lift op het eiland (bedankt, Frank!) en ik kon dit prachtbeest met eigen ogen aanschouwen! Waar een gebroken arm soms goed voor is...

In een uitzending van het tv-programma 'De Reünie' heb ik in 2010 over deze legendarische twitch wat verteld om het gevoel van een twitch over te brengen op een niet-vogelaars-publiek. Zie deze link en start bij 30.50 uur.

Leuk Luuk!